Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

ΤΑ ΔΥΟ ΔΑΚΡΥΑ


          Από τη γη δύο δάκρυα-ρευστά μαργαριτάρια…
          Ανέβηκαν κι εστάλαξαν στου Πλάστου τα ποδάρια.
          Και είπε το πρώτο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο:
          «Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για το δικό της πόνο».
          Και ο Πλάστης αποκρίθηκε: «Ούτε στιγμή με χάνης!
          Σύρε να γίνεις βάλσαμο, τον πόνο της να γιάνης».
          Και είπε και τ’ άλλο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο:
          «Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για κάποιον ξένο πόνο».
          Και Πλάστης αποκρίθηκε: «Εσύ, μαζί  μου μείνε!
          Της ευσπλαχνίας δάκρυα, δικά σου δάκρυα είναι»!

          Ιωάννης Πολέμης

          

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ.
ΕΥΓΕ!