Νήφει ο ιερότατος Νήφων, Αγγ. Φωκα

        Νήφει ο εν θλίψεσι και δοκιμασίαις

        αθλούμενος Νήφων.

        Ημέραν τινάν ψυχοφελή λόγον επόθησεν

        Ν’ ακούσει.

        Και στον άγιο γέροντα του, μαζί και εκκλησιαστικό του

        προϊστάμενο της επισκοπικής

        Βαβυλώνος εσηκώθηκε να υπάγη,

        Μερόνυχτα μακρυά, μετάνοια να βάλει και σεβαστικά

        Την δεξιάν του να ασπασθή

        Και ευλογία να ζητήση.

        Απέφευγε όσο του ήταν δυνατόν

        Να μαθαίνει για τις διεξαγόμενες

        μανιώδεις συγκρούσεις στην περιοχή,

        με απρόσκλητους ξένους στρατούς

        και τα θηριώδη σιδερένια πτηνά.

        Άνθρωποι στις οδούς περιφέρονται

        παράφρονες

        και στους πετρελαιοφόρους ορίζοντες

        κείτονται άταφα κορμιά,

        σφαγμένα, παραμορφωμένα, αφημένα

        στην βουλιμία σκύλων και όρνιων μοχθηρών.

        Μαννάδες ολοφύρονται για τα παιδιά τους

        και επίβουλοι επιδρομείς σκοτώνουν,

        λεηλατούν, διψασμένοι για λεία,

        για το αίμα.

        Και τότε τι να κάνει,

        απορούσε ο θεόφιλος καλόγερος.

        Πως τον τόπο να πλησιάση,

        τι ν ’αντικρύσει και τι να πη,

        που να κρυφτή και που να καταντήση.

        Εγύρισε λοιπόν καταπτοημένος, στην ερημική του καλύβη,

        όπου δύσκολα πάντοτε μπορεί κανείς

        να τον ανακαλύψει.

        Και με δάκρυα και αναστεναγμούς για το έλεος

        ξανά ικετεύει,

        πρώτα για τον ίδιο

        κι ύστερα για του λαού

        τα ογκούμενα πάθη.

        Ο εν νήψει αθλούμενος

        ιερότατος Νήφων.  

( Αγγ. Φωκά «ΑΙΔΗΜΩΝ ΚΩΔΩΝΟΚΡΟΥΣΤΗΣ» )

π.Γ.Στ.