Αν θέλουμε να φτάσουμε στο Θεό πρέπει να ζούμε τις πραγματικότητες αυτού του κόσμου εν Θεώ, δια του Θεού και για τον Θεό . Όλα όσα νοιώθουμε και ζούμε , όσα ποθούμε και συγκλονίζουν την ψυχή μας πρέπει να τα κάνουμε σκαλοπάτια για να πατήσουμε επάνω και να ανεβούμε στον ουρανό, πρέπει να τα κάνουμε φτερούγες για να πετάξουμε και να φτάσουμε στον προορισμό μας : στον αιώνιο Θεό.
Απολαμβάνουμε το γλυκό ψωμί. Ας σκεφτούμε τον « άρτο της ζωής»του Κυρίου, που μας προσφέρεται πάντοτε στο Ευχαριστιακό Δείπνο Τροφής «ἵνα μή ἀποθάνω» και «ζήσω αἰώνια»( Ιωανν. 6, 48-51)
Διψάμε. Αυτό που θα ικανοποιήσει τη δίψα μας -το νερό - χωράει μέσα σε ένα μικρό δοχείο. Πόσο πιο πλούσια είναι η ικανοποίηση, που προσφέρει ο Θεός στην ανθρώπινη ύπαρξη! Αυτός είναι η « πηγή της ζωής» και ποτίζει τους υιούς του ανθρώπου με «τόν χείμαρρο τῆς τροφῆς»( ψαλμ. 35, 9)
Αγαπάμε το ωραίο. Μαγευόμαστε από την ομορφιά ενός προσώπου, ενός καλλιτεχνήματος. Συγκινούμαστε βαθειά στο άκουσμα μιας μοναδικής συμφωνίας, στη θέα ενός ωραίου τοπίου. Σκεφτόμαστε : αν τα δημιουργήματα είναι τόσο όμορφα, τότε πόσο άπειρα ωραίος θα είναι ο δημιουργός και Θεός μας ;!
Μας γοητεύουν τα θέλγητρα της ηδονής, η δύναμη του πλούτου, η λάμψη της δόξας. Οραματιζόμαστε μια άλλη πραγματικότητα αστείρευτης ευχαρίστησης, δύναμης και δόξας.
Την πραγματικότητα «ἕνθα ὁ τῶν ἑρταζόντων ἧχος ὁ ἀκατάπαυστος καί ἡ ἀπέραντος ἠδονή τῶν καθωρώντων τό κᾶλλος τοῦ Θεοῦ». Γιατί Αυτός είναι «τό ὄντως ἐφετόν καί ἡ ἀνέκφραστος εὐφροσύνη» εκείνων που τον αγαπούν .
Α.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου