Πρωτ. Ιωάννης Ρωμανίδης
ΣΤΟΝ άνθρωπο υπάρχουν δύο πίστεις. Η μία πίστη είναι η εγκεφαλική, η λογική πίστη της αποδοχής. Ο άνθρωπος εδώ αποδέχεται κάτι λογικό και πιστεύει σ’ αυτό που αποδέχεται. Αυτή όμως δεν είναι πίστη που δικαιώνει τον άνθρωπο. Όταν η Αγ. Γραφή λέγει, ότι ο άνθρωπος με μόνη της πίστη σώζεται, δεν εννοεί απλά την πίστη της αποδοχής. Η άλλη πίστη είναι η καρδιακή πίστη, η πίστη της καρδιάς, διότι δεν υπάρχει η πίστη αυτή στη λογική, δηλ. στη διάνοια, αλλά στο χώρο της καρδιάς. Η πίστη αυτή είναι δώρο του Θεού και ονομάζεται « ενδιάθετη πίστη». Αυτή την πίστη παρακαλούσε ο πατέρας του σεληνιασμένου νέου στο Ευαγγέλιο τον Χριστό να του χαρίσει λέγοντας: « Κύριε βοήθει μου τη απιστία». Αυτός βέβαια πίστευε λογικά, δεν είχε όμως τη βαθειά, την ενδιάθετη πίστη, που είναι δώρο του Θεού.
Η ενδιάθετη πίστη όμως προέρχεται από εμπειρία χάριτος, και αφού είναι εμπειρία χάριτος, τι μπορεί να είναι για τον ορθόδοξο η ενδιάθετη πίστη; Είναι η νοερά προσευχή. Οπότε, όταν ο άνθρωπος έχει τη νοερά ευχή μέσα στην καρδιά του, που είναι η προσευχή του Αγ. Πνεύματος, τότε έχει την ενδιάθετη πίστη και με την πίστη μέσω της προσευχής βλέπει αόρατα πράγματα. Γι’ αυτό και όταν συμβαίνει τέτοιου είδους όραμα ,λέγεται θεωρία και θεωρία σημαίνει όραση.
Η όραση γίνεται γενικά με δύο τρόπους. Ή με την ευχή μέσα στην καρδιά, όταν ο άνθρωπος δεν έχει φθάσει ακόμα στη θέωση, οπότε μπορεί να βλέπει μέσω της προσευχής ,ή με τη θέωση, όπου καταργείται αυτή η ενδιάθετη πίστη καθώς και η ελπίδα και μένει μόνο η αγάπη προς τον Θεό, ως δώρο του Θεού. Αυτό εννοεί ο Παύλος, όταν λέγει: « όταν έλθει το τέλειον καταργηθήσεται η πίστις και η ελπίδα και μένει μόνη η αγάπη». Και η αγάπη αυτή είναι η θέωση. Στη θέωση καταργείται η γνώση που είναι η νοερά ευχή και μένει μόνο η αγάπη. Το ίδιο και οι πατέρες ερμηνεύουν σωστά τα θέματα αυτά».
"Πατερική Θεολογία"
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου