«…Όταν οι δύο γίνονται ένα με το γάμο τους, αυτό δεν σημαίνει ότι θα χαθεί μέσα σε αυτή τη νέα σχέση τους η προσωπικότητά τους. Ο καθένας συμμετέχει και συνεισφέρει στην κοινή τους σχέση και ο καθένας ζει ταυτόχρονα την δική του ζωή…
…Το καθ’ αυτό πρόβλημα, μέσα στο γάμο, παρουσιάζεται όταν ο ένας αρχίζει να καταπατάει κάτι από την ψυχή του άλλου, όταν υπερβαίνει την οριακή γραμμή κι επιχειρεί να βάλει κάτω από τον έλεγχό του τα αισθήματα, τη διάθεση, τη συμπεριφορά, τις επιλογές και τις αξίες του άλλου. Αυτές, όμως, είναι οι περιοχές της προσωπικότητας που πρέπει ο καθένας μόνος του να τις ελέγχει, γιατί είναι η ταυτότητά του. Η τάση του ενός να ελέγχει σ’ αυτά τα σημεία τον άλλον θα προκαλέσει πληγές στα όριά του και θα οδηγήσει τελικά το γάμο σε κρίση. Η σχέση μας με το Χριστό, όπως και κάθε άλλη πετυχημένη σχέση, στηρίζεται στην ελευθερία…
…Είναι εντελώς α δ ύ ν α τ ο να αλλάξουμε εμείς έναν άλλο άνθρωπο. Ένας σύζυγος π.χ που αγανακτεί και γκρινιάζει για τα ελαττώματα της συντρόφου του, αντί να λύνει το πρόβλημα το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Ο καλύτερος τρόπος είναι να αποδεχτούμε τον άλλον όπως είναι, να σεβαστούμε την απόφαση του να είναι αυτό που είναι και να συμπεριφερόμαστε έτσι, ώστε να έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες που του αναλογούν.
Παραιτηθείτε, λοιπόν, από κάθε σας πρόθεση να χειραγωγήσετε το σύντροφό σας, κι επιτρέψτε του να πάρει τη δική του ευθύνη για τη δική του συμπεριφορά…
…Τα όρια μας δημιουργούν έναν πνευματικό και συναισθηματικό χώρο για μας, ένα χώρο ανεξαρτησίας ανάμεσα στον εαυτό μας και στους άλλους. Μέσα σ’ αυτόν μπορούμε να αισθανθούμε και να καταλάβουμε τις ανάγκες μας».
Απόσπασμα από το βιβλίο: « Όρια ζωής»(Πρέπει να έχεις έναν εαυτό για να μπορείς να τον προσφέρεις) των Dr. Henry Cloud, Dr. John Townsend. Εκδόσεις Έλαφος.
χ.π
16 σχόλια:
"Καθένας συνεισφέρει στην κοινή τους σχέση και καθένας ζεί τη δική του ζωή", Αυτό τα λέει όλα.Κάπως έτσι ονειρεύομαι-επιθυμώ και εγώ την ζωή μου όταν κάνω οικογένεια.Ωραία και ωφέλιμη η ανάρτησή σας!
Καλά όλα αυτά και συμφωνώ. Αλλά τί γίνεται στην περίπτωση που την έχεις ήδη πατήσει;που έχει κυριαρχήσει ο άλλος πάνω σου;Το φταίξιμο μιας τέτοιας κατάστασης, φαντάζομαι οτι ανήκει και στους δύο, καθώς επίσης και η επίλυση του προβλήματος απαιτεί την συμμέτοχη και των δύο.
"θα αλλάξει, θα καταφέρεις να τον αλλάξεις με την αγάπη σου".Έτσι μου έλεγαν, τα πίστεψα και... Δεν αλλάζει ο άνθρωπος στη βάση του.Βελτίωση σε κάποια σημεία θα υπάρξει,αλλά τίποτα περισσότερο.Ή αντέχεις, από την αρχή, τον άλλον όπως είναι ή δεν κάνεις μαζί του.Η ρομαντική διάθεση της "αλλαγής" και του παραμυθιού ότι όλα θα αλλάξουν, θα γίνουν καλύτερα μετά το γάμο είναι ένα τεράστιο ψέμα.
ίσως αγαπητή μου να είναι ο σταυρός που σου έλαχε. Γιατί δεν το βλέπεις από την πνευματική πλευρά ;
Ο Κύριος σε δοκιμάζει και σίγουρα στην επόμενη ζωή θα σε ανταμείψει.
Υπομονή και κουράγιο!
Θα συμφωνήσω, εκ των υστέρων, ανώνυμε των 11:56.Τώρα πλέον υπομονή.Απλώς με εκνευρίζει την στιγμή που εσύ βλέπεις κάποια στοιχεία στο χαρακτήρα του άλλου που δεν σου πάνε, όλοι οι άλλοι να προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο με τη δικαιολογία ότι όλα θα αλλάξουν, αρκεί που είναι "χριστιανός".Και εσύ λόγο του απείρου της ηλικίας τους πιστεύεις.Ίσως μιλάω έχοντας στο μυαλό μου πολύ προσωπικές εμπειρίες που δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές, αλλά έτσι αισθάνομαι.τώρα πλέον υπομονή...υπάρχουν και χειρότερα...
έχεις δίκιο. όταν την πατήσεις είναι ήδη αργά.
Κάποτε, είπα σε ένα φίλο μου που ετοιμαζόταν να παντρευτεί μια κοπέλα, να ρωτήσει και τον πνευματικό του τι άποψη έχει. Η απάντηση του φίλου μου ήταν και τι δουλειά έχει ο ιερέας στην επιλογή της γυναίκας μου.
Όταν όμως η γυναίκα του άρχισε να δείχνει τον πραγματικό της χαρακτήρα μόλις λίγους μήνες μετά τον γάμο, ο φίλος μου έτρεξε στον πνευματικό του για συμβουλές.!!!
Ίσως αν με είχε ακούσει νωρίτερα να πάει στον πνευματικό του για το θέμα του, να μη πήγαινε τώρα για συμβουλές επίλυση διαφορών με την γυναίκα του.
Θέλει προσοχή το θέμα. Δεν αγοράζεις μηχανάκι., που αν δεν ου βγει καλό, το πετάς. Επιλέγεις γυναίκα για όλη σου τη ζωή!
πολυ ωραιο το κειμενο.θελω να επισημανω ατι αν καποιος ξεκιναει για γαμο με το σκεπτικο οτι αυτα που δεν του αρεσουν στον αλλον θα τα αλλαξει τοτε το παιχνιδι το εχει χασει!!!γι' αυτο οι μεν και οι δε ας προσεχουν και ας εξεταζουν καλυτερα πριν κανουν το βημα αυτο και μην κρινουν μονο εξωτερικα αλλα να εχουν πιο σοβαρα κτιτηρια. αλλιως....
Χ.Π. βλέπω πως προκάλεσε πολύ συζήτηση η επιλογή του κειμένου σου. Καλό είναι να προβληματιζόμαστε σοβαρά πάνω σε θέματα τόσο σημαντικά όσο ο γάμος και οι σχέσεις των δύο συζύγων. Δυστυχώς πολλές φορές οι επιλογές μας είναι επιπόλαιες και βασίζονται περισσότερο από όσο θα έπρεπε στο συναίσθημα.
Επίσης οι απαιτήσεις και οι συμπεριφορές των συζύγων αλλάζουν και μεταβάλλονται μέσα στο γάμο. Πρέπει και οι δύο να είναι έτοιμοι να αποδεχθούν τον άλλο όπως πραγματικά είναι και όχι όπως αυτοί τον φαντάζονται και τον επιθυμούν.
οι ηθικολογίες και οι "πνευματικές συμβουλές"με αηδιάζουν.
Κανείς άλλος εκτός από σένα δεν είναι κατάλληλος να διαλέξει την γυναίκα του.
Και μην περιμένεις να σου δώσει συμβουλές προ και μετά γάμου κάποιος που δεν έχει ιδέα τι είναι έγγαμος βίος. ΠΟυ ξέρει ο άγαμος αρχιμανδρίτης τα οικογενειακά προβλήματα ; επειδή τα ακούει στην εξομολόγηση ; Και γω παρακολουθώ και ακούω και διαβάζω πληροφορίες για την πτήση των αεροπλάνων, αλλά θα με εμπιστευόσουν αν σου έλεγα πως δεν έχω πετάξει αεροπλάνο, αλλά έχω ακούσει γι'αυτό ; Θα έμπαινες σε ένα αεροπλάνο με μένα πιλότο ; Δεν νομίζω. Αν το έκανε ή βλάκας θα ήσουν ή άγιος. Ένα από τα δυο. Και επειδή σήμερα λίγοι άγιοι υπάρχουν ανάμεσά μας, τότε μάλλον θα ανήκες στην άλλη κατηγορία.
Ανώνυμε των 2:26, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πνευματικοί που επιβάλλουν την επιλογή του σύντροφού σου.Ίσως σε συμβουλεύουν για μερικά πράγματα που μπορείς να προσέξεις, αλλά παραπέρα δεν νομίζω ότι επεμβαίνουν.Κάποιος πνευματικός έλεγε:"για το μόνο που μπορώ να σου πώ είναι για την πνευματική της κατάσταση(έτυχε να έχουν κοινό εξομολόγο), για όλα τα άλλα δεν μπορώ να σου εγγυηθώ τίποτα.Εσύ θα καταλάβεις κατα πόσο ταιριάζετε."Νομίζω οτι μια τέτοια στάση είναι πολύ σωστή.Άλλο που υπάρχουν άτομα που πιέζουν τους πνευματικούς με το ζόρι να τους πουν κάτι πιο συγκεκριμένο, να τους καθοδηγήσουν.Εμένα αυτό μου δηλώνει ανωριμότητα και αποποίηση ευθυνών, γιατί αν κάτι πάει στραβά στο μέλλον, το φταίξιμο θα το ρίξουν στον πνευματικό.
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ...
ναι καλα τωρα...2:37μμ
μην το ψαχνεις..
Mόνο που, ανώνυμε των 2:37, τις γυναίκες οι άντρες τις επιλέγουν ως γυναίκες τους.....Άρα μερίδιο ευθύνης φέρουν και αυτοί....
θεωρώ πως το ζήτημα της επιλογής συζύγου είναι πολύ προσωπικό και δεν χωράνε ανευθυνότητες και παιδιαρίσματα. Φράσεις του τύπου : την είδα και την ερωτεύτηκα, με έχεις ξετρελάνει, θα έκανα τα πάντα για αυτή και παρόμοιες δείχνουν ένα πρόσκαιρο ενθουσιασμό και τίποτα άλλο. Όταν όμως σβήσουν τα φώτα της γαμήλιας δεξίωσης, τότε ξεκινάνε τα δύσκολα. Τότε θα φανεί αν πράγματι αγαπάς τόσο πολύ την σύζυγό σου, ώστε να κάνεις και θυσίες, αν χρειαστεί. Στην πρώτη διαφωνία θα φανεί αν είσαι έτοιμος να υποχωρήσεις. Στην πρώτη "στραβή"θα φανεί το ψυχικό δέσιμο. Αν σ'αυτές τις περιπτώσεις τα πράγματα "στραβώσουν" τότε η επιλογή ήταν ατυχής.
Για τον λόγο αυτό η εκκλησία έχει θεσπίσει τον αρραβώνα. Να δουν ο ένας τον άλλο, να "τριφτούν" λιγάκι μεταξύ τους, να δουν τελικά αν μπορούν να ταιριάξουν.
Επαναλαμβάνω : θέλει υπευθυνότητα και σοβαρότητα.
Θα συμφωνήσω απόλυτα.Γι' αυτό θεωρώ ότι μαζί με το συναίσθημα θα πρέπει να βάζουμε και τη λογική, κυρίως στην αρχή μιας σχέσης, γιατί μετά κυριαρχεί τόσο η καρδιά που παραβλέπεις πολλά...
Εδώ δεν μπαίνουν καλούπια και ορισμοί.
Κάθε ζευγάρι είνξαι ξεχωριστό και αντιδρά διαφορετικά σε κάθε περίπτωση. Μην τα βάζετε όλα στο ίδιο ταγάρι...
Δημοσίευση σχολίου