Ελπίζουμε ότι οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι στον Θεολογικό Διάλογο στην Κύπρο θα ορθοτομήσουν τον λόγο της Αληθείας και θα βοηθήσουν τους Ρωμαιοκαθολικούς να κατανοήσουν ότι η αληθής κοινωνία με την Ορθόδοξο Εκκλησία προϋποθέτει ταυτότητα Πίστεως και δεν επιτρέπει «διαφορετικότητα» (diversity) δογμάτων και ότι γι’ αυτό οφείλουν να απαρνηθούν τα αιρετικά δόγματα του Filioque, της κτιστής Χάριτος, του Πρωτείου και του Αλαθήτου, της ασπίλου Συλλήψεως, κ.λπ., να αποβάλουν το κοσμικό πνεύμα του Βατικανού και να αποδεχθούν το θεανθρώπινο ήθος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Απευχόμεθα να επιβεβαιώσουν οι Ορθόδοξοι θεολόγοι ένα παγκόσμιο παπικό Πρωτείον κατά την πρώτη χριστιανική χιλιετία, είτε εξουσίας είτε δήθεν λειτουργήματος διακονίας. Φοβούμεθα ότι, αν αυτό συμβή, θα υπάρξουν ανεξέλεγκτες σχισματικές εκδηλώσεις στο σώμα της Εκκλησίας. Ο πιστός Ορθόδοξος λαός θα αντιληφθή ότι εξωθείται σε μία νέα ουνιτικού τύπου ένωσι με την Ρώμη.
2 σχόλια:
κάτι γιά τίς τούρκικες δυνάμεις κατοχής;
Ευτυχώς που σε πρόσφατο διάγγελμά της η Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος έσπευσε να δηλώσει ότι "η Ιεραρχία θα λαμβάνη γνώση όλων των φάσεων των Διαλόγων, διαφορετικά κανένα κείμενο δεν δεσμεύει την Εκκλησία. Άλλωστε αυτό συνιστά το Συνοδικό Πολίτευμα της Εκκλησίας." Όπως επίσης και ότι "δεν θα υπάρξουν τετελεσμένα γεγονότα, χωρίς Συνοδική Απόφαση της Ιεραρχίας. Οι Ιεράρχες είναι φύλακες της Ορθοδόξου Παραδόσεως, όπως ομολόγησαν κατά την εις Επίσκοπον χειροτονία τους." (βλ. http://aktines.blogspot.com/2009/10/blog-post_5540.html). Αυτό δίνει κάποια ανακούφιση σε όσους πιστούς βλέπουν σιγά σιγά να χειραγωγείται η (κατά τα άλλα απληροφόρητη παντελώς) κοινή γνώμη σε ένα κλίμα δήθεν αγάπης (όχι κατά Θεόν νοουμένης) μεταξύ ορθοδόξων και ετεροδόξων ή και αλλοδόξων ενώ παράλληλα δεν βλέπει καμμιά σοβαρή αντίδραση στα όσα γίνονται. Και άν κάτι λέγεται ή γράφεται αφήνεται να περάσει χαρακτηριστικά ασχολίαστο κατά την ουσία του ή και σπιλώνεται ως παλαιοημερολογίτικο σχισματικό ζηλωτικό κ.ο.κ. Ευτυχώς που με αυτή τη διακύρηξη τα πάντα περνούν από την (ολομέλεια υποθέτω) της συνόδου της οποίας το κλίμα δεν είναι και τόσο ευνοϊκό (ακόμα) για τους οικουμενιστές και τα διεθνή διπλωματικά και πολιτικά τους παιχνίδια.
Όμως και οι μεμονωμένες παραβιάσεις των κανόνων από κάποιους επισκόπους είναι λάθος που περνούν ασχολίαστες και δεν ελέγχονται συνοδικώς ώστε η Εκκλησία να παίρνει θέση επί του θέματος. Στην ιστορία της Εκκλησίας πάντως δε συνέβαινε έτσι αλλά κατηγορούνταν πολλές φορές και αθώοι και άγιοι ιεράρχες για παράβαση κανόνων. Σήμερα διαισθάνομαι (μακάρι να κάνω λάθος) πως έχει υπεισέλθει ένα κλίμα ατομικισμού (ατομικής σωτηρίας) ακόμα και μεταξύ των επισκόπων και των τοπικών Εκκλησιών. Κανείς δεν βρίσκεται να ελέγξει δημοσίως κάποιο λάθος που γίνεται κάπου δίπλα, στη διπλανή μητρόπολη, στη διπλανή αδελφή (ορθόδοξη) Εκκλησία. Λες και ο καθένας στη μητρόπολή του έχει το απυρόβλητο. Όμως όταν κάπου πιάσει φωτιά ένα δένδρο γρήγορα η φωτιά θα επεκταθεί παντού πάνω του.
Δυστυχώς ο μόνος "έλεγχος" που γίνεται και συνήθως μένει αναπάντητος (δηλαδή περιφρονείται) είναι έλεγχος από φωτισμένους μεν και εγνωσμένης αγιότητος ανθρώπους όπως ο π. Γεώργιος εδώ στο άρθρο αλλά μη εχόντων και την τυπική αρμοδιότητα να θέσουν το θέμα ώστε να συζητηθεί αναγκαστικά. Οπότε και η γνώμη τους εύκολα περιφρονείται. Ανατροπή σε αυτό έκανε η λεγομένη "Ομολογία πίστεως" η οποία φυσικά θορύβησε τους οικουμενιστές αφού έφερε υπογραφές και επισκόπων, ανθρώπων δηλαδή που έχουν αυτή την τυπική αρμοδιότητα να "μετράει" ο λόγος τους. Μπορεί βέβαια το κείμενο αυτό (της "ομολογίας") να χαρακτηρίστηκε "εκ περισσού" από τη σύνοδο όμως και μόνο το γεγονός ότι φέρει υπογραφές επισκόπων και ότι δεν απορρίφθηκε συνοδικά (περιττό χαρακτηρίστηκε) δείχνει τη βαρύτητά του και το πόσο προβλημάτισε τους οικουμενιστές.
Υ.Γ. και ένα σχόλιο στον ανώνυμο: Όταν αυτή η πίστη διακυβεὐεται τότε ας λείπουν τα εθνικά. Η επίγεια πατρίδα δεν προηγείται της επουρανίου. Αυτό δεν κατάλαβαν ποτέ οι φιλενωτικοί του Βυζαντίου (οι σημερινοί οικουμενιστές σήμερα) και τελικά ο Θεός απέσυρε τη Χάρη του και η Πόλη έπεσε. Αν η πίστη είναι ακμαία τότε και η πατρίδα κι αν ακόμα δεν πάει καλά αργά ή γρήγορα θα ανωρθωθεί...
Δημοσίευση σχολίου