Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Η σημερινή Κυριακή, η πρώτη από την περίοδο της νηστείας, λέγεται Κυριακή της ορθοδοξίας. Η Εκκλησία μας γιορτάζει τη νίκη της Αλήθειας επάνω στην πλάνη και την αίρεση της εικονομαχίας. Αυτό τον θρίαμβο της Εκκλησίας τιμάμε την Α΄ Κυριακή της Σαρακοστής και στο τέλος της Θ. Λειτουργίας διαβάζεται ένα απόσπασμα από το « ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ» δηλ. τον όρο της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, όπου δοξάζεται ο Τριαδικός Θεός και δηλώνεται η πίστη και η ενότητα των ορθοδόξων. Προσκυνούνται οι άγιες εικόνες και με πομπή μεταφέρονται λιτανευτικά στον Ι. Ναό. Αυτή η προσκύνηση των εικόνων φανερώνει την ορθόδοξη πίστη, ότι με την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού θεώθηκε η ανθρώπινη φύση και εξαγιάσθηκε η ύλη. Στα πρόσωπα των Αγίων και της Θεοτόκου τιμάται ο άνθρωπος ως δημιούργημα του Θεού.
Μπορεί ο άνθρωπος να πέτυχε σπουδαία πράγματα, όπως λ.χ. την κατάκτηση του διαστήματος και να θεωρήθηκε το αποκορύφωμα του θριάμβου της ανθρώπινης επιτυχίας. Όμως παρά τα επιτεύγματα του και τις διαπλανητικές κατακτήσεις του, αδυνατεί να φθάσει στα πνευματικά βάθη των ουρανών. Εκεί χρειάζονται τα κλειδιά της Βασιλείας των Ουρανών και αυτά ανήκουν στον Θεό.
Γι’ αυτό και ο θρίαμβος Του, που είναι θρίαμβος της Εκκλησίας Του, θα γιορτάζεται πάντοτε χωρίς να επισκιασθεί κάτι απ’αυτόν. Ο θρίαμβος της ορθοδοξίας Του είναι μοναδικό μεγαλείο. Δεν βασίζεται στις δικές μας επιστημονικές ή άλλες κατακτήσεις ούτε και επηρεάζεται από τις δικές μας ικανότητες για να κατανοήσουμε την ουσία της. Πρόκειται για πνευματικό κεφάλαιο και συγχρόνως για ενσάρκωση του αιωνίου. Είναι κληρονομιά άφθαρτη, αμίαντη και αμάραντη.
Με αυτή γαλουχήθηκαν οι γενεές των πατέρων μας. Αυτή κήρυξαν τα πάνγχρυσα στόματα και χάριν αυτής θυσιάσθηκαν τα αναρίθμητα πλήθη των Αγίων μαρτύρων της πίστης μας. Είναι ο θρίαμβος της Εκκλησίας μας.
Εδώ όμως χρειάζεται να προσέξουμε το εξής: Δεν πρέπει να παρερμηνεύουμε το περιεχόμενο της, αλλά ούτε και να υποβαθμίζουμε την αξία της. Ο θησαυρός της ορθοδοξίας δεν ταυτίζεται « ούτε με τα χρώματα μιας καθορισμένης τεχνοτροπίας, ούτε με την ποικιλία των μοναδικών ήχων μιας ορισμένης εποχής».
Το περιεχόμενο της είναι ο Χριστός,
- όπως το δίδαξαν οι πατέρες της Εκκλησίας μας.
- Όπως το δογμάτισαν οι Οικ. Σύνοδοι.
- Όπως τον παραλάβαμε στα μνημεία της Θ. Λατρείας.
Ακόμη είναι το υπόδειγμα βίου, το οποίο μας παρέδωσαν οι μεγάλοι Διδάσκαλοι και οι Άγ. Απόστολοι, οι οποίοι δια μέσου των αιώνων « εν έργω και λόγω» διαμόρφωσαν τον πολύτιμο θησαυρό που μας εμπιστεύτηκαν.
Είναι η καθαρότητα της διδασκαλίας συνδυασμένη με την αγνότητα της ζωής.
Είναι η λάμψη της Αλήθειας με την ευωδία της αγιότητας.
Είναι το Σύμβολο της πίστεως σαρκωμένο στην καθημερινή ζωή.
Είναι η απόδειξη της υπεροχής του πνεύματος έναντι γήινου.
Το πνεύμα της θυσίας και της αυταπάρνησης.
Είναι η ενσάρκωση της πρώτης και μεγάλης εντολής της αγάπης.
Τέλος είναι η ορθοδοξία, ό,τι πολύτιμο έχουμε και ό,τι μεγάλο και δυνατό να αποκτήσουμε.
Δυστυχώς όμως εναντίον αυτού του μεγαλείου της ορθοδοξίας ορθώνονται πολλοί πολέμιοι. Ποιοι είναι αυτοί;
Δεν εννοούμε βέβαια τους δεδηλωμένους εχθρούς της ορθοδοξίας, αλλά εκείνους που υπάρχουν μέσα στις τάξεις των πιστών.
Πιθανόν να είναι εκείνοι μάλιστα πού κάνουν θόρυβο για την ορθοδοξία τους περισσότερο από τους άλλους. Πάντως είναι εκείνοι για τους οποίους ο Απ. Παύλος είπε, ότι « εξ ημών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα» και οι οποίοι αποσπούν πιστούς από την ορθοδοξία για να τους φέρουν με το μέρος τους.
Είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν «το λογικόν και άδολον γάλα», της όντως ορθοδοξίας, για να τραφούν με « με βεβήλους και γραώδεις μύθους» ( Α΄Τιμ. 4-7) και « κνηθόμενοι την ακοήν, από μεν της αληθείας αποστρέφοντες, επι δε τους μύθους εκτρέπονται» ( Β΄Τιμ.4,3», « προσέχοντες πνεύμασι πλάνης και διδασκαλίες δαιμονίων » ( Α΄Τιμ. 4,1)
Τέλος είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν το ζωοποιώ ορθόδοξο πνεύμα επιστρέφοντες στο νεκρό γράμμα. Με λίγα λόγια είναι όλοι εκείνοι που στενεύουν την ευρύτητα του πνεύματος της ορθοδοξίας, για να χωρέσουν στα περιορισμένα όρια των στενών τους αντιλήψεων.
Υπάρχουν όμως και άλλου είδους εχθροί της ορθοδοξίας. Είναι αυτοί που προσπαθούν τον πλούτο της ορθοδοξίας να τον περιορίσουν στα όρια της μικροψυχίας τους. Και εγκαταλείποντας τους καρπούς του Πνεύματος, αφήνουν να εγκατασταθούν στην καρδιά τους « έχθρες, έριδες, ζήλεια, θυμοί, διχόνοια ,αιρέσεις, φθόνος…» και τα όμοια. Τέλος υπάρχουν μεταξύ μας και άλλοι εχθροί της ορθοδοξίας.
Είναι οι « αφέντες τα βαρύτερα του νόμου-δικαιοσύνη, ευσπλαχνία, αληθινή αγάπη, πίστη….και ασχολούμενοι « περί το άνηθον και το κύμινον». Είναι « οι εχθροί του Σταυρού του Χριστού, οι οποίοι αντί να σηκώνουν τον σταυρό τους καθημερινά ως γνήσιοι πιστοί, σφαγιάζουν το πνεύμα της θυσίας στο βωμό της ιδιοτέλειας των. Είναι « οι τα επίγεια φρονούντες, που νομίζουν ότι εξοφλούν το χρέος τους με την τήρηση κάποιων εξωτερικών τύπων.
Αλλά και αυτούς τους εχθρούς δεν τους φοβάται η Εκκλησία. Είναι ισχυρότερη από τις αδυναμίες μας και ανώτερη από κάθε κατωτερότητα. Κατά το παρελθών νίκησε όλους τους εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και τους εσωτερικούς. Ασφαλώς θα νικήσει και στο μέλλον. Η Αλήθεια και η Αγιότητα δεν καταβάλλονται και η ορθοδοξία δεν μπορεί να καταβληθεί, διότι ενσαρκώνει και την Αλήθεια και την Αγιότητα. Θεμελιωθεί επί την πέτρα « και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».
Ας μαίνεται γύρω της η μικρόνοια, η μικροψυχία, η μικρότητα. Οι πιστοί δεν πρέπει να δειλιάζουμε. Έχουμε την εμπειρία του θαύματος είκοσι και πλέον αιώνων της αντοχής της εναντίον όλων των επιθέσεων. Ας διατηρήσουμε την πίστη μας εν Χριστώ, ο Οποίος την θεμελίωσε και σε κάθε πιστό εξακολουθεί να επαναλαμβάνει : « πιστεύεις; Μείζων τούτων όψει».
Το μέλλον ανήκει στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ( π. Γεώργιος Φλορώφσκυ)
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου