Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων Με Ειδικές Ανάγκες

Μια αληθινή ιστορία

Ήταν ένα κορίτσι τυφλό που μισούσε τον εαυτό της, επειδή ήταν τυφλή, μισούσε όλο τον κόσμο, εκτός από τον αγαπημένο της. Ήταν πάντα εκεί για κείνη. Της ζήτησε να τον παντρευτεί. Του είπε ότι αν ποτέ της κατάφερνε να δει, θα τον παντρευόταν.

Μια μέρα, βρέθηκε δότης ματιών και έτσι το κορίτσι κατάφερε να δει. Μπόρεσε να δει όλο τον κόσμο, μπόρεσε να δει και τον αγαπημένο της. Ήταν κι αυτός τυφλός. Και τη ρώτησε: Τώρα που μπορείς και βλέπεις θα με παντρευτείς; Το κορίτσι , σοκαρισμένο, αρνήθηκε να τον παντρευτεί. Το αγόρι έφυγε λέγοντάς της :

«Να προσέχεις τα μάτια μου" !!!!

Για όσους δεν πρόλαβαν να δουν στο βάθος των ματιών του, δότης ήταν το ίδιο το παλικάρι ...;

Το ερώτημα είναι « μέχρι που φτάνει η Αγάπη ;»

Όλοι άνθρωποι θέλουν ν' αγγίξουν την φλόγα της.

Μπορούν ;

Ας μου επιτραπεί να εστιαστώ στα δυό άκρα του νήματος της Ιστορίας μας .

Στο ένα άκρο την Αγάπη του Νέου για την ανάπηρη καλή του, χωρίς όριο σε βαθμό να της δώσει τα μάτια του, να στερηθεί το δικό του φως για να την αποκτήσει (κατά την γνώμη του) για ΠΑΝΤΑ. Αυτός ο άνθρωπος,δεν χωράει αμφιβολία ότι αγγίζει την Αγάπη σε βαθμό που να γίνεται ολοκαύτωμα ....

Στο άλλο άκρο του νήματος είναι η «Αγάπη» του κοριτσιού που κανέναν άλλο στον κόσμο δεν αγαπούσε παρά μόνο αυτόν όσο δεν τον ...έβλεπε. ΄Όταν τον είδε έφυγε ... ... Το προς συζήτηση θέμα που αναφύεται είναι τελικά πόσο μπορούμε, πόσο ξέρουμε, πόσο αντέχουμε και τελικά τι αγαπάμε και γιατί..

Χωρίς να σημαίνει ότι δεν είμαστε ελεύθεροι να αγγίξουμε κι άλλες παράπλευρες εκδοχές ....

(μας εστάλη από φίλο του ιστολογίου)