Η δική μας ελευθερία και αλήθεια
Οι δυτικοί αδελφοί μας έχουν ένα βαθύ ψυχολογικό απωθημένο εναντίον του χριστιανισμού: το μεσαίωνα και τον προτεσταντικό ηθικισμό! Μη γνωρίζοντας ουσιαστικά τίποτα για την Ορθοδοξία, κατέχονται από έντονη αντιδραστικότητα εναντίον του διαστρεβλωμένου δυτικού χριστιανισμού, όπως τον έχουν στη συλλογική μνήμη και τη φαντασία τους. Επειδή όμως κατά βάθος είναι πάντα χριστιανοί (άσχετα αν κάποια μέλη του Ευρωκοινοβουλίου επιδόθηκαν σε (ας το πω) «σταυροφορία» για να μην αναφερθούν οι χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης στο ευρωπαϊκό σύνταγμα), υιοθέτησαν μια συγκεκριμένη εκδοχή ουμανιστικής ηθικής: ένα αντίγραφο της χριστιανικής ηθικής, που όμως περιορίζεται στενά το ενδιαφέρον του στον άνθρωπο και απορρίπτει έντονα οποιαδήποτε αναφορά στο Θεό!
Εμείς εδώ στην Ελλάδα όμως έχουμε ένα βαθύ ψυχολογικό απωθημένο εναντίον εκείνων που μας απαγορεύουν να ασκούμε «τα της θρησκείας μας» (ας ονομάσουμε συμβατικά «θρησκεία» την πνευματική παράδοση της Ορθοδοξίας). Το απωθημένο αυτό είναι η Τουρκοκρατία. Την Τουρκοκρατία, κατά περιόδους, απαγορευόταν να χτυπάμε καμπάνες και διώκονταν ο σταυρός και τα άλλα δικά μας θρησκευτικά σύμβολα. Την Τουρκοκρατία επίσης πολλοί ομόθρησκοι αδελφοί μας (από διάφορες εθνότητες, πρώην πολίτες της Ρωμανίας και στη συνέχεια υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) βασανίστηκαν και θανατώθηκαν με άκρως φρικτούς τρόπους υπερασπιζόμενοι την ελευθερία τους να είναι ή να γίνουν ορθόδοξοι χριστιανοί! Όλοι αυτοί για μας είναι άγιοι, δηλαδή εντάσσονται στους μεγάλους ήρωες του δικού μας πολιτισμού (τον οποίο αγνοεί ή αποστρέφεται ο σημερινός κυρίαρχος πολιτισμός, ο «θρησκευτικά αποχρωματισμένος»).
Έτσι, κάθε σημερινή έξωθεν επιβολή παρόμοιων απαγορεύσεων μοιραία και αυτόματα ανακαλεί στη μνήμη μας τα βασανιστήρια και τις καταπιέσεις που υπέστη ο λαός μας για να υπερασπιστεί το δικαίωμά του να χτυπάει καμπάνες και να φέρει τα θρησκευτικά του σύμβολα από τους αλλόθρησκους και μισαλλόδοξους κατακτητές! Επιπλέον, ανακαλείται στη μνήμη μας το παράδειγμα των νεομαρτύρων, κάθε ηλικίας και φύλου, που προτίμησαν βασανιστήρια και θάνατο από το να πάψουν (έστω και με τα χείλη) να βεβαιώνουν ότι είναι ορθόδοξοι χριστιανοί! Τέλος, επειδή ως ορθόδοξοι και ρωμιοί (παιδιά του «Βυζαντίου»), είμαστε και παγκόσμιοι άνθρωποι, ανακαλείται στη μνήμη μας ως δικό μας το παράδειγμα σύγχρονων ορθόδοξων ομολογητών και μαρτύρων του πρώην ανατολικού μπλοκ», όπως ο άγιος Λουκάς ο Ιατρός, καθηγητής του πανεπιστημίου της Τασκένδης και κορυφαίος χειρούργος, που προτίμησε φυλάκιση και εξορία αρνούμενος να κατεβάσει την εικόνα της Θεοτόκου από το χειρουργείο και να διδάσκει με πολιτικά (επέμενε να φοράει ράσα, γιατί ήταν και ιερωμένος). Έχουμε κι ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα, τον άγιο Ευγένιο Ροντιόνωφ, που προτίμησε βασανιστήρια πολλών εβδομάδων και θάνατο (τον έσφαξαν βασανιστικά) από το να βγάλει το σταυρό που φορούσε στο λαιμό του!... [http://www.impantokratoros.gr/8DA314FF.el.aspx].
Όλα αυτά για μας είναι κομμάτια του πνευματικού μας θησαυρού, αυτού που μας κρατά ελεύθερους, όσο τον γνωρίζουμε, τον αναγνωρίζουμε και τον αξιοποιούμε... Δε μας κρατά ελεύθερους ο δείκτης της οικονομικής ανάπτυξης, ούτε η καταναλωτική αφθονία ή η αγοραστική μας δύναμη – αυτά μας κάνουν υποχείρια των πολυεθνικών, που φοβούμαστε ότι είναι υποχείριά τους και οι κυβερνήσεις των κρατών μας!... Χρειαζόμαστε λοιπόν το σταυρό πολύ περισσότερο από το κινητό τηλέφωνό μας ή την πιστωτική κάρτα μας, είτε μας δίνει bonus είτε όχι. Άλλωστε πάνω στο σταυρό εικονίζεται το σώμα Εκείνου (για μας είναι Θεός και θεωρούμε «τελειοποίηση» του ανθρώπου την ένωση με Αυτόν, ένωση αγάπης προς όλα τα όντα) που, ενώ ήταν βασιλιάς (του σύμπαντος), θυσιάστηκε με τη θέλησή Του για την ελευθερία όλων μας και όλων σας.
τέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου