ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ Ευαγγέλιο: Λκ. 10, 25-37

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΝΟ: Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΩΝ

          Εν ολίγοις

Ο Χριστός διηγήθηκε τη σημερινή παραβολή του καλού Σαμαρείτη παίρνοντας αφορμή από μια εσκεμμένη ερώτηση κάποιου νομικού, για το ποιος  είναι ο πλησίον. Στο τέλος της παραβολής ο νομικός αναγκάζεται να ομολογήσει, ότι πλησίον είναι κάθε συνάνθρωπος προς τον οποίο οφείλουμε να δείχνουμε την αγάπη μας χωρίς διακρίσεις. Ο Κύριος συνέστησε στο νομικό ν’ αφήσει την μισαλλοδοξία και την έπαρση του ειδικού- ήταν ερμηνευτής του νόμου- και να μιμηθεί τον καλό Σαμαρείτη. Περριτό να πούμε βέβαια ότι η σύσταση αυτή του Χριστού προς τον νομικό «πορεύου και συ ποίει ομοίως» απευθύνεται προς όλους τους πιστούς.

Χαρακτηριστική είναι η απάντηση που δίνει ο Χριστός στο νομικό. Ενώ ρωτά ποιος είναι ο πλησίον, ο Κύριος του απάντησε  ρωτώντας τον ποιος τελικά γίνεται πλησίον στον συνάνθρωπο του. Η αλλαγή του ερωτήματος οδηγεί στην απάντησή  του: πλησίον είναι ο κάθε άνθρωπος που τον προσεγγίζουμε «ποιούντες έλεος μετ’ αυτού».

Ο σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου θεμελιώνεται στην ιδιότητα του ως δημιουργήματος του Θεού. Και η πραγματική του αξία βρίσκεται στη θεώρησή του ως εικόνα του Θεού, ενώ η πραγματική ζωή του ανθρώπου βρίσκεται στο πρόσωπο του πλησίον του.

Όλες οι διεθνείς διακηρύξεις που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, λένε, ότι οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι με ίσα δικαιώματα. Όμως παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις,  οι άνθρωποι που γεννιούνται  στον κόσμο δεν έχουν αντικειμενικά τις ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες στη ζωή. Ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχουν άνθρωποι και υγιείς και ασθενείς, ανάπηροι και αρτιμελείς, αδύνατοι και ισχυροί, απλοί και ευφυείς, ικανοί και ανίκανοι. Άλλοι γεννιούνται σε πλούσιες και άλλοι σε φτωχές χώρες. Άλλοι σε φιλελεύθερα και άλλοι σε τυραννικά καθεστώτα. Πώς λοιπόν όλοι αυτοί μπορούν να θεωρηθούν, ότι είναι ελεύθεροι και με ίσα δικαιώματα;

Τα δικαιώματα του ανθρώπου κατοχυρώνονται, όταν συνδέονται με τα δικαιώματα του Θεού. Και τα δικαιώματα του Θεού που επιβάλλουν και την τηρήσει των εντολών του, συνεπάγονται την εφαρμογή της δικαιοσύνης στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Όταν, λοιπόν, τα δικαιώματα αυτά γίνονται σεβαστά, τότε γίνονται σεβαστά και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

 Σήμερα βλέπουμε πολλούς  σαν τον ταλαίπωρο οδοιπόρο που έπεσε στα χέρια των ληστών. Ολόκληρη η ανθρωπότητα βασανίζεται απ’ αυτό  τον κόσμο της απανθρωπιάς. Έχει γίνει θύμα των ποικίλων δυστυχιών της. Μήπως περιέπεσε κι αυτή σε σύγχρονους ληστές και ληστοσυμμορίες; Αν λέγαμε, ναι, δεν θα βρισκόμαστε μακριά από την πραγματικότητα. Κοιτάξτε τις φρικτές πληγές που βασανίζουν τους ανθρώπους: φτώχεια, πείνα, αμάθεια, πνευματικός σκοταδισμός, προσφυγιά, εκμετάλλευση, ποικιλότροπη αμαρτία, εγκληματικότητα και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Όλες αυτές οι πληγές και βάσανα εξωθούν τους ανθρώπους του πλανήτη στην απελπισία. Οι έμποροι του θανάτου με την ανοχή πολλές φορές της δήθεν πολιτισμένης εξουσίας, εξωθούν την κοινωνία να χύνει πικρά δάκρυα και αφόρητο πόνο. Όλα αυτά δεν είναι ληστείες; Δεν ληστεύουν την ψυχή και το σώμα το ανθρώπου και οδηγούν στο μαρασμό όλη την ανθρωπότητα;

Τί λείπει επομένως από την σημερινή κοινωνία; Η ανθρωπότητα εδώ έχει ένα τεράστιο κενό. Απουσιάζουν οι σύγχρονοι καλοί Σαμαρείτες που να εμπνέονται από γνήσια αγάπη. Διότι λόγια χωρίς πράξη είναι μια παγερή εσωτερικότητα και μοιάζουν με τους δύο θρησκευτικούς ανθρώπους της σημερινής παραβολής, που πέρασαν με αδιαφορία μπροστά από τον πληγωμένο και κακοποιημένο από τους ληστές συνάνθρωπό τους. Ενώ ο καλός Σαμαρείτης δεν περιορίστηκε στο λόγια, έστω οίκτου ή συμπόνιας, αλλά «εποίησε έλεος» έμπρακτα από την αγάπη που ξεχείλισε η καρδιά του.

Πού είναι αυτοί οι καλοί Σαμαρείτες; Σήμερα δεν τους βρίσκουμε στους υψηλούς κοινωνικούς κύκλους. Εκεί υπάρχουν πολλοί σαν τον ιερέα και τον λευίτη του ευαγγελίου. Συνήθως τους ανακαλύπτουμε στα χαμηλά στρώματα χωρίς διαφημίσεις και δημόσιες προβολές, σε συλλογικές αφανείς προσπάθειες, σε άτομα με υψηλή πνευματική καλλιέργεια και σε άτομα που γνωρίζουν να θυσιάζονται χάριν του άλλου.

Η Εκκλησία ως ταμιούχος της ευαγγελικής διδαχής, έχει χρέος να κηρύττει και να υπερασπίζεται τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου και να προστατεύονται από κάθε μορφή αυτονομίας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα να προστατεύονται μέσα σε μια ενότητα πνευμάτων και καρδιών. Με αυτή την ενότητα προστατεύονται τα δικαιώματα των μελών της οικογένειας, της κοινωνίας, των εθνών και των λαών.

Ευτυχώς η Εκκλησία μας διαχρονικά και σήμερα με εμφαντικό τρόπο φανερώνει το φιλάνθρωπο πρόσωπό της προς κάθε συνάνθρωπο και διαθέτει άξιους εκπροσώπους στις υπηρεσίες της ως Καλός Σαμαρείτης και υπάρχει ως πνευματικό θεραπευτήριο για όλους τους ανθρώπους.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς σήμερα μας υπενθυμίζει, ότι ο κόσμος μοιάζει μ’ ένα απέραντο  νοσοκομείο, όπου ο καθένας νοσηλεύεται για κάποια αρρώστια. Οπότε ο χριστιανός ας φροντίσει για τη θεραπεία του  και ας μην κατακρίνει τον πλησίον για την αρρώστια του.

Καλή Κυριακή

π. γ. στ.