Θα το πω στη μαμά ! (β')

Ποιος φταίει;

Όλα τα αδέρφια διαφωνούν και φτάνουν στο σημείο να τσακώνονται. Οι καβγάδες όμως είναι πιο συχνοί ανάμεσα σε εκείνα που έχουν μικρή διαφορά ηλικίας ή είναι του ίδιου φύλου. Κι αυτό, όπως τονίζουν οι ειδικοί, επειδή νιώθουν ότι έχουν περισσότερα να μοιραστούν και να συγκρίνουν, παρόμοιες ανάγκες, δικαιώματα και υποχρεώσεις, κι έτσι αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Το καθένα θέλει να κάνει το δικό του εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ζητά να υποχωρήσει ο άλλος, θυμώνει όταν δεν αποκτά αυτό που θέλει κι επιδιώκει να τραβήξει την προσοχή πάνω του. Οι αδερφές τείνουν να έχουν πιο καλές και οικείες σχέσεις μεταξύ τους, ενώ αντίθετα τα αγόρια είναι πιο ανταγωνιστικά (τα μονοζυγωτικά δίδυμα αγόρια είναι τα πιο ανταγωνιστικά). Βέβαια, παίζει ρόλο και η ανατροφή που συνήθως δίνουμε στα αγόρια, τα οποία πολύ συχνά, συνειδητά ή όχι, τα σπρώχνουμε σε δραστηριότητες και συμπεριφορές πιο «αρσενικές». Το πρωτότοκο παιδί βιώνει τον ερχομό του μικρότερου ως μια απειλή που το γεμίζει ζήλια, θυμό αλλά και πολλές ενοχές για τα συναισθήματά του. Έτσι, μπορεί συχνά να αντιδρά με επιθετικότητα σε αυτή τη νέα κατάσταση και άλλοτε «να βάζει τα δυνατά του» για να ξεχωρίσει ακόμη περισσότερο και να διατηρήσει τη θέση του μέσα στην οικογένεια. Το μικρότερο παιδί από την άλλη μεριά απολαμβάνει περισσότερα χάδια και προστασία λόγω της μικρότερης ηλικίας του, αλλά μεγαλώνει σε μια ιδιαίτερα αντιφατική κατάσταση: τη μια στιγμή δέχεται αγκαλιές και χάδια απ’ όλους και την άλλη έλλειψη εμπιστοσύνης και κοροϊδίες. Είναι γεγονός ότι, συχνά, τα μικρότερα παιδιά βιώνουν την έλλειψη σεβασμού από τα μεγαλύτερα αδέρφια τους, που είναι πάντα πιο δυνατά, πιο έξυπνα, πιο ικανά, και το γεγονός αυτό μπορεί να πυροδοτήσει εντάσεις και τσακωμούς μεταξύ τους.

Πότε να ανησυχήσετε

Η ζήλια και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα αδέρφια είναι φυσιολογικά. Δεν πρέπει λοιπόν να μας προβληματίζουν όταν κινούνται μέσα σε κάποιο πλαίσιο. Τα αδέρφια μαλώνουν και μετά από λίγο σκάνε στα γέλια και παίζουν πιο αγαπημένα από πριν. Αυτά είναι αναμενόμενα και πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή για να τα αντιμετωπίσουμε, καθώς είναι ένα έργο που θα το βλέπουμε συχνά σε επανάληψη. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν οι εντάσεις δεν εξομαλύνονται εύκολα και τα παιδιά δεν ηρεμούν με κανέναν τρόπο. Πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε όταν ο θυμός τους δεν ξεθυμαίνει γρήγορα και φέρονται εκδικητικά, με κακία ακόμα και ώρες ή μέρες μετά τον τσακωμό. Προσοχή χρειάζεται επίσης όταν αρχίζουν να εκδηλώνουν κρυφά την επιθετικότητά τους την ώρα που εμείς λείπουμε ή χρησιμοποιούν άλλους, έμμεσους τρόπους για να εκδικηθούν τον «εχθρό». Αν τα πειράγματα μεταξύ τους ξεπερνούν τα όρια, τα χτυπήματα στα παιχνίδια τους καταλήγουν να είναι επικίνδυνα και οι προσβολές μεταξύ τους είναι βαριές, πρέπει να καταλάβουμε ότι τα πράγματα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και είναι ώρα να παρέμβουμε δυναμικά. Πρέπει να ορίσουμε κανόνες συμπεριφοράς και να φροντίσουμε να τηρούνται απ’ όλους. Δεν γίνεται να φτάσουν τα αδέρφια σε μια κατάσταση που το ένα δεν θα ανέχεται το άλλο. Δεν χρειάζεται να μπαίνουμε στη μέση του καβγά, αλλά πρέπει να τον παρακολουθούμε με προσοχή, για να εντοπίζουμε τα κακά σημάδια από την αρχή και να παίρνουμε τα μέτρα μας.

συνεχίζεται...