Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Αποφθέγματα



Από το Θεό τραβιέται ο άνθρωπος,

όπως ο καρχαρίας από το αίμα.

Οδυσσέας Ελύτης

Πνευματική διάβρωση



            Δεν θα πάψουμε να τονίζουμε, ότι ο κίνδυνος για την εποχή μας  δεν είναι τόσο η αμαρτία που αναγνωρίζεται, ομολογείται και αποδοκιμάζεται, διότι εκείνος που αμαρτάνει συντρίβεται, μετανοεί και είναι συμπαθής και στο Θεό και στους ανθρώπους.
            Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής μας: όχι η αμαρτία που αποδοκιμάζεται, αλλά η αμαρτία που δικαιώνεται. Η νοθεία και η διαστροφή των πνευματικών και ηθικών αξιών. Το αφύσικο και διάστροφο που θεωρείται φυσικό. Η ανωμαλία που χαρακτηρίζεται ομαλότητα. Η αρετή που θεωρείται κακία, η κακία αρετή, η αλήθεια έλλειψη και το ψέμα ικανότητα.
            Πολύ ωραία, θα έλεγε κανείς, χαρακτηρίζει την εποχή μας ο ιερός Χρυσόστομος περιγράφοντας την τότε πνευματική και ηθική παρακμή: «Όχι μόνον προσηγορίαις ευφήμοις περιστέλλομεν την κακίαν, αλλά και η αρετή εναντίοις καλείται ονόμασιν, αγροικία μεν η σωφροσύνη, δειλία δε η επιείκεια, αναδρία δε η δικαιοσύνη…και το μεν άτυφον δουλοπρεπές, η δε δικαιοσύνη….και το μεν άτυφον δουλοπρεπές, η δε ανεξικακία ασθένεια».
            Και ένας σύγχρονος διανοούμενος γράφει :
            «Κι ο τόπος γιόμισε  ψευδώνυμα. Για πολλούς, «ρεαλισμός» ίσον « χυδαίος συμβιβασμός». Η « κουλτούρα» δεν είναι παρά το ψευδώνυμο της πνευματικής «στειρότητος».
Το « θράσος» το ψευδώνυμο της «άγνοιας», η « κοσμικότητα» το ψευδώνυμο της «αταλαντοσύνης». Από δω και πέρα οφείλουμε να λέμε: «Αριστοφάνης» και να καταλαβαίνουμε «  επιθεώρηση» ή «βωμολοχία». Σήμερα το ψευδώνυμο της «επιτυχίας» είναι ο «πλούτος», το ψευδώνυμο της « χυδαιότητας» η « αναρχία», το ψευδώνυμο της «αναρχίας» η «ελευθερία».

( Χριστ. Περ. « ΖΩΗ»)   

Αντί να σκέφτεσαι,να προσεύχεσαι!



Μία σπουδαία ομιλία του π. Ανδρέα Κονάνου 
για όσους… σκέφτονται πολύ!

Όπου ειρήνη, εκεί και ο Θεός!


  
"Οι λογισμοί που σου φέρνουν αμηχανία και ταραχή
προέρχονται από το διάβολο.
Οι κατά θεόν λογισμοί εμπνέουν σιγουριά και ειρήνη.
Πάλεψε και θα τ' αποκτήσεις". 

Όσιος Μάρκος

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Το κενό μνημείο- Έκρηξη ζωής




Γ ΄ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ( Μυροφόρων)

Ευαγγέλιο: Μκ. 15, 43-16,8



            Το γεγονός της Ανάστασης που θα γιορτάζεται μέχρι τη γιορτή της Ανάληψης του Κυρίου και κάθε Κυριακή πρωί έχει την εξήγηση του στα γνωστά εωθινά Ευαγγέλια. Είναι κείμενα από την Κ .Διαθήκη τα οποία διαβάζονται κατά σειρά στην Εκκλησία αρχίζοντας από την Κυριακή του Θωμά. Σήμερα σειρά έχει το δεύτερο εωθινό. Τα κείμενα αυτά έχουν ως θέμα τους την Ανάσταση του Χριστού,τις εμφανίσεις Του, αλλά και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν στο εκκλησιαστικό σώμα.
            Η Ανάσταση γεγονός πρωτοφανές, πρωτάκουστο και παράδοξο ουδέποτε έγινε δεκτή χωρίς αντιδράσεις. Γι’ αυτό είχε και συνέπειες στην ατομική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.
            Υπ’ αυτή την έννοια τα εωθινά Ευαγγέλια μεταφέρουν ακούσματα που μας λείπουν και χρειαζόμαστε  μέσα στις θρησκευτικές ηθικολογίες μας. Έτσι εξέθρεψαν και μπορούν να εκθρέψουν γενιές που κρατάνε υψωμένη την ανθρωπιά ακόμη και πάνω από όνειρα και αντοχές τρεχούσης φύσεως.
            Όσο κι’ αν φαίνεται παράδοξο στη λιπόσαρκη εποχή μας οι άνθρωποι που άντλησαν από τα εωθινά, αν και δέχτηκαν πίκρες ποτέ δεν έσκυψαν το κεφάλι και δεν λύγισαν στον εχθρό της ανθρωπιάς και τον αεικίνητο εχθρό της ζωής, τον θάνατο.
            Την εξήγηση αυτού του φαινόμενου βοηθάει πολύ το σημερινό δεύτερο εωθινό Ευαγγέλιο, στο οποίο συνυπάρχουν δύο αξιοπρόσεκτα στοιχεία : η εμπιστοσύνη στο Θεό και στον ορθό λόγο που φιλτράρει την πίστη και βάζει σε λέξεις το βιωματικό περιεχόμενο της σχέσης εμπιστοσύνης του ανθρώπου προς τον Θεό. Ευκαιριακά η συνύπαρξη εμπιστοσύνη στο Θεό και ορθού λόγου, πίστης και λογικής που δέχονται οι χριστιανοί δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια , χαρίζεται σε κάθε ενδιαφερόμενο.
            Όπως ακούσαμε το Ευαγγέλιο του όρθρου σήμερα μιλάει για κάποιες γυναίκες που τον πρώτο αιώνα αναζητούσαν τον Ιησού τον Ναζαρινό τον Εσταυρωμένο. Εδώ σ’ αυτή την αναζήτηση δηλ. βρίσκονται οι καταβολές, οι ρίζες του Ευρωπαϊκού μας πολιτισμού. Όπως δεν υπάρχει σελίδα της ιστορίας αυτού του πολιτισμού χωρίς αναφορά στη Βίβλο, έτσι δεν υπάρχει χωρίς αναφορά στη Γέννηση, τη Σταύρωση και ην Ανάσταση του Χριστού. Μ’ άλλα λόγια στην ταυτότητα της Ευρώπης  αναγράφεται : Ιησούς Ναζωραίος Εσταυρωμένος. Όποιος έχει μάτια βλέπει. Βέβαια έγιναν πολλές προσπάθειες διαγραφής αυτών των στοιχείων. Όμως ανεπιτυχώς, γιατί η ιστορία δεν διαγράφεται.
            Η ταυτότητα της Ευρώπης εδώ και πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια σφραγίστηκε με τη ρήση του αγγέλου της Ανάστασης: « ηγέρθη ουκ έστιν ώδε». Αυτό δεν αποτελεί κάποια καύχηση προς τον Θεό. Απλά αποτελεί μία διαπίστωση για να ξέρουμε που πατάμε και πόση προβληματική τελικά είναι η διαγραφή τέτοιων ιστορικών πολιτιστικών στοιχείων εν ονόματι θεωρητικών δογματιστικών κατασκευών.
            Αναζητούν λοιπόν οι άνθρωποι από τον πρώτο αιώνα και μετά τον Ιησού τον Ναζαρινό τον Εσταυρωμένο.
            Άραγε τον αναζητούν και σήμερα;
            Πιστεύουμε πως ναι, Τον αναζητούν. Γιατί; Γιατί υπάρχει το πρόβλημα του τάφου. Οι Μυροφόρες λέγει το σημερινό Ευαγγέλιο του όρθρου πήγαν στο μνημείο, στον τόπο της ταφής του Ιησού προβληματισμένες και έφυγαν προβληματισμένες. Πάντα ο τόπος του μνημείου δημιουργεί πρόβλημα καθώς παρουσιάζεται ως αμετάκλητο τέλος κάθε ανθρώπινης παρουσίας και δράσης. Από κάθε μνημείο ωραίο ή άσχημο δεν έχει σημασία, βγαίνει το αδυσώπητο μήνυμα: « όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα μια πνοή», είτε αφοριστικά είτε ερωτηματικά.
            Μοναδική εξαίρεση αποτελεί  το μνήμα του Ιησού του Ναζαρινού. Απ’ αυτό εκπέμπεται το συγκλονιστικό μήνυμα : « ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν». Είναι άδειος. Πρόκειται για μήνυμα έκρηξης ζωής  και όχι θανάτου. Σε τι συνίσταται το μήνυμα; Εφ’ όσον στο πρόσωπο του Χριστού η ανθρώπινη φύση υφίσταται άφθαρτη, μπορεί κατά χάρη επίσης να υφίσταται άφθαρτη και στα άλλα πρόσωπα. Αν βέβαια το επιθυμούν και το θέλουν.
            Αυτό μπορεί ν’ ακούγεται κάπως θεωρητικό. Κι’ όμως πρόκειται για το γεγονός το οποίο ενέπνευσε το σύγχρονο πολιτισμό. Λ.χ. η ιδέα ότι ο καλός αγώνας δεν πάει χαμένος και τόσο οι αγωνιστές όσο και τα θύματα της ιστορίας θα βρουν δικαίωση, πηγάζουν από την Ανάσταση του Χριστού. Αλλά και η κατάργηση του απαράδεκτου στυγνού απόλυτου διαχωρισμού σώματος και ψυχής, πνεύματος και ύλης, κτιστού και άκτιστου, εμπνέεται από αυτή την πίστη και σ’ αυτή θεμελιώνεται. Διότι στην ορθοδοξία δεν μιλάμε μόνο για αθανασία ψυχής. Μιλάμε για ανάσταση ανθρώπων δηλ. για αυτοπραγμάτωση του κάθε ανθρώπου και με βεβαιότητα ψάλλουμε: « αναστήσονται οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοις μνημείοις και πάντες οι εν τη γη αγαλλιάσονται».
            Εξ άλλου και το Σύμβολο της Πίστεως καταλήγει : « προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος».
            Ίσως πει κάποιος ότι είναι λόγια θρησκευτικά. Ναι, μόνο που τα λόγια αυτά ταιριάζουν στους ανθρώπους επειδή έχουν συνείδηση της ανθρωπιάς τους. Δεν ταιριάζει στα ζώα που δεν καταλαβαίνουν ούτε τι θα πει ζωή ούτε τι θα πει θάνατος. Ούτως ή άλλως η πίστη στην Ανάσταση δημιουργεί πολιτισμό με κύριο χαρακτηριστικό την αισιοδοξία. Πράγμα που δείχνει τη δυναμική της αναζήτησης του Ιησού του Ναζαρηνού του Εσταυρωμένου.
            Ας το δούμε κάπως αναλυτικότερα.
            Η αναζήτηση των Μυροφόρων « λίαν πρωί της μιας Σαββάτων» στο μνημείο του Ιησού, έχει όλα τα γνωρίσματα του χριστοκεντρισμού. Αιώνες τώρα οι άνθρωποι παρέπαιαν και παραπαίουν ανάμεσα σε δύο πολώσεις : τον Θεοκεντρισμό και τον ανθρωποκεντρισμό.
            Ο Θεοκεντρισμός φέρνει πόλωση θεϊκών και ανθρωπίνων πραγμάτων και εις βάρος των ανθρωπίνων. Ο ανθρωποκεντρισμός φέρνει την ίδια πόλωση, αλλά αντίθετα. Δηλ. προς όφελος των ανθρωπίνων πραγμάτων και εις βάρος των θεϊκών.
            Ο χριστοκεντρισμός των Μυροφόρων φέρνει τη σύνθεση θεϊκών και ανθρωπίνων πραγμάτων, διότι ο Θεάνθρωπος Κύριος είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Μάλιστα αυτή η σύνδεση είναι αδιαίρετη και ασύγχυτη γι’ αυτό και φέρνει τελικά ανάσταση. 
            Συνέπεια του χριστοκεντρισμού είναι το περίφημο βίωμα της απορίας. Μπροστά σε όσα συμβαίνουν οι Μυροφόρες απορούν και εξίστανται. Δηλ. έχουν την αίσθηση, ότι δεν έχουν κάποιο πόρο, δεν έχουν πέρασμα, ώστε να περάσουν σώες μέσα από όσα συμβαίνουν γύρω τους. Έτσι λοιπόν αρχίζουν μια πορεία , μια περιπέτεια που την χαρακτηρίζει στη συνέχεια το βίωμα της ελευθερίας, κύριο θεμελιώδες βίωμα της χριστοκεντρικότητας.
            Διαβάζοντας κανείς τη διήγηση του σημερινού ευαγγελίου του όρθρου διαπιστώνει ένα πράγμα: ο άγγελος, που παρουσιάζεται εδώ ως νεανίας, δεν έπεισε με τα λεγόμενα του αμέσως για την Ανάσταση. Της έκανε όμως να απορούν. Μ’ άλλα λόγια στο γεγονός  αυτό έχουμε το στοιχείο της ελευθερίας και του ανθρώπινου δικαιώματος στην αλήθεια. Τότε στον τάφο τον κενό εξηγήθηκε σαφώς, ότι η αλήθεια δεν δίνεται ασυζητητί, αλλά η αλήθεια ανευρίσκεται. Και η ανεύρεση της προϋποθέτει την απορία ή όπως λέγει το ευαγγέλιο τρόμο και έκσταση μπροστά στα όσα συμβαίνουν. « και εξελθούσαι έφυγον από του μνημείου είχε δε αυτάς τρόμος και έκστασις» Όχι βεβαιότητα. Η βεβαιότητα δεν απαντάται τουλάχιστον στην ορθοδοξία ούτε με μηνύματα ούτε με δηλώσεις. Tο έδειξε άλλωστε και η περίπτωση του Θωμά. Μ’ αυτή την έννοια το επεισόδιο με τις Μυροφόρες στον μνήμα του Ιησού θεμελιώνει το δικαίωμα στην αναζήτηση της αλήθειας με έρευνα από τότε πριν από δύο χιλιάδες δώδεκα χρόνια. Μετά το βίωμα της απορίας έρχεται το βίωμα της ελευθερίας. Οι Μυροφόρες, οι απλές αυτές γυναίκες που ακολουθούσαν το Χριστό, διότι τις έβγαζε  από το κοινωνικό περιθώριο, αν ήθελαν αποδέχονταν την Ανάσταση ή αν ήθελαν την απέρριπταν.
            Τα λόγια του αγγέλου ήταν απλά χωρίς ίχνος εξαναγκασμού . « μην εκπλήτεσθε,Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρινόν τον Εσταυρωμένον»; Αναστήθηκε, δεν είναι εδώ. Κοιτάξτε και τον τάφο που τον έβαλαν. Αυτά τα λόγια τους είπε. Με τέτοια όμως λόγια η ελευθερία ούτε αναστέλλεται ούτε περιορίζεται. Αντίθετα διανοίγεται προς την αλήθεια και την αιωνιότητα. Επομένως η παρέμβαση των απλών ανθρώπων  στο θέμα της αναστάσεως εδράζεται στην ελευθερία τους. Χωρίς βίωμα ελευθερίας η Ανάσταση δεν προσεγγίζεται, ενώ ως γεγονός παράδοξο δημιουργεί βίωμα ελευθερίας.
            Μιλάμε για βίωμα, διότι υπάρχει περίπτωση στα λόγια να είμαστε ελεύθεροι ενώ μέσα μας να είμαστε πραγματικά ανελεύθεροι. Ας μη ξεχνάμε, ότι η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Δηλ. πρωτίστως έχει αιτία πραγματική, εσωτερικά βαθειά. Γιατί χωρίς αυτά μπορεί και να ξεπέσει σε εσωτερικό επίχρισμα δουλωτικών καταστάσεων του ανθρώπου. Να υπάρχει δηλ. το όνομα και να μην υπάρχει η χάρη. Τέτοια παραδείγματα έχει πολλά η ανθρώπινη ιστορία. Από το άλλο μέρος όμως έχει και παραδείγματα περιπτώσεων όπου ενώ γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για ελευθερία και εσωτερική ελευθερία οι άνθρωποι είναι δεσμευμένοι σε καταστάσεις εξαθλίωσης.
            Στον αναστάσιμο χριστιανισμό η ελευθερία ή υπάρχει απόλυτα ή δεν υπάρχει. Μέσες λύσεις απορρίπτονται. Όταν μπαίνει θέμα ελευθερίας μπαίνει κάθετα και όποιος το αντέχει. Την ελευθερία τώρα ακολουθεί από κοντά η αγάπη, το άλλο απόλυτο μέγεθος της Εκκλησίας. Το κίνητρο της πρωτοβουλίας του Χριστού είναι επίσης η αγάπη. Τα κίνητρα στην περιπέτεια της Ανάστασης δεν είναι η ανάγκη. Είναι η εξ αγάπης αγάπη. Έτσι ξεπερνιούνται τα δύσκολα της ελευθερίας αποφεύγοντας εξευτελιστικούς συμβιβασμούς.
            Λογικά τα όρια της ελευθερίας των Μυροφόρων σταματούσαν εκεί που αρχίζει η εξουσία του Πιλάτου και περισσότερο του θανάτου. Πιλάτος – θάνατος και Φαρισαίοι περιόριζαν τους ανθρώπους εκείνους. Ο περιορισμός υποχώρησε όμως μπροστά στην αγάπη των Μυροφόρων και την αγάπη του Θεού.
            Ο περιορισμός της ελευθερίας των χριστιανών γυναικών είχε κάνει την αγάπη τους βασανιστική. Αυτό φαίνεται από τον προβληματισμό τους. Ποιος θα κυλίσει τον ογκόλιθο από τη θύρα του μνημείου; Δηλ. ποιος θα ξεπεράσει το εμπόδιο στην ελευθερία μας που θέλει το γεγονός του θανάτου;
            Εμείς θέλουμε γιατί αγαπάμε. Όμως μέχρις ενός ορίου μπορούμε. Όλα διορθώνονται όταν φεύγουν τα εμπόδια και η αγάπη συνυπάρχει με την ελευθερία.
            Ελευθερία και αγάπη. Αγάπη και ελευθερία. Τότε διανοίγονται άλλοι δρόμοι και ορίζοντες. Τότε γίνεται δυνατή η επικοινωνία και δυνατός ο αυτοκαθορισμός. Τότε οι Μυροφόρες επικοινωνούσαν με τον άγγελο και την Ανάσταση, με το εντελώς ανόμοιο και το κατ’ εξοχήν έτερο. Αλλά σιωπούν επειδή έτσι θέλουν και επειδή έτσι νομίζουν ότι πρέπει να κάνουν.
            « Είχε δε αυτάς τρόμος και έκστασις».
            Τα βιώματα του χριστικεντρισμού, της απορίας, της ελευθερίας, της αγάπης, της κοινωνικότητας είναι προϊόντα της επαφής με την Ανάσταση ως γεγονότος πρωτοφανούς και παράδοξου. Είναι όμως και προϋπόθεση δυναμικής ανθρώπινης παρουσίας μέσα στην κοινωνία που συνεχώς τελεί υπό τα βάρος ποικίλων προβλημάτων ή καταστάσεων,
            Τέτοιες προϋποθέσεις, τέτοια παρουσία μάλλον ενδιαφέρει όλους σε καιρούς που το Πνεύμα ξηραίνεται.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ     

π.Γ.στ.         

Παρατήρηση στους άλλους;



  Ένας αρχάριος αδελφός συμβουλεύτηκε  κάποιο γέροντα:
     -Αν ιδώ κάτι άπρεπο στους αδελφούς με τους οποίους συγκατοικώ, πρέπει να μιλήσω;
    - Αν εκείνοι είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία ή συνομήλικοι σου ακόμη, αποκρίθηκε ο γέροντας, πιο αναπαυμένος θα είσαι, όταν σιωπήσεις. Έτσι θα νοιώθεις τον εαυτό σου μικρότερο και αμέριμνο.
    - Τι να κάνω, Αββά, που με ταράσσουν συχνά οι λογισμοί;  Να τους υποδείξω το άτοπον; ρώτησε πάλι ο αδελφός.
    - Αν καταπονείται η ψυχή σου, υπόδειξε μια φορά το σφάλμα τους με ταπείνωση. Αν δεν σε ακούσουν, άφησε το ζήτημα στα χέρια του Θεού. Έτσι παραμερίζεις και το θέλημα σου, τον συμβούλεψε ο σοφός γέροντας. 

Γεροντικό

Οργή και Θυμός



            Όποιος θέλει να γίνει τέλειος και επιθυμεί να αγωνισθεί τον πνευματικό αγώνα νόμιμα, πρέπει να αποξενωθεί από κάθε ελάττωμα οργής και θυμού. Ας ακούσει τι του παραγγέλλει το σκεύος της εκλογής, ο Απ. Παύλος : « πάσα πικρία και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία». Και λέγοντας «πάσαν» δεν μας άφησε καμιά πρόφαση θυμού ως δήθεν αναγκαίου ή εύλογου. Εκείνος επομένως που θέλει να διορθώσει τον φταίχτη αδελφό ή θέλει να του επιβάλλει επιτίμια, ας φροντίζει να φυλάει τον εαυτό του ατάραχο μήπως, ενώ θέλει να θεραπεύσει τον άλλον, πάρει ο ίδιος την αρρώστια του. Και τότε θα πουν το ευαγγελικό: « ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν». Και αλλού πάλι λέει σχετικά η Γραφή: « τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;» ( Μτθ. 7,3).

( Κασσιανού του Ρωμαίου)

Όλα τα καταστρέφει η καύχηση!



            «Τι δε έχεις ο ουκ έλαβες;» ρωτά τον καθένα μας ο Απ .Παύλος. Και συνεχίζει: « ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;». Αυτό το «τι καυχάσαι» κρίνει τον εγωισμό και την υπερηφάνεια όλων μας, όταν έχουμε καύχηση κάτω από τη γλώσσα μας, έτοιμοι να την παρουσιάσουμε σε κάθε μας βήμα και με κάθε τρόπο.
Μέγα λάθος, μέγα πάθος και όλεθρος της ψυχής για τον χριστιανό, που αγωνίζεται και δεν πρέπει να καυχιέται ποτέ και για τίποτε. Και μόνη του καύχηση πρέπει να έχει πάλιν τον λόγον του μεγάλου Αποστόλου των εθνών Παύλου: « ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω»» και να μη φθάνουμε ποτέ  στο «γέγονα άφρων καυχώμενος»! Γιατί είναι όντως αφροσύνη η καύχηση και όταν ακόμα γίνεται αναγκαστικά για λόγους διδαχής ή για άλλες αιτίες. Ο Αββάς Ώρ έλεγε ότι όλα τα καταστρέφει η καύχηση.
             « Όταν τρυπώσει μέσα σου ο λογισμός υψηλοφροσύνης και υπερηφάνειας, ψάξε στην συνείδηση σου αν όλες τις εντολές τήρησες, αν αγαπάς τους εχθρούς σου και λυπάσαι για την ελάττωση τους και θαρρείς τον εαυτό σου δούλο άχρηστο και πιο αμαρτωλό από όλους. Αλλά και τότε μην καυχηθείς, ότι όλα τα κατόρθωσες, ξέροντας  ότι αυτός ο λογισμός όλα τα καταστρέφει».

( Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΣ, « Υπέρ των αμαρτωλών»)

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Η ουσία της ανθρώπινης αμαρτίας


             
        Η ουσία της πτώσης του ανθρώπου κατά την ορθόδοξη θεολογία, έγκειται στην παράβαση του θείου θελήματος και στη διάσπαση της κοινωνίας του με τον Θεό. Πρόκειται για την απόφαση αυτονόμησης του ανθρώπου έναντι του Θεού. Ήθελε πορεία ζωής με το Θεό απόντα. Έτσι εμφανίζεται το κακό, το οποίο δεν είχε ούτε αιώνια αρχή, ούτε ήταν ένα φυσικό όν, ούτε ένα δημιούργημα. Απλώς ήταν η απουσία του αγαθού, που ταυτίζεται με τον Θεό.
            Επίσης το κακό δεν ταυτίζεται με το ανθρώπινο σώμα, το οποίο από την αρχή ήταν ναός και κατοικητήριο του Θεού. Αυτό σημαίνει, ότι δεν μπορούμε να το θεωρούμε ως δημιούργημα του Θεού. Σε κάθε περίπτωση τα κακό δεν μπορεί να έχει ως πηγή του την ανθρώπινη σάρκα ή τον κόσμο. Το κακό εισήλθε στον κόσμο μέσω της αμαρτίας , του διαβόλου, ο οποίος είναι η αιτία του κακού.
Η εμφάνιση του στον πρώτο άνθρωπο έχει ως αιτία την ελεύθερη βούληση, που διατέθηκε  θετικά προς αυτό. Στην ανθρώπινη φύση υπάρχουν βέβαια προϋποθέσεις για την εμφάνιση του κακού. Τέτοιες  είναι η τρεπτότητα και η δυνατότητα φθοράς και αλλοίωσης της ανθρώπινης φύσεως. Υπάρχει όμως και η δυνατότητα της αφθαρσίας, του αναλλοίωτου και του αναπότρεπτου προς το κακό. Κι’ αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη για τη μη ταύτιση του κακού με την ανθρώπινη φύση.. Όπως ο άνθρωπος καταφάσκει στο κακό, έτσι μπορεί να καταφάσκει και στο αγαθό, κάνοντας καλή ή κακή χρήση του αυτεξουσίου.

( Απ. Νικολαίδη, καθ. Θεολ. Παν. Αθηνών)

Αν ακολουθήσεις το Χριστό...




«Εάν έχεις αδερφέ επιλέξει να ακολουθήσεις τον Κύριο ετοιμάσου για δοκιμασίες. Ίσια να έχεις την καρδιά σου και οπλισμένη με κουράγιο! Ό,τι και αν σε βρει, δέξου το και στις αλλεπάλληλες αναποδιές, που θα σε ρίξουν χαμηλά δείξε υπομονή...Ο χριστιανός που επιθυμεί να ευαρεστήσει τον Θεό, πάνω από όλα χρειάζεται υπομονή και σταθερή ελπίδα σ' Εκείνον. Τα όπλα αυτά πρέπει να τα κρατά συνεχώς στα νοερά χέρια της ψυχής του, γιατί ο πονηρός εχθρός μας, με κάθε μέσο πασχίζει στον καιρό της δοκιμασίας, της θλίψεως και του πόνου να μας πήξει στην ακηδία και να αρπάξει από μέσα μας την ελπίδα στον Κύριο!
Ο Θεός ποτέ δεν αφήνει τους πιστούς δούλους Του να δοκιμαστούν πάνω από τις δυνάμεις τους...
Όταν έρθει ο πειρασμός, θα δώσει μαζί και τη διέξοδο, ώστε να μπορέσουμε να τον αντέξουμε...»

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Μέλι και κανέλλα




Το μέλι είναι το μόνο τρόφιμο στον πλανήτη που δεν θα χαλάσει ή θα
σαπίσει ποτέ. Μόνο θα ζαχαρώσει. Το μέλι στη πραγματικότητα θα είναι
πάντα το μέλι. Ωστόσο, όταν το αφήσετε σε ένα ψυχρό, σκοτεινό μέρος
για πολύ καιρό θα γίνει στερεό. Όταν συμβεί αυτό θα χαλαρώσει το
καπάκι, βράζουμε λίγο νερό, και καθίζουμε το δοχείο με το μέλι στο
ζεστό νερό, σβήστε τη φωτιά και αφήστε το να υγροποιηθεί. Στη συνέχεια
είναι τόσο καλό όσο ήταν και στην αρχή. Ποτέ να μην βράσει το μέλι ή
να το βάζουμε σε φούρνο μικροκυμάτων. Αν
 γίνει αυτό θα σκοτωθούν τα ένζυμά του.
Στοίχημα ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν θα ήθελαν αυτές οι
πληροφορίες να κάνουν τον γύρο του κόσμου.  Τα πραγματικά περιστατικά
σχετικά με μέλι και κανέλα: έχει διαπιστωθεί ότι ένα μίγμα του μελιού
και κανέλας θεραπεύει τις περισσότερες ασθένειες. Το μέλι παράγεται
στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Οι επιστήμονες σήμερα δέχονται
επίσης, το μέλι ως «RamBan» (πολύ αποτελεσματικό) φάρμακο για όλα τα
είδη ασθενειών. Το μέλι μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς παρενέργειες σε
κάθε είδους ασθένειες.
Η σημερινή επιστήμη λέει ότι ακόμα κι αν το μέλι είναι γλυκό, εάν
ληφθεί  στη σωστή δοσολογία ως φάρμακο, αυτό δεν βλάπτει τους
διαβητικούς ασθενείς. Το World News, ένα περιοδικό στον Καναδά, στην
έκδοσή του με ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 1995 έχει δώσει τον ακόλουθο
κατάλογο των ασθενειών που μπορεί να θεραπευτεί με μέλι και κανέλα,
όπως έχει ερευνηθεί από δυτικούς επιστήμονες:

Kαρδιακά νοσήματα

Κάντε μια πάστα από μέλι και κανέλα σε σκόνη, αλύψτε στο ψωμί και να
το φάτε τακτικά για πρόγευμα. Μειώνει τη χοληστερόλη στις αρτηρίες και
σώζει τον ασθενή από καρδιακή προσβολή. Επίσης, όσοι είχαν ήδη μια
καρδιακή προσβολή, αν κάνουν αυτή τη διαδικασία καθημερινά,
διατηρείται μίλια μακριά από την επόμενη καρδιακή προσβολή. Η τακτική
χρήση της παραπάνω διαδικασίας ανακουφίζει από την απώλεια της
αναπνοής και ενισχύει την καρδιά να κτυπά. Στην Αμερική και τον
Καναδά,διάφορες ιδιωτικές
 κλινικές έχουν θεραπεύσει επιτυχώς ασθενείς και έχουν διαπιστώσει ότι
μεγαλώνοντας, οι αρτηρίες και οι φλέβες χάνουν την ευελιξία τους και
φράζουν. Μέλι και κανέλα αναζωογονούν τις αρτηρίες και τις φλέβες.

Ουρολοιμώξεις

Πάρτε δύο κουταλιές της σούπας κανέλα σε σκόνη και ένα κουταλάκι του
γλυκού μέλι σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό και πιείτε το. Καταστρέφει τα
μικρόβια στην κύστη.

Kρύωμα

Εκείνοι που πάσχουν από συχνά ή σοβαρά κρυολογήματα πρέπει να
λαμβάνουν μία κουταλιά της σούπας χλιαρό μέλι με 1 / 4 κουταλάκι
κανέλα σε σκόνη την ημέρα για τρεις ημέρες. Αυτή η διαδικασία θα
θεραπεύσει και τον πιο χρόνιο βήχα, το κρυολόγημα, καθώς και την
ιγμορείτιδα.

Aδυνάτισμα

Καθημερινά το πρωί, μισή ώρα πριν από το πρωινό με άδειο στομάχι, και
το βράδυ πριν τον ύπνο, να πιείτε μέλι και κανέλα σε σκόνη βρασμένα σε
ένα φλιτζάνι νερό.Εάν λαμβάνεται τακτικά, μειώνει το βάρος ακόμη και
στο πιο παχύσαρκο άτομο.Επίσης, πίνοντας αυτό το μίγμα τακτικά, δεν
επιτρέπει στο λίπος να συσσωρευτεί στο σώμα, ακόμη και αν κάποιος
ακολουθεί διατροφή πλούσια σε θερμίδες.

Kαρκίνος

Πρόσφατη έρευνα στην Ιαπωνία και την Αυστραλία έδειξε ότι προχωρημένες
μορφές καρκίνου του στομάχου και των οστών έχουν θεραπευτεί επιτυχώς.
Οι ασθενείς που πάσχουν από αυτά τα είδη καρκίνου θα πρέπει να
λαμβάνουν καθημερινά μια κουταλιά της σούπας μέλι με ένα κουταλάκι του
γλυκού κανέλα σε σκόνη για ένα μήνα τρεις φορές την ημέρα.

 
 http://eksypnes-symboules.blogspot.com/2012/02/blog-post_5954.html

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

H "Φωταύγεια" της Παναγίας-Κληρονομιά της ανθρωπότητας


          
Πάνω από 8.000 μέλη έχει στο Ίντερνετ ο νεοϊδρυθείς Διεθνής Σύλλογος « Σκοτεινού Ουρανού». Τι είναι όλοι αυτοί; Μήπως πρόκειται για ομαδική παράκρουση;
            Όχι! Είναι άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι σε ένα νεοαναφαινόμενο πρόβλημα. Όπως μας πληροφορεί ο τύπος, πολλοί συνάνθρωποι μας έχουν τρομοκρατηθεί με τις δυσοίωνες προβλέψεις των αστρονόμων. Ισχυρίζονται οι αστρονόμοι, ότι σε 25 χρόνια θα μας σκεπάζει ένας ουρανός χωρίς αστέρια! Η φωτεινή ρύπανση αυξάνεται διαρκώς, με συνέπεια όλο και λιγότεροι κάτοικοι του πλανήτη μας να έχουν τη δυνατότητα να δουν έναστρο ουρανό. Χάνουμε δηλ. από τα μάτια μας για πάντα τα αστέρια. Έτσι επιστήμονες  από όλο τον κόσμο ζητούν από την Ουνέσκο να κηρύξει το νυχτερινό ουρανό: « κληρονομιά της ανθρωπότητας». Και σχεδιάζουν μεγάλες εκστρατείες για την προστασία του ουράνιου θόλου.
           Και επισημαίνει ένας δημοσιογράφος: « εμείς οι ίδιοι, που τώρα θαμπώνουμε τον ουρανό με την ηλεκτροφωτισμένη αλαζονεία μας, πρέπει να βρούμε τρόπους να ξαναφέρουμε τα αστέρια στο οπτικό μας πεδίο, χωρίς κατ’ ανάγκη να βυθισθούμε στο σκοτάδι, ή να επιστρέψουμε στο λυχνάρι και στη λάμπα πετρελαίου».
            Πολύς λοιπόν θόρυβος για να μη χαθούν τα αστέρια. Αντιδράσεις, κινητοποιήσεις, σχέδια για λιγότερο, υλικό φως.
           Επαπειλείται όμως όλο το φάσμα της ζωής; Ισχύουν για όλες τις πτυχές της αυτές οι φοβίες; Στα πνευματικά τι γίνεται;
        Στα πνευματικά ξέρουμε καλά πως ο ορίζοντας μας δεν κινδυνεύει από τη « φωτεινή ρύπανση». Αλλά το αντίθετο : Αγαπάμε, ψάχνουμε, αναζητάμε συνέχεια το φως. Και αυτό μας το τονίζει επίμονα η Εκκλησία μας.
          Η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει τις Θεομητορικές εορτές και γιορτάζουμε πολλές φορές το χρόνο ένα ολοφώτεινο από τις αρετές πρότυπο- πρόσωπο, που στέκει και φέγγει διαρκώς στον πνευματικό Ουρανό. Είναι το πρόσωπο της Παναγίας.
       Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης μας βεβαιώνει, πως: «το ηλιόμορφο πρόσωπό της συνεχίζει να ακτινοβολεί». Γιατί η Παναγία δεν ήταν απλώς φωτεινή. Ήταν η αιτία να ανατείλει ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Ο Χριστός. Και επομένως, ως Μητέρα του Χριστού, έγινε Πηγή του Μόνου Αληθινού Φωτός. Και όχι μόνο είναι λουσμένη μέσα στο φως, όχι μόνο φέγγει, αλλά πολλές φορές με τα αμέτρητα θαύματα της, θέλοντας να μας ταρακουνήσει για να συνέλθουμε και να συνετιστούμε, μας χαλάει κάποια σκοτεινά σχέδια, χορηγώντας και σκορπίζοντας παντού άπλετο φως.
         Αυτό θα το καταλάβουμε καλύτερα από το επόμενο θαύμα:
            Στη ρωσική πόλη Ροστώβ κατά το 1940, η Εκκλησία του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ μετατράπηκε από το άθεο καθεστώς σε κινηματογράφο. Μία ωραιότατη εικόνα της Παναγίας στο δεξιό τοίχο του ναού μαζί με όλες τις τοιχογραφίες καλύφθηκε με πυκνό στρώμα ασβέστη. Κάθε φορά όμως που έσβηναν τα φώτα, για να προβληθούν οι ταινίες, η εικόνα της Παναγίας εξέπεμπε ένα φως τόσο δυνατό, που έκανε την οθόνη του κινηματογράφου να σκοτεινιάζει!
            Ο δήμαρχος της πόλης  θορυβημένος, έστειλε επιτροπή, η οποία, αφού επιβεβαίωσε το φαινόμενο, απεφάνθη ότι… πρέπει να περαστεί ο τοίχος και άλλα «χέρια» ασβέστη! Όμως παρ’  όλα τα διαδοχικά ασβεστώματα, η εικόνα της Παναγίας εξακολουθούσε να λάμπει και να φωτίζει εκτυφλωτικά. Ώσπου τελικά, λόγω δημοσιότητας που πήρε το γεγονός, οι άθεες αρχές… έκλεισαν τον …κινηματογράφο!!
            Αυτά συνέβησαν σε συγκεκριμένο χρόνο, το 1940, στο συγκεκριμένο χώρο, στο ναό του αγίου Σεραφείμ στο Ροστώβ. Σήμερα, που άλλοι φόβοι και άλλες φοβίες μας σπρώχνουν  ενορχηστρωμένα και ξεδιάντροπα στη ρύπανση της αμαρτίας, πως αντιδρούμε;
            Το παραδέχονται όλοι, πως δεν είναι αποδοτική η λύση να αυτοπροσδιοριστούμε εμείς οι προστάτες του ουρανού. Αλλά προ πάντων πρέπει να αγωνιζόμαστε να μην αφήνουμε το σκοτάδι, τον κυνισμό, τη βία, την κτηνωδία να κυριαρχήσουν στη χώρα μας, στην ήπειρο μας, στην ευρύτερη γειτονιά μας.
            Γιατί, τι νόημα έχει να θρηνούμε για τις «σκοτεινές» συνέπειες του υπερβολικού φωτός, και ταυτόχρονα ν’ ανεχόμαστε τη ρύπανση της απιστίας, το τσαλάκωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δίπλα μας; Να ρημάζουμε και να αμαυρώνουμε κάθε πτυχή της ζωής μας με το πηκτό και φρικτό σκοτάδι της αμαρτίας, της κυρίας αιτίας του σκοτασμού και ζοφερού σκοταδισμού όλης της πλάσης;

(Αρχιμ. Γρηγ. Λίχα, «ΧΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ» )

Τα μπαλόνια της φιλίας





Παραμύθια από παιδιά για παιδιά... 

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε στον
ουρανό ένα φωτεινό, μικρό, μα πολύ
λαμπερό αστέρι. Αυτό δεν ήταν ένα
συνηθισμένο αστέρι, ήταν ένα μαγικό αστέρι.
Φώτιζε τη γη και τους ανθρώπους, έδινε
αγάπη κι ό,τι άλλο του ζητούσαν.
Μια παρέα μικρών παιδιών, που ζούσαν σε
μια μικρή γωνιά της γης, την Ελλάδα,
έπαιζαν συχνά στο πάρκο της γειτονιάς.
Ήταν πάντα φίλοι και δεν μάλωναν ποτέ….
Μια μέρα όμως ένα από τα παιδιά,
ο Σπύρος, σκέφτηκε ότι έπρεπε να κάνουν κάτι
για να έχουν περισσότερη δράση και περιπέτεια.
Ως τώρα τα πράγματα ήταν πολύ ήσυχα.
Το προηγούμενο βράδυ είχε
ακούσει τυχαία τους γονείς του να λένε ότι
η διχόνοια μπορεί να σε βάλει σε μεγάλες περιπέτειες.
Ευχήθηκε λοιπόν στο μαγικό αστέρι
να σκορπίσει άφθονη διχόνοια…
τόση που να φτάσει για όλη τη γή.
Ίσως έτσι να υπήρχε επιτέλους λίγη δράση!
Έτσι κι έγινε.
Στον κόσμο όλο σκορπίστηκε η διχόνοια.
Τα παιδιά τότε δεν ήταν φίλοι.
Μάλωναν συνέχεια κι έφτασαν
σε σημείο κάποιες φορές να χτυπούν
το ένα το άλλο.
Ο Σπύρος που έβλεπε πόσο είχαν αλλάξει
οι φίλοι του σκέφτηκε να ρωτήσει τη μαμά του
τι σημαίνει διχόνοια.
Και τότε κατάλαβε πως ο κόσμος έχει αλλάξει
εξαιτίας του…
Τον είχε πιάσει μεγάλη στεναχώρια τον Σπύρο,
τόση στεναχώρια που το βράδυ
δεν μπόρεσε να κοιμηθεί.
Δεν ήξερε τι σήμαινε η λέξη που είχε ζητήσει
από το αστέρι, δεν ήθελε να κάνει κακό.
Πήγε λοιπόν στο παράθυρό του και ζήτησε
από το αστέρι να πάρει πίσω τη διχόνοια.
Τότε το αστέρι του απάντησε πως για να γίνει πραγματικότητα
η επιθυμία του
θα έπρεπε να συνεργαστεί με τα άλλα παιδιά
και να ζητήσει τη βοήθεια του δημάρχου της πόλης.
Ο Σπύρος την επόμενη ημέρα,
είπε στη μητέρα του τι είχε γίνει.
Επισκέφθηκαν το δήμαρχο, ζήτησαν τη βοήθειά του
κι εκείνος συγκέντρωσε όλα τα παιδιά
στην πλατεία του χωριού.
Τους έδωσε από ένα μπαλόνι…
Ήταν τα μπαλόνια της φιλίας,
που είχανε πάνω τους γραμμένα τα ονόματα των παιδιών.
Ο δήμαρχος λοιπόν έδωσε το σύνθημα
και τα μπαλόνια έφτασαν στο μαγικό αστέρι
που πραγματοποίησε την επιθυμία του
Σπύρου και των φίλων του.
Συνεργάστηκαν και τα κατάφεραν.
Η διχόνοια εξαφανίστηκε
και τη θέση της πήρε η συνεργασία
που έχτιζε κάθε μέρα τη φιλία και την αγάπη.
Εσύ πού έχεις ξεχάσει το δικό σου μπαλόνι της φιλίας;

Πηγή: Διακρατικό Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα" Δάφνη" πρόληψης του εκφοβισμού και της ενδοσχολικής βίας

Οι λυπημένες φράσεις



«Οι λυπημένες φράσεις» 

«…Να είχαμε μιαν άνοιξη.
Μη γελάς.
Με πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς.
Ας λένε τα πουλιά και οι μυρωδιές στα πλάγια
πως είναι Απρίλης.
Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.
Εμένα μ’ εξαπατούν οι θεοί
κάθε που αλλάζει ο καιρός
κάθε που δεν αλλάζει.
Μη γελάς.
Έαρ δε γίνεται
με ρίμες ήλιοι- Απρίλιοι
ήλιοι- Απρίλιοι, ομοικατάληκτες στιγμές,
χρόνος χρωμάτων, στρέμματα φωτός,
χαμομηλιών ανυπομονησία να μυρίσω…
Αχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις
στους δρόμους τους εμπορικούς
τις Κυριακές τις ανοιξιάτικες».

 Κική Δημουλά

Να μην κατακρίνουμε



Ό άνθρωπος, όταν τα βλέπη όλα
με καλούς λογισμούς, εξαγνίζεται
και χαριτώνεται από τον Θεό.
Με τους αριστερούς λογισμούς κατακρίνει
και αδικεί τους άλλους,
εμποδίζει την Θεία Χάρη να ερθη,
και έρχεται ό διάβολος και τον αλωνίζει.

Πηγή: Λόγοι Γέροντος Παϊσίου, Πνευματικός Αγώνας

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Το ουδέν



Το ουδέν απαιτεί ουδέν.
Το ουδέν παρ’ ουδενός ενοχλείται.
Το ουδέν υπ’ ουδενός βλάπτεται.
Το ουδέν δεν ζηλοτυπεί ουδέν.
Το ουδέν δι’ ουδέν παραπονείται.
Το ουδέν παρεξηγεί ουδέν.
Ουδέν πανταχού, ουδέν εν όλω.
Όταν η ψυχή ανάγεται εις το μακάριο ουδέν 
είναι πανευτυχής,
διότι είναι δι’ αυτήν ο Θεός το παν!

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ-ΦΙΛΟΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ







Η ανθρωπιστική βοήθεια στους απόρους της Ενορίας μας το Πάσχα

            Τη Μ. Πέμπτη, μετά τη Θ. Λειτουργία, το συνεργείο Πρόνοιας του Φιλόπτωχου Ταμείου διένειμε στους απόρους της Ενορίας μας- σε εξήντα πέντε οικογένειες περίπου- μεγάλες ποσότητες τροφίμων, κρέατος, ελαίου, οίνου , πασχαλινά κουλούρια κ.α. αγαθών καθώς και οικονομικά βοηθήματα, για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες της εορτής του Πάσχα.
            Αξίζει να σημειωθεί η προθυμία των πιστών ενοριτών μας στο προσκλητήριο αγάπης, οι οποίοι προσέφεραν ακόμη και από το υστέρημα τους προκειμένου να καλυφθούν οι πολλαπλές ανάγκες σε σημείο που ξεπέρασε κάθε προσδοκία και παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει την εποχή μας.
            Πάντως νοιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε όλους όσους από το περίσσευμα της αγάπης τους συνέδραμαν το φιλανθρωπικό έργο της Ενοριακής Πρόνοιας και του Ενοριακού Κοινωνικού Παντοπωλείου και τους παρακαλούμε όχι μόνον αυτούς , αλλά και όσους θα είχαν τη διάθεση να συνεισφέρουν, να σκεφθούν, ότι το Πάσχα μπορεί να πέρασε, οι ανάγκες όμως παραμένουν και έχουμε χρέος να εκδηλώνουμε την αγάπη και τη συμπαράσταση μας σε μόνιμη και διαρκή βάση.
            Χριστός Ανέστη!

ΔΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
π. Γ. στ.

Νέος Πρωτοπρεσβύτερος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών




            Κατά τη διάρκεια της αρχιερατικής Θ. Λειτουργίας στον εορτάζοντα Ι. Ναό Αγ. Γεωργίου Λάγγουρα ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ .κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ απένειμε το οφίκιο του πρωτοπρεσβυτέρου στον ιερατικώς προϊστάμενο του Ι. Ναού π. Παναγιώτη Ρόδη. Ο Σεβ. εκτιμώντας το ιερατικό ήθος, τις ικανότητες, τα προσόντα και την μακροχρόνια προσφορά του στην Εκκλησία δίκαια και άξια  τίμησε με την εκκλησιαστική αυτή διάκριση τον εξαίρετο συνεφημέριο - κληρικό της Ι. Μητροπόλεως μας.
            Εμείς ταπεινά ευχόμαστε στο νέο οφικιούχο π. Παναγιώτη να φανεί άξιος της τιμής με την οποία τον περιέβαλε και αναγνώρισε η Εκκλησία, ώστε η διακονία του να δικαιώσει  αυτή την ευλογία του Μητροπολίτη μας.

Με αναστάσιμες ευχές
π. Γερ. Σταν.

Ο απόστολος Θωμάς δεν ήταν άπιστος...




Του μοναχού Μωυσή, Αγιορείτη

Ο απόστολος Θωμάς δεν ήταν τελικά άπιστος. Ήθελε πειστήρια της πίστεώς του, τα οποία τελικά δεν τα έδωσε ο αναστημένος Χριστός.
Η πίστη κατοικεί στις ωραίες καρδιές των ταπεινών και είναι αδιατάρακτη. Έλαβαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Το μεγάλο θαύμα της Ορθοδοξίας είναι ότι, ενώ υπάρχουν νοσηρά στοιχεία στους εκκλησιαστικούς ταγούς, διατηρείται ακμαία και αλώβητη. Δημιουργούν με τη στάση και τον τρόπο τους προβλήματα και προβληματισμούς σοβαρούς, που ενίοτε σκανδαλίζουν τον λαό. Υπάρχουν όμως και οι αγαθοί, που αναθερμαίνουν την πίστη τους μέσα από όλα αυτά, και μέσα από τη φθαρτότητα πηγάζει η αλήθεια και η αγάπη.
Μπορεί να υπάρχουν επαγγελματίες κληρικοί, αλλά σίγουρα υπάρχουν αρκετοί λειτουργοί του Υψίστου που τη ζωή τους χαρακτηρίζουν η καθαρότητα, η σεμνότητα, η ταπεινότητα και η πραότητα. Ο βίος τους συγκινεί και παρακινεί. Μπορεί κάποιοι να μην κατανοούν μέσα στην Εκκλησία αρκετά. Όμως συχνά η συνήθεια κάνει γνωστά αρκετά πράγματα. Δεν είναι σωστό να πετροβολάμε την Εκκλησία δίχως ποτέ να μην έχουμε εισέλθει εντός της. Η συμμετοχή στον εκκλησιασμό ευλογεί τον άνθρωπο. Όταν θελήσει να ενταχθεί βαθύτερα εντός της, θα αισθανθεί κατάνυξη, γλυκύτητα, παραμυθία και ενωμένη με όλους.
Οι άγιοι μας βοηθούν να πάμε στον Χριστό. Με τον λόγο τους, τα κείμενά τους και κυρίως το παράδειγμα της χριστομίμητης ζωής τους μας οδηγούν στη θεία αγκαλιά. Μας λένε πόσο αγαπούν τον Χριστό και με πόση χαρά και φιλότιμο εργάστηκαν τις εντολές του. Υπάρχουν και σήμερα κρυμμένοι άγιοι παντού, μα δεν φανερώνονται στους περίεργους και τους αταπείνωτους. Μερικές φορές ζουν εκεί που δεν το περιμένεις. Άλλοτε είναι πολύ κοντά σου και δεν τους αναγνωρίζεις. Τους θεωρείς μάλιστα ανόητους. Δεν τους ρίχνεις ούτε μια ματιά. Η αγιότητα υπάρχει σήμερα σίγουρα. Δεν θέλει φωνές, φώτα, κρότο και διαφήμιση. Η περιέργεια του Θωμά δεν ήταν κακή. Ο Θωμάς έψαχνε, αναζητούσε, διψούσε για την αλήθεια.
Ο Θωμάς μας οδηγεί να ψηλαφίσουμε κι εμείς στον Χριστό. Μη μείνουμε έξω από τον νυμφώνα του Χριστού. Ο Χριστός αγαπά τους αναζητητές, τους απαιτητικούς ακροατές, τους γνήσιους μαθητές. Μας θέλει ζωντανούς, αληθινούς, φιλότιμους και φιλόπονους. Ανθρώπους που να αγαπούν θερμά τον ίδιο και τον πλησίον. Η Εκκλησία είναι η ευλογημένη μάνδρα του Χριστού. Καλεί όλους να εντρυφήσουν και να αναζωογονηθούν. Σημαντικό ρόλο παίζουν οι κληρικοί μας.
Μπορούν να επηρεάσουν πολλούς ως λειτουργοί, ιεροκήρυκες και εξομολόγοι. Ιερείς αγνοί και ταπεινοί και θεοχαρίτωτοι μπορούν πολλούς να βοηθήσουν πολύ.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ξεγελά, δεν ψευτοπαραρηγορεί, δεν κανακεύει. Είναι ζωντανή, ρωμαλέα και δυνατή. Δεν αποδιώχνει τον περίεργο Θωμά που προκαλεί. Τον αφήνει ελεύθερα να ψάξει, να ερευνήσει, να πεισθεί. Η Ορθοδοξία είναι αγιογραφική και παραδοσιακή. Ο πλούτος της είναι η πενία. Δεν τρομοκρατεί και απειλεί τα αγαπητά παιδιά της. Ξέρει τι έχει και τι θέλει. Ποτέ δεν ζητά καρπούς από εκεί που δεν έσπειρε. Έχει κατανόηση, υπομονή, ανοχή και αγάπη. Έλα να δεις.
Μελέτησε και απόρριψε. Ο Θωμάς σε παρακινεί. Η «απιστία» τον έφερε σε μεγάλη πίστη. Τώρα είναι ασφαλής, χαριτωμένος, χαρούμενος και ευχαριστημένος.
Η απιστία είναι νόσημα, τάφος, πόνος και φόβος. Νομίζει κανείς ότι έτσι είναι ελεύθερος, όμως κάτι του λείπει. Έχει ένα διχασμό. Δεν έχει την αληθινή χαρά. Η εκκλησιαστική απλότητα χαρίζει βοήθεια στις ψυχές. Διώχνει τις κακίες και μόνο έτσι χαίρεται ο άνθρωπος πραγματικά. Η πίστη είναι απλή και η απιστία σύνθετη. Η θέρμη της πίστεώς μας θα προβληματίσει τους άπιστους. Μία ακέραια πίστη συγκινεί τους πάντες. Η απλότητά της έλκει. Ο Θωμάς μας πηγαίνει αδελφικά στην πηγή της πίστεως. Τελικά δεν ήταν καθόλου άπιστος, αλλά αρκετά πιστός. Τον ευχαριστούμε που μας προωθεί στην πηγή για να ξεδιψάσουμε. Φίλε άγιε Θωμά έμπνευσε όσους δειλιάζουν, φοβούνται, διχάζονται και δεν τολμούν.


Πηγή:Εφημεριδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 22 Απριλίου 2012