Δικαιούμαι να λέω τη γνώμη μου ;

Αθεολόγητος

Στη σημερινή εποχή νομίζουμε ότι ο καθένας "δικαιούται να λέει τη γνώμη του". Αυτό για μένα όμως ισοδυναμεί με το να έχουμε ένα ασθενή και να "δικαιούται" ο πρώτος τυχόν τρόφιμος του νοσοκομείου να εκφέρει τη γνώμη του για το ποιά θεραπεία πρέπει να ακολουθήσει. Δεν καταλαβαίνουμε ότι η Εκκλησία δεν είναι ίδρυμα ή σχολείο ή πανεπιστήμιο αλλά νοσοκομείο στο οποίο ο ασθενής άνθρωπος (και κάθε άνθρωπος είναι ασθενής αφού φέρει εντός του την αμαρτία) έρχεται για να θεραπευθεί δηλαδή να απαλλαγεί ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗ ΖΩΗ από την αρρώστια του και να γίνει υγιής δηλαδή άγιος. Αυτός είναι και ο μοναδικός ρόλος που παίζει η Ορθοδοξία μέσα σε όλες τις θρησκείες. Διαφορετικά και άνθρωποι που ανήκουν και σε άλλες θρησκείες μετά θάνατον ενδεχομένως μέσω του νόμου της συνειδήσεως που κατά γενική εικόνα άκουσαν θα σωθούν.

Όμως, λόγω του γεγονότος ότι ανήκουν σε άλλη θρησκεία δεν έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν τη σωστή αγωγή αποθεραπείας, την ορθόδοξη δηλαδή πρακτική και άρα να γίνουν άγιοι. Οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν έχει σημασία ποιά "γνώμη" έχουμε εμείς, αλλά τι λένε οι γιατροί της Εκκλησίας που δεν είναι άλλοι από τους αγίους της τόσο της θριαμβεύουσας όσο και της στρατευομένης Εκκλησίας. Γι΄ αυτό είναι απαραίτητο σε κάθε εποχή να υπάρχουν άγιοι. Γιατί αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι της Εκκλησίας δεν θα ήξεραν ποιόν να συμβουλευτούν και θα ήταν στην κυριολεξία πρόβατα χωρίς ποιμένα. Φυσικά και οι ιερείς είναι ποιμένες της Εκκλησίας αλλά λόγω του ότι ενεργούν ως αγωγοί της χάριτος, η οποία χάρις όμως θα παραμείνει ανενεργή στον άνθρωπο αν αυτός δεν την αποδεχθεί ενσυνήδειτα με τον αγώνα του. Αυτό όμως χωρίς τη συμβουλή αγίου δεν γίνεται.

Γι΄ αυτό το άριστο είναι η ιερωσύνη να συνοδεύεται από τελεία αγιότητα δηλαδή από θεραπευμένο άνθρωπο και όχι αγωνιζόμενο χριστιανό ο οποίος ακόμη δεν έχει ξεπεράσει την προσωπική του αμαρτία. Έχω διαβάσει αλλά δε θυμάμαι πού ότι για να γίνει κανείς διάκονος πρέπει να έχει τελειώσει το στάδιο της καθάρσεως. Για να γίνει ιερεύς το στάδιο του φωτισμού και για να γίνει επίσκοπος πρέπει να βρίσκεται στην κατάσταση της θεώσεως ,αφού άλλωστε και ο επίσκοπος είναι όπως λέμε εις τόπον και τύπον Χριστού.