Ο Ζίγκφριδ, γερμανός μυθικός ήρωας, έγινε άτρωτος και αθάνατος, όταν λούσθηκε στο αίμα του θηρίου, που σκότωσε ο ίδιος με το σπαθί του στο Μέλανα Δρυμό. Άτρωτος, εκτός από ένα σημείο στην πλάτη του. Γιατί – λέει ο μύθος – την ώρα που λουζόταν στο αίμα του θηρίου, ένα φύλλο έπεσε και κόλλησε πάν στην πλάτη του. Το αίμα δεν άγγιξε το μέρος εκείνο και έτσι ο Ζίγκφριδ έμεινε τρωτός σ’ ένα σημείο.
Ο μύθος αυτός, όπως και ο δικός μας για τον άτρωτο Αχιλλέα και την αχίλλειο πτέρνα, εκφράζουν τον πανανθρώπινο πόθο για αθανασία. Και να που ήρθε ο Χριστός και έκανε τους ανθρώπους πραγματικά αθάνατους με το δικό Του πανάγιο αίμα. Όποιος τρέξει στις πηγές του Γολγοθά και λουσθεί στο αίμα του Αρνίου (Αποκ. 7,14), αυτός λούζεται ολόκληρος και δεν υπάρχει κίνδυνος να μείνει έστω και σ’ ένα μόνο σημείο τρωτός και θνητός.
Γίνεται άτρωτος και αθάνατος.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου