Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Αρχιμ. ΕΦΡΑΙΜ Φιλοθεϊτης

«Ει δε και δεν αποκτήσεις αυτογνωσίαν, αλλ’ υπολογίζεις εις τον κόπον σου, γνώριζε ότι πάντοτε μακράν της οδού θα ευρίσκεσαι. Διότι δεν λέγει ο προφήτης: « ίδε, Κύριε τον κόπον μου», αλλ’ « ίδε», λέγει, « την ταπείνωσιν μου και τον κόπον μου».  Ο κόπος είναι δια το σώμα, η ταπείνωσις δια την  ψυχήν και πάλιν τα δύο ομού, κόπος και ταπείνωσις δι’ όλον τον άνθρωπον». 

π.Γ.Στ.

ΠΟΣΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ;



            Συνολικός πληθυσμός  άτομα : 9.000.000.
           
            Άτομα άνω των 66 ετών :          2.000.000

            Απομένουν να εργασθούν:         7.000.000

            Άτομα κάτω των 18 ετών:          3.000.000

            Απομένουν να εργασθούν:          4.000.000

            Δημόσιοι υπάλληλοι:                   1.500.000

            Απομένουν να εργασθούν:          2.500.000

            Στρατιωτικοί και κληρικοί:             500.000

            Απομένουν να εργασθούν:          2.000.000

            Κυβερνητικοί και άλλοι επίσημοι:500.000

            Απομένουν να εργασθούν:           1.200.000

            Τεμπέληδες που δεν επιθυμούν να
                        Εργασθούν:                           1.188.000

            Απομένουν να εργασθούν:                  12.000

            Φυλακισμένοι:                                     11.998

            Απομένουν να εργασθούν:                             2

            Επομένως ΕΣΥ και ΕΓΩ πρέπει να εργασθούμε σκληρά.
            Απομένεις όμως ΕΣΥ γιατί ΕΓΩ έχω κουρασθεί να τα κάνω όλα…!

            (Ηλ. Γιαβρή, Συνταξ. Διδασκάλου « ΣΥΛΛΟΓΗ» 

π.Γ.Στ

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ


Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

            Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει τους δύο πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Πρόκειται για δύο διαφορετικούς τύπους με αντίθετο ξεκίνημα, με διαφορετικές προϋποθέσεις, αλλά που κατέληξαν στο ίδιο τέρμα.
            Ο ένας, ο Πέτρος είναι μαθητής του χριστού. Ο άλλος, ο Παύλος διώκτης. Ψαράς ό ένας, σοφός ο άλλος. Ώριμος ο Πέτρος, νεαρός ο άλλος. Φορέας Ιουδαϊκών αντιλήψεων ο ένας, υπερεθνικών ό άλλος. Οι αντιθέσεις μεταξύ τους ήταν μεγάλες, κι’ όμως είχαν το ίδιο τέρμα. Και οι δύο γίνονται απόστολοι, μάρτυρες και άγιοι.
            Ο χριστιανισμός δεν καταργεί την προσωπικότητα του ανθρώπου, αλλά τη μεταμορφώνει, την αγιάζει και την εναρμονίζει στην ποικιλία του πνευματικού στερεώματος. Της δίνει κοινά κριτήρια αλήθειας και την αφήνει ελεύθερη να πορεύεται με το δικό  της βήμα προς τη Βασιλεία του Θεού.
            Αλλοίμονο αν συνέβαινε το αντίθετο, Η Εκκλησία θα γινότανε μια άμορφη μάζα, μια βιομηχανία. Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο μοναδικό και ανεπανάληπτο και επιθυμεί τον αγιασμό του, χωρίς να χάσει την προσωπικότητα του.
            Δυστυχώς παρουσιάσθηκαν πολλοί και μάλιστα εν ονόματι του Χριστού, θέλησαν να καταργήσουν την ελευθερία του προσώπου  μέσα στον χριστιανισμό. Πρόκειται για παραχαράκτες που απονευρώνουν τον χριστιανισμό και τον κάνουν οργάνωση και σύστημα. Αποτέλεσμα η ατονία, η νεύρωση και έλλειψη έλξης. Η ζωή γίνεται θάνατος, η χαρά λύπη και η γνησιότητα νοθεία.
            Αντίθετα, όπου η αλήθεια και η ελευθερία εκεί η αγιότητα και η αληθινή πνευματική δημιουργία.
            Η σημερινή εορτή των Αγίων Αποστόλων, Πέτρου και Παύλου, αυτό μας υπογραμμίζει. Η αγιότητα καλλιεργείται στην αλήθεια και στην ελευθερία. Όλοι μπορούμε ν’ απολαύσουμε τη δωρεά της αγιότητας σ’ οποιονδήποτε τύπο και αν ανήκουμε, φτάνει ν’ ανήκουμε συγχρόνως στην αλήθεια και στην ελευθερία.

π.Γ.Στ.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Πως θα προφυλαχθούμε από την αμαρτία;

Γέρων ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Αιγίνης

            « Να  προσέχετε τους λογισμούς. Να εναντιώνεσθε εις αυτούς. Δεν αφήνουν εύκολα τον άνθρωπο. Συνέχεια έρχονται και τον πολεμούν. Εσείς να προσπαθείτε να τους διώχνετε. Έρχεται ένας πονηρός λογισμός και σας λέει να κάνετε κάτι. Εσείς να λέτε, «όχι, δεν θα το κάνω». Επιμένει αυτός, θα επιμείνετε και εσείς. Να φροντίζετε να έχετε δύναμη δια να τον διώξετε. Αν δεν κάνετε αυτό που σας είπε ο λογισμός, δεν είναι αμαρτία.. Αμαρτία είναι η πράξη, όχι η προσβολή του λογισμού.
            Χρειάζεται προσοχή όμως, διότι πολλές φορές οι λογισμοί προκαλούνται από μας τους ίδιους, από τα πάθη μας .Τις περισσότερες φορές αν δεν δώσεις αιτία, δεν έρχεται ο λογισμός μόνος του. Π.χ. αν κοιτάξεις πονηρά ή έστω με περιέργεια κάτι, αυτό που είδες θα έλθει το βράδυ και κυρίως κατά την ώρα της προσευχής, δια να σε βασανίζει.
            Εφ’όσον δεν φροντίζουμε ν’ αποφεύγουμε τις αιτίες δεν μπορεί, θα έλθει ο πόλεμος. Και τότε όμως δεν πρέπει να ολιγωρήσουμε αλλά να πολεμήσουμε. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις βέβαια ο πόλεμος θα είναι πιο σκληρός. Θα χρειασθεί εντονότερος αγώνας δια να νικήσουμε τους λογισμούς. Δι’ αυτό είναι καλύτερα ν’ αποφεύγουμε τις αιτίες των παθών. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Έτσι και δεν προσέξετε ή αφήσετε τους λογισμούς να ριζώσουν, θα σας κάνει κουρέλι ο πειρασμός. Να καταφεύγετε αμέσως στην προσευχή. Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο όπλο. Να κάνετε το σημείο του σταυρού και να λέτε: « Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς» ή « Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου». Αν επικαλεσθείτε τον Θεό και την παναγία και προσεύχεσθε με ταπείνωση, σύντομα θα απαλλαγείτε από τους κακούς λογισμούς. Δεν πρέπει όμως να εφησυχάζετε. Να προσέχετε συνέχεια, ν’ ασφαλίζετε τον εαυτό σας, δια ν’ αποφεύγετε αυτόν τον πόλεμο των λογισμών. Αν ο νους σας είναι διαρκώς στα πνευματικά, αν σε ό, τι βλέπετε και ακούτε, αποδίδετε πνευματικό νόημα, τότε ο εχθρός δεν θα βρει είσοδο δια να εισέλθει και θ’ αναχωρήσει».

(ΣΥΓΧΡΟΝΟ  ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ )

π.Γ.Στ.

ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ


Γαλάτεια Βέρρα

Σβήσε το φως. Μήπως και αποκοιμηθεί ο ταραχώδης βίος.
Σκέπασε τα όνειρα. Το κρύο τα διαπερνά.
Δύσκολες στιγμές. Φτιαγμένες από φωτιά και θειάφι.
Κεραυνοί αυλακώνουν τον ορίζοντα. Κι’ εσύ περιεργάζεσαι απλά το φοβερό τοπίο…
Στις χούφτες  σου κρατάς καραμέλες των παιδικών σου χρόνων.
Τα χέρια που τις πρόσφερες φάνταξαν αφιλόξενα.
Τα συναισθήματα σιώπησαν.
Γύρισες σελίδα.
Όλα πιο καθάρια, πιο λευκά. Στο εξής θα στρέφεσαι προς την ανατολή.
Ο διχασμός έπαψε να σε εγγίζει.
Η αλαζονεία υποχώρησε σαν χάρτινος πύργος.
Ο ουρανός εμφάνισε τα πρώτα του αστέρια.
Κι εσύ, με το στερνό χαμόγελο σφράγισες την υπόσχεση.

( « Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΗΧΩΝ»)
π.Γ.Στ.

Ευτυχία προ της πτώσης

Αρχμ.Αστέριος Χατζηνικολάου

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο μέσα στην κατάσταση της μακαριότητας, στον παράδεισο. Ο άνθρωπος όμως έπεσε στην αμαρτία. Μπήκε η αμαρτία στον κόσμο, μπήκε η δυστυχία, μπήκε η φθορά, ο θάνατος. Αυτά δεν τα έκανε ο Θεός. Αυτά τα έκανε η πονηρία του διαβόλου και η απερισκεψία του ανθρώπου, που συνεργάστηκε μαζί του. Ο Θεός δεν έφτιαξε θάνατο. Δεν έφτιαξε δυστυχία, πόνο. Αυτά ήρθαν μετά, από τότε που επα­ναστάτησε ο άνθρωπος κατά του θεού. Ο Θεός όμως συμφιλιώνει τον εαυτό του με τον άνθρωπο και γι' αυτό στέλνει στον κό­σμο τον Υιό του. Έρχεται ο Θεός χωρίς να μας έχει ανάγκη, αλλά επειδή μας έχει αγά­πη, για να μας κάνει πάλι φίλους του, δικούς του. Και όσο κανείς γνωρίζει τον Θεό δια του προσώπου του Υιού του τόσο επανακτά αυτή την ευτυχία, αυτή τη χάρη, αυ­τά που έχασε με την πτώση του στην αμαρτία· και ήδη από εδώ μπορεί να προγεύεται και να προαπαλαμβάνει αυτά που αιω­νίως και στον τέλειο βαθμό θα απολαμβά­νει στη βασιλεία του Θεού, μετά τη Δευτέ­ρα Παρουσία.
(Απόσπασμα από ομιλία στα Αρσάκεια Σχολεία )
Χαρ.Γ.Στανίτσας

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ο Κωστής Παλαμάς για τον Αλ.Παπαδιαμάντη

Κωστς Παλαμς

καλόγερος ποιητής, σκεδιάζοντας συχν πυκν «τ γερ λληνικά» το σκολειο του γι ν διαβαστ πό τους, σν κενον, γραμματισμένους, καθς φαντάζεται, κα διαβασμένους ναγνστες του, ποιητς ατς εναι διπρόσωπος.
Μὲ τὴν ψυχὴ του τὴν ἄλλη, ποὺ δὲν εἶναι ξεραμένη ἀπὸ τοῦ σκολειοῦ τὴν παράδοση, βλέπει, κουβεντιάζει, ἀνασταίνει, χρωματίζει, κάνει μουσικὴ τὴ σκέψη του, ἀνοίγει τὰ παράθυρα τοῦ σπιτιοῦ του γιὰ νἄμπη καθαρὸ μέσα του τὸ ἑλληνικὸ τὸ φῶς, ὁ ἑλληνικὸς ὁ ἀέρας, ἀνοίγει διάπλατες τὶς πόρτες του, γιὰ νὰ μπῆ μέσα στὸ σπίτι του καὶ νὰ καθήσῃ καὶ νὰ μιλήσῃ καὶ νὰ κλάψῃ καὶ νὰ χορέψῃ καὶ νὰ ζωγραφιστῇ καὶ νὰ ζήσῃ διαλεμένη, ξεκαθαρισμένη, μὰ πάντα, χωρὶς πόζα, χωρὶς ρητορική, χωρὶς καμιὰν ἔγνοια νὰ φαντάξῃ καὶ νὰ δειχτῇ, καὶ γιὰ τοῦτο σημαντικώτερη καὶ ἀληθινώτερη, ἁπαλὴ κι εὐγενικὴ πάντα κι ἐκεῖ ποὺ σὰν πρόστυχη φέρνεται κι ἐκεῖ ποὺ σὰν ἀκάθαρτη ξεμυτίζει, ἡ Ρωμιοσύνη κάποιων τόπων μας, μέσα στὰ νησιά μας, στὶς ἥμερες ἀκρογιαλιές μας, στὰ ζωγραφισμένα μας βουνά, στὰ ζαφειρένια μας κύματα, στὰ πρασινισμένα μας τὰ καλύβια, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἄντρες καὶ γυναῖκες, ἄνθρωποι φτωχοὶ καὶ λαϊκοὶ καὶ ἀκέριοι καὶ ἁγνοὶ καὶ παραστατικοὶ μέσα στὰ πάθη τους, στὶς ἀγάπες τους, στὰ γλέντια τους καὶ στὰ μεθύσια τους, στὸ σάλεμα καὶ στὴν ἀκινησία τους, στὴν ταπεινότητα καὶ στὴ μικρότητά τους.

Το τραύμα είναι όλων των Ελλήνων




Του Α. Λυκαύγη
Οσα τραυματικά για την εθνική αξιοπρέπεια (κι επώδυνα με όρους οικονομικών κατολισθήσεων) εισπράττονται από τους πολίτες στην Ελλάδα, τα ίδια τραυματίζουν επί άλλου έστω επιπέδου (αλλά στον αυτόν βαθμόν) και τους εκτός εθνικού μητροπολιτικού κέντρου Έλληνες. Όλους εμάς. Όχι μόνο για λόγους απλής (ή και απλοϊκής) συναισθηματικής αλληλεγγύης, αλλά και από άποψη εθνικής αυτοσυντηρήσεως. Όχι με όρους εθνικιστικών συνδρόμων. Κάθε άλλο. Αλλά γιατί:

?Όσο η Ελλάδα θ’ αποδυναμώνεται και όσο θα ταπεινώνεται (όπως εξοργιστικώς συμβαίνει σήμερα στα ξένα παζάρια της βαναύσου αδιστακτότητος), τόσο οι εκτός αυτής Έλληνες θα χάνουν το αυτονόητο και κυριολεκτικά μοναδικό για τους ίδιους στήριγμα. Και οι συνέπειες δεν χρειάζεται ιδιαίτερα προβλεπτική δεινότης για να προσδιορισθούν.

Αυτό δίδει άμεσα το δικαίωμα παρεμβάσεως. Όχι για να διογκώνονται τα προβλήματα και ν’ ανατάσσονται οι κασσανδρολογίες. Όχι. Αλλά: Πρωταρχικά για να υπογραμμίζεται η αδελφική συμπαράσταση και η ολόψυχη συμπαράταξη όλων ημών. Όχι μόνο θεωρητική, αλλά κι έμπρακτη. Και αυτό σημαίνει ότι επιβάλλεται σε κάθε κυριολεκτικώς επίπεδο, εμείς στην Κύπρο και οι άλλοι ομογενείς αλλού, να δρομολογήσουμε στάσεις και να ενεργοποιήσουμε προγράμματα, προκειμένου να έλθουμε αρωγοί «κατά δύναμιν». Το πρόβλημα της Ελλάδος, είναι δικό μας πρόβλημα.

Ειδικότερα οι Κύπριοι (ως το άλλο κρατικό κέντρο του ελληνισμού αλλά κι επί επιπέδου πολιτών) οφείλουμε να δώσουμε δείγματα γραφής.Όπως οι πατέρες μας το 1940, όταν έδωσαν ακόμη και τις βέρες των αρραβώνων τους στη μαχόμενη και ασπαίρουσαν Ελλάδα. Εκτός από το αίμα που έχυσαν πολλοί νέοι Έλληνες της Κύπρου τότε στην εθνική αντίσταση. Κι αυτά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου απόρροια ξεπερασμένου εθνικού συναισθηματισμού. Κάθε άλλο.

Η Κύπρος βρίσκεται στην Ευρωζώνη, με στήριξη της Ελλάδος. Και από αυτή της τη θέση, κάθε της ενέργεια σ’ αυτό το επίπεδο -και σε άλλα γενικάπρέπει να διέπεται από εθνική ανταποδοτικότητα. Είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό. Για να επιβεβαιωθεί συν άλλοις η προφητική (μετά την προδοσία και την εισβολή) γραφή του Ρίτσου, «κουράγιο μικροκόρη μας που μας εγίνεις μάνα». Η Ιστορία είναι τελικά διαρκής δοκιμασία. Και για τις χώρες και για τους λαούς που τις κρατούν στους ώμους των.

Οπόταν τώρα είναι η ώρα και για μας. Λευκωσία και Αθήνα είναι δεμένες διαιωνίως με ανώλεθρον αρραβώνα αίματος. Οπόταν ναι, τώρα είναι η ώρα της ιστορικής συνοδοιπορίας στον ανάντη δρόμο.

Πέραν αυτών, δεν είναι δυνατόν επισημαίνοντας όσα επιβάλλονται από εμάς, να μην επανυπογραμμίσουμε και τους ευκρινείς κινδύνους που αναδύονται (και δυστυχώς ανατάσσονται) ως συνέπεια όσων σήμερα βιώνομεν. Γιατί:

Όσο εκλείπουν οι δυναμικές ισχύος από τους εθνικούς αρμούς, όσο τα στρατηγικά ελλείμματα επαυξάνονται μαζί με τα οικονομικά και όσο ο μέσος Έλληνας σύρεται τραυματισμένος πίσω από τα εκτός ελέγχου του γεγονότα, τόσο οι επιβουλές θα μεγεθύνονται. Καθώς για την Ελλάδα υπάρχουν έωλα μέτωπα. Κι ανοικτά τραύματα. Και οι γείτονες δεν ασκούν ασφαλώς πολιτική μεγαλοψύχου κατανοήσεως!

Θα ήτο γελοίο και να το συζητούμε. Αντιθέτως ενεργοποιούν μεσοπρόθεσμες μεθοδεύσεις γεωπολιτικών τετελεσμένων. Και σε βάρος της Ελλάδος, της οποίας την εθνική κυριαρχία εν πολλοίς αμφισβητούν σε συγκεκριμένες περιοχές. Και σε βάρος της Κύπρου. Όπου ωθούν προς επιταχυνόμενες καταληκτικές διεργασίες, με βάση διχοτομικό μοντέλο, που διασφαλίζει συνθήκες τουρκικής επικυριαρχίας στην μεγαλόνησο.

Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδος υπέχουν ιστορικές ευθύνες για όλα. Κι εννοούμε κυρίως για όσα ενδεχομένως μπορεί να προέλθουν μαζί με απευκταία κατάρρευση. Κι αυτά δεν θα είναι ποσώς αναστρέψιμα.

Η ταπείνωση των Ελλήνων που επιχειρείται στα ευρωπαϊκά παζάρια (όπου μερικοί βγάζουν βαναύσως έως και ιστορικά τους απωθημένα) δεν πρέπει ν’ αφεθεί να συνεχίζεται. Ούτε κυρίως ν’ αποβεί προοίμιο εθνικών ακρωτηριασμών. Να μη παραγνωρίσουμε αυτούς τους φόβους. Να τους συνειδητοποιήσουμε. Και να ενεργήσουμε αποτρεπτικά.

Για να μη μας περιφρονήσει ο εαυτός μας και να μη μας παραγράψει η ίδια η Ιστορία.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 27/06/2011

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Να ομολογούμε την πίστη μας στο Χριστό


 του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

            Επειδή πολλά ασεβή και βλάστημα λέγονται και γράφονται από δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, πολιτικούς και εκπαιδευτικούς εναντίον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μια δημοσία δήλωση-ομολογία.
            Ο Ιησούς  Χριστός είναι ο μόνος Θεάνθρωπος, ο μόνος αναμάρτητος, ο μόνος φιλάνθρωπος και ο μόνος Σωτήρ των ψυχών και των σωμάτων ημών.
            Αδελφοί μου, αν οι ασεβείς και αντίχριστοι ανοίγουν με θράσος το στόμα τους και δεν ξέρουν τι λένε εναντίον του Θεανθρώπου Κυρίου, εμείς οι πιστοί οφείλουμε με θάρρος να ανοίγουμε το στόμα μας και να ομολογούμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος.
            Έτσι, θα έχουμε την ευλογία και τη χάρι του Χριστού. Έτσι, θα έχουμε και την ελπίδα να ισχύσει και για μας ο λόγος του Χριστού: «πας ουν οστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. ι΄32).

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( Κλήση των Μαθητών)- ( Ματθ. 4, 18-23)


 ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ

            Σχετικά με το θέμα της ψυχαγωγίας επικρατεί μεγάλη σύγχυση. Οι περισσότεροι ακολουθούν τα άκρα. Άλλοι μεν απορρίπτουν την οιανδήποτε ψυχαγωγία θεωρώντας την κατήφεια ως την μόνη ευάρεστη κατάσταση της ψυχής  στον Θεό. Άλλοι δε απορρίπτουν τον οιονδήποτε έλεγχο στο θέμα της ψυχαγωγίας νομίζοντας , ότι ο άνθρωπος πρέπει να παραδίδεται χωρίς κανένα φραγμό σ’ αυτή.
            Θα πρέπει να πούμε, ότι ο Θεός έχει πλάσει με τέτοιο τρόπο το ψυχονευρωτικό μας σύστημα, σε σημείο που να έχει ανάγκη από κάποια χαλάρωση.
            Αν προσέξουμε τη σημερινή ευαγγελική διήγηση βλέπουμε να εφαρμόζει ο Κύριος την αρχή αυτή κάνοντας τον περίπατο Του στις όχθες της λίμνης της Τιβεριάδας. Και βέβαια δεν είναι η μόνη  φορά που τα ι. Ευαγγέλια παρουσιάζουν τον Χριστό να εξέρχεται  για περίπατο ( Ιωάν. 1,36 κ.α.). Επίσης Τον εμφανίζουν να συμμετέχει σε οικογενειακά συμπόσια ( Ιω.αν. 2,20), υποδοχές (Λκ. 5,29), σε επίσημα γεύματα  (Λ.κ. 19,1)κ.α.
            Συνεπώς θα ήταν αρκετό το παράδειγμα του Κυρίου για να θεωρήσουμε  το ζήτημα της ψυχαγωγίας λυμένο. Γιατί πρώτον δεν είναι δυνατό να δεχθούμε, ότι ο Χριστός έπεσε σε σφάλμα συμμετέχοντας ο ίδιος σε ψυχαγωγικές εκδηλώσεις. Ούτε είναι σωστό να δεχθούμε, ότι εμείς τηρούμε πιο αυστηρή στάση και ανώτερη από εκείνη του Χριστού και ότι εμείς θα γίνουμε αγιότεροι απ’ Αυτόν. Δεύτερον, αφού η ανάγκη χαλαρώσεως, της έντασης των προσπαθειών μας έχει τεθεί από τον ίδιο τον Θεό, και όπου έχει παραβλεφθεί φέρνει καταστρεπτικά αποτελέσματα, δεν μπορούμε ατιμωρητί  να ασεβούμε σε βάρος του νόμου του Θεού.
            Αλλά τα δύο αυτά στοιχεία δεν μας πείθουν για να  λύσουμε το πρόβλημα της ψυχαγωγίας από χριστιανικής απόψεως. Θα πρέπει ,όμως να ληφθεί υπόψη, ότι κάθε τι σήμερα που λέγεται ψυχαγωγία, δεν σημαίνει ότι και πράγματι αποτελεί ψυχαγωγία. Η ψυχαγωγία εκτός του ότι πρέπει να αποτελεί ψυχική διαπαιδαγώγηση, αγωγή της ψυχής, πρέπει να επιτυγχάνει και το σκοπό για τον οποίο θεσπίσθηκε, δηλ. τη χαλάρωση της έντασης του σωματικού και κυρίως του ψυχονευρωτικού μας οργανισμού. Αλλά αν λάβουμε υπόψη τις σημερινές μορφές ψυχαγωγίας οι περισσότερες όχι μόνο δεν συντελούν στη χαλάρωση της έντασης του οργανισμού μας, απεναντίας μάλιστα προσθέτουν υπερένταση. Κατά συνέπεια πολλά είδη ψυχαγωγίας πρέπει να απορριφθούν, γιατί αυτές αντί να μας ξεκουράζουν μας καταπονούν.
            Επίσης την ψυχαγωγία όπως και κάθε άλλη απασχόληση μας θα πρέπει να την αξιολογούμε και από ηθικής ακόμη πλευράς. Γι’ αυτό αν μια μορφή ψυχαγωγίας προσκρούει στον ηθικό κανόνα της Εκκλησίας, τότε καταστρέφει τον χαρακτήρα  μας και δεν γίνεται να την αποδεχθούμε.
            Ακόμη από ηθικής απόψεως  ορισμένα είδη ψυχαγωγίας είναι  εκ των προτέρων απόβλητα, ενώ άλλων  η ηθική τους αξιολόγηση μπορεί να είναι είτε καλή είτε κακή. Λ.χ. το θέαμα δεν μπορεί εκ των  προτέρων να χαρακτηρισθεί ως καλό ή κακό, γιατί η ηθική του ποιότητα εξαρτάται από το περιεχόμενο του. Υπάρχει θέαμα ηθικοπλαστικό, όπως και θέαμα ολέθριο για το ήθος μας. Επειδή λοιπόν υπάρχει και κακό θέαμα δεν σημαίνει, ότι πρέπει εκ των προτέρων να καταδικασθεί το οποιοδήποτε θέαμα.
            Τέλος θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ότι η ψυχαγωγία ως ανάγκη είναι διαφορετική κατά ιδιοσυγκρασία, ηλικία, μόρφωση, επάγγελμα και τόπο. Π. χ. ο χειρώνακτας χρειάζεται ψυχαγωγία που να μην τον κουράζει σωματικά, όπως και εκείνος που κουράζεται πνευματικά και περνά καθιστική ζωή, έχει ανάγκη ψυχαγωγίας που να θέτει σε κίνηση και το σωματικό του οργανισμό. Κατά παρόμοιο τρόπο άλλη ανάγκη έχει το παιδί, άλλη ο ενήλικας, άλλη ο αστός και άλλη ο άνθρωπος της υπαίθρου.
            Το βασικό όμως είναι, ότι η ψυχαγωγία είναι ανάγκη του οργανισμού μας σύμφωνα με τις προδιαγραφές της δημιουργίας μας από τον Θεό. Άρα η ψυχαγωγία δεν είναι κάτι που αντιτίθεται με την Εκκλησία και πρέπει να μένει έξω από την παράδοση μας.
            Απεναντίας στο σημείο αυτό οφείλουμε να προσέξουμε τη συμπεριφορά του Κυρίου. Και ο Χριστός όχι μόνο συμμετείχε ο ίδιος, αλλά παρελάμβανε και τους μαθητές Του και συστηματικά φρόντιζε για την ανάπαυση των συνεργατών Του όσες φορές το είχαν ανάγκη ( Μρκ. 6,31).
            Εκείνο το οποίο πρέπει να προσέξουμε είναι αφενός μεν η σωστή μελέτη του όλου θέματος εκ μέρους των υπευθύνων και αφετέρου καταλάβουμε όλοι, ότι η ψυχαγωγία μας να είναι όμορφη, αγνή, ενισχυτικά και να συν τελεί στην εδραίωση και αύξηση της σωματικής και ψυχικής υγείας. Να είναι δε τόσο καθαρή και αγνή, ώστε άφοβα να παρακαλούμε τον Θεό να την ευλογεί με την αόρατη παρουσία Του.

 π.Γ.Στ.

Γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα


 Μοναχός Μωυσής

Γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα έχει όποιος αγαπά απεριόριστα τον Θεό και τον πλησίον. Όλα τα άλλα είναι ευσεβείς φλυαρίες. Είναι καιρός να δούμε την ουσία της εκκλησίας, να γνωρίσουμε την ελευθερώτρια χάρη της, να εμβαθύνουμε στο απύθμενο μυστήριό της, να συναντηθούμε με τον ίδιο τον Χριστό.

Φίλιππος ο Μακεδών

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;


« ΚΥΡΙΕ, ΣΩΣΟΝ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ»

            Είναι να θαυμάζει κανείς τη σοφία της Εκκλησίας, όταν κάθε φορά ακούμε αυτή την παράξενη από πρώτη άποψη ικεσία. Γιατί μ’αυτή διδασκόμαστε, ότι δεν είναι μόνο οι ασεβείς και οι αμαρτωλοί  που έχουν ανάγκη σωτηρίας, αλλά και οι ευσεβείς, όχι μόνο οι άπιστοι, αλλά και οι πιστοί.
            Το πόσο είναι σωστή αυτή η ικεσία διαπιστώνεται συχνά μέσα στο χώρο της εκκλησιαστικής ζωής. Διότι συμβαίνει πολλές φορές αρκετοί από μας που πιστεύουμε, οι ευσεβείς, οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, ακόμα και οι κληρικοί, αντί να  είμαστε η εκλεκτή μερίδα, ν’ αποτελούμε πρόβλημα.
            Γνωρίζουμε αρκετά για το Θεό και την πίστη. Μπορεί να μιλάμε γι’ Αυτόν, ν’ ασχολούμαστε με τα εκκλησιαστικά  πράγματα. Ν’ ακούμε κηρύγματα, να συχνάζουμε στις Ι. Ακολουθίες της Εκκλησίας και ν ’αρεσκόμαστε να φέρουμε τον τίτλο του « ευσεβούς» χριστιανού. Κι’όμως πολλοί από εμάς ν’ αποτελούμε πρόβλημα για την Εκκλησία.
            Φθάνουμε μάλιστα στο σημείο να συνηθίζουμε τα ιερά και τα όσια και να συμπεριφερόμαστε με τρόπο απαράδεκτο για θρησκευτικούς ανθρώπους.
            Έτσι κατακρίνουμε τους  «αμαρτωλούς». Συναναστρεφόμαστε αποκλειστικά με τους ομόφρονες μας. Φανατιζόμαστε και αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας το προνόμιο του υπερασπιστή της ορθόδοξης παράδοσης. Αλλά συχνά η καθημερινή ζωή μας δεν συμβιβάζεται με τις θρησκευτικές αρχές και πεποιθήσεις μας
            Το φαινόμενο αυτό απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και προσευχή, « Κύριε, σώσον τους ευσεβείς». Δηλ. Κύριε, κάνε τους αμαρτωλούς ευσεβείς και στους ευσεβείς χάρισε μια σοβαρή, ισορροπημένη και χριστιανική άγια ευσέβεια. Ας μην λησμονούμε ότι οι άνθρωποι της Εκκλησίας οφείλουμε να έχουμε υπόδειγμα την ταπεινοφροσύνη του Κυρίου και να κατευθύνουμε τα βήματα μας στα ίχνη και τον « υπογραμμόν» της δικής Του αγιότητας.
            Γι’ αυτό: « Κύριε, σώσον τους ευσεβείς».

ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΠΑΓΩΤΑ!!!


Αυτό το καλοκαίρι, όλες σχεδόν οι εταιρείες παγωτών αποφάσισαν να "πιάσουν στον ύπνο" τους καταναλωτές.
Οι ανυποψίαστοι καταναλωτές λοιπόν (και φέτος) προτιμούν τα δροσιστικά παγωτά των διαφόρων εταιρειών στην αντιμετώπιση της ζέστης.
Η απάτη όμως κρύβεται καλά, έντεχνα και αποτελεσματικά. Αν κοιτάξουμε στη σύσταση (στο σημείο που αναφέρονται τα συστατικά) θα δούμε πως τιτλοφορείται -το παγωμένο προϊόν που κρατάμε στα χέρια μας- "παγωμένο γλύκισμα". Οι καταναλωτές δεν δίνουν προσοχή διότι πολύ απλά δεν ξέρουν  τη διαφορά που αξίζει να  τη δούμε αναλυτικότερα:
Η διαφορά είναι τεράστια... Το παγωτό υποχρεούται να γίνεται από γάλα φρέσκο ή σκόνη και όλα τα λιπαρά που εμπεριέχονται σε αυτό να προέρχονται από το γάλα. Απαγορεύεται λοιπόν από τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών (ο ΚΤΠ συνοψίζει τις νομικές προδιαγραφές όλων των κυκλοφορούντων τροφίμων) η οποιαδήποτε προσθήκη λιπαρών που δεν έχουν σχέση με το γάλα.
Στα παγωμένα γλυκίσματα τώρα, υπάρχει ελευθερία προσθήκης φυτικών λιπαρών όπως ηλιέλαιο, καρυδέλαιο, φοινικέλαιο, αραπέλαιο και όποια άλλη μαργαρίνη φαντάζεστε (και τους συμφέρει). Το ηλιέλαιο αποφεύγεται γιατί δημιουργεί πρόβλημα στην ομοιογένεια του τελικού προϊόντος, άρα μην ανησυχείτε για μολυσμένο με ορυκτέλαια ηλιέλαιο. Ωστόσο, ως επί το πλείστον χρησιμοποιείται το καρυδέλαιο το οποίο είναι έλαιο "παχύ" και ταιριάζει στην υφή του τελικού προϊόντος (παγωμένου γλυκίσματος για να μην ξεχνάμε γρήγορα). Το καρυδέλαιο, το ξέρετε πιστεύω πολλά χρόνια από τα αντηλιακά. Έδινε το χρώμα, ως φυσική χρωστική, και την υφή σε όλα τα αντηλιακά τύπου Coppertone (ο τόνος του χαλκού). Πιστεύω να μη σας πειράζει αν ο εντερικός σας σωλήνας λαμβάνει το "επιθυμητό μαύρισμα" εσωτερικά χωρίς κόπο...
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι διπλό:
Αφενός παραπλανάται ο καταναλωτής διότι οι εταιρείες που παράγουν παγωμένα γλυκίσματα στις ιστοσελίδες τους τα αναφέρουν ως κατηγορία παγωτών για λόγους μάρκετινγκ κι όχι ως παγωμένα γλυκίσματα.
Αφετέρου το παγωμένο γλύκισμα είναι ποιοτικά υποδεέστερο προϊόν κατά κοινή επιστημονική ομολογία σε σχέση με το παγωτό, λόγω της αφαίρεσης ζωικού λίπους (αποβουτυρωμένο γάλα σκόνη) και της προσθήκης φυτικών λιπαρών.
Λόγος για όλα τα παραπάνω; Μαντέψτε... Σας λέει κάτι η λέξη κέρδος;
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε καμιά διαφήμιση της τηλεόρασης δεν αναφέρεται προφορικά ή γραπτά η λέξη παγωτό. Έχει αντικατασταθεί με ατάκες "Απόλαυση", "Δροσιά", "Παγωμένη Δροσιά" και άλλα κωμικά.
Ψάξτε στο παγωτό (που νομίσατε ότι πήρατε)   τη σύσταση και θα διαπιστώσετε ότι δώσατε τα ωραία ευρώ σας για ένα "παγωμένο γλύκισμα".
Ήδη επικοινωνήσαμε με την ΕΒΓΑ για να αλλάξει αμέσως την ιστοσελίδα της 
www.evga.net και από παγωτά να τα ονομάσει "παγωμένα γλυκίσματα". Το αυτόν έπραξα και με την ALGIDA. Η ίδια δικαιολογία καρμπόν: "μα στη σύνθεση δεν τα ονομάζουμε παγωτά", "μα η κατηγορία τιτλοφορείται στο ιντερνέτ ΠΑΓΩΤΑ", "μα η ΧΧΧΧ εταιρεία μας είναι γνωστή ότι κάνει παγωτά"...
Ήμαρτον...

Έγιναν και κάτι μάταιες ενέργειες δημοσιοποίησης σε κανάλια... "Δύσκολες εποχές βρήκες Πάνο. Την ώρα που παίζουμε επαναλήψεις παλιών σήριαλ, τα παγωτά δίνουν φράγκα σε διαφημίσεις"
Εγώ πάλι απαντώ χρησιμοποιώντας την παλιά καλή ατάκα του μεσιέ "Μαύρου" Καλογήρου (Λόλα): "ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ!!!" Και για τις εταιρείες και για τα κανάλια...

ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΠΑΓΩΤΑ... ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ!!!!!!!

Υ.Γ.1: Επεκτείνοντας τα παραπάνω, παγωτά κι όχι παγωμένα γλυκίσματα πουλάνε και τα ζαχαροπλαστεία...
Θα πρέπει δηλαδή να φτιάχνονται από φρέσκο γάλα (για αυτό και η διαφορά γεύσης με το ιταλικό Gelato) και όχι με σκόνη αποβουτυρωμένου και μαργαρίνες...
Για τσεκάρετε τα στέκια σας...

Υ.Γ.2: Μήπως θα πρέπει να αρχίζω να δημοσιοποιώ ζαχαροπλαστεία που κάνουν παγωτό-παγωτό;;;


Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΙΩΣΗΦ, ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

Τη Μεγάλη Δευτέρα η Ορθόδοξος Εκκλησία μας προβάλει προς μίμησιν την μεγάλη μορφή του παγκάλου Ιωσήφ και τούτο, διότι ο Ιωσήφ είναι τύπος του Χριστού. Η ζωή και οι δοκιμασίες που πέρασε ο Ιωσήφ, έχουν πολλές ομοιότητες με τη ζωή και τα Άχραντα Πάθη του Χριστού. Προς δόξαν του Θεανθρώπου Κυρίου μας και προς τιμήν του παγκάλου Ιωσήφ θα αναφέρουμε με συντομία 20 χαρακτηριστικές και εντυπωσιακές ομοιότητες.
Ο Ιωσήφ ήταν ένας υπέροχος και χαριτωμένος νέος και ο Χριστός είναι ο ωραίος κάλλει παρά πάντας τους υιούς των ανθρώπων
Ο Ιωσήφ ήταν ο αγαπημένος υιός του Ιακώβ και ο Χριστός είναι ο αγαπημένος Υιός του Θεού πατρός
Τα παιδιά του Ιακώβ φθονούσαν τον Ιωσήφ και οι φαρισαίοι φθονούσαν το Χριστό
Τα παιδιά του Ιακώβ ήθελαν να σκοτώσουν τον Ιωσήφ και οι φαρισαίοι  ήθελαν να σκοτώσουν το Χριστό
Όταν κάποτε έστειλε ο Ιακώβ τον Ιωσήφ στο χωράφι να δει τα αδέλφια του, εκείνα είπαν: «να ο έξυπνος που ξέρει να ερμηνεύει τα όνειρα. Ελάτε να τον σκοτώσουμε». Οι δε γραμματείς και φαρισαίοι βλέποντας το Χριστό είπαν: «να ο κληρονόμος, ας τον σκοτώσουμε για να πάρουμε την κληρονομιά του»
Ο Ιακώβ είχε δώδεκα παιδιά και ο Χριστός είχε δώδεκα αποστόλους
Ο Ιούδας πρότεινε στα αδέλφια του να μην σκοτώσουν τον Ιωσήφ, αλλά να τον ρίξουν σε ένα λάκκο να πεθάνει από την πείνα. Ο δε Ιούδας ο Ισκαριώτης από τη φιλαργυρία του σκέφτηκε να προδώσει το Χριστό
Ο Ιωσήφ υπέφερε και οδύρετο μέσα στο λάκκο. Ο Χριστός υπέφερε και οδυνάτο πάνω στο σταυρό
Τα αδέλφια του Ιωσήφ έτρωγαν, έπιναν και γελούσαν κοντά στο λάκκο, οι Ιουδαίοι και φαρισαίοι γελούσαν και ειρωνεύονταν το Χριστό κάτω από το σταυρό
Τα αδέλφια του Ιωσήφ ζήτησαν από τους εμπόρους είκοσι χρυσά νομίσματα για να πουλήσουν τον αδελφό τους και ο Ιούδας ζήτησε τριάντα αργύρια για να προδώσει το Χριστό
Ο Ιωσήφ πουλήθηκε σαν δούλος, ο δε Χριστός έλαβε δούλου μορφή και «εταπείνωσε εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ.β΄8)
Η διεφθαρμένη γυναίκα του Πετεφρή άρπαξε το χιτώνα του Ιωσήφ, οι δε Ρωμαίοι στρατιώτες άρπαξαν το χιτώνα του Χριστού και έβαλαν «κλήρον επ’ αυτώ»
Ο Ιωσήφ για να μην αμαρτήσει έφυγε γυμνός, χωρίς να ντρέπεται, όπως ο Αδάμ προ της παρακοής, ο δε Κύριος αν και γυμνός πάνω στο σταυρό δεν ντρεπόταν, διότι ήταν αναμάρτητος
Η γυναίκα του Πετεφρή συκοφάντησε τον Ιωσήφ και οι Ιουδαίοι συκοφάντησαν το Χριστό
Τον Ιωσήφ άδικα τον φυλάκισαν δέκα χρόνια. Ο Χριστός άδικα αλλά εκούσια υπέμεινε τα Άχραντα Πάθη, τη φυλάκιση στο Πραιτώριο και το σταυρικό θάνατο
Όπως ο Ιωσήφ έμεινε στη φυλακή, έτσι και ο Χριστός κατέβηκε στη φυλακή του Άδου για να ελευθερώσει τον Αδάμ και όσους πίστεψαν στο κήρυγμά του
 Ο  Θεός εδόξασε τον Ιωσήφ αναδεικνύοντάς τον αντιβασιλέα της Αιγύπτου, ο δε Χριστός δοξάστηκε με την Ανάστασί Του αποδεικνύοντας ότι πράγματι είναι Υιός του Θεού και βασιλέας όλου του κόσμου
Όπως ο Ιωσήφ συγχώρησε τα αδέλφια του, έτσι και ο Χριστός συγχώρησε τους σταυρωτές Του
Όταν μετά το θάνατο του Ιακώβ τα παιδιά του φοβήθηκαν ότι ο Ιωσήφ θα τους τιμωρήσει, εκείνος τους είπε: «Μη φοβείσθε διότι εγώ είμαι άνθρωπος του Θεού». Ο δε Χριστός ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος παρέχει πλούσια τη συγχώρηση σε όλους τους μετανοημένους αμαρτωλούς
Ο Ιωσήφ ανεδείχθη σιτοδότης της Αιγύπτου και των γύρω περιοχών, ο δε Χριστός που είναι ο άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς, τρέφει με τον εαυτό Του όλη την ανθρωπότητα.

Αυτογνωσία

Άγ. Κλήμης Αλεξανδρείας

Το μεγαλύτερο απ' όλα τα μαθήματα είναι να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του· γιατί, αν κάποιος γνωρίσει τον εαυτό του, θα γνωρίσει το Θεό· και αν γνωρίσει το Θεό θα γίνει σαν το Θεό.

Εξοικονομεί ο Θεός


Άγ.Ισαάκ Σύρος

«Να μην αδυνατίσει η πεποίθησή σου στον Προνοητή σου, στον Θεό. Γιατί τα οικονομεί ο Κύριος κατά θαυμαστό τρόπο, για τους δικούς του ανθρώπους. Επειδή και στην ακατοίκητη έρημο εξοικονομεί εκείνους που κάθονται με την πεποίθηση σ’ Αυτόν, κι’ όχι στη βοήθεια από τους ανθρώπους».

ΕΚΕΙΝΟΣ ΒΟΗΘΕΙ


  
Π.Θεοφυλάκτου

Ένας άγιος της εκκλησίας για να δείξει πόσο δύσκολος είναι στην αρχή του ο χριστιανικός δρόμος, έλεγε συχνά: «Βλέπετε τους γεωργούς; Όταν θέλουν ένα δαμάλι να το βάλουν για πρώτη φορά στο χωράφι, το βάζουν στο ζυγό  με ένα άλλο ηλικιωμένο, που είναι έμπειρο στο αλέτρι και στο ζυγό. Το έμπειρο βόδι καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια για το χωράφι. Κοντά στο ηλικιωμένο μαθαίνει και το νέο βόδι να σέρνει τα πόδια του στην αυλακιά. Το ίδιο συμβαίνει και με τον νέο άπειρο χριστιανό , που για πρώτη φορά μπαίνει στον ζυγό του Χριστού. Λίγη καλή προαίρεση, λίγη προθυμία, λίγη θέληση και ο Χριστός, στο ζυγό του οποίου μπαίνουμε, σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος. Ας μη φοβόμαστε το βάρος του ζυγού του Χριστού.