Η Βασιλεία του Θεού

Εκείνο που έχουμε να κάνουμε είναι να συγκεντρώσουμε καθετί που ξέρουμε για το Θεό, ώστε να βρεθούμε μέσα στην Παρουσία Του. Αλλά τότε ας θυμηθούμε ότι όλο και όλο που ξέρουμε για το Θεό είναι το παρελθόν μας που βρίσκεται πίσω μας μια και μεις είμαστε εδώ, στεκόμαστε μπροστά στο Θεό, πρόσωπο προς πρόσωπο μπροστά στη μεγαλοπρέπειά Του, στην απλότητά Του, τόσο κοντά Του και όμως μας είναι ακόμα άγνωστος. Μόνο αν σταθούμε εκεί, εντελώς ανοιχτοί μπροστά του, μπροστά στο άγνωστο, θα μπορέσει να μας αποκαλυφτεί. Να αποκαλύψει τον Εαυτό Του σε μας, στην κατάσταση που είμαστε σήμερα, με τρόπο που Εκείνος θα διαλέξει. Έτσι, λοιπόν, με μια τόσο ανοιχτή καρδιά και τόσο ανοιχτό μυαλό πρέπει να στεκόμαστε μπροστά στο Θεό, χωρίς να προσπαθούμε να Του δώσουμε κάποιο συγκεκριμένο σχήμα ή να Τον φυλακίσουμε σε ιδέες και εικόνες. Και τότε μπορούμε να χτυπήσουμε την πόρτα.

Πού; Το Ευαγγέλιο μας λέει:''Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν''. Πρώτα απ`όλα είναι μέσα μας η Βασιλεία του Θεού. Αν δεν μπορούμε να συναντήσουμε το Θεό μέσα στα βάθη του εαυτού μας, τότε οι πιθανότητες να τον συναντήσουμε έξω από μας, είναι πολύ αμυδρές. Όταν ο Γκαγκάριν επέστρεψε από το διάστημα και έκανε εκείνη την αξιοσημείωτη παρατήρηση ότι δεν είχε δει το Θεό στον ουρανό, ένας από του ιερείς μας στη Μόσχα παρατήρησε:''εφ`όσον δεν Τον έχεις δει στη γη, δεν θα Τον δεις ποτέ στον ουρανό''. Αυτό επιβεβαιώνει εκείνο για το οποίο μιλάμε τώρα.

Αν δεν μπορέσω να έχω κάποια επαφή με το Θεό μέσα στον ίδιο μου το είναι- όποιο και αν είναι αυτό- μέσα σ`αυτόν τον μικρό κόσμο μου, τότε οι πιθανότητες να Τον αναγνωρίσω- ακόμα και αν Τον συναντήσω πρόσωπο προς πρόσωπο- είναι φοβερά μειωμένες. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει:'' Αν βρεις την πόρτα της καρδιάς σου θα ανακαλύψεις ότι αυτή είναι και η πόρτα της Βασιλείας του Θεού''. Έτσι, λοιπόν, μέσα μας πρέπει να στραφούμε και όχι προς τα έξω. Να στραφούμε μέσα μας, αλλά με κάποιο ειδικό τρόπο. Μ`αυτό δεν εννοώ ότι πρέπει να γίνουμε εσωστρεφείς. Δεν λέω ότι πρέπει να στραφούμε στο εσωτερικό μας με τον τρόπο που γίνεται στην ψυχανάλυση ή στην ψυχολογία γενικά. Αυτό που λέω δεν είναι ένα ταξίδι διείσδυσης στον εσωτερικό μου κόσμο, αλλά είναι ένα ταξίδι μέσα από το είναι μου, τον εαυτό μου για να αναδυθώ από το βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μου και να υψωθώ εκεί όπου Εκείνος υπάρχει στο σημείο, δηλαδή, όπου ο Θεός και εγώ συναντιόμαστε.

Έτσι, λοιπόν, αυτό το θέμα της προσευχής- όταν την πρωτομαθαίνεις- έχει δυο πλευρές. Πρώτη είναι η πορεία που κάνουμε προς τον εσωτερικό μας κόσμο. Δεύτερη είναι η χρήση των λέξεων στην προσευχή και ο στόχος προς τον οποίο κατευθύνονται.

                                                             

  † Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom