Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Τι κι αν είναι οι τράπεζες κλειστές;;;


Τι κι αν ειναι οι τράπεζες κλειστές;;;
Τι κι αν υπαρχουν ουρές στα ΑΤΜ;;;
Έλληνα τι φοβασαι;;;
Συ εχεις την Αγία Τραπεζα πάντα ανοιχτή!!!
Συ εχεις τον θησαυρό τον Ατίμητο!!!
Εδώ κανε Καταθεση ψυχής!!!
Εδώ κανε Ανάληψη ελπίδας και δύναμης!!!


http://logia-tou-aera.blogspot.co.uk/

«Πόλεμος κατά τής βλασφημίας», πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος

Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος,   ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του «Πόλεμος κατά τής βλασφημίας» σημειώνει κάποια συνταρακτικά περιστατικά τά οποία νομίζουμε ότι αξίζουν γιά μία ευρύτερη δημοσιότητα.

Η περίπτωση του Γιώργου

Γράφει σχετικά ο Γέροντας:

   Κατά τό έτος 1924, είς τήν αρχή τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθήμενος είς τό κελλίον μου καί μελετών, άκουσα γοερές κραυγές. Σκύβοντας από τό παράθυρό μου, είδα στό προαύλιο τής Μονής ένα νέο φορτωμένο επάνω σ΄ ένα γαϊδουράκι. Τόν βάσταζαν δύο άνθρωποι, οί οποίοι αφού τόν κατέβασαν από τό υποζύγιο, κρατώντας τον από τά χέρια τόν οδήγησαν πρός τόν Iερόν Nαόν τής Μονής. Κατέβηκα κι΄ εγώ στήν εκκλησία, γιά νά πληροφορηθώ τί συμβαίνει. Είδα τό παιδί αυτό, πεσμένο στήν πόρτα τού ναού, εντελώς παραμορφωμένο στό πρόσωπο. Όλο του τό σώμα, χέρια πόδια, στόμα, μύτη, είχαν στρεβλωθεί, σέ μία αλλόκοτη, τερατώδη, καί δαιμονική έκφραση. Είδα ότι ήταν καί τυφλός.Αυτοί πού τόν συνόδευαν μπήκαν μέσα καί προσκύνησαν τίς εικόνες. Ήταν, όπως έμαθα, ό πατέρας του καί ένας εξάδελφός του. Ξαφνικά βλέπω αυ τόν τόν νεαρό, νά σέρνεται σάν φίδι μέσα στήν Εκκλησία, καί αφού έφθασε στήν μέση γονατιστός, στάθηκε μπροστά στίς άγιες εικόνες καί άρχισε νά βλαστημάει τόν Χριστό.Τόν πλησίασα αγανακτισμένος γιά τήν ασέβειά του καί χαστουκίζοντάς τον δυνατά, τού είπα:
«Ασεβέστατε! Καί μέσα στήν εκκλησία τολμάς νά βλαστημάς τόν Θεό;»
Μαζεύτηκε, καί είπε, » Κύριε ελέησον! «
Ρώτησα τόν πατέρα του πώς τό έπαθε, καί μού είπε, ότι o Γιώργος από μικρό παιδί βλαστημούσε…» Χθές τό πρωϊ, μού είπε, τού φύγανε τά πρόβατα καί μπήκαν σέ ένα χωράφι σπαρμένο. Πήγε νά τά μαζέψει βλαστημώντας τουλάχιστον 10-15 φορές τήν Παναγία. Ενώ πλησίαζε στό χωράφι βλασφημώντας συνέχεια, έπεσε κάτω, τυφλώθηκε, καί μεταμορφώθηκε ή όψι του σε αυτή τήν τερατώδη κατάσταση. Τόν φέραμε στή Μονή, είπε, νά τού κάνετε αγιασμό, παρακλήσεις, καί ότι άλλο χρειάζεται…» Τού κάναμε πράγματι όλα αυτά, τού διαβάσαμε καί εξορκισμούς, αλλά αυτό ό βέβηλος δέν σταμάτησε νά βλαστημάει. Μετά από λίγες μέρες μέ φώναξε ό υπηρέτης τής Μονής πού βοηθούσε τόν νεαρό καί τόν τάϊζε καί μού είπε,
– Ελα νά ιδής τόν πάσχοντα. Τού κόπηκε ή γλώσσα καί δέν μπορεί ούτε νερό νά πιεί…» Πήγα, καί έφριξα μέ ότι είδα. Ή γλώσσα του, αυτή πού συνεχώς βλαστημούσε, ήταν κομμένη καί ξεριζωμένη, σφηνωμένη εντελώς στόν λάρυγγα. Τήν άλλη μέρα, διηγείται ό π. Φιλόθεος Ζερβάκος, έφυγα γιά νά πάω στήν Νάξο. Όταν γύρισα, ρώτησα σχετικά τούς πατέρες καί μού είπαν. «Πέθανε εδώ καί δυό μέρες.Ό πατέρας του είχε πάει στό χωριό γιά νά φέρει καθαρά ρούχα γιά τήν ταφή, καί ο υπηρέτης είχε πάει σπίτι του. Τήν νύκτα τού θανάτου του, ακούγαμε στό μοναστήρι χορούς, φασαρίες, καί τραγούδια…
Είσαι «δικός μας» τώρα
   Ξυπνήσαμε όλοι, νομίζοντας ότι τραγουδούσαν καί χόρευαν οί υπηρέτες τής Μονής. Ό πατήρ Σάββας μάλιστα, πήρε τό ραβδί του γιά νά πάει νά τούς διώξει. Ανοίγοντας τό παράθυρό, τρείς ή ώρα τήν νύκτα, άκουσε φωνές στό σκοτάδι πού έλεγαν δυνατά,» Γιώργο! Γιώργο! Έλα δώ, πού πάς νά φύγεις! Είσαι δικός μας τώρα…» Αφού παύσανε αυτοί, ακούστηκαν άλλες φωνές απέναντι από τό μέρος τών τραγουδιών… «Βρέ, ελάτε εδώ, μή φοβάστε, τόν πήραμε εμείς τόν Γιώργο!». Ο πατήρ Σάββας έντρομος τότε, από τίς φωνές τών δαιμόνων, πού τραβούσαν μαζί τους τήν ψυχή τού βλασφήμου, άρχισε νά προσεύχεται στόν Χριστό καί στήν Παναγία ζητώντας βοήθεια. Πράγματι σταμάτησαν οί φωνές καί οί δαίμονες έγιναν άφαντοι. Όταν μετά από λίγο κατέβηκε καί πήγε στό δωμάτιο τού παιδιού, τό βρήκε πεθαμένο καί ριγμένο μέ δύναμι, έξω από τό σπίτι…
Φόβος καί τρόμος μάς κατέλαβε όλους, γράφει ό πατήρ Φιλόθεος.
     Καί συνεχίζει…
   «Τί φαντάζεσθε εσείς οί βλάσφημοι; Επειδή βλέπετε ότι ό Θεός αργεί νά σάς παιδεύσει, νομίζετε ότι θά αποφύγετε καί τήν τιμωρία; Εάν νομίζετε ότι ό Θεός δέν σάς βλέπει, δέν σάς ακούει, καί γι΄αυτό δέν σάς τιμωρεί τήν ώρα πού τόν βλαστημάτε, πλανάσθε ταλαίπωροι. Εάν τήν ευσπλαχνία καί μακροθυμία τού Θεού πού από αγάπη σάς κάνει γιά νά μή κολασθείτε αιώνια, τήν θεωρείτε αδυναμία, τότε αληθινά αλλοίμονό σας.Επεσαν τα μάτια του σαν κουμπιά επάνω στο τραπέζι
Συνεχίζει ό π. Φιλόθεος.
    «Γύρω στά 1921 μετέβαινα ατμοπλοϊκώς στόν Βόλο, πρός επίσκεψη πνευματικών μου αδελφών. Μεταξύ τών επιβατών ήταν καί δυό ομογενείς από τήν Αμερική πού γύριζαν στήν πατρίδα τους. Ο νεώτερος ήταν Κεφαλλονίτης καί ό μεγαλύτερος καταγόταν από κάποιο χωριό τού Πηλίου. Τό βράδυ, στό σαλόνι τού πλοίου πιάσαμε συζήτηση μαζί μέ άλλους επιβάτες καί τούς μίλησα ανάμεσα στά άλλα καί γιά τήν μεγάλη αμαρτία τής βλασφημίας τού Χριστού, τής Παναγίας, καί τών Αγίων. Οί περισσότεροι άκουγαν μέ ευλάβεια καί ενδιαφέρον αυτά πού τούς έλεγα. Δυό-τρείς όμως από τούς ακροατές δυσανασχέτησαν καί άρχισαν νά λένε, ότι όσα τούς λέω είναι γιά νά τούς φοβίσω γιά νά μή βλαστημάνε, καί καλά βέβαια κάνω πού τά λέω αυτά, αλλά είμαι υπερβολικός καί δέν λέω αλήθεια. Τότε σηκώθηκε όρθιος ό νεαρός Κεφαλλονίτης καί μέ θάρρος τούς είπε.» Θά σάς διηγηθώ ένα περιστατικό πού τό είδα μέ τά μάτια μου, καί άν θέλετε πιστέψτε το. Εδώ καί τρείς μήνες πού ήμουν στήν Αμερική, παραμονή τού Αγίου Βασιλείου, βρισκόμουν μέ άλλους ομογενείς καί παίζαμε χαρτιά γιά τό καλό τού χρόνου πού λέμε, σ΄ ένα ελληνικό καφενείο. Ένας συμπατριώτης μου καί πολύ γνωστός μου, κι΄αυτός από τήν Κεφαλονιά, επειδή συνεχώς έχανε στά χαρτιά, άρχισε νά βλαστημάει τόν Θεό, τήν Παναγία, τά καντήλια, τόν Χριστό, τούς Αγίους, κλπ. Δέν είχε αφήσει τίποτα όρθιο. Στίς παρατηρήσεις πού τού κάναμε, καί εγώ καί άλλοι συμπαίκτες του, αυτός βλαστημούσε περισσότερο. Τελευταία, αφού έχασε όλα τά λεφτά του, σηκώθηκε από τό τραπέζι καί άρχισε νά βλαστημάει τόν Άγιο Γεράσιμο. Τρείς ώρες βλαστημούσε τά θεία, στό τέλος βλαστημούσε καί τόν Άγιο Γεράσιμο καί μάλιστα μούντζωνε καί τόν ουρανό, σάν νά τόν έβλεπε, μέ χυδαίες εκφράσεις.
Τήν στιγμή όμως κατά τήν οποία ύψωσε πάλι τά χέρια του μουντζώνοντας πρός τά πάνω, τά χέρια του παρέλυσαν πέφτοντας άψυχα κάτω, καί τά μάτια του σάν κάποιος νά τά έβγαλε τινάχτηκαν καί κύλησαν πάνω στό τραπέζι πού χαρτοπαίζαμε!!! Φόβος καί τρόμος μάς κατέλαβε μέσα στό καφενείο.Ό βλάσφημος κλαίγοντας καί θρηνώντας γιά τό ελεεινό πιά κατάντημά του, άρχισε νά παρακαλεί τόν Χριστό, τήν Παναγία, καί τόν Άγιο Γεράσιμο, νά τόν συγχωρήσουν καί νά τού δώσουν τό φώς του. Δυστυχώς, συμπλήρωσε ό νεαρός Κεφαλλονίτης, μέχρι τήν ημέρα πού έφυγα από τήν Αμερική, γύριζε τυφλός καί κουλός, ζητιανεύοντας από τούς άλλους ομογενείς γιά νά ζήσει… 

Ένα ακόμη περιστατικό

  Τόν Δεκέμβριο τού 1924, λίγο πρίν τά Χριστούγεννα, ήλθε στό μοναστήρι μας μία γυναίκα από τήν Νάουσα τής Πάρου γιά εξομολόγηση, καί ανάμεσα στά άλλα μού είπε, γράφει ό π. Φιλόθεος. «Πρέπει νά σάς κάνω γνωστό, σάν Πνευματικός μου Πατέρας πού είστε, μία μεγάλη συμφορά πού έχει συμβεί στό σπίτι μου. Ό άνδρας μου ήταν πολύ βλάσφημος. Βλασφημούσε εμένα, τά παιδιά, τά ζώα μας, μέ τήν πιό μικρή αφορμή, καί κανέναν δέν άκουγε. Εδώ καί 15 μέρες κατεβαίνοντας τήν νύκτα ό άνδρας μου κάτω στόν στάβλο γιά νά δώση τροφή στά ζώα προσπάθησε νά ξεχωρίσει δυό μοσχάρια πού μάλωναν. Αυτός, αντί νά κτυπήσει ή νά τραβήξει καί νά δέσει αλλού τό ένα μοσχάρι, άρχισε μέ δυνατές φωνές νά βλαστημάει Χριστούς καί Παναγίες. Τήν στιγμή ακριβώς πού βλαστημούσε, ένα βόδι τού στάβλου, τό πιό ήσυχο από άλλες φορές, ενώ έτρωγε, αφήνει τήν τροφή του καί σάν νά ήταν λογικό όρμησε εναντίον του τόν κτύπησε μέ τά κέρατά του, καί αφού τόν έριξε ανάσκελα, γονάτισε επάνω του κτυπώντας τον στό κεφάλι. Προσπαθούσε μέ τά κέρατα νά τόν τρυπήσει στό στόμα ή νά τού βγάλει τά μάτια. 
    Τρέξαμε κάτω στίς πρώτες φωνές του, » βοήθεια, μ΄ εσκότωσε!» , μαζί μέ τά παιδιά μου, φωνάξαμε καί γείτονες, καί όλοι μαζί 7-8 άνδρες δυνατοί δέν μπορούσαμε νά τραβήξουμε τό βόδι από πάνω του. Μέ τά πολλά, καί αφού τό πιάσαμε από τά τέσσερα πόδια τραβώντας το, βάλαμε τόν άνδρα μου σέ μιά κουβέρτα καί πήγαμε νά τόν βγάλουμε από τόν στάβλο. Τό βόδι, όρμησε πάλι πάνω στό σώμα μέ τήν κουβέρτα, όχι στούς άλλους, σάν να είχε λογική τιμωρίας γιά τόν βλάσφημο, καί τόν κυνήγησε ώς τά πρώτα σκαλοπάτια τού ανωγείου, μή μπορώντας νά ανέβει επάνω. Στεκόταν μάλιστα στήν βάση τής σκάλας, κοιτάζοντας πρός τόν άνδρα μου αγριεμένο, κουνώντας τό κεφάλι του καί ξεφυσώντας. Μετά 3 μήνες, διηγείται ό π. Φιλόθεος, στό τέλος τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ήλθε πάλι η γυναίκα αυτή στό μοναστήρι γιά νά εξομολογηθεί. Φορούσε μαύρα καί μού είπε ότι ό άνδρας της είχε πεθάνει αφού είχε βασανιστεί πολύ από τούς πόνους μιά καί τό βόδι τού είχε σπάσει τήν σπονδυλική στήλη. Τόν είχαν στηρίξει μάλιστα μέ μαξιλάρια καί τόν τάϊζαν μέ τό κουταλάκι. Είχε πληρώσει δυστυχώς, τά επίχειρα τής βλασφημίας του.
Αποσπάσματα από τό βιβλίο » Πόλεμος κατά τής βλασφημίας»


briefingnews.gr

Σύναξη των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων


Βιογραφία

Οι Απόστολοι του Χρίστου θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. Την 30η Ιουνίου, η Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη. Αυτοί είναι: Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας, που εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής, σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας που είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, που τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και με θερμό ζήλο για τη διάδοση του σωτηριώδους μηνύματος του Ευαγγελίου, που διέπνεε κι αυτούς, να γίνουμε μιμητές του έργου τους.



Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Ὡς δωδεκάπυρσος, λυχνία ἔλαμψαν, οἱ Δωδεκάριθμοι, Χριστοῦ Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος σὺν Λουκᾶ, Ἀνδρέας καὶ Ἰωάννης, Βαρθολομαῖος Φίλιππος, σὺν Ματθαίω καὶ Σίμωνι, Μᾶρκος καὶ Ἰάκωβος, καὶ Θωμὰς ὁ μακάριος, καὶ ηὔγασαν τοὺς πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οἱ αὐτόπται.




saint.gr

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Ο ιερέας και ο άγγελος μαζί στην προσκομιδή

Κάποιος ιερεύς, σε μία αγρυπνία, και ενώ είχε αρχίσει την Προσκομιδή, δυσκολευόταν, τρόπον τινά, με μόνο το φως ενός κεριού να διαβάζει τα ονόματα. Ξαφνικά, διαπίστωσε ότι το φως του κεριού, πού ήταν παραπλεύρως, όλως περιέργως, εγένετο πιο δυνατό! Και τότε αναρωτήθηκε:
-Πώς είναι δυνατόν; Πώς φέγγει περισσότερο τώρα το κερί;
Κι όπως γύρισε το κεφάλι του, βλέπει να στέκεται μπροστά του στα τρία τέσσερα μέτρα με πολύ σεβασμό και ευλάβεια ένας Άγγελος.
Στην αρχή απολιθώθηκε, μαρμάρωσε στη θέση του και έκανε αρκετή ώρα να συνέλθη. Αλλά ή παρουσία του Αγγέλου, του γλύκανε την ψυχή κατά τέτοιον τρόπον, ώστε ή κατάνυξης μέσα του να αυξηθεί πολύ, να απόκτηση ή ψυχή του πολύ μεγάλη γλυκύτητα, μία, τρόπον τινά, ένωση με την παρουσία του αγίου Αγγέλου.
Και παρόντος του αγίου Αγγέλου, τελείωσε την ιερά Πρόθεσι, είπε το «Ευλογημένη ή βασιλεία…» και άρχισε τη Θεία Λειτουργία.
Ό Άγγελος ήταν πάντοτε παρών, μέχρι πού τελείωσε και την Κατάλυσι. Ό ιερεύς δεν μπορούσε να συγκράτηση την συγκίνηση του, την κατάνυξη και το δέος, πού τον είχε καταλάβει μπροστά σ’ αυτήν την παρουσία, διότι ήταν ένα γεγονός, πού του συνέβαινε πρώτη φορά στη ζωή του. Άλλωστε, αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν, δεν ξέρω! πιθανόν να κάνω λάθος, μια-δύο φορές στη ζωή ενός ευλαβούς και ταπεινού ιερέως. Ασφαλώς όμως θα υπάρχουν κι άλλοι άγιοι ευλαβέστατοι και χαριτωμένοι κληρικοί παντός βαθμού, πού έχουν θεϊκές αποκαλύψεις κάπως πιο συχνά! Ό Θεός γνωρίζει. Ό παππούλης, παρέμεινε στη θέση του. Δεν ξεντύθηκε, κάθισε σε μια καρέκλα μέσα στο ιερό Βήμα και συνεχώς έκλαιγε. Έκλαιγε και δεν μπορούσε να συνέλθη από την κατάνυξη, το δέος και την συντριβή πού ένιωθε. Έτσι παρέμεινε για ώρα πολλή απολαμβάνοντας με συγκίνηση και ταπείνωση όσα βίωσε στη Θεία Λειτουργία με την παρουσία του άγιου Αγγέλου. Ό διακριτικός και άγιος Γέροντας του με διαβεβαίωσε για την αλήθεια του γεγονότος. Από τότε ή πίστης του ιερέως αυτού έγινε βράχος ακλόνητος, αυτός δε με πολύ δέος στην καρδιά λειτουργούσε πλέον τα πανάχραντα Μυστήρια.

www.briefingnews.gr

Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος: Ἒστω καί τήν ἐσχάτη ὣρα ἀς προσευχηθοῦμε θερμῶς


Tήν Κυριακή 28 Ἰουνίου 2015 ἐτελέσθη ἡ Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στήν ἐπικαιρότητα καί στά προβλήματα πού ταλανίζουν τήν κοινωνία μας.Ὁ Σεβασμιώτατος, μεταξύ τῶν ἄλλων, εἶπε: «...Ἡ ἀμοιβή στήν πίστη τοῦ Ἑκατοντάρχου ἀπό τόν Κύριο ἦταν ὁ λόγος: «Ὕπαγε καί ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι». Τό «ὕπαγε» δηλώνει τήν ὁδό πού πρέπει νά βαδίσωμε καί ἡ ὁποία, χωρίς τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό καί τήν βεβαιότητα τῆς σωτηρίας κοντά του, εἶναι ἀπαράκλητος. Καί τό γενηθήτω σοί ὡς ἐπίστευσας εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς πορείας μας πού βασίζεται στήν πίστη Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό. Τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας δέν μποροῦμε νά τό ξεχωρίσωμε ἀπό τήν διδαχή Του καί τό θαῦμα. Δυστυχῶς σήμερα ὑπάρχει μιά μερίδα ἀνθρώπων πού ἰσχυρίζονται ὅτι ἀγαποῦν τόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς ἕνα ἱστορικό πρόσωπο, χωρίς ὅμως νά ὑπακούουν στό λόγο του καί νά δέχωνται τήν θεϊκή Του παντοδυναμία. Κάποιοι ἄλλοι ἀρέσκωνται στό νά διαβάζουν τά λόγια του Κυρίου, ἀλλά νά μή προχωροῦν στήν ἀποδοχή τῆς θεϊκῆς του μορφῆς καί νά μή δέχωνται τήν θεϊκή του παντοδυναμία, κάποιοι ἄλλοι ἐπίσης, ψάχνουν γιά τήν λύση τῶν προβλημάτων τους καί τήν ἐπιτέλεση «θαυμάτων» κατά τρόπο μαγικό χωρίς τήν κοινωνία μέ τόν Ἀληθινό Θεό.
Σέ ἄλλο σημεῖο τοῦ κηρύγματός του συνδέσας τά παραπάνω μέ τίς δύσκολες ὧρες πού περνᾶ ἡ Πατρίδα μας, ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε: « Στήν Εὐρώπη ἡ ὁποία συνεχῶς ἀποχριστιανίζεται, ἀρνουμένη τίς χριστιανικές της ρίζες, ἐπικρατεῖ τό ψυχρό κλῖμα τῆς προτεσταντικῆς νοοτροπίας, ὅπου λείπουν ἡ ἀνθρωπιά καί τά αἰσθήματα καί ἀντιμετωπίζονται οἱ ἄνθρωποι μέ τήν ψυχρή λογική τῶν ἀριθμῶν καί τῶν οἰκονομικῶν μεγεθῶν. Γι’ αὐτό καί ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀντιμετώπιση ἀπέναντι στή χώρα μας. Ὅταν λείπη ἡ ἀγάπη πού τήν ἐμπνέει ὁ Ἐσταυρωμένος καί Ἀναστάς Κύριος, ἡ κοινωνία εἶναι μιά ἀπρόσωπη μάζα, πού αὐτομηδενίζεται ἐγκλωβισμένη στά ἀτομιστικά καί ἐγωϊστικά της τείχη.
Ἀπό τήν ἄλλη, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες βασίσαμε ἕνα δρόμο, τά τελευταῖα χρόνια καί θελήσαμε νά ἐπιτύχωμε κάποιους στόχους, χωρίς τήν παραμυθία καί τήν παράκληση, τήν βοήθεια καί οὐράνια ἐνίσχυση τοῦ Κυρίου μας. Ζητήσαμε τό «θαῦμα» στηριζόμενοι στίς δικές μας ψεύτικες δυνάμεις καί ἀπολυτοποιήσαμε τά δικά μας, πολύ λίγα ἀνθρωπίνως, προσόντα. Βαδίσαμε ἕνα δρόμο μέ ἀγκάθια, ἀνυπόδυτοι καί θελήσαμε νά διαπραγματευτοῦμε τίς τύχες τοῦ Λαοῦ μας ἀπέναντι στούς ψυχρούς συνομιλητές μας, χωρίς Θεό, χωρίς νά ὑψώσωμε τά μάτια μας στόν οὐρανό, χωρίς νά κοιτάξωμε πώς οἱ Πατέρες μας ἀγωνίστηκαν γιά νά μᾶς παραδώσουν αὐτό τόν τόπο. Αὐτές τί δύσκολες ὧρες πού διέρχεται ὁ Ἑλληνικός Λαός, ἔστω καί τήν ἐσχάτη στιγμή, εἶναι ἀνάγκη νά ἀκούσωμε τόν λόγο τοῦ Κυρίου: « Τό «ὕπαγε» μέσα ἀπό τό ὁποῖο μᾶς δείχνει τόν δρόμο πού πρέπει νά ἀκολουθήσωμε καί τό «ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι». Τό πρόβλημα εἶναι πόσο πιστεύομε στό Θεό, ἄν πιστεύωμε, πόσο πιστεύομε στίς ἀξίες καί στήν παράδοση αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ καί στό ἄν θέλωμε νά βοηθήσωμε τήν Πατρίδα μας, ὥστε νά ἐξέλθῃ ἀπό τόν ὠκεανό τῆς ἀπελπισίας.

Μακάρι νά κατανοήσωμε, ὅτι αὐτός ὁ δύσκολος δρόμος τό «ὕπαγε» δηλαδή, ὁδηγεῖ στό φῶς, μόνο, ἐφ’ ὅσον ἔχομε μαζί μας τόν Ἰησοῦ Χριστό. Σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη περίπτωση ματαιοπονοῦμε. Τώρα, ἄς προσευχηθοῦμε. «Κύριε τῶν Δυνάμεων, μεθ' ἡμῶν γενοῦ, ἄλλον γάρ ἐκτός σου βοηθόν, ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν, Κύριε τῶν Δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς.

thebest.gr

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Ιωωάννης Καποδίστριας 1776-1831




Πόσο θα πίστευες αν σου έλεγε κάποιος ότι τον 19ο αιώνα υπήρξε κάποιος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα (Έλληνας) που:

- Πήρε τρία διδακτορικά διπλώματα στην Ιταλία

- Έφτιαξε το Σύνταγμα της τότε Επτανησιακής Πολιτείας (και έγινε κυβερνήτης της σε ηλικία 26 χρονών!)

- Έφτιαξε το επιτυχημένο Ελβετικό Σύνταγμα (που ισχύει μέχρι σήμερα)

- Έσωσε από διαμελισμό και από πτώχευση την ηττημένη το 1815 Γαλλία.

- Έγινε Υπουργός Εξωτερικών (1816) της μεγαλύτερης (τότε) Ευρωπαϊκής δύναμης (της Ρωσίας)

- Έσωσε την Ελληνική επανάσταση.

Ομολογώ ότι κατά καιρούς άκουγα για κάποιον Καποδίστρια με τόσα απίθανα κατορθώματα που μου φαινόντουσαν το λιγότερο, υπερβολές!

Τέτοια κατορθώματα είμαστε συνηθισμένοι μόνο στα μυθικά χρονιά. Ποιός να ήταν αυτός ο Έλληνας του 19ου αιώνα που, τουλάχιστον σε πολιτικούς άθλους, φάνηκε αντάξιος του Ηρακλή; Είναι όλα αυτά αλήθεια;

Το όνομα του: Ιωάννης Καποδίστριας.

Στη αποκαλυπτική του ομιλία ο κ. Κορνιλάκης παρουσιάζει τον «Άγιο της πολιτικής», την σπουδαία βιογραφία του σε όλη την Ευρώπη, τα επιτεύγματά του, τις θυσίες του για την Ελλάδα μέχρι και την ύστατη θυσία του να προσφέρει την ίδια του τη ζωή για την ενότητα της πατρίδας μας.

Ιωάννης Καποδίστριας:

· Γενετικές Ρίζες: από Κέρκυρα (πατέρας) και Κύπρο (μητέρα)

· Σπουδές: Ιατρική , Νομική και Φιλοσοφία (Ιταλία)

· Ιονική Επτανησιακή Πολιτεία: Δημιουργός του Συντάγματος της και Κυβερνήτης (σε ηλικία 26 χρονών)

· Δημιουργός του Ελβετικού πολιτειακού συστήματος: Στην Ελβετία (όταν υπάλληλος στην Ρωσική πρεσβεία) ανέλαβε και έφτιαξε ένα νέο πολιτειακό ομοσπονδιακό σύστημα που ένωσε με επιτυχία τα διάφορα καντόνια. Έφτιαξε το Ελβετικό Σύνταγμα πάνω στις αρχές της άμεσης Αρχαιο - Ελληνικής Δημοκρατίας (η χρησιμοποίηση δημοψηφισμάτων για αποδοχή των Νόμων). Θεωρείται ακόμη ο «πρώτος επίτιμος πολίτης της Ελβετίας».

· Ελληνική νεολαία: Με δικά του λεφτά σπούδαζε 300 Ελληνοπούλα στην Ευρώπη (Ο ένας από τους δυο δολοφόνους του είχε σπουδάσει με τα λεφτά του.)

· Σώζει την Γαλλία το 1815: Μετά το Βατερλώ, επηρέασε τον Τσάρο για να μην διαμελισθεί η Γαλλία (σαν ηττημένη χώρα) και οι πολεμικές αποζημιώσεις μειώθηκαν κατά 99%! (με το επιχείρημα ότι «ο λαός της δεν ευθυνόταν»)

· Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας: Το 1816 ο Ρώσσος Τσάρος του ζήτησε (λόγω ικανότητας και προσωπικότητας) να γίνει Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας! Ο Καποδίστριας δέχτηκε, αλλά επειδή ήθελε να μείνει Έλληνας με διακαή Ελληνική πιστότητα, είπε στον Τσάρο «Μεγαλειότατε δέχομαι, με τον όρο να μην γίνω υπήκοος αλλά να είμαι υπάλληλός σας».

· Ελληνική επανάσταση: Το 1821 παραιτήθηκε από την Ρωσική κυβέρνηση και πήγε στην Ελβετία (1821- 1827). Έδωσε τα πάντα για την Πατρίδα. Η επανάσταση δεν θα πετύχαινε χωρίς τη συμβολή του Καποδίστρια. Έδωσε πολιτική μάχη με Ευρωπαίους δικτάτορες φιλικά προσκείμενους με την Οθωμανική Αυτοκρατορία (π.χ. Μέττερνιχ). Ξεσήκωσε το φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη. Έστελνε λεφτά, οπλισμό και τόνους παξιμάδι στην Ελλάδα. Το 1827, στην συνεδρίαση της Τριζίνας, ο Κολοκοτρώνης προτείνει τον Καποδίστρια σαν τον «Ηγέτη του Έθνους».

Οργάνωσε το Πολεμικό ναυτικό και γενικά τη ναυτιλία (οικονομικό θέμα)

Ήθελε να κάνει τους Έλληνες νοικοκυραίους: Να δώσει γη και δάνεια.

Ακολούθησε το δρόμο της θυσίας για το Έθνος. Δεν δέχτηκε αμοιβή σαν Κυβερνήτης: «Όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο πεινά, τότε ίσως θα δεχτώ έναν οβολό».

Έβαλε υποθήκη τα χτήματα του στην Κέρκυρα σε Έλληνα εφοπλιστή προκειμένου να φέρει δυο καραβιές τροφή για τον πεινασμένο λαό.

o Το 1831 δολοφονήθηκε από «ελληνικά» χέρια στα σκαλοπάτια του Αγίου Σπυρίδωνα (Κυπριακής καταγωγής Άγιος) στο Ναύπλιο. Ο Κολοκοτρώνης τον ονόμασε «Πατέρα του Έθνους». (Από τότε δεν έχουμε καθορίσει στον Κυβερνήτη Καποδίστρια αυτήν την τιμή). Ο Κανάρης σε γράμμα του μίλησε για Πατροκτονία.

Ο Καποδίστριας ήταν μια οικουμενική προσωπικότητα. Ακόμη τον τιμούν στη Ρωσία, στη Γαλλία, στην Ελβετία, στη Σλοβενία. Στην Ελλάδα μάλλον τον αγνοούμε.

«Ει o Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών»

Ι. Καποδίστριας

«Στις δύσκολες στιγμές οι μόνοι μας σύμμαχοι είναι οι πρόγονοί μας»





Η Γιόγκα είναι Ινδουισμός και όχι είδος γυμναστικής



«Παγκόσμια ημέρα Γιόγκα» έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ(!) Η 21η Ιουνίου κάθε χρόνο.
Αυτές οι «Παγκόσμιες Ημέρες», που πολλές φορές ακούγονται ευχάριστα και επιδοκιμαστικά έχουν ως τελικό σκοπό τη σταδιακή επικράτηση, σε πλανητικό επίπεδο, του αξιακού κώδικα της Νέας Τάξης, σε βάρος των πολιτιστικών, που έχουν οι λαοί από την παράδοσή τους. Ο απόλυτος έλεγχος του ανθρώπου, αποτελεί πολύ απλό πρόβλημα, αν προηγουμένως έχει χάσει την ιδιοπροσωπεία του, τον εαυτό του. Χτυπητό παράδειγμα η Ημέρα Γιόγκα.
Γι’ αυτό πολύ σωστά η Δ. Ι. Σ. της Εκκλησίας υπενθυμίζει ότι:
«Στο πλαίσιο του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, η οποία στην Ελλάδα είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη και σεβαστή, αλλά και της ποιμαντικής της ευθύνης, με αφορμή την πρόσφατη καθιέρωση από τον ΟΗΕ Της 21ης Ιουνίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα», η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι: η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουισμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και δεν αποτελεί «είδος γυμναστικής».
Ως εκ τούτου η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των χριστιανών».

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» Φ. 943-2015

         

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ευαγγέλιο: Ματθ. 8, 5-13




Το επάγγελμα εμπόδιο στην πίστη;

                             Εν ολίγοις

          Η συζήτηση του Χριστού με τον εκατόνταρχο που Τον πλησίασε για να Τον παρακαλέσει για τη θεραπεία του υπηρέτη του, είναι αποκαλυπτική για τους πιστούς κάθε εποχής. Είναι υποδειγματική η αυτοσυναίσθηση της αναξιότητας που εκφράζει η ομολογία του ρωμαίου αξιωματικού: «Κύριε, ουκ είμι ικανός ίνα υπό την στέγην μου εισέλθεις».
          Μας προκαλεί εντύπωση η παραπάνω απάντηση αυτού του ρωμαίου αξιωματικού που εκπροσωπούσε την κρατική εξουσία. Το επάγγελμα του δεν τον εμπόδισε να φανερώσει την πίστη του σε σημείο που να τον επαινέσει ο Κύριος για την παρρησία της ομολογίας του.
          Πολλές φορές οι δικαιολογίες μας όσον αφορά την απιστία ή την ολιγοπιστία μας στρέφεται στο επάγγελμά μας. Λέμε: η φύση του επαγγέλματός μας φταίει για την αποτυχία μας ως ζωντανών χριστιανών. Και θεωρούμε ότι αυτή είναι η αιτία που η πίστη μας δεν είναι τόσο θερμή και ζωντανή και  οι σχέσεις μας με τον Θεό δεν είναι τόσο φιλικές.
          Το άλλοθι αυτό έχει κάποια βάση και σ’ αυτό έρχεται ν’ απαντήσει η σημερινή ευαγγελική διήγηση.
          Κεντρικό πρόσωπο του σημερινού ευαγγελίου είναι ένας εκατόνταρχος ρωμαίος αξιωματικός που υπηρετούσε στην Καπερναούμ. Δεν διασώζεται τ’ όνομά του, αλλά διασώζεται το λαμπρό ήθος του και η αξιοθαύμαστη πίστη του.
          Σε μια εποχή που οι δούλοι θεωρούνταν ασήμαντα «πράγματα» ο εκατόνταρχος δείχνει συγκινητική στοργή για τον άρρωστο υπηρέτη  του, κάτι που φαίνεται από τα λόγια του: «Κύριε, ο παις  μου βέβληται εν τη οικία μου παραλυτικός δεινώς βασανιζόμενος».
          Μας εντυπωσιάζει το γεγονός, ότι ένα τόσο τραχύ επάγγελμα, όπως αυτό του στρατιωτικού, δεν τον επηρέασε συναισθηματικά, ώστε η καρδιά του να φιλοξενεί τέτοια αισθήματα φιλαλληλίας σ’ ένα δούλο! Τέτοια αισθήματα που τα θαυμάζουμε, όταν ο απ. Παύλος στην προς Φιλήμονα επιστολή του έγραφε για το δραπέτη και κλέπτη δούλο του Ονήσιμο. Τον χαρακτηρίζει ως  «τα εμά σπλάχνα».
          Αλλ’ εκείνο που προσελκύει το ενδιαφέρον μας από τη ζωή του εκατόνταρχου  είναι η πίστη του στο πρόσωπο του Κυρίου. Ο εκατόνταρχος, ειδωλολάτρης από τους προγόνους του, εκπρόσωπος 
μιας κραταιάς εξουσίας και μέσα σ’ ένα υπόδουλο έθνος έμεινε ανεπηρέαστος από την αλαζονεία της εξουσίας. Κράτησε την ανθρωπιά του και ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τους κατοίκους της Καπερναούμ και μάλιστα τους έκτισε και οίκο προσευχής, Συναγωγή.
Ο ευγενής αυτός ρωμαίος αξιωματικός  θα γνώρισε τον Μωσαϊκό νόμο και θα προετοιμάστηκε ψυχικά καθώς τον βοηθούσε και η αγαθή προαίρεσή του για να πιστέψει στον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού. Ήταν μάλιστα τόσο καθαρή η πίστη του σε σημείο που θα προκαλέσει τη δημόσια επιβράβευσή της λέγοντας: «ουδέ εν τω Ισραήλ  τοσαύτην πίστιν εύρον».
Η συμπεριφορά του ρωμαίου εκατόνταρχου σίγουρα θ’ αποτέλεσε φωτεινό παράδειγμα για όλες τις χριστιανικές γενεές στο θέμα σχέσης  επαγγέλματος και πίστης. Όσοι πίστεψαν στο ευαγγέλιο δεν διαφοροποιήθηκαν και πολύ στο θέμα του επαγγέλματος. Ακολούθησαν τα συνηθισμένα επαγγέλματα για να εξοικονομήσουν προς το ζην, όπως έκανε ο Απ. Παύλος. Αλλά και στις τάξεις των Αγίων έχουμε στρατιωτικούς άνδρες που ανεδείχθησαν μεγαλομάρτυρες της πίστεως.
Συνεπώς σ’ όσους θέλουν να ευαρεστήσουν το Θεό, το επάγγελμα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο, γιατί για τους πιστούς μαθητές του Χριστού το πρώτο «επάγγελμα» είναι άλλο: να παραμείνουν συνεπείς  στις υποσχέσεις του Κυρίου τους. Οπότε το επάγγελμα παύει να είναι αυτοσκοπός και γίνεται μέσον για τη σωτηρία.
Έτσι εφάρμοσαν την χριστιανική φιλοσοφία οι χριστιανοί, όπως μας το διασώζει ένα κείμενο της αποστολικής εποχής, η προς Διόγνητον Επιστολή. Οι χριστιανοί «εν σαρκί τυγχάνουσιν, αλλ’ ουκ κατά σάρκα ζουν. Επί γης διατρίβουσιν, αλλ’ εν ουρανώ πολιτεύονται».
Αν η χριστιανική άποψη για τη ζωή και το νόημά της δεν υπερτονίζει την υπεροχική αξία κάποιου επαγγέλματος, όμως η ίδια η ορθόδοξη πίστη οδηγεί τον πιστό μακριά από ορισμένα επαγγέλματα που σαφώς αντιστρατεύονται την πίστη και το ευαγγέλιο.
Η Εκκλησία μας τιμά και το ευτελέστερο επάγγελμα. Τιμά εκείνον που κοπιάζει για το γενικό καλό από υψηλές θέσεις, αλλά τιμά κι εκείνους που φροντίζουν τη δημόσια υγεία, όπως είναι οι οδοκαθαριστές. Δεν τιμά όμως εκείνους που είναι υποδουλωμένοι στο χρήμα χάρη του οποίου είναι ικανοί να θυσιάσουν χωρίς δισταγμό ηθικές αρχές προκειμένου να  ικανοποιήσουν κάθε ανομία.
Ο χριστιανός καλείται να εντάσσει την εργασία του και ιδιαίτερα το επάγγελμά του στην προοπτική της εν Χριστώ τελειώσεως, που είναι άλλωστε και το κύριο «επάγγελμά» του ως χριστιανού. Η επαγγελματική ενασχόληση δεν πρέπει να αυτονομείται, όπως έγινε στον προτεσταντισμό, αλλά εντάσσεται στα πλαίσια της εν Χριστώ ζωής.
Ο πιστός καλείται να ασκεί το επάγγελμά του εργαζόμενος «ως τω Κυρίω και ουκ ανθρώποις». Με τον τρόπο αυτό τοποθετεί την εργασία και το επάγγελμά του στην προοπτική της αγάπης και της προσευχής. Έτσι κάθε επάγγελμα γίνεται περιοχή καλλιέργειας της χριστιανικής αγάπης και της εν Χριστώ ζωής. Τα κατά σάρκα έργα προσλαμβάνουν πνευματικό περιεχόμενο.
          Είναι χαρακτηριστικό ότι στα πρώτα χριστιανικά χρόνια κάποιοι επαγγελματίες της «τέχνης» και του αμαρτωλού θεάματος, άφηναν τα επαγγέλματά τους και ασχολούνταν με ταπεινά και τίμια και ευλογημένα επαγγέλματα. Συνεπώς μπορούμε ν’ ασκούμε το οποιοδήποτε τίμιο και αξιοπρεπή επάγγελμα χωρίς αυτό να γίνεται εμπόδιο για την κατάκτηση της ζωής και της βασιλείας του Θεού.

          Καλή Κυριακή

π. γ. στ.   

Ο εκλιπών Κεφαλλήνιος ιεράρχης κυρός ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ





  
Την παρελθούσα Τετάρτη το μεσημέρι η Κεφαλληνιακή γη δεχόταν στα σπλάχνα της ένα γνήσιο τέκνο της: Τον αείμνηστο  και πολύκλαυστο Μητροπολίτη της, κυρό ΓΕΡΑΣΙΜΟ, ο οποίος αιφνιδίως ανηρπάγη υπό του Θεού στο ουράνιο θυσιαστήριο.
Η εξόδιος ακολουθία του εκλιπόντος ιεράρχη τελέστηκε στον περίλαμπρο και περικαλλή Νέο Ιερό Ναό  της Ι. Μονής Οσίου Γερασίμου στα Ομαλά Κεφαλληνίας.
          Της εξοδίου ακολουθίας προέστη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ συμπαραστατούμενος από δεκάδες ιεραρχών, από τα χέρια του οποίου πριν λίγες μόλις ημέρες δέχθηκε αξίως τον τρίτον βαθμό της ιερωσύνης, αυτόν του επισκόπου,  στον ιερό Ναού Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου εν μέσω πλήθους πιστών οι οποίοι προσήλθαν για να επιβεβαιώσουν την εκλογή του με τις ουρανομήκεις ιαχές τους « Άξιος», Άξιος».
          Εκτός των τιμίων ιεραρχών της Εκκλησίας μας παρέστη το  σύνολο του ιερού Κεφαλληνιακού κλήρου, και  όχι μόνον, φίλοι και γνωστοί του μακαριστού επισκόπου, αρχές και εξουσίες του νησιού καθώς και ένα πρωτόγνωρο ανθρώπινο ποτάμι πιστών που προσήλθαν συντετριμμένοι για ν’ αποχαιρετήσουν, τον μηδέποτε ενθρονισθέντα στη λαχούσα μητρόπολη του, αλλά ενθρονισθέντα μυστικώς στις καρδιές του απορφανισθέντος ποιμνίου του, πνευματικό τους πατέρα  για να εκφράσουν την αγάπη τους και τη αφοσίωσή τους.
          Η οδύνη και ο πόνος του πιστού λαού εκφράζονταν με βαθύ πόνο ψυχής, ενώ στα μάτια όλων κυλούσε κάποιο βουβό δάκρυ για τον αδικοχαμένο δεσπότη τους.
          Οι λόγοι που εκφωνήθηκαν ήταν πράγματι συγκινητικοί και συγκλονιστικοί. Όλοι είχαν να πουν και να προσθέσουν κάτι συμπληρώνοντας  την εικόνα και την προσωπικότητα του αγαπητού τους δεσπότη ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν τα λόγια του αυταδέλφου του Αθανασίου, ο οποίος με όση δύναμη ψυχής του απέμενε, αφού ευχαρίστησε κλήρο και λαό για τη αθρόα συμμετοχή του, μετάγγισε στις ψυχές μας όλο το μέγεθος της αδελφικής αγάπης και εκτίμησης εκφράζοντας συγχρόνως και τα ανάλογα δικά μας συναισθήματα.
          Στα χείλη όλων πλανιόταν το εύλογο ερώτημα: Γιατί ο Θεός επέτρεψε μια τέτοια απώλεια;
          Αλλά «τις έγνων νουν Κυρίου;». Άγνωστες οι βουλές του Θεού, ο Οποίος είναι και ο μόνος αρμόδιος ν’ απαντήσει για όσα συμβαίνουν στη ζωή μας. Ο ίδιος ι. υμνογράφος με απορία γράφει : «Τί το περί ημάς τούτο γέγονεν μυστήριον;». Και εφόσον πρόκειται περί μυστηρίου, τί μπορεί ν’ αρθώσει η ανθρώπινη γλώσσα; «Ου φέρει το μυστήριον  έρευνα».
          Εμείς δεχόμαστε με υπομονή και εμπιστοσύνη το θέλημα του Θεού, έστω κι αν αυτή του η αγάπη εκφράζεται μ’ ένα τρόπο που μας πληγώνει. Είναι όμως αγάπη του Θεού Πατρός που όλα «ποιεί προς το συμφέρον των ψυχών ημών».
          Πάντως εμείς «οι ζώντες οι περιλειπόμενοι» θα μνημονεύουμε τον μακαριστό συμπατριώτη μας μεταστάντα ιεράρχη και θα  τον παρακαλούμε να πρεσβεύει από το ουράνιο πλέον θυσιαστήριο υπέρ ημών. Αυτόν που τόσο αγαπήσαμε, αλλά και που τόσο πληγωθήκαμε από την τόσο αιφνίδια και βιαστική ένσαρκη αναχώρηση του για τη Βασιλεία των Ουρανών.
          ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ του αειμνήστου Ιεράρχη, Αιωνία η Μνήμη

Πρωτοπρεσβύτερος
Γερασιμάγγελος Στανίτσας

                                                                                                                                                                    



Το Σύμφωνο συμβίωσης «ακραίο καπιταλιστικό μοντέλο»

«Η Εκκλησία διαφωνεί συνολικώς με το «σύμφωνο συμβίωσης», ως θεσμό του κράτους». Αυτά αναφέρονται σε επιστολή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ προς τον υπουργό Δικαιοσύνης με ημερομηνία 12           Ιουνίου 2015.
          Στην επιστολή αυτή θίγονται θέματα για την ουσία των ανθρωπίνων σχέσεων, του γάμου, και  του καπιταλιστικού συστήματος ως αξιακού κώδικα σε σχέση με την ορθόδοξη θεολογία και ανθρωπολογία.
          Αναφέρουμε  ένα μικρό απόσπασμα από την ιστορική και σημαντική αυτή επιστολή.
          «Το νομοθέτημα ακολουθώντας ένα ακραίο καπιταλιστικό μοντέλο του ατομιστή ή καταναλωτή ανθρώπου, που έχει μόνο δικαιώματα στην προσωπική ευδαιμονία, χωρίς καμία ευθύνη και υποχρέωση, αποτελεί νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υποβιβάζει σε απλή συναλλαγή ενώπιον του συμβολαιογράφου. Η μεγαλύτερη απαξία του «συμφώνου συμβιώσεως», η οποία πρέπει να γίνει αντιληπτή, ασχέτως εάν κανείς πιστεύει ή όχι στο μήνυμα του Χριστού, είναι ότι δίνει το δικαίωμα εγκαταλείψεως του συντρόφου και των τυχόν παιδιών, σαν να πρόκειται για υπαναχώρηση από κάποια επιπόλαια αγορά καταναλωτικού προϊόντος.
          Το επίκεντρον της ανησυχίας μας αποτελεί η ίδια η αλλοίωση της έννοιας της «οικογένειας» από το Κράτος, που είναι υποχρεωμένο κατά το Σύνταγμα να την προστατεύει και η οποία με το επίμαχο προϊόν  του νομοθετικού σωλήνα, μετατρέπεται σε απλό συνεταιρισμό και οι σύζυγοι σε συνεταίρους ή αντισυμβαλλόμενους. Το Κράτος λοιπόν μη αρκούμενο στην υφιστάμενη δυνατότητα αναγνωρίσεως της πατρότητας για τα τέκνα εκτός γάμου, προχωρεί πλέον και στην θέσπιση της «εξώγαμης οικογένειας». Οι λόγοι, εξ αιτίας των οποίων οι κοινωνίες διαχρονικά περιέβαλαν με νομικό κύρος το γάμο και με αυστηρές διατυπώσεις την σύσταση και τη διάλυση της οικογένειας ήταν, μεταξύ άλλων, η ανάδειξη του αγαθού της συζυγικής πίστεως και η αξίωση της Πολιτείας για αίσθημα ευθύνης των γονέων απέναντι στα παιδιά, τόσο για λόγους ηθικής τάξεως, όσο και για λόγους κοινωνικής συνοχής. Το γεγονός ότι σήμερα και η συζυγική πίστη και η υπεύθυνη ανατροφή των παιδιών συμβαίνει να έχουν πληγεί, και μέσα στον χριστιανικό γάμο, δεν νομίζουμε ότι αποτελεί επαρκή δικαιολογία της Πολιτείας για μια βολική επισημοποίηση της αποτυχίας του σύγχρονου ανθρώπου να κρατήσει σχέσεις ζωής και να αναλάβει ευθύνες. Εκτός και εάν η πολιτική αντίληψη του νομοθέτη είναι ότι το Κράτος οφείλει να παραμένει απλός παρατηρητής που δεν πρέπει να παρεμβαίνει στο κοινωνικό γίγνεσθαι ή ακόμα, να δίνει και ώθηση στον κατήφορο, προκειμένου να μην κατηγορηθεί για συντηρητισμό ή ότι δεν πρέπει να εισακούει το «μήνυμα της εποχής».

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Ο Μητροπολίτης Πατρών κ.Χρυσόστομος στο Άγιον Όρος



   Πλήθος κόσμου αλλά και Ιεραρχών βρέθηκε στο Άγιον Όρος, για τον εορτασμό στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου στις Καρυές της ανάμνησης του θαύματος της παραδόσεως του Αρχαγγελικού προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον Ύμνου «Άξιον Εστίν».

   Προεξάρχων ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος στον Εσπερινό, αλλά και στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που έγινε σήμερα το πρωί.