Με τα πρωτοβρόχια θάρθουν τα μηνύματα
του χειμώνα: το ποτάμι θα θολώση,
θα τριζοβολούν ξερά τα πλατανόφυλλα,
θα κρυώση η νύχτα και θα μεγαλώση.
Θα δροσοσταλάζουν κόκκινα τα κούμαρα,
κυκλαμιές θ’ ανθούν στο χώμα ταίρια-ταίρια,
θα καπνίζουν σφαλιστά τα χωριατόσπιτα
και θ’ αρχίσουν τα σπιτιάτικα νυχτέρια.
Θα σωπάσ’ ο τζίτζικας κι ετοιμοτάξιδα
γι’ άλλων τόπων ’νοιξη, μακριά απ’ τα χιόνια,
βράδυ βράδυ ώς τα μεσούρανα θα χύνωνται
μαύροι φτερωτοί σταυροί τα χελιδόνια.
Ω χαρά μας! το Χειμώνα θα προσμένωμε
δίχως πάγους και χιονιές να φοβηθούμε:
Της ζωής μας το στερνό ταξίδι κάναμε
και την ’νοιξη άλλων τόπων δεν ποθούμε.
2 σχόλια:
μά τί ωραίο ποίημα είναι αυτό!!
Πολύ μελαγχολικό!
Ας είναι!
Δημοσίευση σχολίου