ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ

 Νύχτα του Πάσχα. Σφαλιστοί στη φυλακή

Στο ίδιο κελλί κ’ οι δυό: από δίκαιη κρίση

Φονιάς ο ένας. Τον άλλο είχε αδικήσει

Του Νόμου η πλάνη, αθώο τον έρριξαν εκεί!

Χριστός Ανέστη! Ακούεται ξάφνου η ψαλτική

Κι ολόχαρη η καμπάνα απ’ το ξωκκλήσι,

Και του φονιά το μάτι έχει  δακρύσει,

Γελά του αθώου η όψη εκστατική.

Και τότε στο κελλί περιχωμένο

Με φως μύριων λαμπάδων είδαν το Χριστό….

-ήρθα για σε ! είπε στο ματανοιωμένο

Και μ’ ένα κίνημα της τρυπημένης

Παλάμης, είπε στον αθώο γονατιστό:

Αθώος εσύ μπορείς να με περιμένεις.

π.Γ.Στ.