Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

Του ενορίτου μας Ν. Βοϊνέσκου 

Είπαμε ότι η Εκκλησία συγκροτείται και φανερώνεται με το γεγονός της Θείας Ευχαριστίας και της συμμετοχής μας εις αυτήν. Η Θεία Ευχαριστία είναι το μυστήριο το οποίο μεταβάλλει μία κοινότητα, όπως είναι η ενορία, εις Εκκλησίαν (Α’ Κορ.10, 16-17).

Εκεί όπου είναι ο Χριστός, εκεί είναι και η Καθολική Ορθόδοξος Εκκλησία, λέγει ο άγιος Ιγνάτιος και διακηρύσσει, κατ’ αυτόν τον τρόπο, μία καθολικότητα εσωτερική και όχι εξωτερική (γεωγραφική), η οποία χαρακτηρίζει την ενορία. Τούτο, διότι εις την ενορία ευρίσκεται με τη Θεία Ευχαριστία ο Χριστός, η κεφαλή της Εκκλησίας, και η Εκκλησία ολόκληρος.

 Η τοποθέτησις αυτή της ενορίας, βασίζεται πλήρως εις την διδασκαλία της Αγίας Γραφής. «Όταν, λοιπόν, συνέρχεσθε ως Εκκλησία (συνερχομένων υμών εν Εκκλησία), ακούω ότι υπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις… Δεν έχετε σπίτια δια να τρώτε και να πίνετε; ΄Η καταφρονείτε την Εκκλησία του Θεού;… Διότι εγώ παρέλαβα από τον Κύριο ό,τι και σας παρέδωσα. Ότι ο Κύριος Ιησούς κατά την νύκτα κατά την οποίαν θα παρεδίδετο, έλαβε άρτον και αφού ευχαρίστησε, τον έκοψε και είπε: Λάβετε φάγετε…» (Α’ Κορ.11, 18-23).

Εδώ, βλέπομε να χρησιμοποιεί ο Απόστολος τον όρο Εκκλησία με έννοια, όχι στατική, αλλά δυναμική και να τον ταυτίζει με τας συνάξεις της χριστιανικής κοινότητος της Κορίνθου προς τέλεσιν της Θείας  Ευχαριστίας.

Με άλλα λόγια, κάθε φορά κατά την οποία συνέρχονται οι χριστιανοί μιας ενορίας προς τέλεσιν της Θείας Ευχαριστίας γίνονται Εκκλησία, ολόκληρος η Εκκλησία (Πρβλ.και Ρωμ. 16,23).

Δι’ αυτό και ο Απόστολος καταδικάζει τόσον κατηγορηματικώς κάθε διαίρεσι μέσα εις αυτάς τας συνάξεις και λέγει ότι κάθε τι το οποίον παρενοχλεί αυτήν την μυστηριακήν ενότητα αποτελεί προσβολή κατά του σώματος του Χριστού και καταφρόνησι ολοκλήρου της Εκκλησίας (Πρβλ.και Α’ Κορ.11, 17-34. 1, 13).

Το γεγονός ότι η ενορία εκφράζει τη ζωή ολοκλήρου της Εκκλησίας, φανερώνεται και από την εν γένει πνευματική ζωή των ενοριτών, η οποία πραγματώνεται εις τας πλαίσια της ζωής της ενορίας.

Η ενορία έχει τους ιερείς, οι οποίοι υπάγονται εις τον κανονικό Ορθόδοξο επίσκοπο της περιοχής και εγγυώνται διά την παρουσίαν του Χριστού εις την λειτουργικήν ζωή και διά την ενότητα μαζί Του. Εις την ενορία θα εύρωμεν το ιερόν βάπτισμα, το άγιον χρίσμα και όλα τα ιερά μυστήρια. Ακόμη, θα εύρωμεν και το μυστήριον των μυστηρίων, τη Θεία Ευχαριστία. Κάθε φορά κατά την οποία συνέρχονται οι ενορίται διά να τελεσθεί η θεία λειτουργία, πρέπει να γνωρίζουν ότι συνέρχονται «εν Εκκλησία» (Κορ.11, 18), συγκροτούν την Εκκλησία ολόκληρον (Πρβλ.Ρωμ.16,23). Κάθε μέλος μιας ενορίας ανήκει διά της ενορίας του εις την Καθολικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.

Τοιουτοτρόπως, η ενορία δεν αποτελεί μέρος της Εκκλησίας αλλά ολόκληρον την Εκκλησία, η καθολικότης της οποίας προσδιορίζεται, καθώς είδομεν, εσωτερικώς, με την παρουσία του Χριστού εις την Θείαν Ευχαριστίαν.

Κατά την θεία λειτουργία της ενορίας είναι παρών ο επίσκοπος. Αυτήν τη σημασία έχει το γεγονός ότι μνημονεύεται το όνομά του από τον ιερέα. Είναι, ακόμη, παρόντες οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας, οι διάκονοι και ολόκληρος ο λαός του Θεού.

Παρόντες είναι και όλοι οι άγγελοι, μαζί με την Υπεραγία Θεοτόκο και όλους τους αγίους.

Είναι, ακόμη, παρών και ο Πατήρ, ο οποίος εξαποστέλλει το Πνεύμα το Άγιον, δια να μεταβάλη τον άρτον και τον οίνον εις σώμα και αίμα Χριστού.

Παρούσα είναι και ολόκληρος η δημιουργία, η οποία προσλαμβάνεται εις την θείαν λειτουργίαν και μεταμορφώνεται και γίνεται νέα δημιουργία «εν Χριστώ». Είναι ο άρτος και ο οίνος, τα οποία γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού, είναι τα κεράκια, αι άγιαι εικόνες, ο σταυρός και όλα τα υλικά αντικείμενα τα οποία λαμβάνουν μέρος εις την θείαν λειτουργίαν. Είναι το νερό, το λάδι, το θυμίαμα, τα βάϊα, τα άνθη, ολόκληρος ο κόσμος του Θεού ενώνεται μέσα εις την θεία λατρείαν και επανευρίσκει εκείνο το οποίον απώλεσε με την πτώσιν του ανθρώπου, δηλαδή την εσωτερικήν ενότητα, την ορθή σχέσι με τον Θεό, η οποία είναι σχέσις ευχαριστιακή, σχέσις προσφοράς εκ μέρους του ανθρώπου (Πρβλ. Α’ Παραλ.29, 14-16).

Εις την Θείαν Ευχαριστίαν και εις την λειτουργικήν ζωήν της Εκκλησίας μας τα πάντα αναφέρονται και προσφέρονται εις τον Θεόν, διά να γίνη και πάλιν Εκείνος  το κέντρο του κόσμου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η θεία λειτουργία της ενορίας, όπως κάθε θεία λειτουργία γίνεται Παράδεισος, Βασιλεία του Θεού και όσοι μετέχουν πραγματικώς εις αυτήν γεύονται και από αυτήν, ακόμη, την ζωήν, την έναρξιν της Βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

 Από το βιβλίο: «Εφόδιον Ορθοδοξίας» του Π.Αντωνίου Αλεβιζόπουλου.