Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ



«γγελος πρωτοστάτης ορανόθεν πέμφθη επεν τ Θεοτόκ τό χαρε»



Δυο σημαντικοί λόγοι επέβαλλαν στη συνείδηση του ορθοδόξου πληρώματος τη δημιουργία και την καθιέρωση του « Ακαθίστου ΄Υμνου».

Ο πρώτος είναι ιστορικός και ο δεύτερος πνευματικός.

Ο ιστορικός λόγος είναι γνωστός σε όλους μας, όχι μόνον γιατί τον έχουμε διδαχτεί, αλλά και γιατί εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα. Δυστυχώς μπροστά στις πόρτες του Γένους μας υπάρχει κάποιος Αττίλας που θέλει να μας λεηλατήσει. Γι’ αυτό και καταφεύγουμε με τόση θερμότητα στην Υπεραγία Θεοτόκο σε κάθε κρίσιμη στιγμή. Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι το ιστορικό καταφύγιό μας.

Ο πνευματικός λόγος είναι, ότι ο άνθρωπος εκ φύσεως ορέγεται το ωραίο, το τέλειο το ιδανικό. Αυτό το βρήκε στο πρόσωπο της Θεοτόκου η ορθόδοξη συνείδηση. Γι’ αυτό και τις απευθύνει αυτά τα μοναδικά και ανεπανάληπτα «χαρε».

Στο πρόσωπο της Θεοτόκου βρήκαμε την ωραιότητα της παρθενίας, τη λαμπρότητα της αγνείας, τη σοβαρότητα της μητρότητας, την τελειότητα της ταπείνωσης, της υπομονής, της αγάπης, της αγνότητας.

Όλες αυτές τις πτυχές τις εκφράζουμε μέσα στον «Ακάθιστο Ύμνο» με τα συγκλονιστικά « χαρε» . Κάθε «χαρε» που απευθύνουμε στο Θεοτόκο, είναι και μια νότα ευγνωμοσύνης και θαυμασμού προς το πανάγιο πρόσωπο της, που η Εκκλησία από τους πρώτους αιώνες ένοιωσε και εξέφρασε μέσα στην υμνογραφία και τη δογματική της διδασκαλία, που επισφράγισαν η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος 381 μ.Χ. , και η Γ΄ εν Εφέσω Οικ. Σύνοδος. Διακήρυξαν τότε, ότι η Παναγία είναι παρθένος, Θεοτόκος, Μητέρα του Θεού, αειπάρθενος.

Υπάρχει όμως και ένας πνευματικός ψυχολογικός νόμος που λέγει, ότι όποιος θαυμάζει κάποιον προσπαθεί να τον μιμηθεί και να του μοιάσει. Αυτή είναι η ωραιότερη εκδήλωση θαυμασμού και ευγνωμοσύνης. Να μοιάσουμε αυτού που θαυμάζουμε δηλ. της Παναγίας. Τότε θα είναι πλήρης η επιτυχία του σκοπού του «Ακαθίστου Ύμνου».

Εξάλλου μέχρι σήμερα αγωνιστήκαμε να μοιάσουμε σε πρότυπα που μας απογοήτευσαν. Το πρόσωπο όμως της Θεοτόκου είναι πλήρες. Μπορεί να καλύπτει την ύπαρξή μας σ’ όλες τις διαστάσεις του. Αν την μιμηθούμε δεν πρόκειται ν’ απογοητευθούμε.


«ς πηγή τς εσπλαχνίας πάρχουσα Θεοκυτορ,

Σμα καί ψυχήν, πόπλυνον, υπωθέντα ασχρς,

Κόρη, καί στολήν με καθαράν πένδυσον τς χάριτος».

(Αγ. Ανδρέου Κρήτης


π.Γ.Στ.





2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και του χρόνου να μας αξιώσει ο Θεός να ξαναζήσουμε τις υπέροχες ακολουθίες του Ακαθίστου Ύμνου.
Καλή Ανάσταση, πάτερ και σας ευχαριστούμε πολύ για τα εξαιρετικά σχόλια στους χαιρετισμούς.

Αλκ.Δημ.

Ανώνυμος είπε...

Περιμένουμε και αντίστοιχα σύντομα σχόλια στις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας,
Σύντομα όμως και περιεκτικά.