Ο άνθρωπος πλασμένος και διψασμένος για δόξα, την κυνηγάει όπου και να είναι. Περισσότερο μέσα στο θόρυβο.
Η δόξα του θορύβου όμως είναι η δόξα της στιγμής. Γρήγορα ανεβάζει και πιο γρήγορα μας κατεβάζει. Όμως αυτή κυνηγάμε, γιατί μας λείπει η αληθινή δόξα.
Οι περισσότεροι ζούμε με το αίσθημα της προσωρινότητας, γι’ αυτό και κάνουμε θόρυβο. Και θορυβούμε τόσο πολύ όσο πιο άδειοι είμαστε.
Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει περισσότερο με επιθέματα και με επιχρίσματα. Ζει και επίπλαστα. Του λείπουν τα μεγάλα θέματα και τα αληθινά χαρίσματα. Του λείπουν τα ουσιαστικά, γι’ αυτό κυνηγάει τα επιφανειακά.
Από τις διαφημίσεις και τις βιτρίνες, που υποκαθιστούν τη νοημοσύνη μας και μας παραπλανούν, μέχρι και τις βαθύτερες εκδηλώσεις της ύπαρξής μας, που λειτουργούν με υποκατάστατα, όλα μας φτωχαίνουν και μας ξεγελούν. Πουλάμε μπρούντζο για χρυσάφι, την επιφάνεια για το βυθό και την κενότητα για σπουδαιότητα.
Χρησιμοποιούμε ένα νεολογισμό για να δείχνουμε ότι είμαστε σύγχρονοι. Η μόδα μας παίρνει τα μυαλά. Ανεβαίνουμε στο βάθρο της και διατυμπανίζουμε την επιπολαιότητά μας.
Είναι πολύ μεγάλη μάστιγα ο «τύπος» της σπουδαιοφάνειας, γιατί αδειάζει τα πάντα και τελικά γελοιοποιείται για πάντα.
Κι όμως οι πιο πολλοί την αναζητούμε, γιατί νοιώθουμε άδειοι. Δεν έχουμε ανακαλύψει τα βάθη μας. Ο γεμάτος ποτέ δεν κάνει τον σπουδαίο, γιατί απλούστατα είναι σπουδαίος.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου