Ζωή - Άξιον εστί

Θεέ μου συ με θέλησες και να, σ' το ανταποδίδω Τη συγγνώμη δεν έδωσα           την ικεσία δεν έστερξα την ερημιά την άντεξα σαν το χαλίκι.           Τι, τι, τι άλλο μου μέλλεται; Τα κοπάδια των άστρων οδηγώ στην αγκάλη σου           κι η Αυγή, πριν προλάβω στα δίχτυα της τα 'χει μακριά παρασύρει           που συ τη θέλησες! Λόφους με κάστρα και πελάγη με καρποφόρα           στεριώνω στον άνεμο κι η καμπάνα τα πίνει, αργά, του δειλινού           που συ τη θέλησες! Υψώνω χόρτα σαν να φωνάζω μ' όλα τα φρένα μου           και να τα πάλι που καταπέφτουν από το κάμα του Ιουλίου           που συ το θέλησες! Τι λοιπόν, τι άλλο, τι νέο μου μέλλεται;           Ιδού που εσύ μιλείς κι εγώ αληθεύω. Σφεντονάω την πέτρα και βρίσκει επάνω μου.           Ορυχεία βαθαίνω και τους ουρανούς εργάζομαι. Τα πουλιά κυνηγώ και στο βάρος τους χάνομαι.           Θεέ μου συ με θέλησες και να, στο ανταποδίδω. Τα στοιχεία που είσαι           ημέρες και νύχτες ήλιοι κι αστέρες, θύελλες και γαλήνη           ανατρέπω στην τάξη κι εναντίον τα βάζω του δικού μου θανάτου         που συ τον θέλησες! Οδυσσέας Ελύτης