Δεν, ούτε, ποτέ

Αγγ. Φωκά

          Δεν θά  θελα ποτέ να βυθίζομαι

          στην ανάγνωση συγγραμμάτων λαμπρών,

          ούτε και να ρίχνομαι σε συμπαντικούς

          εκστατικούς στοχασμούς,

          ούτε και ποτέ να μαθαίνω περισσότερα

          και σοφότερος να γερνώ,

          καθ’ οδόν προς του τάφου μου το ανοιχτό

          στόμιο μεταβαίνοντας.

          Δεν θά ΄θελα ποτέ να πληροφορηθώ

          για νέους ορίζοντες, νέους αστέρες,

          νέα άστυ νέα ήθη,

          ούτε ποτέ ν’ αποκτήσω γνώση

          για τεχνολογίες σωστικές

          και καινούργιους ανθρώπους να προϋπαντήσω.

          Δεν θα ΄θελα ποτέ ν’ αφοσιωθώ σε επιτεύγματα

          μακρυνών πολιτισμών,

          σε φθόγγους βαρβαρικών γλωσσών αρεσκόμενος

          να εγκύπτω,

          ούτε και ποτέ να ονειρεύομαι ευκολότερες

          ημέρες για όλους.

          Φυλλάδια εκθειάζοντα τη βιωτή εναρέτων,

          ανδρών, κατά καιρούς στις συνοικίες σκορπώ,

          βίους αγίων προς πνευματικήν  οικοδομήν

          και παρηγορίαν διατρέχω.

          Στα καθ’ εκάστην αναγνώσματα και ψαλσίματα

          με πόθο συντάσσομαι.

          Εν άλγει καρδίας και αμηχανία ψυχής

          συνθλίβομαι.

          Τα μεγαλεία του Πατρός και Σωτήρος ημών

          ευλαβούμενος εξυμνώ

          και σε άχαρες εξηγήσεις προς ουδένα

          δεν θα επιθυμούσα γι’ αυτό ποτέ να δοθώ.

(  « ΑΙΔΗΜΩΝ ΚΩΔΩΝΟΚΡΟΥΣΤΗΣ» )

            π.Γ.Στ.