Ένα νέο βιβλίο για τον λαοφιλή Άγιο Νεκτάριο, ένας δικαστικός λειτουργός γράφει για τον Άγιο

Τι θα μπορούσε να γράψει κάποιος για τον Άγιο Νεκτάριο, περισσότερα από όσα έχουν γραφεί μέχρι σήμερα; Με ποιο τρόπο διαφορετικό θα μπορούσε να ιχνογραφήσει την πορεία του πολλάκις δοκιμαζόμενου Μητροπολίτη Πενταπόλεως, του δημιουργικού και πάντοτε φιλόστοργου πνευματικού πατέρα, του και διευθυντή της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής διατελέσαντος; Πως θα μπορούσε κανείς να προσεγγίσει εκ νέου την προσωπικότητα του αγιασμένου Νεκταρίου, του διακόνου της αγάπης, της ανεξικακίας, της άκρας ταπεινώσεως, μα πρώτα απ’ όλα του διακόνου της εικόνας του Θεού, δηλαδή του ίδιου του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου;

Εγχείρημα δύσκολο, ίσως με τα μάτια του απλού πιστού σχεδόν ακατόρθωτο. Και όμως το φαινομενικά ακατόρθωτο κατέστη κατορθωτό για τον δικαστικό λειτουργό κ.Παναγιώτη Σ.Παναγιωτόπουλο, Αντεισαγγελέα Εφετών Αθηνών. Με οδηγό του την ευλάβεια και την αγάπη προς το πρόσωπο του Αγίου Νεκταρίου ο κ.Παναγιωτόπουλος κατάφερε με τρόπο ευγενικό και άρτιο να αποτυπώσει την πορεία ταπεινής διακονίας ίσως του πλέον λαοφιλούς Αγίου που χάρισε ο Θεός στην Εκκλησία Του κατά τον 20ο αιώνα. Καρπός αυτής της αγάπης αποτελεί το βιβλίο με τίτλο, «Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος της υπομονής, της αγάπης, της ανεξικακίας, της άκρας ταπεινώσεως».

«Η μεγάλη ευλάβεια, όμως, που τρέφω τόσο προσωπικώς όσο και οικογενειακώς προς τον Άγιο Νεκτάριο, η μεγάλη θαυματουργική δύναμη του αγίου αυτού πατέρα, καθώς και τα πολλά και ικανά «σημεία» που ενδεικνύει σε όσους ταπεινά και ολόψυχα αιτούνται τη αρωγή του και ευλαβώς επικαλούνται το άγιον όνομά του, οδήγησαν το νου μου στη συγγραφή του μικρού αυτού πονήματος», επισημαίνει ο κ.Παναγιωτόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Amen.gr με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του. «Η έκδοση του βιβλίου ήταν ένα οφειλόμενο χρέος προς τον άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο που πλειστάκις της ημέρας μνημονεύω και επικαλούμαι τη βοήθειά του», προσθέτει. Το βιβλίο προλογίζει ο Αρχιμ.Χρυσόστομος Παπαθανασίου, διευθυντής του ιδιαιτέρου Γραφείου του Μακ.Αρχιεπισκόπου Αθηνών. «Ο άγιος Νεκτάριος εβίωσε την θλίψη, τον πόνο, την πικρία, την συκοφαντία, την περιφρόνηση, τον διωγμό. Όμως μέσα του πάντα ένιωθε τηνθεία δύναμη να τον κρατάει όρθιο, αλύγιστο, άκαμπτο στο ορθόδοξο φρόνημα. Άφηνε σ’ όλες τις δύσκολες ώρες το πνεύμα του Θεού να τον καθοδηγεί. Έδιωχνε με την μακροθυμία, την συγχώρηση, την προσευχή κάθε θλίψη και πικρία. Ο σύνδεσμός του με το Θεό είναι ως θείο δώρο γι’ αυτόν», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Αρχιμ.Χρυσόστομος Παπαθανασίου.

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται ο βίος του Αγίου Νεκταρίου, από την Σηλυβρία μέχρι τη διακονία του στην Αίγυπτο και από τις δοκιμασίες του στην Χαλκίδα μέχρι και τις πικρίες που γεύτηκε κατά τη διακονία του στην Αίγινα, οι Ιερές Παρακαταθήκες του όπως διασώζονται μέσα από τις ομιλίες του αλλά και Εγκώμια του Υμνογράφου της Εκκλησίας μας, Μοναχού Γερασίμου του Μικραγιαννανίτη.

«Αλλ’ ίνα εύρητε τον Κύριον, ταπεινωθείτε μέχρις εδάφους ενώπιον του Κυρίου, διότι ο Κύριος βδελύσσεται τους υψηλοκαρδίους, αγαπά δε και επισκέπτεται τους ταπεινούς την καρδίαν […]», είχε πει ο ταπεινός Άγιος Νεκτάριος για τον οποίο διαβάζουμε στο βιβλίο του κ.Παναγιωτόπουλου: «Ο Άγιος Νεκτάριος ήταν μεν άνθρωπος και ζούσε μέσα στον κόσμο, μέσα στην κοινωνία, αλλά διαβιούσε αγγελικώς. Σώματι μόνον ήταν εν τω κόσμω, αφού κατά πνεύμα ήταν ταγμένος και αφιερωμένος στην υπηρεσία του Σωτήρος Χριστού».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο, που εκδόθηκε με την επιμέλεια των Εκδόσεων Τήνος, δεν πωλείται αλλά φροντίδα του συγγραφέως προσφέρεται προς πνευματική ωφέλεια των πιστών.

Ο συγγραφέας

Ο κ.Παναγιώτης Σ.Παναγιωτόπουλος είναι Αντιεισαγγελέας Εφετών Αθηνών, με 26χρονη διαδρομή στο Δικαστικό Σώμα. Είναι κάτοχος διπλώματος Μεταπτυχιακών Σπουδών. Με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου, ορίστηκε σύμβουλος του Υπουργού Δικαιοσύνης κατά τα έτη 2010-2012. Έχει μετάσχει σε πολλές Νομοπαρασκευαστικές Επιτροπές για την σύνταξη νόμων. Τα τελευταία έτη έχει επιλεγεί ως διδάσκων στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών. Έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος.

Η Συνέντευξη

Ν.Π.: Κύριε Παναγιωτόπουλε, γιατί ένας δικαστικός λειτουργός αποφάσισε να γράψει για τον Άγιο Νεκτάριο;

Π.Π.: Πράγματι είναι μη σύνηθες ένας δικαστικός λειτουργός, και μάλιστα εισαγγελέας εν ενεργεία, να ασχολείται με την ανάδειξη των χαρισμάτων ενός Αγίου. Η μεγάλη ευλάβεια, όμως, που τρέφω τόσο προσωπικώς όσο και οικογενειακώς προς τον Άγιο Νεκτάριο, η μεγάλη θαυματουργική δύναμη του αγίου αυτού πατέρα, καθώς και τα πολλά και ικανά «σημεία» που ενδεικνύει σε όσους ταπεινά και ολόψυχα αιτούνται τη αρωγή του και ευλαβώς επικαλούνται το άγιον όνομά του, οδήγησαν το νου μου στη συγγραφή του μικρού αυτού πονήματος. Η έκδοση του βιβλίου ήταν ένα οφειλόμενο χρέος προς τον άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο που πλειστάκις της ημέρας μνημονεύω και επικαλούμαι τη βοήθειά του. Ακόμη, μπορεί να αναφερθεί ότι οι θρησκευτικοί και δικαστικοί λειτουργοί «θητεύουν εις θρησκείαν» όπως έχει ειπωθεί εύστοχα, και είναι αφιερωμένοι στην υπηρεσία, οι μεν του θείου, οι δε του ανθρωπίνου νόμου. Ιδού λοιπόν ο λόγος που ένας δικαστικός γράφει και προσπαθεί να αναδείξει τα πλούσια χαρίσματα του Αγίου Νεκταρίου, που υπήρξε, σε όλη την επίγεια ζωή του, δέσμη μυρίπνοου άνθους που ευωδίαζε προς τον Κύριον, και γι’ αυτό εχαριτώθη έτι ζων υπ’ αυτού θαυματουργών.

Ν.Π.: Πιστεύετε ότι ο Άγιος Νεκτάριος αποτελεί πρότυπο, ιδιαίτερα για τους νέους;

Π.Π.: Ο Άγιος Νεκτάριος κατά κοινή, και τεκμηριωμένη από πραγματικά περιστατικά, ομολογία, υπήρξε ένας απόλυτα, απόλυτα ταπεινός άνθρωπος, απόλυτα ταπεινός αρχιερέας, ένας ασκητικός κληρικός με άφθαστη όμως ιεροπρέπεια και υπέροχο ιερατικό ήθος, ένας φιλομόναχος και φιλέρημος αθλητής του Κυρίου, ένας άνθρωπος πλέρια ανεξίκακος, υπερβολικά αφιλοχρήματος, φιλάγαθος μετά μανίας, ένας άγγελος που ζούσε μέσα στην τύρβη της πόλης. Πως είναι δυνατόν, με τέτοια χαρίσματα, μαζί με την άκρα υπομονή που τον διέκρινε και την απεριόριστη αγάπη που έτρεφε για κάθε συνάνθρωπο, να μην γοητεύει και να μην καθίσταται πρότυπο σε όλους μας και ιδιαίτερα στους νέους. Σύγχρονοι του Αγίου Νεκταρίου έχουν γράψει, ότι όπου και αν ευρισκόταν ο Άγιος Πενταπόλεως, διδάσκων την ευσέβεια, την πίστη προς τον Θεό και την αγάπη προς τον πλησίον, σαγήνευε τους πάντες με το μειλίχιο ύφος του και τον γλυκό και ωραιότατο τρόπο του και καλούσε και προέτρεπε επί την τήρηση των εντολών του Κυρίου, δίδοντας ως παράδειγμα τον εαυτό του, την οσιακή-αγγελική επίγεια ζωή του. Διότι, πρέπει και πάλι να ειπωθεί, ο Άγιος Νεκτάριος ήταν μεν άνθρωπος και ζούσε μέσα στο κόσμο, αλλ’ ουκ ήν εκ του κόσμου, περιπατούσε πάνω στη γη, αλλ’ είχε το σεμνό πολίτευμα στους ουρανούς, φαινόταν να ζει ως άνθρωπος, αλλά διαβιούσε αγγελικώς, έτσι που η σεμνή πολιτεία του καθίστατο πρότυπο για τους πιστούς χριστιανούς. Αξίζει να σημειώσω, ότι μετά την αναχώρησή του από την Ι.Μ. Χαλκίδας (όπου υπηρετούσε ως Ιεροκήρυξ, Επίσκοπος ών) 100 και πλέον νέοι της Καρύστου σε συγκινητική επιστολή που του απηύθυναν τον ευγνωμονούσαν για την επαγρύπνηση που είχε γι’ αυτούς και για τις πατρικές νουθεσίες του. Πράγμα που σημαίνει ότι από πολύ νωρίς, όπως και αργότερα στη Ριζάρειο, αλλά και σε όλη τη ζωή του, ο γλυκύτατος Επίσκοπος Πενταπόλεως καθίστατο πρότυπο στη νέα γενιά.

Ν.Π.: Περιγράφετε τη διαδρομή του Αγίου Νεκταρίου από την Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης μέχρι και το τέλος του στην Αθήνα. Πόσο σας άγγιξε αυτή η διαδρομή προς την αγιοσύνη;

Π.Π.: Η επίγεια ζωή του Αγίου Νεκταρίου και το πέρασμά του, από τη Σηλυβρία, την Κωνσταντινούπολη, την Χίο, την Αθήνα, την Αλεξάνδρεια, και πάλι την Αθήνα, την Χαλκίδα, τη Λαμία, την Ριζάρειο, την Αίγινα, και μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του στην Αθήνα, υπήρξε μια ζωή γεμάτη κόπους, μόχθο, ιδρώτα, αγώνες και αγωνίες, αλλά κυρίως μια ζωή πλήρης θλίψεων, δακρύων, πικριών, συκοφαντιών και διωγμών. Όλα αυτά τα υπέμενε με αγαλλίαση ο Άγιος Νεκτάριος κακοπαθώντας «ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού». Και όλες αυτές οι θλίψεις που δοκίμασε, και απετέλεσαν ασφαλέστατα τους καρπούς για την αγιότητά του, δεν μπορούν να αφήσουν ασυγκίνητο κάθε αληθινό χριστιανό. Πράγματι, με άγγιξε και με συγκίνησε βαθύτατα αυτή διαδρομή του Αγίου Νεκταρίου προς την αγιότητα, δια μέσου των θλίψεων και των δοκιμασιών που υπέστη, και τις οποίες υπέμενε αγόγγυστα, ευαρεστώντας τον Κύριον της Δόξης, προσευχόμενος αδιαλείπτως και υποτάσσοντας το θέλημά του υπό το θείο θέλημα. Ο Άγιος Νεκτάριος από μικρό παιδί, μέχρι την τελευταία πνοή του, ήταν αφιερωμένος ολοκληρωτικά στην αγάπη του Θεού, βιώνοντας μια αγγελική ζωή και η μελέτη του βίου του πράγματι καλεί τον χριστιανό στη ζωή της αγιότητας και πράγματι ο μελετητής του βίου του γεύεται τον Άγιο ως ταμείον των δωρεών και των χαρισμάτων του Παρακλήτου.

N.Π.: Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σας εντυπωσίασε τους πιστούς της εποχής του, που τον τιμούσαν ως Άγιο, πολύ πριν την επίσημη αναγνώρισή του; Τι είναι αυτό που μέχρι σήμερα στρέφει πολλούς ανθρώπους στον Άγιο;

Π.Π.: Ο Μητροπολίτης Πενταπόλεως Νεκτάριος, όπως ορθά διείδε και είχε παρατηρήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο αρκετά χρόνια πριν την επίσημη ανακήρυξή του ως Αγίου, πράγματι είχε αγιάσει στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας, ως παράδειγμα άκρας ταπείνωσης, πλήρους ανεξικακίας, αρετής, οσιότητος και εγκρατείας βίου. Πέραν αυτών των χαρισμάτων, που ασφαλέστατα συγκινούσαν τους πιστούς και έβλεπαν στην οσιακή ζωή του Αγίου έναν «μικρό Χριστό», πέραν του γεγονότος της αφθαρσίας επί δεκαετίες του ιερού λειψάνου του, υπήρξαν πολλά και ικανά «σημεία» που με την Χάριν του Θεού επιτελούσε ο Άγιος ενόσω ζούσε ακόμη, θαύματα δηλαδή, με αποτέλεσμα η φήμη του να διαδοθεί αμέσως και να γίνει άμεσα λαοφιλής και να θεωρηθεί στη συνείδηση των απλών ανθρώπων Θαυματουργός Άγιος. Μην ξεχνάμε, ότι η πρώτη επίσκεψη του Αγίου στην Αίγινα, κατά μήνα Σεπτέμβριο 1904, συνδέθηκε με δύο γεγονότα, με δύο θαύματα. Ομιλώ πρώτον για τη θεραπεία του δαιμονισμένου 15χρονου Σπύρου Αλυφαντή και δεύτερον για την μαστίζουσα επι τρεισήμισι χρόνια την Αίγινα φοβερή ανομβρία. Η πλήρης ίαση του δαιμονισμένου νέου από τον Άγιο Νεκτάριο, καθώς και ο υετός που ήλθε στη νήσο μετά από σχετική δέηση χοροστατούντος του Αγίου, ανύψωσαν υπέρμετρα τον γλυκύτατο Μητροπολίτη Πενταπόλεως στα μάτια των κατοίκων της νήσου, αλλά και της Ελλάδας ολόκληρης, και θεωρείτο έκτοτε θαυματουργός άγιος. Αυτά τα «θαυματόβρυτα ‘σημεία’, ‘δυνάμεις’ και ‘παράδοξα’ ενεργήματα, τα οποία τελεί δια της Χάριτος του Θεού» ο Άγιος Νεκτάριος (όπως ευστόχως παρατηρεί ο επιχώριος Μητροπολίτης Αίγινας κ. Εφραίμ) «κρατύνουν τους πιστούς εν τη πίστη» μέχρι σήμερα. Και η θαυματουργική παρουσία του Αγίου Νεκταρίου γίνεται αισθητή ανά τον κόσμο πια, ανά την Οικουμένη, από την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία και τη Ν. Κορέα και από την Ρωσία μέχρι τη Ν. Αφρική.

Ν.Π.: Πιστεύετε ότι αδικήθηκε από κοσμικούς, αλλά και από κληρικούς;

Π.Π.: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ομιλών στην Αίθουσα του Θρόνου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά την χειροτονία του Μητροπολίτου Σηλυβρίας κ. Μαξίμου, τόνισε ότι ο Άγιος Νεκτάριος «εσυκοφαντήθη και εδιώχθη όσον ουδείς έτερος ποιμήν της Εκκλησίας ημών, αλλά δια τούτο εδοξάσθη και θαυματουργεί». Πράγματι ολόκληρη η επίγεια ζωή του Αγίου ήταν ένας συνεχής κατατρεγμός, μια ζωή γεμάτη θλίψεις, πίκρες και πόνο. Αναλογισθείτε, αγαπητέ κ. Παπαχρήστου, μόνο μερικά γεγονότα της ζωής του: Την παντελώς αυθαίρετη και άδικη αποπομπή του από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, τις παντελώς ανυπόστατες και προκλητικά άδικες κατηγορίες-συκοφαντίες που εκτοξεύθηκαν εναντίον του από το Πατριαρχικό περιβάλλον, την εν Αθήναις διαμονή του όπου έζη «φυτοζωών» ως λέει ο ίδιος σε μια επιστολή του, τις εν Χαλκίδι δοκιμασίες, όπου ο οικείος Μητροπολίτης δεν του επέτρεπε να τελεί αρχιερατικές λειτουργίες και όπου ο εκεί Αρχιμανδρίτης, κοπτόμενος για την κατάληψη του θρόνου της Χαλκίδας και θεωρώντας τον Άγιο Νεκτάριο εν δυνάμει ενδιαφερόμενο, τον κατηγορούσε ψευδώς από τις ημερήσιες τοπικές εφημερίδες. Την εν Ριζαρείω θητεία του, η οποία συνοδευόταν από ψιθύρους και ύπουλες διαβολές, όταν μιλούσαν για τον «αλλοδαπό» τον «αντικανονικώς» τοποθετηθέντα στη Ριζάρειο, τον «παρεπίδημο», τον «ξεπεσμένο» και άλλα θλιβερά. Την εν Αιγίνη υπηρεσία του, όπου απειλήθηκε με πειθαρχικές-κανονικές διώξεις από τον οικείο Μητροπολίτη Αθηνών και τις αισχρές συκοφαντίες εναντίον του για ηθικά τάχα παραπτώματα, που έστειλαν τον εισαγγελέα Πειραιώς για ανάκριση στην Ι.Μονή, και ο οποίος (εισαγγελέας) μη σεβόμενος τίποτα «ταρακουνούσε» το αγιασμένο ράσο του, για να του αποκαλύψει «που κρύβει τα εξώγαμα» και «που είναι το χαρέμι του». Από τα παραπάνω, συνάγεται ότι κοσμικοί και κληρικοί, υπό την επήρεια του πονηρού, αδίκησαν, παραπίκραναν και συκοφάντησαν δεινώς τον Άγιο Νεκτάριο, τον εν σαρκί επι γης ζώντα Άγγελον.

N.Π.: Η δοκιμασία του στο Αρεταίειο νοσοκομείο, πιστεύετε ότι ήταν η κορύφωση των δοκιμασιών του και η αποκορύφωση της ταπεινώσεως που επέδειξε όλα τα χρόνια της επίγειας ζωής του;

Π.Π.: Αυτό που εξάγει κανείς εύκολα μελετώντας τον βίο του Αγίου Νεκταρίου είναι η απόλυτη, άνευ ορίων άνευ όρων, ταπεινοφροσύνη του. Περί της άκρας ταπεινώσεως έχουν ομιλήσει πολλοί απ’ αυτούς που τον γνώρισαν και οι κατά καιρούς βιογράφοι του το σημείο τούτο εξαίρουν. Το ταπεινόν φρόνημα, το «μέγιστον μυστικόν που ανοίγει θύρες αιώνων» ο Άγιος Νεκτάριος το έμαθε από τα πολύ μικρά νεανικά του χρόνια και αυτή την πορεία ακολούθησε σε όλη του την επίγεια ζωή. Η δοκιμασία στο Αρεταίειο νοσοκομείο, ήταν απλά μία ακόμη δοκιμασία που του έδωσε ο Πανάγαθος Θεός, και ο Άγιος Νεκτάριος τα παθήματα και τις δοκιμασίες του βίου, με την Χάριν του Θεού, τις μεταποίησε σε αιώνια Ουράνια Πολιτεία. Ας ακολουθήσουμε λοιπόν τον Άγιο Νεκτάριο, ας υποδειγματιστούμε από τον βίο του και ας τον παρακαλέσουμε να γίνει ο μεσίτης και πρεσβευτής ημών στον Άγιο Θρόνο και η χάρις και η ευλογία του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού να σκέπει πάντας όσους ευλαβώς κραυγάζουσι και θερμώς επικαλούνται το άγιον όνομά του.

paraklisi.blogspot.gr