Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη

Αν και με κάποια καθυστέρηση, έστω και τώρα, μια μικρή δέηση για τον "Άγιο" των Ελληνικών Γραμμάτων, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, που έφυγε από αυτόν τον κόσμο στις 3 Ιανουαρίου 1911.



Δέηση του Λάμπρου Πορφύρα

Χριστέ μου, δόστου τ χαρά, τ μόνη πο μποροσε
ν σο ζητήσ πάνω κε νοσταλγικ ψυχή του.
κάνε τ θάμμα κι σε τον ν ζήσ πως ζοσε
σ
μία μερι πού, τάχατες, ν μοιάζ τ νησί του.
Ν
ναι τ βράχια στ γκρεμ βαθι κουφαλιασμένα,
ν
χ σωριάσει θάλασσα στν μμουδι τ φύκια,
κι
ράδα-ράδα στ γιαλ δεμένα, ποσταμένα,
ν
σιγοτρίζουν τ φτωχ σκιαθίτικα καΐκια.
Ν
ναι ο νησιώτισσες ο γριές, κ᾿ ο νιές, ο πεθαμένες
α
τς πο τς θλιμμένες τους μς λεγε στορίες -
ν
γνέθουν τ λινάρι ο γρις στν πόρτα καθισμένες,
κα
δίπλα στ παράθυρα ν᾿ νθίζουν ο γαζίες.
Κ
᾿ στερα κόμα νναι λιές, κα νναι κυπαρίσσια,
σκυμμένα ν
ναι κα τ φς τ᾿ χν ν προσκυννε,
ν
τόνε περιμένουνε στν κάμπο τ ξωκκλήσια
Κα
τν καμπάνα τους μακρυ ο γγέλοι ν χτυπνε.
Δόστου, Χριστέ μου, τ
στερν χαρ ν δ κα πάλι
τ
γνώριμή του τ ζω κοντ στ᾿ κροθαλάσσι !
χ, τσι θα, κ᾿ τσι πλ κι γν τν εχε ψάλει,
πο
τς ξίζει κε ψηλ μαζ μ᾿ ατν ν᾿ γιάσει.



Δεν υπάρχουν σχόλια: