Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Αγ. Πατέρων) Ευαγγέλιο 17, 1-13



ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Εν ολίγοις

Η Εκκλησία μας σήμερα γιορτάζει τη μνήμη των θεοφόρων Πατέρων της Α΄ Οικ Συνόδου. Ο γιορτασμός αυτός συμπίπτει με τα μεγάλα αναστάσιμα γεγονότα που βιώσαμε αυτό το χρονικό διάστημα. Με το Άγιον Πάσχα που διαλαλεί στην οικουμένη την Ανάσταση του Κυρίου, το οποίο τονίζει την πίστη στη θεότητα του Υιού και λόγου του Θεού. Μία πίστη που θεμελίωσαν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας στη Σύνοδο της Νικαίας, όταν αιρετικοί θέλησαν να την αρνηθούν και να την νοθεύσουν. Γι’ αυτό και η χρονική τοποθέτηση της γιορτής τους είναι κατά κάποιο τρόπο αναγνώριση της προσφοράς τους για όλα όσα έπραξαν υπερασπιζόμενοι την θεότητα του Ιησού Χριστού.
Η γιορτή των αγίων Πατέρων επιβάλλεται να προβάλλεται συχνή στη μνήμη των πιστών, γιατί παραμένουν οι αναντικατάστατοι δάσκαλοι και οδηγοί. Έχουν να πουν πολλά σε κάθε εποχή και ιδιαίτερα στην ταραγμένη και απνευμάτιστη εποχή μας.
Bάση και θεμέλιο της χριστιανικής πίστης είναι η θεότητα του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίο στηρίζεται το εκκλησιαστικό οικοδόμημα. Κάθε προσπάθεια για να μειωθεί ή να αλλοιωθεί η πίστη αυτή προσβάλλει όλη την πίστη. Την αλήθεια αυτή αντελήφθησαν από την αρχή οι άγιοι Πατέρες και γι’ αυτό, όταν έπαψαν οι διωγμοί της Εκκλησίας και άλλοι βαρείς λύκοι επέδραμαν επί του ποιμνίου, ανεδείχθησαν «αστέρες πολύφωτοι» που φώτισαν το νοητό στερέωμα της πίστεως.
Η θεότητα του Χριστού δεν είναι κάποιο φιλοσόφημα, αλλά αποκάλυψη Θεού. Οι Πατέρες έζησαν αυτή την όψη της πίστεως, δέχτηκαν το θείο φωτισμό και στη συνέχεια έγιναν οι ίδιοι «αστέρες πολύφωτοι» της Εκκλησίας κατά τη δήλωση του Χριστού: «Υμείς εστέ το φως του κόσμου». Αλλά και «πάγχρυσα στόματα του Λόγου».
Το περιεχόμενο της χριστιανικής πίστεως είναι η βίωση του Λόγου του Θεού. Και η βίωση αυτή είναι όχι μόνο γνώση, αλλά περισσότερο βίωση τρόπου ζωής. Οι Πατέρες ενσάρκωσαν αυτά τα βιώματα της πίστεως. Και πριν αρχίσουν να γράφουν τα σοφά τους συγγράμματα, που υπομνηματίζουν τα δόγματα της Εκκλησίας, με την άσκηση, την προσευχή και τη λατρευτική ζωή, μετασχημάτισαν την ύπαρξή τους σε δοχεία του Θεού Λόγου. Γι’ αυτό όταν μιλούν οι άγιοι Πατέρες, μιλούν «εν πνεύματι αγίω». Και με αυτό το όπλο πολέμησαν τις πλάνες των αιρετικών και νίκησαν τη δύναμη του ψεύδους. Οι Πατέρες με την πρώτη εμφάνιση των αιρέσεων επεσήμαναν το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», διότι μια νέα πτώση, θα είναι αλλοίωση και νόθευση της ορθοδόξου πίστεως. Αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε ο κόσμος θα είναι καταδικασμένος στην απάτη και την πλάνη. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς το μέγα κατόρθωμα της προσφοράς των αγίων Πατέρων.
Όμως η μνήμη των αγίων Πατέρων μας υποχρεώνει να σκεφθούμε το βάρος της πνευματικής μας κληρονομιάς, αλλά και τους κινδύνους που διατρέχει η αλήθεια της πίστεως. Οι εχθροί της αλήθειας σκηνοθετούν παγίδες για τον αιώνιο χαμό του ανθρώπου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απώλεια για τον κόσμο αν χαθεί το μέτρο της αλήθειας, η γνησιότητα του εκκλησιαστικού δόγματος που διατηρεί ανόθευτη τη Θ. Αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο. Διότι, αν η αμαρτία είναι απομάκρυνση από τον Θεό και θάνατος, η απώλεια της ορθής πίστεως είναι οριστική και μετάκλητη καταδίκη. Από την αμαρτία μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος, αν μετανοήσει. Η αίρεση όμως είναι ματαίωση της σωτηρίας και παραχάραξη του ευαγγελίου. Η αίρεση είναι ψέμα και το ψέμα δεν σώζει. Η ορθόδοξη πίστη είναι η αλήθεια, και η αλήθεια είναι σωστική και λυτρωτική. Το τρομερότερο κακό απ’ όλα είναι η αίρεση και η πλάνη.
Γι’ αυτό όσοι αντιμετωπίζουν την πίστη επιπόλαια και θεωρούν το ευαγγέλιο ως μία ηθική ή κοινωνική διδασκαλία, κινδυνεύουν να παρασυρθούν στα πλοκάμια ενοχλητικών επισκέψεων από ποικίλους αιρετικούς- χιλιαστές ή προτεστάντες κ. α.- που προσπαθούν να με έωλα επιχειρήματα να υφαρπάσουν την ψυχή μας και να θέσουν σε κίνδυνο τη σωτηρία μας
Το ευαγγέλιο μας προειδοποιεί: «Εάν το άλας μωρανθεί εν τίνι αλισθήσεται;» Αν χαθεί η πίστη ποιος θα μας σώσει; Αν χάσουμε τον Χριστό, δεν υπάρχει άλλος Σωτήρας. Για όσους τον δέχονται έχουν τη ζωή. Όσοι τον αρνούνται αυτοδικάζονται σε αιώνιο αποκλεισμό από το πανηγύρι της ζωής.
Οι άγιοι Πατέρες είχαν γνώση και σοφία περισσή, αλλά ποτέ δεν επέτρεψαν στον εαυτό τους να νικηθούν από τη μωρία του κόσμου. Προτίμησαν να γίνουν «μωροί δια τον Χριστόν» και ανεδείχθησαν σοφοί κατά Θεόν, σε τέτοιο μάλιστα σημείο που έγιναν σημείο αναφοράς της ορθοδόξου πίστεως, το κριτήριο της θ. Αλήθειας και τα αιώνια πρότυπα αληθινής ζωής.
Το πνεύμα των Πατέρων χρειάζεται να μας εμπνέει και σήμερα που ζούμε εν μέσω πολλών πνευματικών κλυδωνισμών που αντιμετωπίζουμε. Βέβαια δεν είναι μία εύκολη υπόθεση ν’ αγωνίζεται κανείς για τον εαυτό του, για τους άλλους, για τον κόσμο ολόκληρο. Χρειάζεται πολύ δρόμο και θυσίες. Ο δρόμος δεν είναι ομαλός. Η ζωή και η ιστορία των Πατέρων το δείχνει καθαρά. Διότι η αγιότητα και η γνησιότητα της χριστιανικής ζωής και η ορθοδοξία σήμερα συναντά πάντοτε και ιδιαιτέρα σήμερα πολλά εμπόδια.
Αλλά ποιός είπε, ότι η ακέραια και αυθεντική χριστιανική ζωή είναι για τους δειλούς, τους ράθυμους και τους στενόκαρδους; Ο χριστιανισμός δεν είναι για ολιγόπιστους και πεισματάρηδες, αλλά για ανθρώπους με μεγαλείο ψυχής.
Αν ζούμε έτσι τότε και μόνο τιμάμε την πίστη και την διακρατούμε με ακρίβεια και ευλάβεια.

Καλή Κυριακή



π. γ. στ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: