Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Η συζυγική αγάπη



 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Λόγια αγάπης να της λες… Εγώ από όλα, τη δική σου αγάπη προ τιμώ και τίποτε δε μου είναι τόσο βασανιστικό ή δυσάρεστο, όσο το να βρεθώ κάποτε σε διάσταση μαζί σου. Κι αν όλα χρειασθεί να τα χάσω, κι αν στους έσχατους βρεθώ κινδύνους, ο,τιδήποτε κι αν πάθω, όλα μου είναι ανεκτά κι υποφερτά, όσο εσύ μου είσαι καλά. Και τα παιδιά, τότε μου είναι περιπόθητα, εφ’ όσον εσύ μας συ μπαθείς… Ίσως κάποτε σου πει: Ποτέ ως τώρα δεν ξόδεψα από τα δικά σου, έχω ακόμη τα δικά μου, που μου ‘δωσαν οι γονείς μου. Τότε πες της: Τι λες καλή μου; Έχεις ακόμη τα δικά σου; Ποια λέ ξη μπορεί να ‘ναι χειρότερη από αυτή; Σώμα δεν έχεις πια δικό σου κι έχεις χρήματα; Δεν είμαστε δύο σώματα μετά το γάμο, αλλά γίναμε ένα. Δεν έχουμε δυο περιουσίες, αλλά μία… Όλα δικά σου είναι, κι εγώ δικός σου είμαι, κορίτσι μου. Αυτό με συμβουλεύει ο Παύλος λέγοντας ότι ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα. Κι αν δεν έχω εγώ εξουσία στο σώμα μου, αλλά εσύ, πό σο μάλλον δικά σου είναι τα χρήματα… Ποτέ να μην της μιλάς με πεζό τρόπο, αλλά με φιλοφροσύνη, με τιμή, με αγάπη πολλή. Να την τιμάς, και δε θα βρεθεί στην ανάγκη να ζητήσει την τιμή από άλλους… Να την προτιμάς από όλους για όλα, για την ομορφιά, για τη σωφροσύνη της και να την εγκωμιάζεις. Να κάνεις φανερό ότι σ’ αρέσει η συντροφιά της κι ότι προτιμάς να μένεις στο σπίτι για να ‘σαι μαζί της από το να βγαίνεις στην αγορά. Από όλους τους φίλους να την προτιμάς, και από τα παιδιά που σου χάρισε, κι αυτά εξαιτίας της να τα αγαπάς.
(PG 62, 146-148. Μτφρ. από: Παναγιώτη Νέλλα, Ζώον Θεούμενον, εκδ. Αρμός, Αθήνα 1992-3, σελ. 85)
 
χ.π.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν και άγαμος ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μιλάει εύστοχα επί του θέματος...Πόσο φωτισμένος ήταν...

Ανώνυμος είπε...

πολυ καλο και ωραιο κομματι....μπραβο...που να βρεθει σημερα τετοια αγαπη;;;;συμπαρασταση...τετοια δοτικοτητα..!!!!!
μακαρι ολοι μαθουν απο αυτα..τοτε ολα θα ειναι καλυτερα...

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία επιλογή κειμένου.
Ευχαριστούμε. Τα χρειαζόμαστε αυτά τα κείμενα. Για να μας θυμίζουν που πρέπει να βαδίζουμε...