Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Σκαλοπάτια και φτερά



Αν θέλουμε να φτάσουμε στο Θεό πρέπει να ζούμε τις πραγματικότητες αυτού του κόσμου εν Θεώ, δια του Θεού και για τον Θεό . Όλα όσα νοιώθουμε και ζούμε , όσα ποθούμε και συγκλονίζουν την ψυχή μας πρέπει να τα κάνουμε σκαλοπάτια για να πατήσουμε επάνω και να ανεβούμε στον ουρανό, πρέπει να τα κάνουμε φτερούγες για να πετάξουμε και να φτάσουμε στον προορισμό μας : στον αιώνιο Θεό.

Απολαμβάνουμε το γλυκό ψωμί. Ας σκεφτούμε τον « άρτο της ζωής»του Κυρίου, που μας προσφέρεται πάντοτε στο Ευχαριστιακό Δείπνο Τροφής «να μή ποθάνω» και «ζήσω αώνια»( Ιωανν. 6, 48-51)

Διψάμε. Αυτό που θα ικανοποιήσει τη δίψα μας -το νερό - χωράει μέσα σε ένα μικρό δοχείο. Πόσο πιο πλούσια είναι η ικανοποίηση, που προσφέρει ο Θεός στην ανθρώπινη ύπαρξη! Αυτός είναι η « πηγή της ζωής» και ποτίζει τους υιούς του ανθρώπου με «τόν χείμαρρο τς τροφς»( ψαλμ. 35, 9)

Αγαπάμε το ωραίο. Μαγευόμαστε από την ομορφιά ενός προσώπου, ενός καλλιτεχνήματος. Συγκινούμαστε βαθειά στο άκουσμα μιας μοναδικής συμφωνίας, στη θέα ενός ωραίου τοπίου. Σκεφτόμαστε : αν τα δημιουργήματα είναι τόσο όμορφα, τότε πόσο άπειρα ωραίος θα είναι ο δημιουργός και Θεός μας ;!

Μας γοητεύουν τα θέλγητρα της ηδονής, η δύναμη του πλούτου, η λάμψη της δόξας. Οραματιζόμαστε μια άλλη πραγματικότητα αστείρευτης ευχαρίστησης, δύναμης και δόξας.

Την πραγματικότητα «νθα τν ρταζόντων χος κατάπαυστος καί πέραντος δονή τν καθωρώντων τό κλλος το Θεο». Γιατί Αυτός είναι «τό ντως φετόν καί νέκφραστος εφροσύνη» εκείνων που τον αγαπούν .


Α.Ε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: