Στις 20 Φεβρουαρίου ο Μακάριος, σε μήνυμα του προς τον Κυπριακό λαό, τόνιζε ότι με τη συμφωνία τίθενται τα θεμέλια της ελευθερίας και της ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου και ότι διανοίγεται νέα περίοδος ευημερίας για ολόκληρο τον Κυπριακό λαό. Επιστρέφει στην Κύπρο την 1η Μαρτίου όπου ο Κυπριακός Ελληνισμός του επιφυλάσσει υποδοχή που παρόμοια της δεν είχε ξαναγίνει στην Κύπρο, ενώ αγωνιστές της ΕΟΚΑ αφήνουν τα κρησφύγετα τους και παρελαύνουν στους κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας και άλλων πόλεων, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης σε όλους. Ταυτόχρονα αφήνονται ελεύθεροι όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι, αφού τίθεται σε εφαρμογή η γενική αμνηστεία, όπως προβλεπόταν από τις συμφωνίες.
Εξάλλου, στις 9 Μαρτίου, ο Διγενής δίνει διαταγή για τερματισμό του ένοπλου αγώνα καλώντας όλους να βοηθήσουν το Μακάριο στο δύσκολο έργο του. Λίγες μέρες αργότερα, στις 17, ο Διγενής μεταβαίνει στην Αθήνα όπου του επιφυλάσσεται αποθεωτική υποδοχή.
Οι συμφωνίες γίνονται αντικείμενο συζητήσεων στη Βουλή των Ελλήνων, την Τουρκική Εθνοσυνέλευση και στη Βουλή των Κοινοτήτων. Στη Βουλή των Ελλήνων η αντιπολίτευση θέτει θέμα εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Στις 23 Φεβρουαρίου 1959 διεξάγεται ψηφοφορία και 170 βουλευτές της δίδουν ψήφο εμπιστοσύνης, ενώ 118 τάσσονται εναντίον. Στην Τουρκία, από τους 487 που ψήφισαν, μόνο 50 βουλευτές τάχθηκαν κατά των συμφωνιών, γιατί μ' αυτές "εγκαταλειπόταν η πολιτική της διχοτόμησης". Στη Βρετανία κυβέρνηση και αντιπολίτευση εξέφρασαν ικανοποίηση για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου