Του Θεοφάνη Γιώτη, MSc, PMPR, Ph.D. Cand., Theofanis.Giotis@PMI-GREECE.org
Δέκα συμμαθητές από το Γυμνάσιο ξαναβρέθηκαν μετά από τριάντα (30) χρόνια και άρχισαν να κάνουν καθημερινή παρέα. Με διαφορετική οικονομική κατάσταση ο καθένας τους, αποφάσισαν να βρίσκονται στο καφενείο/ουζερί «Το Τηνιακό» όπου έπιναν τις μπυρίτσες τους και έκαναν καθημερινό λογαριασμό 100?. Οι δέκα (10) φίλοι μας επίσης συμφώνησαν να πληρώνουν τον λογαριασμό με βάση την οικονομική κατάσταση του καθενός που όλοι θεώρησαν δίκαιο. Έτσι πλήρωναν τον λογαριασμό ως κάτωθι (όπως περίπου πληρώνουμε τους φόρους μας): Όνομα Πληρώνει Εργασία Εισόδημα 1 Αρτέμιος ταμείο ανεργίας 5.000? 2 Βασίλειος ταμείο ανεργίας 5.000? 3 Γεώργιος ταμείο ανεργίας 5.000? 4 Δημήτριος ταμείο ανεργίας 5.000? 5 Ευστάθιος 1? Part time ταμίας 10.000? 6 Ζαφείρης 2? Τεχνικός Η/Υ 15.000? 7 Ηρόδοτος 8? Δημόσιος υπάλληλος 25.000? 8 Θεοφάνης 12? Δικηγόρος 40.000? 9 Ιγνάτιος 22? Γιατρός 70.000? 10 Κωνσταντίνος 55? Επιχειρηματίας 200.000? ΣΥΝΟΛΟ 100? Οι φίλοι μας, πλήρως ικανοποιημένοι με την συμφωνία, βρισκόταν καθημερινά για τις μπυρίτσες τους. Ο καφετζής, ο Δήμος, που απέκτησε ξαφνικά δέκα (10) νέους πελάτες από το πουθενά, σαν επιχειρηματικό μυαλό που ήταν, και για να μην τους χάσει από πελάτες, τους λέει ένα Σαββατόβραδο: «Επειδή είσαστε οι καλύτεροι πελάτες μου, θα σας κάνω έκπτωση 20? στον λογαριασμό σας! Έτσι από εδώ και στο εξής θα μου δίνετε 80? για τις μπύρες σας αντί για 100?!». Ξαφνικά οι δέκα (10) φίλοι μας απέκτησαν ένα πρόβλημα να λύσουν: τι ποσό θα πλήρωνε τώρα ο καθένας τους εάν συνέχιχαν να πληρώνουν τον λογαριασμό όπως πληρώνουμε τους φόρους μας; Πως θα μοίραζαν την μείωση των 20? μεταξύ των; Ο Αρτέμιος (1ος) είπε στους υπόλοιπους ότι λογικό θα ήταν οι τέσσερις πιο φτωχοί να συνεχίσουν να μην πληρώνουν τίποτε, και οι υπόλοιποι έξι να μοιραστούν την έκπτωση ισόποσα μεταξύ των. Δηλαδή ο καθένας από τους έξι να πληρώνει 3,33? λιγότερα. Εάν γινόταν αυτό, ο Ευστάθιος (5ος), και ο Ζαφείρης (6ος), πίνοντας δωρεάν μπύρες, θα κέρδιζαν και χρήματα καθημερινά! Αυτή η ιδέα απορρίφτηκε πάραυτα από τους υπόλοιπους! Έτσι οι δέκα (10) φίλοι μας ζήτησαν την βοήθεια του Δήμου του καφετζή που τους πρότεινε την παρακάτω λύση: Όνομα Πλήρωνε Πληρώνει Διαφορά % μείωσης 1 Αρτέμιος 2 Βασίλειος 3 Γεώργιος 4 Δημήτριος 5 Ευστάθιος 1? 1? 100% 6 Ζαφείρης 2? 1? 1? 50% 7 Ηρόδοτος 8? 5? 3? 38% 8 Θεοφάνης 12? 8? 4? 33% 9 Ιγνάτιος 22? 18? 4? 18% 10 Κωνσταντίνος 55? 48? 7? 13% ΣΥΝΟΛΑ 100? 80? Και οι δέκα (10) φίλοι μας είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι. Οι τέσσερις (4) πιο φτωχοί εξακολουθούν να πίνουν τις μπυρίτσες τους δωρεάν. Ο πέμπτος (5ος) της παρέας (Ευστάθιος) δεν πληρώνει πλέον τίποτε. Οι πέντε που θα συνεχίζουν να πληρώνουν τον λογαριασμό, τώρα πληρώνουν λιγότερα. Όμως, όταν βρέθηκαν έξω από το καφενείο, άρχισαν να συγκρίνουν πόσο λιγότερο πλήρωνε ο καθένας και έτσι άρχισαν οι γκρίνιες. • «Εγώ κέρδισα μόνο 1? από την έκπτωση» είπε ο Ευστάθιος (5ος). «Αλλά το Κωνσταντίνος κέρδισε 7?!» • «Σωστά» είπε ο Ζαφείρης (6ος). «Και εγώ κέρδισα 1? αλλά είναι αδικία που ο Κωνσταντίνος κέρδισε 700% περισσότερα!» • «Αυτό είναι αλήθεια» είπε ο Ηρόδοτος (7ος). «Εγώ κέρδισα 3? και αυτός 7?. Οι πιο πλούσιοι κερδίζουν τα πιο πολλά!» • Ταυτόχρονα σχεδόν οι τέσσερις (4) πρώτοι (Αρτέμιος, Βασίλειος, Γεώργιος και Δημήτριος) ούρλιαζαν: «ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ. Εμείς ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. Το σύστημα εκμεταλλεύεται μονίμως τους φτωχούς!» Οι εννιά φίλοι, όλοι δυσαρεστημένοι με τον Κωνσταντίνο που κέρδισε τα πιο πολλά, το περικύκλωσαν έξω από το καφενείο, τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο και το άφησαν αναίσθητο στο πεζοδρόμιο της Λεωφ. Αλεξάνδρας. Την επόμενη μέρα, την Κυριακή, όπως ήταν αναμενόμενο, ο δαρμένος της παρέας, ο Κωνσταντίνος, δεν εμφανίστηκε στο καφενείο. Οι υπόλοιποι εννιά έπιναν χαρούμενοι τις μπυρίτσες τους έχοντας ταυτόχρονα βγάλει και το άχτι τους με τον Κωνσταντίνο! Η χαρά όμως τους κόπηκε απότομα όταν ήλθε η ώρα του λογαριασμού! Τότε ανακάλυψαν ότι τα χρήματα που είχαν όλοι μαζί πάνω τους ήταν μόλις 32?... Ούτε τον μισό λογαριασμό δεν μπορούσαν να πληρώσουν γιατί τους έλειπαν τα 48? του Κωνσταντίνου. Λοιπόν, φίλοι και συνεργάτες, συγγενείς και συνάδελφοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, συμφοιτητές και δημοσιογράφοι: Έτσι ακριβώς δουλεύει το σύστημα πληρωμής των φόρων. Οι πιο πλούσιοι πληρώνουν τα πιο πολλά. Όταν όμως γίνεται μείωση φόρων, αυτοί που πλήρωναν τους υψηλότερους φόρους κερδίζουν τα πιο πολλά από την μείωση! Εάν τους φορολογείς πάρα πολύ και τους επιτίθεσαι επειδή έχουν οικονομική ευχέρεια, μπορεί να μην ξαναεμφανιστούν ποτέ στο «καφενείο». Στη πραγματικότητα οι θαμώνες του καφενείου μπορεί να αρχίσουν να πίνουν μπύρες σε άλλα «καφενεία», εκτός της χώρας πιθανόν, όπου η ατμόσφαιρα είναι πολύ πιο φιλική και πιθανώς οι μπύρες να κοστίζουν λιγότερο!!! Για όσους κατάλαβαν, δεν απαιτείται εξήγηση! Για όσους ΔΕΝ κατάλαβαν, ΔΕΝ υπάρχει εξήγηση!
Η νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής και οι υπόλοιπες «διατεταγμένες» νηστείες του εκκλησιαστικού έτους είναι αρκετές. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέσετε σ’ αυτές άλλη μια μέρα την εβδομάδα. Ρίξτε καλύτερα μεγαλύτερο βάρος στον πνευματικό αγώνα εναντίον των πονηρών λογισμών και των εμπαθών αισθημάτων. Ως προς το σώμα, φτάνει να το κρατάτε υπό τον έλεγχο σας με μια διακριτική εγκράτεια σε όλα.
Τα παιδιά, όταν είναι άρρωστα η ασθενικά, ας μη νηστεύουν. Όταν όμως είναι υγιή, γιατί όχι; Αν δεν συνηθίσουν να νηστεύουν από μικρά, ούτε όταν μεγαλώσουν θα τηρούν τις νηστείες της Εκκλησίας μας.
Με ρωτάτε, αν μπορεί να πιει γάλα κάποιος άρρωστος σε καιρό νηστείας. Όχι μόνο γάλα, μα και άλλες καταλύσιμες τροφές μπορεί να γευθεί, εφόσον αυτό απαιτεί η κατάσταση της υγείας του.
«Εκτός λογικής» χαρακτηρίζει τις συζητήσεις για ενδεχόμενη μετάδοση του ιού της γρίπης μέσω της Θείας Κοινωνίας ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Σε συνέντευξη του στο Αmen.gr ο δυναμικός Ιεράρχης ξεκαθαρίζει πως όποιος δεν αποδέχεται την πίστη της Εκκλησίας δεν έχει κανένα λόγο να λάβει μέρος στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ταυτόχρονα ο κ.Σεραφείμ αφήνει έμμεσες αιχμές κατά του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης που υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι τα αργυρά σκεύη της Κοινωνίας αποτρέπουν την μετάδοση του ιού.
«Θεωρώ εντελώς αδόκιμον και εσφαλμένη και ατυχή δήλωσιν που συνάπτει το γεγονός της Θείας Ευχαριστίας με την χρήσιν συγκεκριμένου μετάλλου σκευών. Θα τολμούσα να πω ότι ένας τέτοιος συνειρμός τυγχάνει αφελής» υποστήριξε ο μητροπολίτης Πειραιώς.
Απαντώντας στην ανησυχία μερίδας πιστών αλλά και μελών της ιατρικής κοινότητας για το ενδεχόμενο μετάδοσης του ιού μέσω και της Θείας Κοινωνίας ο μητροπολίτης Σεραφείμ είναι κατηγορηματικός.
«H πίστη της Εκκλησίας διά το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας που την συγκροτεί ως Σώμα Ευχαριστιακόν του Χριστού είναι ότι διά της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος έχομεν την μετατροπήν του άρτου και του οίνου, των υλικών αυτών στοιχείων, εις αυτό το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ιησού Χρίστου, Υιού Θεού το οποίον συνελήφθη διά πνεύματος Αγίου υπό της αειπαρθένου Μαρίας, ετέχθη εις τον κόσμον ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, εσταυρώθη δια την σωτηρίαν του κόσμου, ανέστη εκ νεκρών και ανελήφθη εν δόξη και παρεδρεύει εκ δεξιόν του Θεού πατέρα» εξηγεί ο κ.Σεραφείμ και προσθέτει: «Συνεπώς η μετάληψις του προϋποθέτει κατά τον Απόστολο Παύλο την διάκρισιν, την αντίληψιν δηλαδή, και τον πόθον της μετοχής στη ζωή του Θεού. Κατά ταύτα όποιος δεν αποδέχεται την πίστιν της Εκκλησίας και τις προϋποθέσεις που θέτει ο Απόστολος Παύλος δεν έχει κανέναν λόγο να προσέλθει εις την ευχαριστίαν της Εκκλησίας. Επομένως όλος αυτός ο θόρυβος που προεκλίθη διά τον δήθεν κίνδυνο μεταδόσεως εκ της μεταλήψεως εκ του κοινού Ποτηρίου της Θείας Κοινωνίας είναι εντελώς εκτός λογικής διότι οι μεταλαμβάνοντες μετέχουν κατά την πίστιν των, της ζωής του Θεού και συνεπώς είναι εντελώς αδύνατος η μετάδοσις ασθενειών από το γεγονός της Θεοκοινωνίας».
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς υπενθυμίζει μάλιστα πως εδώ και αιώνες Ιερείς μεταλαμβάνουν βαριά ασθενείς χωρίς ποτέ να τους μεταδοθεί κάποια ασθένεια. «Κατά την μακραίωνη εκκλησιαστική ιστορία έχουμε απτά παραδείγματα, γνωστά εις πάντας τους καλοπροαίρετους, κληρικών που διακόνησαν ασθενείς με σοβαρές μολυσματικές νόσους, όπως φυματίωση, λέπρα και άλλες, οι οποίοι μετελάμβαναν τους ασθενούντας και κατέλυαν μετα ταύτα τα Άχραντα μυστήρια χωρίς ποτέ να νοσήσουν».
Ερωτηθείς, από το Amen.gr, αν μέσα στην ατμόσφαιρα ανησυχίας και ανασφάλειας που προκαλεί η νέα γρίπη και το ενδεχόμενο πανδημίας η διοίκηση της Εκκλησίας θα πρέπει να στηρίξει εντονότερα τον λαό που προβληματίζεται και φοβάται ο Μητροπολίτης Πειραιώς ήταν σαφής.
«Συμφωνώ απολύτως ότι η Εκκλησία οφείλει ιδιαιτέρως σήμερον να επαυξήσει την ποιμαντικήν της και τον επανευαγγελισμόν του λαού μας διότι ενδοκοσμικές αντιλήψεις και ανατρεπτικές της πίστεως θεωρίες, προκαλούν ενδοιασμούς, αμφισβήτησιν και ολιγοπιστίαν, καταστάσεις που διά τους έχοντας την πίστιν και την αντίληψιν της Αγίας μας Εκκλησίας εις τας καρδίας των είναι εντελώς ανίσχυρες να πλήξουν την εμπιστοσύνην των εις της θεία πρόνοια και την αγάπη και προστασίαν του Τρισαγίου Θεού. Άλλωστε στην Ορθόδοξον χώραν μας έχουμε απτά και αποδεδειγμένα θαυμαστά γεγονότα από τα ιερά σεβάσματα και λείψανα των Αγίων της Πίστεως μας».
Ο ΧΑΡΤΗΣ είναι αποκαλυπτικός. Το 1955 βρισκόταν στο φάκελο του τότε Βρετανού Πρωθυπουργού. Η διχοτομική γραμμή είναι σχεδόν η ίδια με αυτήν της γραμμής Αττίλα!Η ιστορία δεν γράφεται υπό συνθήκες οργής, αγανάκτησης και εκδικητικότητας, για να δικαιώσει τους νικητές ή για να αθωώσει τους ενόχους, αλλά για να διαφανεί η αλήθεια και τα παθήματα να γίνουν μαθήματα. Όσο δε για τους πρωταγωνιστές, δίκαιο είναι να κριθούν με τα δεδομένα και υπό τις συνθήκες της εκάστοτε εποχής, και όχι με βάση τις σημερινές συνθήκες. Διότι, είναι εύκολη η κριτική κατόπιν εορτής. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι ιστορικά ορθή.
Αύριο κλείνουν 35 χρόνια από την τουρκική εισβολή. Χωρίς, όμως, να κλείνουν οι πληγές της Κύπρου και των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που είναι ενταγμένες ιστορικά σε μια βεντέτα αιώνων, η οποία ξεκινά από τη μάχη του Ματζικέρτ, το 1071, όταν οι Σελτζούκοι Τούρκοι κέρδισαν τους Βυζαντινούς και άρχισαν τη διάβρωση της Αυτοκρατορίας. Έκτοτε έχει κυλίσει πολύ αίμα στο αυλάκι της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης και έχουν δημιουργηθεί αρνητικά στερεότυπα, πολιτικά, κοινωνικά και ψυχολογικά, τα οποία δεν μπορούν να απαλειφθούν εν μιά νυχτί. Σε αυτά προστίθενται οι στρατηγικές σκοπιμότητες και τα αποκλίνοντα και αντικρουόμενα συμφέροντα, που καθορίζουν στην ουσία το σύγχρονο πρόβλημα Ελλήνων και Τούρκων, με κεντρικό πυρήνα το άλυτο Κυπριακό.
Διπλό όχι Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ήταν το καταληκτικό αποτέλεσμα διαπλεκόμενων στρατηγικών και άλλων συμφερόντων, κακών εκτιμήσεων και λανθασμένων κινήσεων Αθηνών - Λευκωσίας, οι οποίες, σε αντίθεση με την Τουρκία, δεν είχαν ούτε συντονισμό ούτε στρατηγική για την επίτευξη του σκοπού της Ένωσης, ή μιας μορφής Ένωσης με ανταλλάγματα: 1) Προς την Τουρκία, ειδικώς τη δεκαετία του '60. 2) Προς το ΝΑΤΟ για να ικανοποιηθούν, ταυτοχρόνως, τα δυτικά και δη τα αμερικανικά συμφέροντα. Το δίλημμα της δεκαετίας του '60 ήταν το εξής: Η Κύπρος είτε θα εκινείτο προς μια μορφή Ένωσης ή θα εκινείτο προς μια μορφή ομοσπονδίας, την οποία τότε σύμπασα η πολιτική ηγεσία Αθηνών και Λευκωσίας χαρακτήριζαν ως διχοτόμηση. Το ίδιο και οι Τούρκοι. Γι’ αυτό, η σημερινή σημαία συμβιβασμού, δηλαδή η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, εθεωρείτο τότε διχοτόμηση. Αληθές είναι ότι και η μορφή Ένωσης, όπως προτάθηκε στο πρώτο σχέδιο Άτσεσον, απορρίφθηκε, λόγω του διχοτομικού της χαρακτήρα. Είχε, μάλιστα, εισπράξει διπλό όχι από τον Γρίβα και τον Μακάριο.
Η μυστική συμφωνία… Το ιστορικό άλμα από το '74 στο '64 έχει τη δική του σημασία. Υπάρχει ένα έγγραφο των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών, που προδιαγράφει και καθορίζει το πραξικόπημα του '74 και την εισβολή. Ειδικώς οι Αμερικανοί, αλλά και η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ευνοούσε τη λύση του Κυπριακού στη βάση του σχεδίου Άτσεσον, διά πυρός και σιδήρου. Ακόμη και με πραξικόπημα που θα ανέτρεπε τον Πρόεδρο Μακάριο, εάν αυτός ήταν το εμπόδιο. Το βρετανικό έγγραφο φέρει ημερομηνία 20 Αυγούστου του 1964, όταν δηλαδή ήταν οι συνομιλίες της Γενεύης εν εξελίξει. Στο έγγραφο τονίζεται ότι οι εμπλεκόμενοι βρίσκονται κοντά σε συμφωνία, που θα περιλαμβάνει την Ένωση από τη μια και την παραχώρηση τουρκικής βάσης στην Κύπρο. Επιπροσθέτως, επισημαίνεται ότι συζητούνταν οι διευθετήσεις για τα καντόνια των Τουρκοκυπρίων και ότι υπήρχε η πιθανότητα να δοθεί τουρκική βάση στο Καστελόριζο! Εθεωρείτο ότι ο Μακάριος θα ήταν εμπόδιο. Γι’ αυτό και μελετούσαν σενάριο πραξικοπήματος, όπως το εισηγείτο, κατά τον ισχυρισμό των Βρετανών, ο Γ. Παπανδρέου, με την εμπλοκή του Γρίβα, προκειμένου να επιβάλουν τους σχεδιασμούς τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα υπήρχε μυστική συμφωνία Ελλάδας - Τουρκίας, που θα περιελάμβανε τα εξής: Να προχωρήσει η ΤΟΥΡΔΥΚ προς Καρπασία, χωρίς να ενοχληθεί από τις ελληνικές δυνάμεις και χωρίς οι Έλληνες του νησιού να προβούν σε επιχειρήσεις σε βάρος του τουρκικού πληθυσμού. Ταυτοχρόνως, η Τουρκία δεν θα επενέβαινε στην Κύπρο και η ΤΟΥΡΔΥΚ, κατά την πορεία της προς την Καρπασία, δεν θα περνούσε μέσα από χωριά μεγαλύτερα του Λευκονοίκου. Επειδή πάντοτε υπάρχει η πιθανότητα να πάει κάτι στραβά, Βρετανία και ΗΠΑ θα εγγυούνταν ότι ο όλος σχεδιασμός και η επιχείρηση δεν θα κατέληγαν σε ελληνοτουρκικό πόλεμο. Το σενάριο υποστηρίζει ότι οι Έλληνες θα καταδικάσουν την Τουρκία για την ενέργειά της. Θα γινόταν εν συνεχεία σιωπηρή συμφωνία σε δυο επίπεδα: Πρώτο, η Κύπρος θα ενωνόταν με την Ελλάδα και δεύτερο, θα παραχωρούσε στην Τουρκία μια βάση επί ενοικίω στην Καρπασία για κάποια χρόνια και με καθορισμό της έκτασής της.
Το Καστελόριζο Με βάση το βρετανικό έγγραφο του '64, στο ζήτημα του Καστελόριζου υφαίνονταν δυο σενάρια: 1) Η Ελλάδα να παραχωρήσει εκεί βάση επί μισθώσει. 2) Η Τουρκία να εισβάλει με την εκδήλωση πραξικοπήματος στην Κύπρο στο Καστελόριζο. Η Ελλάδα θα έπρεπε να υποσχεθεί στις ΗΠΑ ότι δεν θα προβάλει αντίσταση και η Τουρκία ότι δεν θα καταλάβει άλλο ελληνικό έδαφος. Τελικά, η Τουρκία θα αναγνώριζε ελληνική κυριαρχία στο Καστελόριζο και ως αντάλλαγμα η Ελλάδα θα της εκμίσθωνε βάση για κάποιο χρονικό διάστημα.
Πώς τα σενάρια του 1964 εφαρμόστηκαν το 1974 ΑΥΤΑ ήταν σενάρια του 1964, τα οποία ως προς το πραξικόπημα τουλάχιστον δεν εφαρμόστηκαν. Ούτε ο Μακάριος ούτε και ο Γρίβας συμφώνησαν με το πρώτο σχέδιο Άτσεσον και δη με την παραχώρηση στην Τουρκία βάσης με κυριαρχικά δικαιώματα. Συνεπώς, όσοι είχαν επενδύσει στον Γρίβα για συμμετοχή του στο πραξικόπημα έσφαλαν. Όμως, η ιδέα του πραξικοπήματος και της ανατροπής του Μακαρίου ήταν επί σειρά ετών στην ημερήσια διάταξη των ξένων Μυστικών Υπηρεσιών. Αυτό που αναμενόταν ήταν να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, όπως εκείνες του 1974, όταν ο εμφύλιος εξελίχθηκε σε θανατηφόρο καρκίνωμα και όταν διεξήχθη ένα τρομερό διπλωματικό πόκερ μεταξύ Χούντας και Μακαρίου, το οποίο όμως δεν στηρίχθηκε σε ορθολογιστικούς κανόνες, προφανώς διότι το παιχνίδι ήταν σικέ. Εκ πρώτης όψεως, με διαλυμένη την ΕΟΚΑ Β, ο Μακάριος θέλησε να παίξει την τελευταία πράξη του έργου, στέλνοντας την επιστολή προς Γκιζίκη για την αποχώρηση των Ελλήνων Αξιωματικών, εκτιμώντας ότι η χούντα δεν θα έφτανε στα άκρα, λόγω της τουρκικής απειλής για εισβολή, η οποία ανέκαθεν επεκρέματο επί της Κύπρου. Φαίνεται, όμως, ότι ο σχεδιασμός που αναφέρεται στο έγγραφο της 20ής Αυγούστου του '64 δεν είχε μπει ποτέ στο συρτάρι. Έγιναν κάποιες αναπροσαρμογές και τέθηκε σε ισχύ. Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η διχοτόμηση χαράχθηκε στο όνομα της Ενώσεως και ότι το ΓΕΕΦ διέταζε να μη χτυπηθούν οι Τούρκοι, υπό το πρόσχημα ότι επρόκειτο περί άσκησης και εν συνεχεία, μεταξύ πρώτου και δευτέρου γύρου της εισβολής, ότι ήταν εκεχειρία. Οι Τούρκοι, όπως αναφέρεται στο έγγραφο του '64, έπρεπε με την ανοχή της Ελλάδας να προχωρήσουν στην Καρπασία… Με τις αναπροσαρμογές στο σχεδιασμό, το 1974 έπρεπε να καθορίσουν διά πυρός και σιδήρου τη γραμμή Αττίλα, όπως την είχαν απεικονίσει οι Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες σε δικούς τους χάρτες από το 1955, με σκοπό την επιβολή μιας διχοτομικής λύσης, την οποία καθόρισαν πολιτειακά στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Εάν το πραξικόπημα γινόταν το 1964, ο ισχυρισμός είναι ότι Ελλάδα και Τουρκία θα προχωρούσαν σε μια μορφή λύσης στη βάση της Ένωσης. Το ίδιο, προφανώς, ελέχθη και προς τη Χούντα Ιωαννίδη το 1974. Με το γνωστό ισχυρισμό: «Βγάλτε από τη μέση τον Παπά που δεν θέλει την Ένωση»… Βεβαίως, ο στόχος των Βρετανών και των Αμερικανών στην εξέλιξη ενός τέτοιου σεναρίου δεν ήταν καν η Ένωση με μορφή κυριαρχικών δικαιωμάτων σε επίπεδο στρατιωτικών Βάσεων, αλλά η διχοτόμηση, στη λογική και πρακτική του εδαφικού, πληθυσμιακού και διοικητικού διαχωρισμού της Κύπρου. Αυτά ήταν και είναι τα τετελεσμένα της εισβολής, όπως επιχειρείται να νομιμοποιηθούν μέσω της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Και η στοχοθεσία αυτή δεν αποτυπώνεται μόνο στο έγγραφο της 20ής Αυγούστου, αλλά και σε πολλά άλλα βρετανικά έγγραφα του 1957 π.χ. του 1974 και αργότερα.
Η επανάληψη της ιστορίας Η ΕΙΣΒΟΛΗ του 1974 δημιούργησε διχοτομικά τετελεσμένα. Και το ζητούμενο είναι εάν αυτά ανατρέπονται ή νομιμοποιούνται μέσω των συνταγών λύσης. Αληθές, πλέον, είναι ότι το 2004, με το σχέδιο Ανάν, επιχειρήθηκε η ολοκλήρωση του βρετανικού διχοτομικού σχεδιασμού. Η νομιμοποίηση των τετελεσμένων. Και οι Βρετανοί έχασαν τη μάχη. Χωρίς όμως να σημαίνει ότι έχασαν και τον πόλεμο. Όπως συνέβη το 1964, έτσι και το 2004 δεν υπαναχώρησαν. Επανήλθαν φτιάχνοντας την τραγωδία του '74 και επανέρχονται σήμερα μέσω των συνομιλιών για να επιτύχουν ό,τι δεν πέτυχαν το 2004... Και είναι όντως άδικο να δαιμονοποιούνται οι Άγγλοι για να απαλλαγούμε εμείς των δικών μας ευθυνών. Γιατί γράφονται αυτά; Κινδυνεύουμε να επαναλάβουμε την ιστορία, καθότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται από μόνη της. Την επαναλαμβάνουμε!
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγ.Πατέρων της Δ΄ Οικουμ. Συνόδου και προβάλλει ένα από τα κεντρικά σημεία της «επί του Όρους ομιλίας» που είναι θεμέλιο της ζωής και της διδαχής τους.
Φυσικά, θεμέλιο της ορθόδοξης πίστης είναι το πρόσωπο και η διδασκαλία του Χριστού. Οι πατέρες της συνόδου αυτής (451μ.Χ.) ανέλαβαν το δύσκολο έργο να διατυπώσουν και να διδάξουν, πως η θεία και η ανθρώπινη φύση ενώθηκαν σ΄ ένα πρόσωπο «ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως» λύνοντας για πάντα το μεγάλο χριστολογικό πρόβλημα που συντάραξε τον χριστιανικό κόσμο για τέσσερεις αιώνες.
Οι Απόστολοι και οι Πατέρες δεν δίδαξαν μόνο, βίωσαν όσα εδίδαξαν χωρίς φανατισμούς και εμπάθειες για τους αντιφρονούντες, τους οποίους προσπάθησαν με πνεύμα διαλλακτικό να τους επαναφέρουν στην ορθόδοξη πίστη.
Αυτή τη στάση κράτησαν απέναντι στους διώκτες και διαστρεβλωτές της αλήθειας, ώστε αναδείχτηκαν «φως του κόσμου και άλας της γης». Τίτλος υψίστης τιμής που αποδόθηκε από τον ίδιο τον Χριστό στους Αποστόλους, στους διαδόχους επισκόπους και Αγίους.
Φως του κόσμου και άλας της γης είναι καταρχήν ο Ιησούς Χριστός που φωτίζει τον άνθρωπο και τον κάνει «σύμμορφο» της δικής του εικόνας. Απονέμει όμως αυτή τη χάρη σε όποιον θα ήθελε να πιστέψει και να αναγνωρίσει, ότι είναι το φως το αληθινό «ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». (Ιωαν.1,9)
Ο φωτισμός που επαγγέλλεται οΧριστός δεν εκδηλώθηκε μόνο θεαματικά και «ὡς ἧχος ὥσπερ φερομένης βιαίας πνοῆς» (Πρ.2,1-5). Κυρίως είναι αθέατος θόρυβος «ἐντός ἡμῶν»(Λουκ.17-21) και σε κοινωνία με τα λοιπά μέλη της εκκλησίας μέσα από την λατρεία και τα μυστήρια.
Οι δωρεές και τα χαρίσματα του Θεού που έχουν όλους μας αποδέκτες, προϋποθέτουν προειδοποίηση καθενός προκειμένου να αξιωθεί αυτών των χαρισμάτων, στο μέτρο του ζήλου του.
«Ἑκάστω δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ πνεύματος προς τό συμφέρον» (Α΄Κορινθ.12,7) επισημαίνοντας το ρόλο της δικής μας συμμετοχής στην αύξηση της πνευματικής μας οικοδομής.
Πραγματικά λοιπόν, ο φωτισμός δεν κατορθώνεταιμε μονομερείς ενέργειες, αλλά μόνο σε κοινωνία και συνεργασία. Την δική μας συμβολή ορίζει ο ίδιος ο Ιησούς με πολλούς τρόπους, με κορυφαίο εκείνο που συνοψίζεται στην παραβολή της τελικής κρίσης : «ἐφόσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε»(Ματθ.25,40). Συνεπώς η συνεργασία στο έργο του Θεού και η σωτηρία μας περνά από το άνοιγμα της καρδιάς προς τον άλλον.
Αυτό έπραξαν οι Άγιοι και αναδείχτηκαν φως του κόσμου και άλας της γης. Τους απονεμήθηκε δόξα και τιμή χωρίς ημερομηνία λήξης. Τιμή που ανήκει και σε κάθε ανώνυμο ή επώνυμο και θα απονεμηθεί σίγουρα χωρίς διάκριση. Κι αν δεν έχει τη σοφία για να φωτίσει άλλους και να τους καθοδηγήσει σε υψηλές έννοιες θεογνωσίας, όπως οι Άγιοι πατέρες αρκεί να είναι το «άλας» που θα τους συγκρατήσει από τη σήψη και τη φθορά του κόσμου, με το παράδειγμά του.
Μετέχουμε όλοι τους ενός πνεύματος «κατά τό μέτρον ταῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ»(Εφες.4,7). Αν αυτό είναι ιεροσύνη, επιστήμη, επάγγελμα ή οτιδήποτε άλλο έχει μικρή σημασία. Μέσα απ΄ όλα αυτά δίδεται στον άνθρωπο μια αποστολή, μια ευκαιρία να αναδειχθεί φως και άλας σ’ ένα κόσμο που μοιάζει να βυθίζεται στο σκοτάδι και να αποπνέει έντονα οσμή θανάτου και σήψης.
Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσομε όλους τους ανθρώπους μυστικά. Θα νιώθομε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους. … Ν’ αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας. Να γίνομε όλοι ένα εν Θεώ.
Η αγάπη στον αδελφό μας προετοιμάζει ν’ αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό.
Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για τη στάση τους. Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη. Θα νιώθουμε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους. Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη. Όταν αγαπάμε χωρίς να επιδιώκομε να μας αγαπάνε, θα μαζεύονται όλοι κοντά μας σαν τις μέλισσες. Αυτό ισχύει για όλους μας.
Αν ο αδελφός σου σ’ ενοχλεί, σε κουράζει, να σκέπτεσαι: «Τώρα με πονάει το μάτι μου, το χέρι μου, το πόδι μου· πρέπει να το περιθάλψω μ’ όλη μου την αγάπη». Να μη σκεπτόμαστε, όμως, ούτε ότι θα αμειφθούμε για τα δήθεν καλά ούτε ότι θα τιμωρηθούμε για τα κακά που διαπράξαμε. Έρχεσαι εις επίγνωσιν αληθείας, όταν αγαπάεις με την αγάπη του Χριστού. Τότε δεν ζητάεις να σ’ αγαπάνε· αυτό είναι κακό. Εσύ αγαπάεις, εσύ δίνεις την αγάπη σου· αυτό είναι το σωστό. Από μας εξαρτάται να σωθούμε. Ο Θεός το θέλει. Όπως λέει η Αγία Γραφή: «πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».
Όταν κάποιος μας αδικήσει μ’ οποιονδήποτε τρόπο, με συκοφαντίες, με προσβολές, να σκεπτόμαστε ότι είναι αδελφός μας που τον κατέλαβε ο αντίθετος. Έπεσε θύμα του αντιθέτου. Γι’ αυτό πρέπει να τον συμπονέσομε και να παρακαλέσομε τον Θεό να ελεήσει κι εμάς κι αυτόν· κι ο Θεός θα βοηθήσει και τους δύο. Αν, όμως οργισθούμε εναντίον του τότε ο αντίθετος από κείνον θα πηδήσει σ’ εμάς και θα μας παίζει και τους δύο. Όποιος κατακρίνει τους άλλους, δεν αγαπάει τον Χριστό. Ο εγωισμός φταίει. Από κει ξεκινάει η κατάκριση.
Ας υποθέσομε ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται μόνος του στην έρημο. Δεν υπάρχει κανείς. Ξαφνικά ακούει κάποιον από μακριά να κλαίει και να φωνάζει. Πλησιάζει κι αντικρίζει ένα φοβερό θέαμα: μία τίγρις έχει αρπάξει έναν άνθρωπο και τον καταξεσχίζει με μανία. Εκείνος απελπισμένος ζητάει βοήθεια. … Τι να κάνει, για να τον βοηθήσει; … Μήπως θα πάρει καμιά πέτρα να τήνε ρίξει στον άνθρωπο και να τον αποτελειώσει; «Όχι, βέβαια!», θα πούμε. Κι όμως αυτό είναι δυνατόν να γίνει όταν δεν καταλαβαίνομε ότι ο άλλος που μας φέρεται άσχημα κατέχεται από τον διάβολο, την τίγρη. Μας διαφεύγει ότι, όταν κι εμείς τον αντιμετωπίζομε χωρίς αγάπη, είναι σαν να του ρίχνομε πέτρες πάνω στις πληγές του, οπότε του κάνομε πολύ κακό και η «τίγρις» μεταπηδάει σ’ εμάς και κάνομε κι εμείς ό,τι εκείνος και χειρότερα. Τότε, λοιπόν ποια είναι η αγάπη που έχομε για τον πλησίον μας και πολύ περισσότερο για τον Θεό;
Να αισθανόμαστε την κακία του άλλου σαν αρρώστια που τον βασανίζει και υποφέρει και δεν μπορεί να απαλλαγεί. Γι’ αυτό να βλέπομε τους αδελφούς μας με συμπάθεια και να τους φερόμαστε με ευγένεια λέγοντας μέσα μας με απλότητα το «Κύριε Ιησού Χριστέ», για να δυναμώσει με τη θεία χάρι η ψυχή μας και να μην κατακρίνομε κανένα. Όλους για
αγίους να τους βλέπομε. Όλοι μας μέσα φέρομε τον ίδιο παλαιό άνθρωπο. Ο πλησίον όποιος κι αν είναι, είναι «σάρξ εκ της σαρκός μας», είναι αδελφός μας και «μηδενί, μηδέν οφείλομεν, ει μη το αγαπάν αλλήλους», σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο. Δεν μπορούμε ποτέ να κατηγορήσομε τους άλλους, γιατί «ουδείς την εαυτού σάρκα εμίσησεν».
Όταν κάποιος έχει ένα πάθος να προσπαθούμε να του ρίχνομε ακτίνες αγάπης κι ευσπλαχνίας για να θεραπεύεται και να ελευθερώνεται. Μόνο με την χάρι του Θεού γίνονται αυτά. Να σκέπτεσθε ότι αυτός υποφέρει περισσότερο από εσάς. … Να στεκόμαστε με προσοχή σεβασμό και προσευχή. Εμείς να προσπαθούμε να μην το κάνομε το κακό. Όταν υπομένομε την αντιλογία του αδελφού λογίζεται μαρτύριο. Να το κάνομε με χαρά.
Ο χριστιανός είναι ευγενής. Να προτιμάμε ν’ αδικούμαστε. Άμα έλθει μέσα μας το καλό, η αγάπη, ξεχνάμε το κακό που μας κάνανε. Εδώ κρύβεται το μυστικό. Όταν το κακό έρχεται από μακριά, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Η μεγάλη τέχνη είναι, όμως να το περιφρονήσετε. Με την χάρι του Θεού ενώ θα το βλέπετε, δεν θα σας επηρεάζει, διότι θα είστε πλήρεις χάριτος.
Απανθρακωμένοι ελληνοκύπριοι από βόμβες ναπάλμ που έριξαν οι Τούρκοι, κατά την εισβολή του 1974, κύριε Ντάουνερ, για να μην ξεχνιόμαστε!
Errare humanum est
(Το πλανάσθαι ανθρώπινον)
και η παραδοχή της πλάνης αρετή!
Αγαπητέ κύριε Ντάουνερ,
Έχει περάσει ένας χρόνος από την προηγούμενη δημόσια επιστολή που σας απηύθυνα, όταν διοριστήκατε στη θέση του ειδικού συμβούλου του γ.γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό. Αναγκάζομαι να το πράξω δημόσια εκ νέου, αφού δεν ανταποκριθήκατε σε αίτημα για συνάντηση και δεν γνωστοποιήσατε λήψη της επιστολής που διαβιβάστηκε αρμοδίως. Επιχειρήθηκε συνάντηση μαζί σας με απόλυτα καλή θέληση και θετική διάθεση, αφού ένας έμπειρος πολιτικός συμπατριώτης μας επρόκειτο να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή των πανανθρώπινων αρχών και αξιών στις οποίες βασίζεται ο υπέρτατος Οργανισμός και συνδετικός κρίκος της διεθνούς κοινωνίας. Όπως γνωρίζετε, το Κυπριακό αποτελεί κλασική περίπτωση πολλαπλής και συνεχούς παραβίασης των ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου του Κυπριακού Λαού, και η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία αποδείχθηκε ότι αποτελεί θύμα και στόχο με απώτερο σκοπό την κατάργηση και την αντικατάστασή της διά της μεθόδου της παρθενογένεσης με ένα κατασκεύασμα-έκτρωμα-τερατούργημα, έξω από τη διεθνή πρακτική και τα παραδεκτά μέχρι τώρα συνταγματικά θέσμια. Η μέχρι τώρα σχέση και ενασχόλησή σας με το θέμα θα έπρεπε να σας καταδείξουν ότι οι μεν Τ/Κ νόμιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας υφίστανται τις συνέπειες της Τουρκικής εισβολής, έχοντας στο σβέρκο τους πέραν του κατοχικού στρατού και πολλαπλάσιο αριθμό παράνομων εποίκων που η κατοχική στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας τους επέβαλε, πολλοί δε Ε/Κ είτε αναγκάστηκαν (όπως και πολλοί Τ/Κ) να μεταναστεύσουν, είτε εξακολουθούν να βρίσκονται ψυχολογικά και οικονομικά σε κατάσταση εκκρεμότητας και αμφιβολίας για το μέλλον τους. Επειδή ανήκω στην κατηγορία των Κυπρίων προσφύγων που αναγκαστικά βρίσκομαι για περισσότερο από τα 2/5 της ζωής μου μακριά από το σπίτι και την περιουσία μου, αγωνιζόμενος και περιμένοντας από τη διεθνή έννομη τάξη –την οποία εκπροσωπείτε– να επιβάλει τον νόμο για να μπορέσω να επιστρέψω και να απολαύσω ειρηνικά ό,τι κάθε άνθρωπος δικαιούται, φιλοξενούμενος στη χώρα σας και υπεύθυνα συμβάλλοντας στην ευημερία της περιμένοντας την απελευθέρωση του τόπου που γεννήθηκα, είμαι πλήρως ενημερωμένος σε καθημερινή βάση για τα τεκταινόμενα. Παρακολουθώ με λύπη και απογοήτευση εσάς, τον νόμιμο εντολοδόχο για αποκατάσταση της αδικίας, όχι μόνο να μην τηρείτε την επιβαλλόμενη εκ του ρόλου, της αποστολής και των όρων εντολής σας απαραίτητη αμεροληψία, αλλά αντίθετα να μεροληπτείτε υπέρ της Τουρκίας-θύτη και να υποσκάπτετε την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί ουσιαστικά κατάχρηση εξουσίας, προδοσία των εντολοδόχων σας και οπωσδήπτε αισθάνομαι διαψευσμένος στις προσδοκίες μου (όπως σίγουρα και πολλοί άλλοι Αυστραλοί πολίτες)! Διότι, αντί να υπενθυμίζετε στους παρανομούντες την ευθύνη και υποχρέωσή τους για θεραπεία της παρανομίας, συμπλέετε ουσιαστικά μαζί τους και επιχειρείτε από κοινού με εκείνους την καταστρατήγηση των όρων της δημοκρατίας και της νομιμότητας, αφού εκτός των άλλων:
1. Διαδικαστικά η επιδίωξη λύσης βρίσκεται σε βάση λανθασμένη και μακριά από τα πραγματικά δεδομένα ενόσω, αντί στη θέση των αντιδίκων να βρίσκεται αφενός η Τουρκία και αφετέρου η Κυπριακή Δημοκρατία, βρίσκονται το υποτελές (με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των αποφάσεων των διεθνών οργανισμών) καθεστώς και η Κυπριακή Δημοκρατία μεν, πλην όμως διά του νομίμου πρόεδρου της αλλά υποβιβαζόμενου σε απλό ηγέτη μιας εθνικής κοινότητας. 2. Με βάση επιβεβαιωμένες πληροφορίες, εξαρχής επιδιώξατε εξεύρεση μορφής λύσης μακριά και έξω από το Ευρωπαϊκό δίκαιο, έξω από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, αντίθετη με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, λύση παραβιάζουσα την Ευρωπαϊκή Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθώς και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, και προς τούτο επιδιώξατε και πετύχατε εξεύρεση ειδικών συμβούλων. 3. Η επιδιωκόμενη λύση βρίσκεται σε διάσταση με τη λαϊκή ετυμηγορία που δημοκρατικά απέρριψε (με το δημοψήφισμα του 2004) σχέδιο λύσης στηριζόμενο στην ίδια λανθασμένη φιλοσοφική προσέγγιση όπως και αυτή της παρούσας διαδικασίας. 4. Οι με παράνομες διαδικασίες εμφανιζόμενοι σαν αντιπρόσωποι της κατεχόμενης περιοχής δηλώνουν κατ’ επανάληψη αναρμόδιοι να αποφασίσουν οτιδήποτε χωρίς τη συγκατάθεση της Τουρκίας. 5. Η ιδιότητά σας ως διοικητικού και διευθυντικού στελέχους ξένης υπηρεσίας παροχής πληροφοριών δεν συνάδει με αυτήν του ανεξάρτητου και αμερόληπτου διαιτητή και μεσολαβητή. Αποτελεί εξόφθαλμη σύγκρουση ιδιοτήτων και, συνακόλουθα, συμφερόντων.
Αξιότιμε κύριε Ντάουνερ, αγαπητέ συμπολίτη, Ομολογουμένως, παραλάβατε μια κατάσταση και μια διαδικασία λανθασμένη εξαρχής, την οποία ίσως προσπαθήσατε να αναβαθμίσετε και να καταστήσετε αποτελεσματική. Ωστόσο, τίποτα δεν σας υποχρεώνει και, κυρίως, δεν σας δίνει το δικαίωμα να εξακολουθείτε να την υιοθετείτε και κατά συνέπεια να τη νομιμοποιείτε! Ανταποκριθείτε, κύριε Ντάουνερ, έστω και τώρα στον πραγματικό ρόλο που σας επιφορτίζει η αποστολή σας, αφού γνωρίζετε πολύ καλά ότι βραχυπρόθεσμα δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, μεσοπρόθεσμα θα δημιουργήσει περαιτέρω επιπλοκές και δεν θα συμβάλει στις επιθυμητές ισορροπίες στην περιοχή, ενώ μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε ανεπιθύμητη αποσταθεροποίηση. Σημειωτέον ότι: παραβίαση της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας θα καταστρέψει όχι μόνο τη νομιμότητα οποιασδήποτε προτεινόμενης λύσης του Κυπριακού, αλλά και το σύστημα προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη από το 1950 μέχρι σήμερα. Δημόσια παραδοχή λάθους είναι αρετή! Αναλάβετε επιτέλους τις ευθύνες σας! Θα κάνετε εμάς τους Αυστραλούς συμπολίτες σας υπερήφανους, θα συγκεντρώσετε στο πρόσωπό σας την εκτίμηση και τον θαυμασμό των συναδέλφων σας και θα αναδειχθείτε πρωτοστάτης στην υπεράσπιση των πανανθρώπινων αρχών που, ως εκ του νέου ρόλου σας, οφείλετε να υπηρετείτε! Αναλογισθείτε, κύριε Ντάουνερ, την υστεροφημία σας καθώς και τη φήμη της κοινής μας χώρας και αναδείξτε τον εαυτό σας και την Αυστραλία υπόδειγμα υψηλού ήθους, άμεμπτης ηθικής αλλά και υγιούς ρεαλισμού! Να είστε βέβαιος ότι η μικρή Κύπρος και η λύση του Κυπριακού θα αποτελέσουν πρόκριμα για την επιβίωση ή την κατάρρευση των αξιών του Δυτικού πολιτισμού!
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Ντίνος Τουμάζος Έλλην Κύπριος Ευπειθής πολίτης της Αυστραλίας Μέχρι δίκαιης λύσης του Κυπριακού και επιστροφής όλων των προσφύγων στις εστίες τους κάτοικος Μελβούρνης. 338 Danks street Middle Park, Victoria Postal Address: P.O.Box 14517 - Melbourne - Victoria Contact number: 0419 513 990 E-mail address: dinos@toumazos.com
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1974
Βουτσινά 80 - ΤΚ: 15561, Χολαργός - ΑΘΗΝΑ
Τηλ:2106521639 -e-mail:humanrights1974@windowslive.com Ιστοσελίδα: http://www.agnooumenoi74.gr/ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ
ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 35 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
Στις 20 Ιουλίου 2009 συμπληρώνονται 35 χρόνια από την παράνομη τουρκική
εισβολή στην Κύπρο (20/7/1974).
Με αφορμή την επέτειο αυτή σας ενημερώνουμε ότι ο Σύλλογός μας μέσω της
επίσημης ιστοσελίδας του διενεργεί μια μεγάλη διαδικτυακή ψηφοφορία με
Θέμα:
Πιστέυετε ότι, τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Διεθνής Κοινότητα
εν γένει, με την έλλειψη πίεσης προς την Τουρκία εκ μέρους τους για να
συνεργαστεί, φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι 35 χρόνια
μετά, το τεράστιο ανθρωπιστικό πρόβλημα των Αγνοουμένων και Αδηλώτων
Αιχμαλώτων της Κυπριακής Τραγωδίας παραμένει άλυτο;
Με την πλήρως ελεύθερη και ανώνυμη ψηφοφορία αυτή επιχειρούμε να
αφυπνίσουμε την κοινή γνώμη σε Ελλάδα και Κύπρο,καθώς και τη Διεθνή
Κοινότητα με στόχο την τελική εξιχνίαση της τύχης των αγαπημένων μας
προσώπων και την επίλυση του πολύπαθου Κυπριακού ζητήματος.
Παρακαλούμε τους απανταχού της Γης Ανθρωπιστές να μας υποστηρίξουν απλά
επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας και ψηφίζοντας. Ένα απλό ανώνυμο κλικ. Δεν θα
το χρησιμοποιήσουμε σε βάρος ή για την προβολή κανενός.
Δεν γνωρίζουμε αν εμείς το αξίζουμε. Πιστεύουμε όμως πως οι ήρωες του 74
σίγουρα είναι το ελάχιστο που αξίζουν.
Είμαστε η πρώτη αναζήτηση που έγινε Κίνημα.
Είμαστε το πρώτο Κίνημα που δεν θα γίνει ποτέ Κόμμα.
«Στο πρόσωπό του, τιμήσαμε και όλους όσοι αγωνίστηκαν για να μην μπορέσουν οι Τούρκοι να προελάσουν περισσότερο το 1974 και να καταλάβουν μεγαλύτερες εκτάσεις γης του δήμου μας», δηλώνει ο δήμαρχος Έγκωμης Νίκος Παυλίδης. Ο Αλευρομάγειρος ήταν ο διοικητής του τάγματος 336, που κράτησε με νύχια και με δόντια ελεύθερες τις περιοχές Ιππόδρομου, Αγίου Δομετίου και Αγίου Παύλου - Έγκωμης κατά τις επιθέσεις των Τούρκων στη δεύτερη εισβολή του 1974.
Κράτησε με νύχια και με δόντια τη Λευκωσία Επίτιμος δημότης Έγκωμης ο διοικητής του τάγματος 336 ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΡΠΑΣ Ο ΤΙΤΛΟΣτου επίτιμου δημότη Έγκωμης απονεμήθηκε ψες από τον τοπικό δήμο, στον στρατιωτικό Δημήτρη Αλευρομάγειρο. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για απονομή του τίτλου στον Αλευρομάγειρο, ήταν ομόφωνη. «Στο πρόσωπό του, τιμήσαμε και όλους όσοι αγωνίστηκαν για να μην μπορέσουν οι Τούρκοι να προελάσουν περισσότερο το 1974 και να καταλάβουν μεγαλύτερες εκτάσεις γης του δήμου μας», δηλώνει ο δήμαρχος Έγκωμης Νίκος Παυλίδης. Ο Αλευρομάγειρος ήταν ο διοικητής του τάγματος 336, που κράτησε με νύχια και με δόντια ελεύθερες τις περιοχές Ιππόδρομου, Αγίου Δομετίου και Αγίου Παύλου - Έγκωμης κατά τις επιθέσεις των Τούρκων στη δεύτερη εισβολή του 1974. Ο Αλευρομάγειρος, σήμερα είναι αντιστράτηγος εν αποστρατεία, επίτιμος γενικός επιθεωρητής στρατού. Ηγετική μορφή, σε μια από τις συνεντεύξεις του είπε και τα εξής. «Όπου ο ηγήτωρ ευρίσκετο εις την πρώτην γραμμήν και εμάχετο παρά το πλευρόν τους, ουδείς εγκατέλειψεν τας θέσεις του. Όπου υπήρξεν εγκατάλειψις θέσεως, τούτο ωφείλετο εις την αδράνειαν των ηγητόρων του...» Το ήθος του διαφαίνεται και στην απάντηση που έδωσε όταν του ζητήθηκε η γνώμη για τέλεση μνημοσύνου για τούς 31 ηρωικώς πεσόντες του τάγματός του. «Είμαι απολύτως βέβαιος για τη συμβολή όλων σας στην οργάνωση της τελετής και παρέλκει να σημειώσω ότι αυτή θα περιορισθεί στο μέγα θέμα της Θυσίας τους μακριά από όποιες- σεβαστέςτυχόν κομματικές σας διαφορές. Όλοι μας άλλωστε, εξακολουθούμε και έχουμε ένα στόχο και ένα σκοπό, την αγάπη και την ενότητα της πατρίδας μας». Η απονομή του τίτλου του επίτιμου δημότη Έγκωμης, έγινε στη διάρκεια αντικατοχικής εκδήλωσης μνήμης που πραγματοποιήθηκε στο πάρκο Ζιβανάρη. Στη διάρκειά της, τιμήθηκε και ο έφεδρος καταδρομέας Νεοπτόλεμος Κότσαπας από τη Λάπηθο για την προσφορά του στον πόλεμο του 1974.
Οι κα΄τοικοι της Ικαρίας εκδιώκουν τις τουρκικές αρχές και ανακηρύσσουν την "Ικαριακή Πολιτείαν" μέχρι τις 4 Νοεμβρίου του ιδίου έτους , οπότε άγημα του Ελληνικού Στόλου αποβιβάζεται στη νήσο και την απελευθερώνει οριστικά.
17 - 7 - 1913
Συνέρχεται στο Βουκουρέστι συνδιάσκεψη των εμπολέμων για τη σύναψη ειρήνης, στην οποία παρίστατι ο Πρωθυπουργός Ελ.Βενιζέλος.
17 - 7 - 1945
Ο Ιερός Λόχος εγκαταλείπει την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για να επιστρέψει στην Ελλάδα.
17 - 7 - 1953
Το τάγμα ΕΚΣΕ στην Κορέα αποκρούει ισχυρή Κινεζική επίθεση στο ΒΔ τμήμα της Ζουγκάμ-Νι.
