Όταν γινόμαστε αντικείμενο τιμητικών διακρίσεων, να μην ζητάμε να παίρνουμε πάνω μας τη δόξα και την τιμή. Γιατί η δόξα δεν χωράει στα ανθρώπινα μέτρα. Δόξα, που θα ενωθεί με τον ανθρώπινο πηλό, θα χάσει τη λάμψη της, θα’ ναι δόξα χοϊκή, δηλαδή αδοξία.
Η δόξα ταιριάζει μόνο στο Κύριο. Πόσο μεγαλειώδης είναι η σκηνή της Αποκαλύψεως, όπου οι πρεσβύτεροι αποδίδουν την τιμή και τη δόξα «τῷ καθημένῳ ἐπί τόν θρόνον καί τῷ Ἀρνίῳ» (Αποκ. 4,10-11).
Ούτε οι Άγιοι δεν κρατούν τη δόξα δική τους. Την δίνουν σ’ Εκείνον που Του ανήκει. Και ο προορισμός μας δεν είναι να κλέψουμε τη δόξα του Θεού, αλλά να Του την προσφέρουμε στους αιώνες των αιώνων.
Δόξα να’ χει ο Θεός, ας είναι ο επίλογος κάθε έργου μας και κάθε επιθυμίας μας
π.Γ.Στ.
1 σχόλιο:
Και η ανάρτηση πολύ καλη!!
Δημοσίευση σχολίου