«Για να προσευχηθούμε με την καρδιά πρέπει να πονέσουμε. Όπως όταν κτυπήσουμε στο χέρι ή κάπου αλλού, μαζεύεται ο νους μας στο σημείο που πονάμε, έτσι για να μαζευτεί ο νους στην καρδιά πρέπει να πονέσει η καρδιά. Να κάνουμε τον πόνο του άλλου δικό μας. Πρέπει να αγαπήσουμε τον άλλον, να τον πονέσουμε, για να μπορέσουμε να προσευχηθούμε γι’ αυτόν.
Να βγούμε σιγά -σιγά από τον εαυτό μας και ν’ αρχίσουμε να αγαπάμε, να πονάμε τους άλλους συνανθρώπους, την οικογένειά μας πρώτα και ύστερα την μεγάλη οικογένεια του Θεού.
Ιερός Αυγουστίνος Πού Σε βρήκα λοιπόν για να Σε γνωρίσω; Γιατί, προτού Σε γνωρίσω, δεν βρισκόσουν στη μνήμη μου. Πού Σε βρήκα λοιπόν, εάν όχι στον Εαυτό Σου, πάνω από μένα; Αλλ’ εκεί δεν υπάρχει χώρος, και μπορούμε να προχωρήσομε, χωρίς ποτέ να βρούμε χώρο; Είσαι, ω Αλήθεια, παντού. Βασιλεύεις πάνω σ’ όλους εκείνους , οι οποίοι Σε συμβουλεύονται και ανταποκρίνονται στα διάφορα ερωτήματα του καθενός που Σε συμβουλεύεται κατά τον ίδιο χρόνο. Εσύ ανταποκρίνεσαι καθαρά , αλλά δεν Σε εννοούν καθαρά όλοι. Όλοι Σε συμβουλεύονται για κείνο, που θέλουν να μάθουν, αλλά δεν ακούν όλοι ό,τι επιθυμούν. Ο άριστος από τους υπηρέτες Σου είναι εκείνος, που δεν ζητά ν’ ακούσει ό,τι δεν ποθεί ,αλλά μάλλον ποθεί εκείνο, που άκουσε από Σένα.
Επειδή στην παρούσα φάση οριστικοποιείται η μελέτη της νέας σιδηροδρομικής χάραξης από την ΕΡΓΟΣΕ είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει μια άμεση παρέμβαση στο ζήτημα «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΑΘΗΝΩΝ-ΠΑΤΡΩΝ (ΝΕΟΥ ΛΙΜΕΝΑ) ΓΙΑ ΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΑΤΡΩΝ». Οι λόγοι που υπαγορεύουν αυτή την παρέμβαση είναι η αντιμετώπιση των οξυμένων και ολοένα επιδεινούμενων συγκοινωνιακών και κυκλοφοριακών προβλημάτων στην ευρύτερη περιοχή Πατρών.
Οι επιμέρους άξονες αυτής της παρέμβασης είναι οι παρακάτω: Υπηρεσία Αστικού & Προαστιακού Σιδηροδρόμου Άμεση παρέμβαση προς ΟΣΕ-ΕΡΓΟΣΕ με πρωτοβουλία της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, της Νομαρχίας Αχαΐας και των Δήμων από Αιγείρα μέχρι Λαρισσό, για την συγχρηματοδότηση μιας μελέτης σκοπιμότητας και λειτουργικής μελέτης για την δημιουργία ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΑΤΡΩΝ (“ΑΧΑΪΚΟ ΜΕΤΡΟ”), με αξιοποίηση του νέου σιδηροδρομικού διαδρόμου Αθηνών – Πατρών, καθώς και μελλοντική του επέκταση μέχρι Λαρισσό – Αεροδρόμιο Αράξου. Χωροθέτηση Σταθμών – Στάσεων Η πρώτη φάση αυτής της μελέτης πρέπει κατά προτεραιότητα να αφορά, τη χωροθέτηση σταθμών – στάσεων αστικο-προαστιακού τύπου (με συγκοινωνιακά - κυκλοφοριακά, περιβαλλοντικά και πολεοδομικά - χωροταξικά κριτήρια), σε σημεία του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος Πατρών και κατά μήκος της νέας γραμμής μεταξύ Ακράτας - Νέου Λιμένα Πατρών, εκεί όπου δεν έχουν προβλεφθεί από την υφιστάμενη μελέτη. Η μελέτη αυτή πρέπει να γίνει μετά από αξιολόγηση υφιστάμενων μελετών και εμπειριών. Θα πρέπει ίσως να προβλεφθούν υποχρεωτικοί σταθμοί (α’ προτεραιότητας) που θα κατασκευαστούν εξ’ αρχής και στάσεις (β’ προτεραιότητας) για τις οποίες ενδεχομένως θα φτιαχτούν απλά οι απαραίτητες αναμονές, (αυτό μπορεί να αξιολογηθεί καλύτερα στην β΄ φάση της μελέτης). Το παραδοτέο αυτής της πρώτης φάσης θα πρέπει άμεσα να ενσωματωθεί στην οριστική μελέτη της ΕΡΓΟΣΕ για τον νέο σιδηροδρομικό διάδρομο στο τμήμα Ακράτα - Πάτρα. Χαρακτηριστικά του “Αχαϊκού Μετρό” Η δεύτερη φάση αυτής της μελέτης θα πρέπει να οριστικοποιήσει τα τεχνικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά του “Αχαϊκού Μετρό” όπως: δρομολόγια, συρμοί, μεταφορική ικανότητα, προσωπικό λειτουργίας, συχνότητα αστικής και προαστιακής εξυπηρέτησης, επιλογή σταθμών για δημιουργία χώρων μετεπιβίβασης (Park & Ride) από Ι.Χ. ή από αστικές και υπεραστικές λεωφορειακές γραμμές κ.λ.π. Επί παραδείγματι απαιτείται πυκνή και ταχεία λεωφορειακή τροφοδοτική εξυπηρέτηση, τύπου shuttle service, από το Πανεπιστήμιο και το Νοσοκομείο στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ρίου. Το βασικό σενάριο που πιθανότατα θα πρέπει να εξεταστεί είναι ΒΡΑΧΝΕΪΚΑ – ΠΑΤΡΑ - ΨΑΘΟΠΥΡΓΟΣ αστικής εξυπηρέτησης και ΑΡΑΞΟΣ – ΠΑΤΡΑ – ΑΙΓΙΟ – ΑΚΡΑΤΑ προαστιακής εξυπηρέτησης. Κόστος Υλοποίησης και Μορφές Συνεργασίας Η τρίτη φάση, θα εξετάσει την τεχνικοοικονομική σκοπιμότητα ως προς το επιπλέον κόστος για να ληφθεί υπόψη στο αρχικό κόστος υλοποίησης, όπως προκύπτει από την υφιστάμενη μελέτη της ΕΡΓΟΣΕ και η οποία αφορά μόνο τις απαιτήσεις της υπεραστικής σιδηροδρομικής κίνησης. Θα πρέπει να εξετάσει επίσης βιώσιμα εναλλακτικά σενάρια συνεργασίας με τα αστικά και υπεραστικά ΚΤΕΛ του Νομού. Πλεονεκτήματα του “Αχαϊκού Μετρό” Δεδομένου ότι η οριστικοποίηση των μελετών της ΕΡΓΟΣΕ είναι επί θύραις και “μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”, είναι εξαιρετικώς επείγουσα η ανωτέρω διαδικασία. Η εκ των υστέρων κατασκευή ενδιαμέσων στάσεων και σταθμών είναι σχεδόν αδύνατη λόγω του μεγάλου υπόγειου ή βυθισμένου σε όρυγμα τμήματος της νέας γραμμής Αλλιώς θα χαθεί μια ιστορική ευκαιρία για την Πάτρα, για την δημιουργία ενός ημιαστικού μέσου σταθερής τροχιάς ταχείας μεταφοράς - κορμού της τοπικής συγκοινωνίας, που πλεονεκτεί από κάθε πλευρά, απέναντι σε κάθε εναλλακτική λύση όπως θα ήταν η δημιουργία ξεχωριστής γραμμής τραμ. Πλεονεκτεί από πλευράς οικονομίας κλίμακας ως προς την κατασκευή και την λειτουργία και από πλευράς ταχύτητας συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης, αφού ο νέος σιδηροδρομικός διάδρομος θα διασχίζει σε μεγάλο βαθμό το πολεοδομικό συγκρότημα της Πάτρας υπογείως ή μέσα σε όρυγμα σαν μετρό. Επί πλέον έχει αποδειχθεί ότι με τέτοια μέσα ταχείας κυκλοφορίας αυξάνεται η προσέλευση επισκεπτών στο κέντρο της πόλης από τα περίχωρα έως και 30%. Αστικά & Προαστιακά τραίνα στην Ευρώπη Θα πρέπει να τονιστεί ότι η πρακτική αξιοποίησης των υπεραστικών σιδηροδρομικών διαδρόμων για τοπική αστική και προαστιακή συγκοινωνία σε πόλεις μεγάλου και μεσαίου μεγέθους στην Ευρώπη είναι πολύ διαδεδομένη, είτε με την μορφή της παράλληλης με τα υπεραστικά δρομολόγια υπηρεσίας αστικών και προαστιακών τραίνων, είτε με την μορφή του tramtrain (π.χ. Καρλσρούη, Σααρμπρύκεν κλπ). Το Tramtrain είναι ένα σύγχρονο μέσο, οικολογικό, ασφαλές, αθόρυβο, αξιόπιστο, που μπορεί να καλύψει ευέλικτες διαδρομές εντός πόλης, έχει όμως τη δυνατότητα να προεκταθεί και εκτός πόλης σε κλασσική σιδηροδρομική γραμμή. Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να καλύπτει τη διαδρομή από Ψαθόπυργο έως Κάτω Αχαΐα. Όπως έχουμε προτείνει και στο παρελθόν με μελέτη μας (Α. Γαλάνης, 2003), θα μπορούσε εντός πόλης να επεκταθεί προς Τ.Ε.Ι. (μέσω Ελ. Βενιζέλου) και προς Νοσοκομείο Ρίου – Πανεπιστήμιο (μέσω Εγνατίας) καλύπτοντας έναν οδικό δακτύλιο: Ο δακτύλιος αυτός συνδέει όλα τα κομβικά σημεία της πόλης: Ιστορικό Κέντρο, Νέο Λιμάνι, Α.Τ.Ε.Ι., Εθνικό Στάδιο, Νοσ. «Αγ. Ανδρέας», Νέα Δικαστήρια, Άνω Πόλη, Κάστρο, Νέο Μουσείο, Νέο Διοικητήριο, Πανεπιστήμιο, Νοσ. Ρίου, Αγυιά–Ρίον (Ξενοδοχεία). Ο δακτύλιος θα μπορεί να διατρέχεται και προς τις δύο κατευθύνσεις.
Γιώργος Νάθενας
Μαθηματικός-συγκοινωνιολόγος, μέλος της Επιτροπής Σιδηροδρομικών Μεταφορών του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων και του Δικτύου Ε.Π.Ι.Β.Α.ΤΗ.Σ για την Δημόσια Συγκοινωνία και την Βιώσιμη Κινητικότητα.
Ανδρέας Γαλάνης
Επιχειρησιακός Ερευνητής, Ειδικός Δημόσιων Συγκοινωνιών, Συνεργάτης του Εμπορικού Συλλόγου Πατρών, μέλος του Δικτύου Ε.Π.Ι.Β.Α.ΤΗ.Σ για την Δημόσια Συγκοινωνία και την Βιώσιμη Κινητικότητα.
28 Δεκεμβρίου 1978 - Ανακήρυξη στρατιωτικού νόμου σε 15 επαρχίες του τουρκικού Κουρδιστάν με σκοπό την εμπόδιση εξωτερίκευσης στοιχείων και πληροφοριών των δεινών του κουρδικού λαού. Δεκέμβριος του 1978 - 110 Κούρδοι σφαγιάζονται στην πόλη Καχραμανμαράς. Δεκέμβριος του 1979 έως Σεπτέμβριο του 1980 - Διαμάχες μεταξύ Κούρδων και του τουρκικού κράτους ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα βίας με αποτέλεσμα το θάνατο 2.812 Κούρδων πολιτών κατά πλειοψηφία, σε διαφορετικά γεγονότα. Ιούλιος του 1980 - Ξαφνικό ξέσπασμα βίας στο Κορούμ, κεντρική Ανατόλια, με αποτέλεσμα το θάνατο 30 ατόμων και τη μαζική έξοδο του πληθυσμού της περιοχής. Καλοκαίρι του 1983 - Σύμφωνα με ένα νέο νόμο, απαγορεύεται η χρήση γλώσσας, κατά τις καθημερινές συνομιλίες ή τις συγκεντρώσεις, η οποία δεν είναι αναγνωρισμένη ως η επίσημη γλώσσα από άλλη χώρα (το όλο θέμα αναφερόταν στην κουρδική γλώσσα). 1984 - Η Τουρκία φράζει την τροφοδότηση νερού από τον ποταμό Αλκουίκ, ο οποίος πηγάζει από την Τουρκία και φτάνει έως το νότιο Αλλέπο, στη Συρία, με σκοπό την ερήμωση της περιοχής εφόσον η πεδιάδα καταστραφεί από την ξηρασία. Φεβρουάριος 1988 - Οργανωμένη σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια του Αρμενικού πληθυσμού των πόλεων Μπακού και Σουμγκάιτ. Πρόκειται για μια πανομοιότυπη νύχτα σφαγής με αυτή της Κωνσταντινούπολης το 1955.
Η ανάπτυξη ΕΘΝΙΚΗΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ είναι Άσκηση Πολιτικής ή εναρμόνιση στις επιταγές του Συντάγματός μας;
Τους τελευταίους μήνες η Ειδική Γραμματέας Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων του Υπουργείου Παιδείας και διά βίου μάθησης, κα Θάλεια Δραγώνα, επαναλαμβάνει συνεχώς σε συνεντεύξεις της σε ΜΜΕ ότι η δασκάλα του Μεγάλου Δερείου Χαρά Νικοπούλου δεν πρέπει ν' ασκεί πολιτική στο χώρο του σχολείου, χωρίς, όμως, ούτε μία φορά να εξειδικεύει και να διασαφηνίζει τι εννοεί. Ταυτόχρονα δηλώνει ότι Χαρά Νικοπούλου είναι μία δασκάλα που κάνει πολύ καλά τη δουλειά της ως εκπαιδευτικός!!! Ποιο από τα δύο ισχύει δεν έχει ξεκαθαρίσει, μέχρι σήμερα η κα Δραγώνα. Η Χαρά Νικοπούλου είναι μία καλή δασκάλα, η οποία κάνει άριστα το εκπαιδευτικό της έργο και γι' αυτό το Υπουργείο Παιδείας και δια βίου μάθησης τη βράβευσε τον Μάρτιο του 2010 μεταξύ των ογδόντα καλύτερων εκπαιδευτικών, ή η Χαρά Νικοπούλου είναι μία χείριστη δασκάλα, η οποία αντί ν' ασχολείται με το διδασκαλικό και εκπαιδευτικό της έργο ασκεί ανεπίτρεπτα πολιτική εντός των σχολικών αιθουσών και μάλιστα επί μικρών παιδιών του δημοτικού σχολείου; Ποιο από τα δύο είναι η αλήθεια; Και εάν είναι το δεύτερο για ποιον λόγο το Υπουργείο Παιδείας βράβευσε τη Χαρά Νικοπούλου;
Η ειδική γραμματέας του Υπουργείου μέσα στις θολές, ασαφείς και φυσικά χωρίς συγκεκριμένες αναφορές, κατηγορίες και αιχμές της προς τη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, θεωρεί άσκηση πολιτικής εκ μέρους της ελληνίδας δασκάλας τη διδασκαλία στους μαθητές της, της ελληνικής ιστορίας, της επαναστάσεως του 1821, των ηρώων της ελληνικής επαναστάσεως, τη διδαχή τραγουδιών που σχετίζονται με τους ήρωες του 1821 και της επί τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς των Ελλήνων από τους Οθωμανούς, της διενέργειας παρελάσεων την 25η Μαρτίου, της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στους μαθητές του σχολείου και πολλές φορές και σε ώρες πέραν του αυστηρού διδακτικού ωραρίου, της διδασκαλίας στα παιδιά των Ελλήνων μουσουλμάνων και της εμπέδωσης από τους μικρούς μαθητές του μειονοτικού σχολείου ότι είναι γνήσια ελληνόπουλα, απόγονοι όλων αυτών που έχυσαν το αίμα τους άφθονο για να ζούμε όλοι σήμερα ελεύθεροι και ν' απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Όλα τα παραπάνω, όμως, κα ειδική γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας περιλαμβάνονται και στις εγκυκλίους του Υπουργείου Σας προς τους δασκάλους όλων των σχολείων απανταχού στην ελληνική επικράτεια. Αναρωτιέμαι δε γνωρίζει η κα Θάλεια Δραγώνα ότι οι εγκύκλιοι και οι οδηγίες του ίδιου του Υπουργείου, όπου έχει επιλεγεί-τοποθετηθεί ως ειδική γραμματέας, προς όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες δάσκαλους, όπου κι εάν αυτοί υπηρετούν ομιλούν για υποχρέωση αυτών να διδάσκουν όλα τα παραπάνω. Δε γνωρίζει η κα Θάλεια Δραγώνα ότι το Υπουργείο Παιδείας δε διαφοροποιεί τη στάση του και τις οδηγίες του προς τους δασκάλους οι οποίοι υπηρετούν στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, αλλά τ' αντιμετωπίζει όπως και όλα τα υπόλοιπα σχολεία στην ελληνική επικράτεια. Υπάρχει κάποια εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας που απαγορεύει τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης; Δεν προβλέπουν οι εγκύκλιοι του Υπουργείου τη διενέργεια παρελάσεων, τη διδασκαλία της ιστορίας της ελληνικής επαναστάσεως του 1821 και του ελληνικού αγώνα εναντίον των οθωμανών κατά τα τετρακόσια και πλέον έτη της σκλαβιάς μας;
Ως πρωτίστως Έλλην πολίτης, δευτερευόντως ως δικηγόρος και τέλος ως αδελφός της Χαράς Νικοπούλου, υπενθυμίζω στην "κα" ειδική γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας ότι το άρθρο 16§2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΑΣ, το οποίο έχει ψηφίσει η Ελληνική Βουλή συμπεριλαμβανομένου και του σήμερα κυβερνώντος κόμματος, ορίζει ρητώς ότι «2.Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της ΕΘΝΙΚΗΣ και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Το άρθρο αυτό «κα» ειδική γραμματέα δεσμεύει και υποχρεώνει συνταγματικά την εκάστοτε κυβέρνηση ν' αναπτύσσει σε όλους ανεξαιρέτους τους Έλληνες πολίτες ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, επιταγή την οποία είναι υποχρεωμένοι ν' ακολουθούν και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί. Το Σύνταγμά μας όχι μόνον δεν κάνει διάκριση μεταξύ των Ελλήνων πολιτών άλλα υποχρεώνει την πολιτεία και το κράτος ν' αναπτύσσει υποχρεωτικά την εθνική και θρησκευτική συνείδηση σ' όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες, όπου κι εάν αυτοί ζουν από το Καστελόριζο μέχρι τον Έβρο, από την Ήπειρο και τα Επτάνησα μέχρι την τελευταία εσχατιά της Ελλάδος. Γι αυτό άλλωστε και η υπ' αριθμ. 16287/08.02.1978 εγκύκλιος της Διευθύνσεως Μειονοτικών Σχολείων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με θέμα «Τρόπος διορισμού διευθυντών και υποδιευθυντών των μειονοτικών δημοτικών σχολείων ως και αρμοδιότητες και καθήκοντα υποδιευθυντών των σχολείων αυτών», η οποία απευθύνεται στους Διευθυντές και Υποδιευθυντές των Μειονοτικών Δημοτικών Σχολείων της Θράκης, ορίζοντας τα καθήκοντα διευθυντού και υποδιευθυντού στα εν λόγω σχολεία, αναφέρει στο άρθρο 2§4 ότι «Καταρτίζουν το χρονοδιάγραμμα των εκδηλώσεων κατά τις εθνικές επετείους, τις ημέρες αποτίσεως τιμής στους ήρωες και τις λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις» και στην §16 ότι «Καταρτίζουν τα σχέδια των παιδαγωγικών και διδακτικών εργασιών, ώστε να υλοποιούνται οι σκοποί της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, ΕΘΝΙΚΗΣ αγωγής και εκπαιδεύσεως, γι' αυτό έρχεται σε επαφή με τα όργανα του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας προπαρασκευάζοντας τις αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις». Η εν λόγω εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας, η οποία ισχύει πλήρως και σήμερα είναι απολύτως εναρμονισμένη με την ως άνω συνταγματική επιταγή, φαίνεται, όμως, ότι και αυτήν την αγνοεί η ειδική γραμματέας του Υπουργείου.
Η "κα" ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας και δια βίου μάθησης, τοποθετημένη σε μία θέση νευραλγική, όχι μόνον λησμονεί ανεπίτρεπτα το συγκεκριμένο σαφές άρθρο του ισχύοντος Συντάγματος, το οποίο και η ίδια με την ιδιότητα την οποία φέρει θα έπρεπε με συνταγματική υποταγή στον υπέρτατο νομοθετικό κανόνα του Ελληνικού Κράτους ν' ακολουθεί, ως και τη σαφή εγκύκλιο του Υπουργείου, αλλά φαίνεται ότι τα παραβιάζει συνεχώς, εμμένοντας μέχρι σήμερα στη στάση της αυτή.
Το περίεργο και οξύμωρο είναι ότι το πολιτειακό όργανο του ελληνικού κράτους, [δηλαδή η ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας], το οποίο υποτίθεται αποτελεί εκφραστή και θεματοφύλακα του Ελληνικού Συντάγματος και εφαρμοστή, ως πολιτικό και κυβερνητικό όργανο, του υπέρτατου νομοθετήματος της Ελληνικής Πολιτείας, το όργανο αυτό φαίνεται ότι δεν ενστερνίζεται τη συνταγματική επιταγή προς το Κράτος για ανάπτυξη εθνικής συνείδησης προς όλους τους Έλληνες, παραβιάζοντας πλέον τον υπέρτατο Ελληνικό Κανόνα Δικαίου, σε κρίσιμα και ευαίσθητα ζητήματα.
Είναι, όμως, σε όλους γνωστό και το επισημαίνω και στην ειδική γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας, υπενθυμίζοντάς της το, ότι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ εντολές, θέσεις, οδηγίες και προτροπές ακόμη και όταν προέρχονται από κυβερνητικά και πολιτικά πρόσωπα είναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ και ως τέτοιες δεν γίνονται αποδεκτές τόσο από τους Έλληνες πολίτες όσο και από τους Δημοσίους Υπαλλήλους και Λειτουργούς, οι οποίοι, μάλιστα οφείλουν και υποχρεούνται, βάσει του υπέρτατου πολιτειακού νομοθετήματος και με γνώμονα τις σαφείς επιταγές του Συντάγματος, να μην υπακούουν και να μην τις εφαρμόζουν ως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ, χωρίς τούτο να επισύρει καμία απολύτως πειθαρχική ή άλλη ποινή.
Θα ήταν, λοιπόν χρήσιμο, αλλά και επιτακτικό η ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο όσο και εάν κάποιοι δε θέλουν να λέγεται «ΕΘΝΙΚΗΣ», είναι εν τοις πράγμασι «ΕΘΝΙΚΗΣ» παιδείας, βάσει ρητής συνταγματικής επιταγής, να φρεσκάρει λίγο τη μνήμη της διαβάζοντας και πάλι προσεκτικά τη διάταξη του άρθρου 16§2 του Συντάγματος, ως και το άρθρο 2§§4 & 16 της ως άνω εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας, αντί να δίδει συνεντεύξεις, που στηρίζονται σε ανύπαρκτα γεγονότα, θολές και ασαφείς κατηγορίες και θέσεις παραβιάζουν κατάφωρα το Ελληνικό Σύνταγμα, στο οποίο υποτίθεται ότι υποχρεούται να υπακούει.
Η ειδεχθής δολοφονική επίθεσις με αθώα θύματα της Σιωνιστικής Εβραϊκής Κυβέρνησης εντός των διεθνών χωρικών υδάτων κατά αόπλων ειρηνικών ακτιβιστών, που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στους αποκλεισμένους Παλαιστινίους κατοίκους της Γάζας αποτελεί έγκλημα που εμπίπτει στην αρμοδιότητα του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου.
Η άμεση υποχρέωσις της Κυβέρνησης μας, διερμηνεύουσα το κοινό αίσθημα του λαού μας, είναι να καταδικάσει απεριφράστως και μετά σκληρότητος τη Σιωνιστική Κυβέρνηση του Ισραήλ και τις τρομοκρατικές, άθλιες και εγκληματικές πρακτικές της. Ο δε Πρωθυπουργός μας και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς επιβάλλεται να συμβάλλει στην διεθνή καταδίκη των κακουργηματικών κατά του διεθνούς δικαίου και της ανθρωπότητος αδικοπραγιών της Σιωνιστικής Ισραηλινής ηγεσίας. Αποδεκνύεται πασιδήλως δυστυχώς, ότι το Σιωνιστικό Εβραϊκό Κράτος ακυρώνει εμπράκτως την τιμή και τον σεβασμό που οφείλει η διεθνής κοινότης στην μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, εφ’ όσον μιμείται και εφαρμόζει απολύτως τις εγκληματικές, κακουργηματικές και άθλιες πρακτικές του Γερμανικού φασιστικού τέρατος.
Η ιδιότυπη ασυλία που απολαμβάνει η Σιωνιστική Κυβέρνηση του Ισραήλ με πάτρονα την Αμερικανική υπερδύναμη στα διεθνή φόρα, αποδεικνύεται από την παρατεινόμενη κατοχή των αραβικών εδαφών και το πυρηνικό οπλοστάσιο που διατηρεί την στιγμή που σχετική προσπάθεια εξοπλισμού του γειτονικού Ιράν αποτελεί αιτία πολέμου δια την διεθνή κοινότητα.
Καταγγέλλουμε το διαρκές έγκλημα του Σιωνιστικού Εβραϊκού Κράτους και καλούμε την Κυβέρνησή μας, αντί της αχρώμου και αναιμικής σχετικής ανακοινώσεώς της, να προβή σε όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την πλήρη και ουσιαστική καταδίκη της Σιωνιστικής Εβραϊκής ηγεσίας και την άμεση παραπομπή της στο διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Η περικοπή που διαβάζεται σήμερα την Κυριακή των Αγίων Πάντων, ή των μαρτύρων πάντων, όπως λεγόταν παλαιότερα, αποτελείται από σταχυολογημένα λόγια του Ιησού από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου.
Στα λόγια αυτά του Χριστού υπογραμμίζονται τρία κυρίως σημεία, που απευθύνονται στους μαθητές Του και δι’ αυτών σε κάθε μέλος της Εκκλησίας Του : το θάρρος της ομολογίας πίστεως στο Χριστό, η άρση του σταυρού και η απαγκίστρωση από τα επίγεια δεσμά. Τρία σημεία που χαρακτηρίζουν όλους τους μάρτυρες και αγίους που τιμά σήμερα η Εκκλησία την μνήμη τους.
Αυτοί λοιπόν οι Άγιοι αποτελούν την κρίση του κόσμου μας. Οι Άγιοι αγάπησαν τον Χριστό περισσότερο απ’ οτιδήποτεάλλο στον κόσμο. Πρόκειται για μια αγάπη- δώρο του Θεού. Αγάπησαν το Θεό μέχρι το μίσος προς τον εαυτό τους, κάτι που συνιστά την τελειότατα της αγάπης, κατά τον γέροντα Σωφρόνιο. Αυτό σημαίνει, ότι νίκησαν τον εαυτό τουςμέσα από τη σύγκριση τους με τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος στο πρόσωπό Του αποκαλύπτει στους στουςΑγίους τον τέλειο Θεό και τον τέλειο άνθρωπο.
Οι Άγιοι είχαν προσωπική σχέση με το Χριστό μέσω της προσευχής και των μυστηρίων της Εκκλησίας. Αγάπησαν τις εντολές Του και με την τήρηση τους Τον γνώρισαν βαθύτερα, γιατί η τήρηση τους μόνο με την ανθρώπινη δύναμη και θέληση είναι ακατόρθωτη. Γι’ αυτό θεμελιώδης αρετή των Αγίων είναι ταπείνωση, που θεραπεύει την πρωταρχική αιτία του κακού, την υπερηφάνεια. Η ταπείνωση συνδεδεμένη με την προσευχή, ενισχύει τον άνθρωπο με την δύναμη του Αγ. Πνεύματος. Γι’ αυτότην Κυριακή της Πεντηκοστής γιορτάζουμε όλους μαζί τους Αγίους, επειδή είναι τα αποτελέσματα της Πεντηκοστής. Είναι οι καρποί της αγιαστικής ενέργειας του Αγ. Πνεύματος μέσα στην Εκκλησία.
Θέλουμε, όμως σήμερα να σταθούμε σε ένα σημαντικό σημείο του Ευαγγελικού αναγνώσματος που αναφέρεται στον τρόπο που θα γίνει η κρίση του κόσμου. Η παρουσία και ο ρόλος των Αγίων σ’ αυτή, μας δείχνει από μια άλλη σκοπιά το περιεχόμενο της εκκλησιαστικής ζωής.
Ο Χριστός έδειξε, ότι η αγάπη Του δεν είναι φυσικής τάξεως και αποκάλυψε στους μαθητέςΤου τη μεγάλη δόξα που θα έχουν αυτοί που εγκατέλειψαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν. Αυτοί όχι μόνο θα κριθούν, αλλά μαζί με τον Χριστό θα κρίνουν τον κόσμο. Την κρίση του κόσμου θα την κάνει ο Χριστός και οι μαθητές Του. Και χρησιμοποίησε πολλούς τρόπους για να περιγράψει το μυστήριο της κρίσεως του κόσμου. Εκτός από την περιγραφή του ευαγγελιστή Ματθαίου ( 25,31-46), σήμερα μας αποκαλύπτει μια σπουδαία πτυχή αυτού του μυστηρίου.
Κρίση του κόσμου θα είναι η αποκάλυψη « εν δόξη» του αυθεντικού ανθρώπου στο πρόσωπο του Υιού του Θεού. Και αυτή η αποκάλυψη θα φέρει στο φως την ανομία μας. Ουσιαστικά η κρίση δεν θα γίνει μόνο ανάμεσα στο Χριστό και τους ανθρώπους, αλλά και στους Αγίους και τους άλλους ανθρώπους. Θα μας κρίνουν οι άνθρωποι που ζουν μαζί μας ή που έζησαν με τις ίδιεςσυνθήκες μ’ εμάς, που τήρησαν τις εντολές του Θεού. Αυτοί θα διαλύσουν όλες τις προφάσεις που προβάλλουμε στη συνείδηση μας για να σωπάσει.
Οι Άγιοι δεν θα περάσουν από κρίση κατά την Β΄ παρουσία, γιατί περνούν κατά την διάρκεια της ζωής τους, όπως διασώζει η παράδοση των αγίων πατέρων. Η ζωή των Αγίων είναι κρυμμένη «εν Χριστώ συν τω Θεώ» και είναι απρόσιτη για την ανθρώπινη διάνοια.
Είναι ενδιαφέρον να γνωρίσει κανείς τον τρόπο που πέρασαν οι Άγιοι την μέλλουσα κρίση πριν την κοίμηση τους. Ο φόβος του θανάτου έχει ως κύριο συστατικό το φόβο της κρίσης που τον ακολουθεί. Οπότε, η στάση μας απέναντι στο θάνατο μαζί με το περιεχόμενο της επίγειας ζωής μας, γίνεται η βίωση της μέλλουσας κρίσης.
Κατά τον Άγ. Συμεών τον Ν. Θεολόγο, η χάρη του Θεού αποκαλύπτεται σ’ αυτούς που ζουν σύμφωνα με το θέλημα Του. Η αποκάλυψη του Θεού είναι κρίση του ανθρώπου, γι’ αυτό βλέπουμε τους δικαίους της Π. Διαθήκης και τους Αγίους της Εκκλησίας να έχουν ταπεινή γνώμη για τον εαυτό τους. Αντίθετα η υπερηφάνεια δηλώνει, ότι η χάρη του Θεού απουσιάζει από τον άνθρωπο.
Απ’ όλα αυτά γίνεται φανερό, ότι η Εκκλησία με το να μας φέρνει σε κοινωνία με τον Θεό, μας οδηγεί στη βίωση της κρίσεως πριν από την Β΄ παρουσία. Τότε ο κόσμος θα ανακαινισθεί και θα νικηθεί οριστικά ο θάνατος. Όμως δεν θα κριθούν όλοι. Ο αληθινάπιστός «έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται ( Ιωάν. 5,24).
Με βάση αυτά, το έργο της Εκκλησίας παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Οδηγεί τον άνθρωπο σε μια ελευθερία χωρίς όρια, που είναι καρπός της υπακοής στο θέλημα του Θεού. Ξεπερνά ακόμη τα όρια της τελικής κρίσης.
Πρακτικά όμως, πως μπορούμε να παραδώσουμε τον εαυτό μας στην κρίση του Θεού; Με την προσευχή, λέγει ο Άγ. Ιωάννης της Κλίμακος. Διότι η προσευχή είναι αληθινό δικαστήριο και κριτήριο και βήμα του Κυρίου, προ του μελλοντικού βήματος.
Σ’ αυτή η χάρη του Θεού φανερώνει την ανομία μας και μας οδηγεί στη μετάνοια και αλλαγή του εαυτού μας.
1οςΌτι οι πατέρες θέσπισαν την εορτή αυτή μια εβδομάδα μετά την πεντηκοστή, για να φανερωθούν στον κόσμο οι καρποί του Αγίου Πνεύματος. Για να φανερωθούν τα χαρίσματα και η δύναμη που μοίρασε ο Παράκλητος στους πιστούς καθιστώντας τους έτσι αγίους. Έτσι βλέπουμε, ήδη από την ημέρα της πεντηκοστής, οι απόστολοι να μιλούν ξένες γλώσσες. Ο Πέτρος ο οποίος απαρνήθηκε τον Χριστό τρεις φορές, τις δύο μάλιστα μπροστά σε δύο υπηρέτριες της αυλής του αρχιερέως, αμέσως μετά την πεντηκοστή, βγάζει την πρώτη ομιλία του και μιλάει για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, για την θεότητα του Χριστού, ότι αυτός ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας, και ελέγχει τους Ιουδαίους για το ανοσιούργημα που διέπραξαν. Που βρήκε τη δύναμη ο Πέτρος και το θάρρος; Ήταν δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Το ίδιο και οι πράξεις των μετέπειτα αγίων. Γι’ αυτό αμέσως μετά την πεντηκοστή εορτάζουμε τους Αγίους Πάντας.
2οςΈνας άλλος λόγος που θεσπίστηκε η εορτή αυτή είναι γιατί επιβαλλόταν όλοι οι άγιοι που τιμώνται χωριστά να συναχθούν σε μία κοινή εορτή, για να φανεί μ’ αυτόν τον τρόπο ότι όλοι μαζί αγωνίστηκαν για το ίδιο πρόσωπο, τον Χριστό, σ’ ένα κοινό στάδιο, το στάδιο της χριστιανικής αρετής, και ενός Θεού δούλοι ήσαν κι απ’ αυτόν αξίως έλαβαν τους στεφάνους της νίκης. Έτσι η κοινή αυτή εορτή είναι μια παρόρμηση αλλά και μια ελπίδα ότι όλοι οι πιστοί αν αγωνισθούν όπως αγωνίστηκαν εκείνοι θ’ απολάβουν κι αυτοί τους στεφάνους της εν Χριστώ νίκης και της κατά Θεόν τελειώσεως. Μας λένε οι Πράξεις των Αποστόλων (1,15) ότι οι πρώτοι πιστοί, 120 τον αριθμόν, όλοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα κατά την ημέρα της πεντηκοστής, και όλοι ζήσανε την εμπειρία της θεώσεως. Συνεπώς η αγιότητα δεν είναι μόνο για κάποιους εκλεκτούς αλλά για όλους τους χριστιανούς.
3οςΚαι ένας τελευταίος λόγος που προκάλεσε τη σύσταση της συλλογικής αυτής εορτής είναι ο εξής· Υπάρχουν άγιοι που είναι γνωστοί και τιμώνται με πανηγύρεις από την Εκκλησία. Υπάρχουν όμως και άγιοι άγνωστοι και αφανείς. Κάποιους τους γράφει η ιστορία όλοι τους όμως γράψανε την ιστορία της Εκκλησίας. Αυτούς λοιπόν τους αγνώστους αγίους τους γιορτάζει η Εκκλησία μας με τους γνωστούς μαζί. Κάτι ανάλογο κάνει και η πολιτεία με το «Μνημείο του αγνώστου στρατιώτου»