Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Πέτρου και Παύλου) Ευαγγέλιο: Μτ. 6,13-19





ΟΙ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ

          Εν ολίγοις

          Σήμερα η Εκκλησία μας επιτελεί την πάνσεπτη μνήμη των πρωτοκορυφαίων αποστόλων, Πέτρου και Παύλου. Η σημερινή ευαγγελική διήγηση έχει άμεση σχέση με την μεγάλη αυτή εορτή καθόσον αναφέρεται η ομολογία του Πέτρου εξ ονόματος όλων των αγίων Αποστόλων για την μεσσιανικότητα του Ιησού Χριστού.
          Ποιοι είναι αυτοί οι δύο απόστολοι του Χριστού;
          Ο απόστολος Πέτρος, αδελφός του πρωτοκλήτου Ανδρέα, κατάγονταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Δούλευαν συνεταιρικά μαζί με τους αλιείς τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, γιούς του Ζεβεδαίου. Ήταν άνθρωποι απλοϊκοί και αγράμματοι. Η κλήση τους στο αποστολικό αξίωμα έγινε σιγά-σιγά. Ο αδελφός του τον παρουσίασε στο Χριστό που του έδωσε το όνομα Κηφάς. «Εμβλέψας αυτώ ο Ιησούς είπεν. Συ ει «Σίμων ο υιός Ιωάννου συ κληθήσει Κηφάς ο ερμηνεύεται Πέτρος». Ο Πέτρος παρευρίσκονταν στο θαύμα της Κανά και μετά εγκαταστάθηκε στην Καπερναούμ μαζί με τον Ιησού. Η οριστική του κλήση στο αποστολικό αξίωμα έγινε μετά τη θαυμαστή αλιεία, όπως αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς.
          Στην κλήση του Χριστού ο Πέτρος υπακούει χωρίς προϋποθέσεις. «Περιπατών παρά την θάλασσα της Γαλιλαίας  είδεν δύο αδελφούς Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και τον αδελφόν αυτού…και λέγει αυτοίς, δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. Οι δε ευθέως  αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ». Μαθητεύει πλησίον Του και στην Καισάρεια της Παλαιστίνης κάνει την μεγάλη ομολογία για τον Ιησού Χριστό. Στο ερώτημα του Χριστού: «Τι λένε οι άνθρωποι για μένα;», ο Πέτρος εξ ονόματος όλων των αποστόλων ομολογεί: «Εσύ είσαι ο Μεσσίας ο υιός του αληθινού Θεού». Και ο Χριστός πάνω σ’ αυτή την πέτρα της ομολογίας της πίστεως θεμελίωσε την Εκκλησία Του.
          O άλλος απόστολος, ο Παύλος, πριν γυρίσει στο χριστιανισμό ήταν ένας φανατικός εβραϊστής λάτρης των ιουδαϊκών παραδόσεων. Δίωκε με πάθος την Εκκλησία Του Χριστού και οργάνωνε διωγμούς εναντίον των   χριστιανών. Γεννημένος στην Ταρσό της Κιλικίας έλαβε σπουδαία μόρφωση και τις ικανότητές του τις διέθεσε για την υπεράσπιση της πατρώας θρησκείας, όχι βέβαια από μικροπρέπεια, αλλά από αληθινό ζήλο για την αξία της Μωσαϊκής θρησκείας.
          Όμως η δραστηριότητά του αυτή άλλαξε κατεύθυνση, όταν τον «συνέλαβε» ο αναστημένος Χριστός προς την Δαμασκό με το γνωστό όραμα. Κατηχήθηκε και βαπτίστηκε και έγινε όργανο και σκεύος εκλογής για να κάνει το όνομα του Χριστού γνωστό στα έθνη. Εργάστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση περισσότερο απ’ όλους τους αποστόλους όπως αναφέρει ο ίδιος στην Α΄ Κορινθ. 15,10.    
Με τις αποστολικές του περιοδείες  έφερε το κήρυγμα του ευαγγελίου στις εσχατιάς της Δύσεως μέσα από ανείπωτες δυσκοίλιες, κινδύνους  και περιπέτειες. «Τα κατά πόλη δεσμά και τας θλίψεις», ή «τους αγώνας και τας βασάνους δια Χριστόν» ποιος μπορεί να διηγηθεί;  Αγωνίστηκε για να κάνει τον ακρογωνιαίο λίθο τον Ιησού Χριστό στις ψυχές του καθενός για να υψωθεί το οικοδόμημα του Θεού, η Εκκλησία. Ο Παύλος υπήρξε  μόνος από τους απόστολος που δεν βαπτίσθηκε. Οι άλλοι απόστολοι λούσθηκαν με το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής.
          Αυτό λοιπόν το ευλογημένο αποστολικό ζευγάρι σαγήνευσε και έφερε στην ποίμνη του Χριστού «πόλεις και νήσους». Ο Πέτρος έγραψε δύο καθολικές επιστολές, ο δε Παύλος δεκατέσσαρες που περιλαμβάνονται στον κανόνα της Κ. Διαθήκης.
          Ο Χριστός για τους αγώνες τους τούς βράβευσε. Τον μεν Πέτρο τον έκανε υπέρτερο των αγγέλων, κριτή και σύνεδρο κατά τη Β΄ παρουσία. Του έδωσε την εξουσία του «δεσμείν και λύειν», τον δε Παύλο τον ανύψωσε μέχρι τον παράδεισο, ενώ ήταν ακόμα εν ζωή.
          Αυτοί οι δύο πρωτοκορυφαίοι απόστολοι αποτελούν το καύχημα της Εκκλησίας και στηρίγματα της σταθερότητας (Πέτρου) και της σοφίας (Παύλου). Η Εκκλησία μας λέγεται Καθολική, γιατί οικοδομήθηκε στο θεμέλιο των αγίων Αποστόλων με ακρογωνιαίο λίθο τον Ιησού Χριστό και τηρεί απαρέγκλιτα τις παραδόσεις και την αποστολή.
          Τέλος, ο Χριστός έδωσε υπόδειγμα σε όλους το υπόδειγμα του Πέτρου που τον αρνήθηκε και μετανόησε και του Παύλου που τον πολέμησε, αλλά έγινε δικός του. Η μετάνοια είναι πράξη μεγαλοσύνης των μεγάλων ανδρών της χριστιανικής πίστεως. Και η επιστροφή στην Εκκλησία είναι ένα διαχρονικό γεγονός μέσα στην ιστορία του χριστιανισμού.

Καλή Κυριακή

π .γ. στ.

Οι κατασκηνώσεις στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών




         
 Όπως κάθε χρόνο έτσι κι εφέτος με απόλυτη επιτυχία θα πραγματοποιηθούν οι κατασκηνωτικές περίοδοι που λειτουργούν άψογα κάτω από την πνευματική σκέπη της Ι. Μητροπόλεως Πατρών και την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.
          Οι φιλόξενες εγκαταστάσεις στην Παναγοπούλα της ΓΕΧΑ, στη Ρίζα Αντιρρίου και στα Συχαινά, που συνδυάζουν ένα θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον θάλασσας και πράσινο, φιλοξενούν εκατοντάδες παιδιών όλων των σχολικών βαθμίδων, αγόρια και κορίτσια και ζουν μία παραδείσια ζωή κάτω από την πνευματική καθοδήγηση έμπειρων υπευθύνων, πνευματικών στελεχών και καθοδηγητών.
          Όλα τα στελέχη των κατασκηνώσεων κατηρτισμένα και μυημένα στο χριστιανικό κατασκηνωτικό ιδεώδες δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, ώστε τα παιδιά που εμπιστεύονται οι γονείς στους φορείς των κατασκηνώσεων να βρουν την  αληθινή αγάπη, την καλοσύνη, την αλληλεγγύη, την σωστή κοινωνικότητα. Ακόμη τους δίνεται η ευκαιρία να ξεφύγουν από την καθημερινότητα της αστικής ζωής και να προσεγγίσουν βιοματικότερα την χριστιανική ζωή και την ουσιαστικότερη γνώση και εμπειρία του Θεού και του πλησίον.
          Οι κατασκηνωτές  ζουν μία ανέμελη ζωή, αλλά όχι κενή, μέσα στο γνήσιο φυσικό περιβάλλον, παίζουν, διασκεδάζουν, συνεργάζονται σε ομαδικά παιγνίδια και εκδηλώσεις, απολαμβάνουν ειδικά αφιερώματα, τονώνουν το πατριωτικό και ορθόδοξο συναίσθημα, θερμαίνουν την πίστη και την ευσέβειά τους, τρέφονται πνευματικά με τον λόγο του Θεού, εκκλησιάζονται, εξομολογούνται και κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων. Η όλη κατασκηνωτική ζωή θυμίζει παλαιοχριστιανική κοινότητα που τη χαρακτηρίζει η αγάπη και η άδολη αδελφοσύνη.
          Όμως ξεχωριστές και ανεπανάληπτες στιγμές ζουν οι κατασκηνωτές καθώς και το προσωπικό των κατασκηνώσεων, όταν επισκέπτεται τους κατασκηνωτικούς χώρους ο Σεβ Μητροπολίτης μας κ. κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, σύμφωνα με την πάγια τακτική του, να προσεγγίζει τους νέους μας και να τους προσφέρει πολλή αγάπη και κατανόηση.
          Ο Μητροπολίτης μας  με τη σεμνή παρουσία του πλησιάζει τα παιδιά, συνομιλεί μαζί τους,  ανταλλάζουν εμπειρίες και απόψεις, γευματίζει ή δειπνεί  μαζί τους, παρακολουθεί το πρόγραμμά  τους και επαινεί όλους όσους συμβάλλουν στο θεάρεστο αυτό έργο της λειτουργίας των χριστιανικών κατασκηνώσεων.
          Ιδιαίτερα ευχαριστεί τους υπευθύνους και φορείς των κατασκηνώσεων, τα στελέχη, αλλά και το προσωπικό το οποίο με πολλή αγάπη και θυσιαστικότητα προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες  του για την άρτια οργάνωση και λειτουργία της κατασκηνωτικής διακονίας.
          Επαινεί και τους γονείς εκείνους που εμπιστεύονται τα παιδιά τους στην αγκαλιά και την πνευματική φροντίδα της Εκκλησίας και των πνευματικών φορέων, αλλά και για την ευκαιρία που δίνουν στα παιδιά τους να προσεγγίσουν μέσα από ένα άλλο τρόπο ζωής την αγάπη και την ευλογία του Θεού.

Πρωτ. Γερασιμάγγελος Στανίτσας

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Ο Χριστός να είναι η υπόθεση της ζωής μου...






+ Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου Σελέντη


Ιησού μου, Ιησού μου δώσε να σε γνωρίσω, να σε αγαπήσω, με την καρδιά μου όμως! ...
Η ζωή κοντά στο Χριστό είναι ωραία. Πότε θα το νοιώσω βαθειά;
Κύριέ μου, σήμερα ήθελα να Σου πω πως θέλω να ανήκω σε Σένα. Σου το ΄πα κι άλλες φορές. Το ξέχασα όμως αρκετές φορές από τότε. Σήμερα με βοηθείς να Σου το ξαναζητήσω. Σ΄ ευχαριστώ και Σε παρακαλώ, αυτό το δώρο χάρισέ το στο παιδί Σου. Βοήθησέ με, μέχρι το βράδυ αυτό να σκέπτομαι. Κύριε, Σύ ξέρεις τις πληγές μου. Ξέρεις όμως και την προσπάθειά μου. Το όνομά Σου στα χείλη μου το έχω συχνά. Και η επίκληση αυτή κάνει θαύματα. Γλυκύτατε Ιησού, βοήθησέ με να Σου κουβεντιάζω πιο συχνά. Όταν μου έρχεται το κύμα του κακού τότε να Σου κουβεντιάζω πιο πολύ για να περνά η μπόρα. Κι αν τα κύματα με βρέξουν, και με βρέχουν συχνά, Σύ μην αφήσεις τη βάρκα μου να τσακιστεί.
Σοί μόνω αμαρτάνω καί Σοί μόνω προσπίπτω.
Ιησού μου, σε ικετεύω: έλα και κάνε ένα περίπατο μέσα στην ταραγμένη θάλσσα της καρδιάς μου.
Πές και πάλι ένα "πεφίμωσο". Αμήν.
Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν Σου...
Η βροχή γονιμοποιεί τα σπέρματα των καρπών στη γη και το δάκρυ τα σπέρματα των αρετών στην ψυχή.
Κύριε, δός μου το χάρισμα των δακρύων, γιατί Σύ μόνος ξέρεις πόση λάσπη κρύβω μέσα μου. Ναί, ακούω τη φωνή Σου να λέει: "Λούσου στα δάκρυά σου για να καθαρισθείς".
Κύριε, πάρε την ελευθερία μου και οδήγησέ την όπου θέλεις.
Πάρε την μνήμη μου και σβήσε και χάραξε ό,τι θέλεις.
Πάρε τη βούλησή μου και εκπαίδευσέ την στις άγιες εντολές Σου.
Πάρε το πνεύμα και χαρίτωσέ το με το λόγο Σου.
Μίλησε Σύ, Κύριε, στη ζωή μου, την αδύνατη, την αμαρτωλή! ...
Δείξον μοι, Κύριε.
Η καρδιά μου σφίγγεται τόσο δυνατά.
Τα μάτια μου γίνονται τόσο θαμπά.
Ο αναστεναγμός μου πιο βαθύς.
Κύριε, στις δύσκολες αυτές στιγμές μη μ΄ αφήνεις. Παρουσιάσου.
Μίλησέ μου μυστικά, όπως Σύ γνωρίζεις.
Σε θέλω, Ιησού μου, πολύ κοντά μου.
Κύριε, πρόφθασε Σύ τα σφάλματά μου...
Το έλεος Σου ας με καταδιώξει.
Ιησού! λένε τα χείλη -μου- και τα μάτια γεμίζουν δάκρυα, η καρδιά ηδύνεται, η ψυχή κατανύσσεται.
Μόνο το όνομα Ι η σ ο ύ ς απόψε μου γλύκανε την βραδιά. Τα χείλη χόρτασαν που τo είπαν τόσες φορές. Τα αυτιά ξεκουράστηκαν. Το πνεύμα ηυφράνθη που Τον σκέφτηκε. Τα μάτια έλαμψαν μέσα από τα υγρά που έρρευσαν τόσο αβίαστα. Ιησού, Ιησού, Ιησού... Το γλυκύτατον τέκνον του ουρανίου Πατρός. Ιησού, Ιησού, Ιησού. Η γλυκυτάτη μου προστασία. Ιησού, Ιησού, Ιησού... Με το όνομά Σου ας σταματήσουν τα χείλη μου να μιλούν, τα αυτιά μου να ακούνε, ο νους μου να σκέπτεται, τα μάτια μου να βλέπουν. Αμήν.
"Ου μη σε ανώ" μου λες, Κύριε. Πόσο παρήγορα είναι τα λόγια Σου. Ψυχή μου, μήν τα ξεχάσεις. Μην πεις: που εστι ο Θεός ημών; Ιδού ο Κύριος πάρεστι και φωνεί σε: "Ου μη σε ανώ". Σ΄ ευχαριστώ, Κύριε, Αγία Τριάς ο Θεός. Δόξα Σοι!
Γλυκύτατε Ιησού μου, σκέπτομαι πόσο με αγάπησες. Κάτι με τραβούσε κοντά Σου.
Πόσες φορές, το γνωρίζεις, το είδες, Σε άφησα. Με τη ζωή μου την αμαρτωλή Σου έλεγα: δεν σε αγαπώ. Και όμως Συ, Κύριε, "επέτασας χείρας" σ΄ ένα παιδί άτακτο και δύστροπο. Έφτασα μέχρι το χείλος της αβύσσου. Την τελευταία στιγμή με έπιανες και με τραβούσες από την καταστροφή. Πολλές φορές έφυγα από κοντά Σου, κι άλλες τόσες φορές, Φίλε μου Καλέ, Γλυκέ, Σύντροφε της ζωής μου, Παρηγοριά της ψυχής, πεφιλημένε μου και αγαπητικέ της καρδιάς μου, με δάκρυα και λυγμούς Σου έλεγα: "Σοί μόνω αμαρτάνω και Σοί μόνω προσπίπτω". Ελέησόν με. Και με ελεούσες. Δεν μπορούσα όμως ποτέ, Κύριέ μου, να φαντασθώ πώς τόσο πολύ θα μ΄ αγαπούσες. Τι να πω; Εσύ ξέρεις πιο πολλά απ΄ όλους μας. Οι αναστεναγμοί μου Σου τα λένε.
Κύριε, Κύριε, θα απαντήσω πως από αγάπη και πόθο κινούμενος ζητώ το μοναχικό και αγγελικό σχήμα. Ναί, Κύριε, Σ΄ αγαπώ, παρ΄ όλα τα ανθρώπινα στοιχεία μου. Πιστεύω ότι θα πορεύεσαι Σύ την πορεία μου.
"Γίνου φιλόθεος ότι αληθώς φιλάνθρωπος ο σός Θεός εστί" (Μ. Βασίλειος εις μοναχόν).
Πόσο πλούσια είναι η ζωή κοντά στο Χριστό, μέσα στη θεωρία του Θεού...
Ο Χριστός να είναι η υπόθεσις της ζωής μου...
Η ζωή μας είναι ανάγκη να συνδυάζει τη χαρά με την λύπη. Πρέπει να εξοικειωθούμε με τον πόνο - δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αυτό θα πει στενή πύλη. Κι εγώ, Κύριέ μου, θέλω τις περισσότερες φορές έναν Χριστιανισμό ήσυχο, μια ιεραποστολή ανώδυνη. Συγχώρα με...
Να είσαι ευκολοπλησίαστος, άνθρωπος κανονικός, γλυκύς και συγχρόνως μακριά από τον κόσμο. Διπλό και δύσκολο το άθλημα. Κύριος βοηθός μου όμως και έχει ο Θεός.
Το εγώ μας τρώει. Το ΕΓΩ! με κεφαλαία γράμαμτα. Αυτό που κλείνει τον Παράδεισο, ενώ μπαίνουν μέσα οι αμαρτωλοί και αι πόρναι. Αυτό το ε γ ώ είναι ο κακός δαίμων. Κύριε, βγάλε αυτό το δαιμόνιο. Αμήν.
Κύριε, με πολεμά ο διάβολος. Μάθε με, βοήθησέ με να γνωρίσω τον εαυτό μου. Την αυτογνωσία. Αμήν.
Πρόσθες ημίν πίστιν, Κύριε.
Τι θα γίνει με το μέλλον; Η ανθρώπινη απάντησις είναι: Αβεβαιότης.
Η Χριστιανική: Ο Θεός κυβερνά τη ζωή μας.
Παντού κλείνουν οι πόρτες, οι γέφυρες σπάζουν. Ποια θα μείνει για μένα, Πατέρα;
Πρόσθες μοι πίστιν, Ιησού γλυκύτατε.
Αισθάνομαι ότι είμαι στα χέρια του Θεού. Απελπισία είναι οι άνθρωποι. Αστάθεια όλα τα ανθρώπινα. Εκείνο που μένει είναι μια ψυχή κι ένας Χριστός.
Πρέπει να ετοιμάζεται κανείς για πίκρες.Θέλω τον Κύριόν μου, έστω αν Τον πίκρανα πάλιν και πολλάκις. Τι ανακούφιση που μας δίνει η σκέψη ότι μας αγαπά ο Κύριος, ότι για μας έχει ετοιμάσει τόπον..
Μου μίλησε πάλι ο Θεός διά των πραγμάτων. Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη Σου, Πατέρα, για μένα το παιδί Σου! Πόσο αισθητή η παρουσία Σου! Μου μιλάς με τα γεγονότα. Ας μεγαλώνει η υπομονή μου. Περίμενε ανυπόμονη ψυχή μου. Κύριε, ας σου δώσω την ψυχή μου. Πάρε την ύπαρξή μου. Ας μην αντιστέκομαι πια στο θέλημά Σου. Δόξα σε Σέ, Θεέ!
Ήσυχος Χριστιανός δεν μπορείς να είσαι. Ο διάβολος βάλλει. Θα ματώσω, μα δεν θα παραδοθώ. Να μαρτυρείς απ΄ όλες τις μεριές και προπάντων με τον εαυτό σου που θέλει όλο να ξεφύγει. Μη μ΄ αφήσεις ποτέ μόνο στο βοριά, μείνε, μείνε Χριστέ πάντα στην καρδιά.
Τον βίο εύκολα τον βλέπει κανείς στον διπλανό του, μα στην πολιτεία του ποιος μπορεί να εισδύσει; Ό,τι γίνεται στα βάθη της καρδιάς, τους αναστεναγμούς, τα δάκρυα, τον εσωτερικό αγώνα, ποιος τον παρατηρεί; Μόνο ο Δίκαιος Κριτής!
Χθες Τον ικέτευα θερμά, εκοιμήθηκα στο πάτωμα και Του είπα: Νά, Κύριε, κοίταξε το παιδί Σου. Από Σένα περιμένει τη λύση των προβλημάτων του. Το κάνω αυτό όχι για να εκβιάσω μια λύση δική μου, αλλά για να Σου πω, Κύριέ μου, πώς μόνο σε Σένα ελπίζει το παιδί Σου, γι΄ αυτό μην αποστρέψεις το πρόσωπό Σου. Και ήλθε τόσο γρήγορα η παρηγοριά του Πνεύματός Του. Ας έχει δόξα!
Πρέπει να περάσεις ένα βαθύ πόνο, μια τραγική αγωνία, να κραυγάσεις, να παλαίψεις, για να σου μιλήσει ο Θεός. Διαφορετικά δεν γίνεται τίποτα. Το δοκίμασα, το δοκιμάζω, αυτή είναι η κατάθεσίς μου.
Τίποτε ωραιότερο από την ηρεμία της ψυχής, τις στιγμές της γαλήνης, την κατά Θεόν μόνωση. Αγωνίζομαι σκληρά με τον εαυτό μου. Κάθε μέρα είναι δυνατόν να κάνω τα τρομερώτερα πράγματα. Κι όμως ο Θεός κάνει κάθε μέρα, κάθε στιγμή ένα θαύμα στη ζώη μου.
Πόσα Σου χρωστώ, Κύριε! Μα όλα Σου τα χρωστώ.

Αποσπάσματα από το βιβλίο "Ξεσπάσματα της καρδιάς μου"

Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας



 
Ο Θεός θέλει ολόκληρη την καρδιά μας καθαρή, κι όχι μόνο ένα μέρος. Κανένα μέρος της καρδιάς μας να μη παραχωρήσουμε στον διάβολο, που θέλει την καταστροφή μας.     Να συγκεντρώνεις τον νου σου στον Θεό και να μην τον αφήνεις ελεύθερο να γυρίζει από εδώ κι από εκεί. Όταν προφυλάξεις τον νουν σου θα φυλαχθεί και η καρδιά σου καθαρή, γιατί από τον νουν οι σκέψεις και οι επιθυμίες έρχονται στην καρδιά. Ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που έχουν καθαρή την καρδιά τους, γιατί θα δουν τον Θεό. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και επαγρύπνηση, γιατί ο πονηρός περιμένει την ώρα που θα μας βρει ανέτοιμους, για να μπει την καρδιά μας και να μας μολύνει.
          Στις καρδιές που έχει λερώσει η αμαρτία δεν έρχεται ο Θεός. Μην περιμένουμε πνευματική προκοπή αν δεν κάνουμε την καρδιά μας δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Όταν βασιλέψει ο Χριστός στην καρδιά μας θα έλθει και η ειρήνη που μόνο Αυτός δωρίζει και την οποία κανείς δεν μπορεί να μας πάρει.

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος