Κυριακή του Θωμά, Ιωάννης κεφ.20, στχ.19-31

Το μήνυμα της Αναστάσεως

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρει μια από τις εμφανίσεις του αναστάντος Χριστού στους μαθητές Του. Το γεγονός της αναστάσεως, ξεπερνώντας τα όρια ενός ιστορικού γεγονότος, δεν περιγράφεται από κανένα ευαγγελιστή. Οι ευαγγελικές διηγήσεις αναφέρουν μάρτυρες που είδαν τον αναστημένο Χριστό ή που επισκέφθηκαν τον κενό τάφο. Και αυτό γιατί η Ανάσαση του Χριστού ξεπερνά τα στενά πλαίσια των ιστορικών γεγονότων και στηρίζεται στην εμπειρία και το βίωμα των πιστών.

Προϋποθέτει, όχι την απόδειξη, αλλά την πίστη της δύναμης του θεού, που νικά τον θάνατο και την αγάπη Του με την οποία υπόσχεται την ίδια τύχη στους ανθρώπους που ελπίζουν «ἀνάσταση νεκρῶν»

Η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλήρωμα της δυναμικής επεμβάσεως του Θεού μέσα στον κόσμο που αρχίζει με την γέννηση του Χριστού και τελειώνει με τον Σταυρό για να ολοκληρωθεί στο θρίαμβο της νίκης κατά του θανάτου. Η επέμβαση αυτή του Θεού σημαίνει νίκη επί της φθοράς για να δοθεί στους ανθρώπους η αφθαρσία και κατάργηση του θανάτου και να τους χαριστεί η ζωή.

Η εμφάνιση του αναστάντος Χριστού κατά την πρώτη χριστιανική Κυριακή σκόρπισε χαρά στους φοβισμένους μαθητές – « ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθητές ἰδόνες τόν Κύριον» σημειώνει ο ιερός Ευαγγεςλιστής.

Από την ομάδα όμως των μαθητών λείπει ο Θωμάς. Στον ενθουσιασμό των υπολοίπων ότι είδαν τον Κύριον, εκείνος προβάλλει σκεπτικισμό : «ὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.». Ο Θωμάς με την στάση του αυτή εκπροσωπεί τους ανθρώπους εκείνους που θέλουν αν στηρίξουν την πίστη τους στην βεβαιότητα των αποδείξεων, στην ιστορική εξακρίβωση, στο πείραμα.

Πρόκειται βέβαια για μια δικαιολογημένη ανθρώπινη απαίτηση^. βρίσκεται όμως μακριά από την πίστη. Και ο αναστημένος Χριστός που σε οκτώ μέρες μετά ξαναεμφανίζεται στους μαθητές και μεταξύ αυτών βρίσκεται και ο Θωμάς, τον καλεί να διαπιστώσει αυτοπροσώπως την ανάστασή του αναστημένου σώματός Του, όμως μακαρίζει εκείνους που θα πιστέψουν χωρίς να δουν «μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες». Και ο Θωμάς πριν ακόμη ψηλαφίσει τον Χριστό ξεσπά σε ομολογία πίστεως «ὁ Κύριος μου καί ὁ Θεός μου».

Δυο σημεία μας προκαλούν εντύπωση:

Πρώτον^. ο Θωμάς δεν επισημαίνει απλώς την ταυτότητα του αναστημένου Χριστού , αλλά και αναγνωρίζει την θεότητά του.

Και δεύτερον η αναγνώριση αυτή δεν είναι γενικής φύσεως, αλλά έχει προσωπικό χαρακτήρα «ὁ Κύριός ΜΟΥ καί ὁ Θεός ΜΟΥ» .

Η ανάσταση του Χριστού έχει σημασία σαν γεγονός που σχετίζεται άμεσα με την ύπαρξη του κάθε ανθρώπου, με την αλλαγή της ζωής του, με την νίκη του φόβου μπροστά στον θάνατο, με την ελπίδα για μια καινούρια και αιώνια ζωή.

Και η περικοπή τελειώνει με τα λόγια : και άλλα πολλά θαυματουργικά έργα έκανε ο Χριστός μπροστά στους μαθητές του που δεν είναι γραμμένα σ’ αυτό το βιβλίο και αυτά που έχουν γραφεί αποβλέπουν στο να πιστέψετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του θεού και πιστεύοντας να έχετε ζωή με την δύναμη του ονόματός Του.

Τα λόγια αυτά θέλουν να πουν ότι οι μετέπειτα γενιές δεν υστερούν σε σχέση με την γενιά των μαθητών που είδαν τον Κύριο, γιατί έχουν τον λόγο του Κυρίου και τα «σημεῖα» Του που ιστορούν τα ευαγγέλια.

Η πίστη στο Χριστό, που είναι παρών στο κόσμο, είναι ο μόνος σωστός δρόμος προς την αληθινή ζωή, προς την μεταμόρφωση του φόβου του θανάτου σε ελπίδα αναστάσεως.

Το μήνυμα της διηγήσεως είναι μήνυμα ζωής, χαράς και αισοδοξίας. Ζωής, γιατί ο Χριστός θανάτῳ θάνατον πατήσας, ανέστη εκ νεκρών και χάρισε στους ανθρώπου την ζωή. Χαράς, γιατί μετέβαλε την κατήφεια και την αγωνία του θανάτου σε ελπίδα αναστάσεως και Αισιοδοξία, γιατί φανέρωσε την δύναμη του Θεού πάνω στις δυνάμεις της φθοράς και της καταστροφής όχι μόνο του κόσμου γενικά, αλλά του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.

Χριστός Ανέστη ! Αληθώς Ανέστη !