Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Τους ενόχλησαν τα ράσα στο Μαξίμου


Τις τελευταίες ώρες διαβάζω διάφορα αρνητικά σχόλια για την επιλογή του Πρωθυπουργού να συμπεριλάβει στην ευρεία σύσκεψη για το μεταναστευτικό, τον Αρχιεπίσκοπο και ιεράρχες νησιών τα οποία ζουν σε καθημερινή βάση το δράμα των προσφύγων.
«Τι δουλειά είχαν οι παπάδες στη σύσκεψη» ή «από πότε η Κυβέρνηση συναποφασίζει με την Εκκλησία για θέματα πολιτικής» και άλλα παρόμοια, αναρτήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε διάφορα ενημερωτικά portals.
Περιττό να σας πω πως στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι αντιδρώντες είναι οι ίδιοι άνθρωποι που όποτε «σκάει» ένα κοινωνικό πρόβλημα είναι από τους πρώτους που αναρωτιόνται «που είναι η Εκκλησία». Είναι οι ίδιοι που έχουν πεισθεί και προσπαθούν να πείσουν και εμάς, πως στις εκκλησιές κρέμονται ολόχρυσα καντήλια που αν τα λιώσουμε θα ξεχρεώσουμε όχι μόνο το δικό μας αλλά και το χρέος ολόκληρης της Ευρώπης και κατά καιρούς διακινούν διάφορες θεωρίες περί αμύθητου πλούτου της Εκκλησίας που ο Κλήρος στερεί από τον λαό. Για να πάω και λίγο πιο πίσω χρονικά, σας υπενθυμίζω πως πρόκειται για τα ίδια σχεδόν πρόσωπα που την ίδια στιγμή που κατηγορούσαν τον Χριστόδουλο για πολιτικό λόγο, τον καταδίκαζαν για το οτι στην περίοδο της Χούντας «διάβαζε» και δεν είχε βγει στους δρόμους να ξεσηκώσει τους Έλληνες.
Εν ολίγοις… «δεν τους πιάνεις πουθενά».

Δεν ξέρω αν ο Πρωθυπουργός προσκάλεσε τους εκπροσώπους της Εκκλησίας επειδή το ήθελε ή επειδή δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Επειδή δηλαδή αντιλήφθηκε και ο ίδιος πως στη χώρα μας δεν υπάρχει άλλος φορέας που να μπορεί να κινητοποιήσει τόσο πολύ κόσμο για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Το να παραδεχθείς λοιπόν την τεράστια συμβολή της Εκκλησίας και των ανθρώπων της στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής και οικονομικής κρίσης της χώρας μας, δεν έχει να κάνει με το αν πιστεύεις ή όχι αλλά με το αν βλέπεις καθαρά τα γεγονότα ή όχι. Γίνονται όλα με σωστό τρόπο; Κάνουν όλοι οι κληρικοί καλή δουλειά; Αγωνιούν όλοι οι μητροπολίτες το ίδιο; Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι κοινή: Όχι! Δυστυχώς δεν είναι όλοι οι παπάδες σαν τον μακαρίτη τον παπα Στρατή. Σε μια κοινωνία τέλειων ανθρώπων αυτό θα ήταν σίγουρα ένα πρόβλημα αλλά όπως καλά γνωρίζουμε δεν είμαστε ακόμη τέτοια κοινωνία. Πρέπει όμως να παραδεχτούμε πως ακόμη και με αυτήν την κατάσταση που σίγουρα επιδέχεται πολλές βελτιώσεις, έχει γίνει τεράστια δουλειά. Έχουν σωθεί άνθρωποι έχουν σταθεί στα πόδια τους οικογένειες. Θα πρότεινα λοιπόν σε όλους αυτούς που ενοχλούνται όταν η Εκκλησία συμμετέχει σε τέτοιες συσκέψεις, αντί να μας «βομβαρδίζουν» με γκρίνιες, αντιδράσεις και θεωρίες, να γίνουν πιο πρακτικοί. Μπορούν για παράδειγμα να στήσουν αυτοί έναν αντίστοιχο μηχανισμό σε ολόκληρη την επικράτεια, να αποδεχτούν πως θα πρέπει να θυσιάσουν όλη τους τη ζωή για την επίτευξη αυτής της αποστολής, να αποχαιρετίσουν την άνεση του καναπέ και της εκ του ασφαλούς κριτικής κι όταν τα καταφέρουν όλα αυτά ας έρθουν να μας πουν τα δικά τους. Όσο όμως η «δράση» τους σταματά στους σχολιασμούς πολύ φοβάμαι πως δεν δικαιούνται δια να ομιλούν.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εδώ που τα λέμε τι δουλειά Έχει Η εκκλησία σε πολιτικά συμβούλια?