Ο «Απελευθερωτικός Στρατός της Τσαμουριάς» (UCC)

Τσαμουριά, ο αλβανικός αναθεωρητισμός θεωρεί την περιοχή της Ηπείρου που περιλαμβάνει τις γεωγραφικές ζώνες Ηγουμενίτσας, Πάργας, Παραμυθιάς, Φιλιατών και Μαργαριτίου, πρόκειται δηλαδή για τη σημερινή Θεσπρωτία. Βέβαια, εκτός από τη Θεσπρωτία, αλβανικό ενδιαφέρον, εκ πρώτης όψεως δυσερμήνευτο, παρατηρείται και για τη Δυτική Θράκη.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας Πασκάλ Μίλο ασχολείται επισταμένως με την εκεί μουσουλμανική μειονότητα. Στο παρελθόν, επέκρινε την ελληνική Πολιτεία για άσκηση πολιτικής κάθαρσης εναντίον της μειονότητας. Σημειώνεται ότι ο ίδιος έχει κάνει και έρευνες επί τόπου με επισκέψεις του στη Δυτική Θράκη. Το ζήτημα των Τσάμηδων και των διεκδικήσεών τους, που υποβόσκει εδώ και καιρό, επανέρχεται στην επικαιρότητα είτε ως απειλή διεκδίκησης από το αλβανικό κράτος είτε ενταγμένο στη γενικότερη στρατηγική επανένωσης των «αλύτρωτων αλβανικών πατρίδων».

Σε απόδειξη των ανωτέρω η εφημερίδα «Shqip», φιλοξένησε μακροσκελές άρθρο του Σελμάν Σέμε (Selman Sheme), καθηγητή Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Τιράνων και πρώην πρόεδρο της Οργάνωσης «Τσαμουριά». Ο Σεμέ χαρακτηρίζει την Τσαμουριά «εθνικά καθαρή αλβανική επαρχία», ενώ σημειώνει ότι οι προσπάθειες εξελληνισμού της έγιναν πιο έντονες μετά το 1913, όταν η περιοχή «βρέθηκε υπό ελληνική κατοχή». Ο εξελληνισμός της Τσαμουριάς, σύμφωνα με τον Σέμε, πραγματοποιήθηκε με τους ακόλουθους τρεις τρόπους:

1. Εθνική κάθαρση μέσω γενοκτονίας σε βάρος του τσάμικου πληθυσμού.
2. Αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης με τη μεταφορά Ελλήνων και Βλάχων εποίκων.
3. Αφομοίωση των ορθόδοξων Αλβανών Τσάμηδων.

Η Τσαμουριά, σύμφωνα με τον Σέμε,ήταν περιοχή αυτόχθονων Ιλλυρίων και στη συνέχεια ιλλυροαλβανική επαρχία. Σύμφωνα με απογραφή του 1910, πριν από την «ελληνική κατοχή», συνεχίζει, στην Τσαμουριά ζούσαν 73 χιλ. κάτοικοι, από τους οποίους οι 61 χιλ. ή 84% του πληθυσμού ήταν Αλβανοί, 9.800 ή 12% ήταν Έλληνες, 1.200 Βλάχοι και 1.000 Αθίγγανοι.

Από τους 61 χιλ. Αλβανούς, κατά τον Σέμε, οι 31 χιλ. ήταν μουσουλμάνοι και οι 29 χιλ. ορθόδοξοι. Ο εξισλαμισμός των Αλβανών Τσάμηδων ξεκίνησε σχετικά αργά και ήταν πιο έντονος την εποχή του Αλή Πασά. Οι κάτοικοι του Σουλίου ήταν Τσάμηδες Αλβανοί ορθόδοξοι. Οι Έλληνες στην Τσαμουριά, όπως και στο Δέλβινο, τη Δρόπολη Αργυροκάστρου και τους Αγίους Σαράντα, ισχυρίζεται ο συντάκτης του άρθρου, ήρθαν ως εργάτες γης, δεν είναι γηγενείς αλλά εγκαταστάθηκαν εκεί δουλεύοντας τα χωράφια των Αλβανών γαιοκτημόνων και μετά έκτισαν τα χωριά τους. Σήμερα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Σέμε, ζουν 165 χιλ. Αλβανοί, από τους οποίους οι πιο πολλοί είναι ορθόδοξοι Τσάμηδες που μιλούν κρυφά την αλβανική στις οικογένειές τους στη Θεσπρωτία, τα Ιωάννινα, την Άρτα και την Πρέβεζα, φοβούνται όμως να δηλώσουν την εθνική τους ταυτότητα! Για τους αλβανόφωνους που ζουν στην «Τσαμουριά», την Καστοριά και τη Φλώρινα, συνεχίζει ο Σέμε, η Ακαδημία Επιστημών Αλβανίας από το 1998 στο «Πρόγραμμα για την επίλυση του αλβανικού εθνικού ζητήματος» ζητά να αναγνωριστούν ως εθνική μειονότητα, να έχουν δημοτικά σχολεία στην αλβανική, να μαθαίνουν την ιστορία της Αλβανίας, να έχουν δηλαδή τα δικαιώματα που έχουν και οι Έλληνες της Αλβανίας (στο σημείο αυτό να αναφέρουμε πρόσφατο, δημοσίευμα –που δεν διαψεύστηκε- έγκριτης επαρχιακής εφημερίδας ότι επίκειται το άνοιγμα αλβανικού σχολείου στη Θεσσαλία, και συγκεκριμένα στη Λάρισα)... Στο τέλος ο Σέμε κάνει την εξής πρόταση, η οποία «θα έσωζε τη Θεσπρωτία από το μαρασμό»: «Ο επαναπατρισμός των 250 χιλ. Τσάμηδων που ζουν σήμερα στην Αλβανία στα δικά τους εδάφη στην ‘Τσαμουριά’ θα βελτίωνε αισθητά τη δημογραφική και οικονομική κατάσταση της επαρχίας. Οι επαναπατρισμένοι Αλβανοί θα ενσωματώνονταν πολύ γρήγορα στις διαδικασίες της κοινωνικής κατανομής εργασίας και θα συνέβαλλαν στην ανάπτυξη και την ευημερία της Ελλάδας»!

πηγή