Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

TO MIKΡΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ   
                               
            ΧΩΡΙΣ να το θέλω άκουσα αυτή την  ιστορία στο σιδηροδρομικό σταθμό των Αθηνών, ενώ επρόκειτο να ταξιδεύσω με το τραίνο. Τη διηγιόταν κάποιος γκριζομάλλης στη συντροφιά του, που καθόταν στο διπλανό τραπεζάκι. Θέμα της συζητήσεως τους ήταν το διαζύγιο. Άλλοι υποστήριζαν ότι είναι ανάγκη ο χωρισμός, όταν η οικογένεια δεν προχωρεί ομαλά στο δρόμο της, αλλά σκαμπανεβάζει σαν βάρκα σε τρικυμία. Άλλοι έλεγαν ότι το διαζύγιο είναι η χειρότερη λύση και αν ακόμα η οικογένεια κλυδωνίζεται, γιατί ανοίγει πληγές, που δεν γιατρεύονται εύκολα.
- Εγώ βρήκα τη λύση, είπε με αυταρέσκεια ο γκριζομάλλης.
- Ποια λύση τι λύση, τον ρώτησαν.
- Τη λύση του μικρού διαζυγίου και χωρίς δικηγόρους, απάντησε.
- Υπάρχει μικρό και μεγάλο διαζύγιο;
- Και βέβαια υπάρξει και είναι και πολύ απλό. Παράδειγμα. Μόλις μια διαφωνία με τη γυναίκα μου παίρνει κακό δρόμο και φαίνεται καυγάς στον ορίζοντα, τότε παίρνω μόνος μου διαζύγιο για μισή… μέρα., πρόσθεσε γελώντας. Πηγαίνω έξω, βλέπω τους φίλους μου, κάνω διάφορες δουλειές και το μεσημέρι ή το βράδυ επιστρέφω. Πάντοτε κουβαλώ στην επιστροφή μου κανένα πακέτο με γλυκά ή με φρούτα ή παίρνω λίγα λουλούδια, που αρέσουν στη σύζυγο μου, και εκείνη με δέχεται με χαμόγελα, σαν να έχει ξεχάσει τη διαφωνία.
- Μα αυτό δεν είναι διαζύγιο, ο είπαν οι άλλοι. Είναι φυγομαχία. Σαν να εγκαταλείπεις τη μάχη και το βάζεις στα πόδια.
- Κάνετε μεγάλο λάθος, αγαπητοί μου. Είναι η ιδανική μορφή διαζυγίου.
- Το θέμα το έχω μελετήσει σε όλους, διότι έχω παιδιά, είμαι πολύτεκνος και δεν θέλω να διαλύσω ην οικογένεια  μου. Έτσι μπορείς κάθε φορά σε μια διαφαινόμενη σύγκρουση να παίρνεις ένα μικρό διαζύγιο, λ. χ. μισής ή μιας ήμερος, όπως προτιμώ εγώ.
- Αυτό που λες μοιάζει με εξωπραγματική προσέγγιση τη πραγματικότητας.
-Πως το λες αυτό; Έχεις δοκιμάσει ή το λες έτσι πρόχειρα, με τη λογική σου;
-Όχι βέβαια με τη φαντασία.
- Μιλώ με την κοινή λογική.
-Αυτό είναι το λάθος. Η κοινή λογική δεν επαρκεί για τέτοια θέματα. Εγώ έχω πολλές εμπειρίες, γιατί εφαρμόζω αυτό το σύστημα του μικρού διαζυγίου και σε βεβαιώ, ότι είναι πολύ ρεαλιστικό και σίγουρο, για να αποφύγεις μεγάλο διαζύγιο, που είναι μέγα λάθος, σωστό έγκλημα. Γιατί «ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω», λέγει ο Χριστός (Μτθ. 19,6).
-Και αν η γυναίκα σου σε απατήσει, τότε τι γίνεται; Τον ρώτησαν.
-Αυτή είναι η μόνη εξαίρεση, όπως μας τη δίδαξε ο Χριστός. Ωστόσο και σε αυτή ην περίπτωση ο χωρισμός δεν είναι υποχρεωτικός, αν υπάρξει μετάνοια με ταπείνωση του αθώου όπως ερμηνεύουν οι Άγιοι Πατέρες.
-Αυτό είναι το δικό μου συμπέρασμα : αυτός που παίρνει μεγάλο διαζύγιο είναι ο φταίχτης. Δοκίμασε τη δική μου μέθοδο, με το μικρό διαζύγιο, και δεν θα διαλύσετε την οικογένεια σας,
- Έτσι που το λες, παρατήρησε ένας απ’ την παρέα του, μπορούμε να το εφαρμόζουμε και σε κάθε άλλη περίπτωση. Να αποφεύγουμε τη σύγκρουση, έστω και αν φαίνεται ότι αδικιόμαστε. Πρέπει να αφήνουμε πάντοτε ένα παραθυράκι συμφιλιώσεως με τους αντιπάλους μας.
Αλλά την ίδια στιγμή έφτασε και το τραίνο και η φαινόμενη παράξενη ιστορία του γκριζομάλλη σταμάτησε εδώ, ενώ η ιδέα για τι «μικρό διαζύγιο» άρχισε να βουίζει σαν μέλισσα μέσα στη σκέψη εκείνων που την άκουσαν.
  Διήγημα
 π.Γ.Στ.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Το χρονικό της Μικρασιατικής Καταστροφής 1922.

"Τα κορίτσια με τα μαύρα" και τα μαύρα μας τα χάλια!!!

Ένας φίλος του ιστολογίου σας 

Με αφορμή την πρόσφατη προκλητική θεατρική παράσταση "Τα κορίτσια με τα μαύρα" των Ρήγα Αποστόλου, και ο Μητροπολίτης Πατρών κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ αντέδρασε σθεναρώς για το βλάσφημο και αντιχριστιανικό περιεχόμενο της παραστάσεως και ενημέρωσε  σχετικώς το ποίμνιο της Ι.Μητροπόλεως Πατρών και ο Δήμαρχος κ.ΔΗΜΑΡΑΣ κατόπιν συζητήσεων, απέσυρε τελικά την χρηματοδότηση της εν λόγω παραστάσεως.
Αξίζουν συγχαρητηρίων και οι δύο. Διότι ήταν  οι πρώτοι πανελληνίως που διεμαρτυρήθησαν, έστω και αν η συγκεκριμένη παράσταση έχει περιοδεύσει ανά την Ελλάδα.  Είχαν το σθένος να τα "βάλλουν" με τους δυο προστατευμένους και προβεβλημένους σκηνοθέτες των επιτυχιών, όπως τα διαβολικά ΜΜΕ συνεχώς τους διαφημίζουν.
Αλλά βέβαια. Αυτούς θα λιβανίσουν, διότι ανήκουν στην ίδια φθοροποιό ομάδα. Στην ομάδα δηλ. της καταστροφής της Ορθόδοξης Ελλάδας.
Κρατάτε γερά άξιε Μητροπολίτα Πατρών και κύριε Δήμαρχε. Μη φοβάστε τα γαβγίσματα. Είμαστε μαζί σας.

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

KYΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( Ματθ. 18, 23- 35)


             Η  ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ  ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ
 
Στο τέλος της ανάγνωσης κάθε ευαγγελίου της Μ. Πέμπτης ο ψάλτης ψάλλει κατανυκτικά: «δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε δόξα σοι». Αλλά και όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται τη Μ. Εβδομάδα γύρω από το πάθος του Κυρίου συνιστούν μια κορυφαία έκφραση μακροθυμίας. Τα ονόματα οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλαιος, περιγράφουν τις σταθερές ιδιότητες της αγάπης του Θεού που συνοδεύει τον αμαρτωλό σε όλες τις φάσεις της ζωής. Οι άγιοι Πατέρες κάνουν λόγο για την «ανείπωτη μακροθυμία Του, που πρέπει να μας εμπνέει φόβο και να κινεί διαρκώς προς μίμηση. Τον ίδιο στόχο θέτει και η σημερινή ευαγγελική διήγηση μέσα από δύο εικόνες έντονου θρησκευτικού και κοινωνικού προβληματισμού.
             «Μακροθύμησον επ’ εμοί», εκλιπαρεί ο άνθρωπος της πρώτης εικόνας, που κινδυνεύει όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και η οικογένεια του, καθώς τα χρέη έχουν ξεπεράσει τα όρια του δανειστή. Δώσε μου μια ευκαιρία, του λέει, να μη καταστραφώ. Λυπήσου με και θα σου επιστρέψω τα οφειλόμενα! Και ο δανειστής(Κύριος), που γνωρίζει την αδυναμία του (δούλου), σπλαχνίζεται, επειδή τον παρεκάλεσε και ικανοποιεί το αίτημα. Του παρέχει όσα του ζήτησε, αλλά και όσα δεν τόλμησε να ζητήσει ούτε κάν να φανταστεί. Δεν χαρίζει μόνο το υπέρογκο χρέος, αλλά του δίνει και την ελευθερία του. Τον μεταφέρει από την κατάσταση του δούλου στην κατάσταση του ελεύθερου και τον καθοδηγεί στην άσκηση υψηλών αρετών παρέχοντας μόνιμη βοήθεια. Και ο απροσδόκητο είναι, ότι αυτός ο ελεύθερος άνθρωπος, που εκπροσωπεί όλους μας, ενώ απολαμβάνει τα αγαθά της ελευθερίας, εν τούτοις παραμένει δούλος των απάνθρωπων συνηθειών του, όπως το παρουσιάζει η δεύτερη εικόνα.
           Δέχεται το μέγιστο, αλλά αρνείται να δώσει το ελάχιστο. Κι’ ενώ μπορεί να λυτρώσει τον αδελφό του από την εμπερίστατη ανάγκη, στην οποία βρέθηκε και ο ίδιος, δεν συγκινείται. Αντί να μακροθυμήσει μπροστά τον οφειλέτη που τον εκλιπαρεί, απαιτεί αμέσως με σκληρότητα τα οφειλόμενα. Έχει ξεχάσει τα πάντα κα καταφεύγει στα δικαστήρια ζητώντας την προσωποκράτηση του και στις τράπεζες για να δεσμεύσουν το σπίτι του.
             Ένα τέτοιο ανάλογο φαινόμενο ζούμε και σήμερα με τη διαφορά ότι οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνε υπόθεση των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
             Τη ρύθμιση των προσωπικών διαφορών και όχι μόνο των χρεών έχει αναλάβει το τραπεζικό σύστημα. Η μακροθυμία και η αλληλεγγύη ως λέξεις και ως περιεχόμενο καταργήθηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε ευνοούνται περισσότερο οι δανειστές και να καταπιέζονται οι φτωχοί και οι αδύνατοι. Οι διαμαρτυρίες των θιγομένων για την ωμή εκμετάλλευση από το παντοδύναμο τραπεζικό καθεστώς, επιβεβαιώνει την αναλγησία των πρώτων. Μπορεί βέβαια το σύστημα να νομιμοποιείται με διεθνείς όρους και κανόνες, αλλά μήπως θα κριθούμε με τα ανθρώπινα μέτρα και τους νόμους που κατοχυρώνουν επίγειους θησαυρούς;
              Όλοι γνωρίζουν πως όσο εμπιστευόμαστε τέτοιους νόμους  τόσον μένουμε γυμνοί και αναπολόγητοι μπροστά στη δικαιοσύνη ο Θεού. Και πως όσα μέτρα κι αν πάρουμε, όσο νόμιμα κι αν φαίνονται, καταργούν εντελώς τη μακροθυμία και την αλληλεγγύη προς στους « ελαχίστους αδελφούς» επισύροντας την οργή του Θεού.
               Το βέβαιο είναι πως όλοι εμείς οι δικαιωμένοι αλλά άδικοι μπροστά στο Θεό ανήκουμε σε κείνους που θα ακούσουν  το φοβερό λόγο: «δούλε πονηρέ, πάσαν την οφειλήν εκείνην αφήκα σοι επεί παρακάλεσας με, ουκ έδη ελεήσαι τον σύνδουλον σου ως και εγώ σε ηλέησα;»
               Στην Κυριακή Προσευχή επαναλαμβάναμε: «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
              Πόσο άραγε συνειδητοποιούμε και πόσο εφαρμόζουμε το βαρυσήμαντο περιεχόμενο της;
              Μήπως αντί της μηχανικής επανάληψης ενός τύπου, θα πρέπει κάποια φορά επιτέλους να ικανοποιήσουμε και ουσιαστικά αυτό, το δικό μας αίτημα;
            
π.Γ.Στ.

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Η ανοησία όσων δεν αντιλαμβάνονται την ματαιότητα του κόσμου!


 Φώτης Κόντογλου

Δεν υπάρχει κανένα πράγμα πιο σίγουρο από την ματαιότητα του κόσμου, κανένα. Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας φανερώνει αυτή την απελπιστική ματαιότητα. Και όμως, πόσοι άνθρωποι στον κόσμο κάθισαν και σκεφθήκανε πάνω σ’ αυτό το φανερότατο και σιγουρότατο φαινόμενο, στη ματαιότητα, που θά’ πρεπε ο κάθε άνθρωπος να τ’ όχει μέρα - νύχτα μπροστά του; Μα εμείς κάνουμε σαν το καμηλοπούλι, που χώνει το κεφάλι του στον άμμο για να μη βλέπει τον φονιά του, και θαρρεί πως κρύφτηκε από αυτόν.
Πόσο αξιολύπητοι σ’ αυτό απάνω είναι οι σπουδαίοι άνθρωποι της γης! Ενώ βλέπουν καθαρά πως το βάραθρο που κατάπιε όλους τους σπουδαίους από καταβολής κόσμου, και πως τ’ ανοιχτό στόμα του περιμένει να τους καταπιεί κι’ αυτούς, εκείνοι δος του και καταγίνονται με «μάταια και ψευδή», με πολιτικές πονηριές, με πολέμους, με ψευτομεγαλεία παιδιακίσια, και με ανοησίες, που διαλαλιούνται σ’ όλη την οικουμένη. Ω ανοησία εκείνων που τους λέει ο κόσμος σοβαρούς, μυαλωμένους, τετραπέρατους, μεγαλοφυείς!

Για τον κυρ-Ἀλέξανδρο! Δ.Γιαλαμά


Δ.Γιαλαμά
Προτού το τρίτο τάλαντο σημάνει εσπερινό
είχε τελειώσει το στερνό του το ποτήρι
ο κυρ-Αλέξανδρος κρατούσε το ψαλτήρι
και χάραζε πορεία στον ουρανό.

Αχ, κυρ-Αλέξανδρε, αυτή η ώρα έχει περάσει,
η νέα γλώσσα κι η εποχή μας απαρνήθηκαν,
γιατί η κτίση έχει γεράσει.

Τα λόγια του μικρές φωτιές, απόμειναν κρυφές
κάπου βαθιά στα σπλάχνα του η ομορφιά πονάει
κι εκείνος παίρνοντας πνοή απ' το γλυκύ το ναι,
μετρά τις ταπεινές του τις γραφές.

ΣΩΣΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ !


             Λίγοι νέοι σήμερα ζητούν πληροφορίες για το μεγαλύτερο θέμα της ζωής τους που είναι η αιωνιότητα. Αλλά και όταν το αποφασίσουν απευθύνονται σε λάθος πρόσωπα. Ο πιο αρμόδιος και κατάλληλος είναι ο Ιησούς Χριστός. Κάτι ανάλογο έκανε ο πλούσιος νεανίσκος του Ευαγγελίου. Ρώτησε τον Χριστό τι έπρεπε να κάνει για να κερδίσει στην αιώνια ζωή υγεία, πλούτη, ευτυχία. Δηλ. ό ,τι είχε στη γη ήθελε να τα έχει και στον ουρανό.
            Η κίνηση του κρίνεται θετική. Ζήτησε πληροφορίες από την πηγή, από εκεί που έπρεπε. Δεν απευθύνθηκε στου συνομηλίκους του η τους συναδέλφους του που είχαν πλήρη άγνοια για το θέμα αυτό. Ούτε ακόμη στους επιστήμονες, τους πολιτικούς, τους άρχοντες και τους στρατιωτικούς. Ούτε ακόμη και στου θρησκευτικούς άρχοντες της εποχής του, που πίστευαν τυπολατρικά. Αλλά κατέφυγε στον Χριστό. Αυτή ήταν η σωστή κίνηση.
            Η ενέργεια αυτή θα πρέπει να είναι υπόδειγμα για όλους μας και ιδιαίτερα για του νέους. Εμείς πολλές φορές για τα μεγάλα θέματα της ζωής μας που έχουν σχέση με το μέλλον μας, το είναι μας, καταφεύγουμε σε θολές και αναρμόδιες πηγές. Παίρνουμε πληροφορίες ως επί το πλείστον από το πεζοδρόμιο. Από δήθεν μορφωμένους και τάχα προοδευτικούς.
            Αν πηγαίναμε να πάρουμε πληροφορίες  για νομικά θέματα από γιατρούς θα χαρακτηριζόμαστε ανόητοι. Πόσο όμως ανόητα ενεργούμε όταν παίρνουμε πληροφορίες για τον ύψιστο σκοπό της ζωής μας από ανεύθυνους ανθρώπους; Μόνον ο Χριστός μπορεί να μας πει την αλήθεια, γιατί Αυτός είναι η Αλήθεια.
            Και όταν η αλήθεια για την αιωνιότητα κατεβεί από το μυαλό στην καρδιά τότε γίνεται πανηγύρι αιωνιότητας.
            Στο σημείο αυτό πέφτουν έξω δυστυχώς πολλοί ιδιαίτερα νέοι. Παίρνουν  μεν σωστές πληροφορίες, αλλά δεν τις αφήνουν να μπουν στην καρδιά τους, τις κρατούν μόνο στη θεωρία.
            Η μακαριότητα μπαίνει στην αιωνιότητα όταν η αλήθεια από το μυαλό κατεβεί στη καρδιά και γίνει αληθινή ζωή.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Προς τα παιδιά μας!



Επισκ. Αικατερινμπουργκ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

Ναι, γονείς! Αν η καρδιά σας είναι πλημμυρισμένη από πίστη και αγάπη προς το Θεό, θα βρείτε χίλιους – δυο τρόπους να μεταδώσετε τα αισθήματα αυτά στο παιδί σας. Τη μεγαλύτερη αδικία κάνουμε στα παιδιά μας, αν τους στερήσουμε το θησαυρό της πίστεως και της ευσέβειας.

Πνευματική ανησυχία

 Γέροντος Παϊσίου

Εκείνος που έχει πνευματική ανησυχία, βρίσκει τι του λείπει, το ζητάει και ωφελείται. Εγώ, ως αρχάριος, όταν διάβαζα κάτι, το αντέγραφα, για να μην το ξεχάσω, και προσπαθούσα να το εφαρμόσω. Δεν διάβαζα, για να περνάω ευχάριστα την ώρα μου. Υπήρχε μέσα μου η καλή ανησυχία και, όταν δεν καταλάβαινα κάτι, ρωτούσα να μάθω πως είναι. Λίγο διάβαζα, πολύ ήλεγχα τον εαυτό μου με αυτά που διάβαζα. «Που βρίσκομαι; Τι κάνω;» Κάθιζα τον εαυτό μου στο σκαμνί. Δεν τα περνούσα αυτά που διάβαζα έτσι αφορολόγητα.

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Παραλία Γαγιάνα,Νεοχώριον Ερίσσου Κεφαλληνίας


Φτάνοντας στο Νεοχώριο της Ερίσσου και μετά από ένα κακό χωματόδρομο 5 χλμ, ξεπροβάλλει επιτέλους η παραλία Γαγιάνα!!!
Δεν "λέει" και πολλά πράγματα βεβαίως, αλλά από την πολυκοσμία του Μύρτου νομίζω προτιμητέα για την ησυχία της και την απομόνωσή της.

 

 
Ο Καπετάν Σπυρέτος βεβαίως έχει το αποκούμπι του εδώ και μετά πινακίδος μας αποτρέπει από το να του πειράζουμε τα πράγματα!



Ο «Άγιος Σπυρίδων» δεν άντεξε τον χρόνο και άρχισε να βουλιάζει σιγά-σιγά!!!
 

Αυτό θα πει, "κυριολεκτικά", ατομική παραλία. Άντε το πολύ δύο ατόμων!
 

Το σημείο όπου ποντίζονται τα υποβρύχια καλώδια και ηλεκτροδοτείται η Ιθάκη!
Η παραλία Γαγιάνα από ψηλά!

Προσευχή με πίστη !

 Antony Bloom

Αν ο Χριστός εγκαταλείπεται, αυτό συμβαίνει γιατί ο Θεός έχει σχεδιάσει να βρει κάτι καλύτερο για μας -θυσιάζοντας τη ζωή του Υιού Του. Με αυτό και με τα παραδείγματα άλλων προσευχών στο Ευαγγέλιο βλέπουμε πως η προσευχή μένει άκαρπη χωρίς τη στήριξη της πίστης. Θυμόσαστε το χωρίο όπου ο Χριστός δεν μπορούσε να κάνει θαύματα στη Ναζαρέτ εξαιτίας της απιστίας των κατοίκων; Μόλις έρθει η πίστη, τότε εμφανίζονται και οι συνθήκες για ένα θαύμα, που είναι η Βασιλεία του Θεού σε όλη της τη δύναμη. Και χωρίς άλλη παρέμβαση, απλώς μια και είναι ο Κύριος του Βασιλείου Του, ο Χριστός δρα σαν Παντοκράτωρ, απαντά στις προσευχές μας, μας βοηθά και μας σώζει.
Όταν η πίστη μας έχει αγκιστρωθεί γερά σε Αυτόν, γινόμαστε ικανοί να μοιραστούμε τη φροντίδα Του για τον κόσμο -μοιραζόμαστε τη μοναξιά Του εμπρός στη σιωπή του Θεού-Πατέρα. Πρέπει να το καταλάβουμε ότι η σιωπή του Θεού ή είναι μια πρόκληση σε δυνάμεις που υπνώττουν  μέσα μας, ή πάλι τις έχει μετρήσει καλά αυτές τις δυνάμεις και μας προσφέρει ένα μερίδιο του λυτρωτικού έργου του Χριστού.

Τήρηση των εντολών!


 
Μητρ.Μεσογαίας Νικόλαος

Αν προσέξουμε, θα δούμε ότι και το Ευαγγέλιο και η πατερική γραμματολογία και η εμπειρία της Εκκλησίας είναι γεμάτα από προτροπές για τήρηση των εντολών και προσδιορίζουν την αγιότητα – μεταξύ άλλων- και ως έκφραση της τηρήσεως των εντολών, «εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε», λέει ο ίδιος ο Κύριος. Η προσπάθεια τηρήσεως των εντολών μας μεταφέρει από την αμφιβολία και τους επικίνδυνους ακροβατισμούς των «βιωμάτων», στην πραγματικότητα των αδυναμιών μας.

Παγίδες του διαβόλου!

Αγ.Συγκλητική

Ο διάβολος, πού θέλει όλα να τα διαστρέφει για να μας κολάσει, προσπαθεί να κρύβει από τους τους επιμελείς στην άσκηση και τους αγωνιστές τις αμαρτίες τους, κάνοντάς τους να τις ξεχνούν, για να τους ρίξει έτσι στην υπερηφάνεια. Ενώ, αντίθετα, στις αρχάριες και αστερέωτες ψυχές παρουσιάζει εξογκωμένα τα αμαρτήματά τους, για να τις ρίξει σε απελπισία. Να πώς πρέπει λοιπόν να παρηγορούμε τις ψυχές αυτές που κλονίζονται: να τους θυμίζουμε την απέραντη συμπάθεια και αγαθότητα του Θεού. Να τις βεβαιώνουμε πώς ο Κύριός μας είναι πολυέλεος και σπλαχνικός και μακρόθυμος, έτοιμος πάντα να ανακαλέσει την καταδίκη των αμαρτωλών ανθρώπων

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Μτθ. 17, 14-23

 
Ο πατέρας είναι ο φυσικός προστάτης του παιδιού. Αυτός φροντίζει για τη συντήρηση του , την αποκατάσταση του και η μόρφωση του.
            Η μάνα φροντίζει για την ανατροφή του. Είναι φανερό ότι το έργο του πατέρα δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι από τα πιο βαριά και τα πιο υπεύθυνα έργα της ζωής., Κι’ επειδή κατά κανόνα ο άνδρας δεν εξωτερικεύεται, όπως η γυναίκα, ο συνειδητός πατέρας, τι περισσότερες φορές, περνάει πολύ μεγαλύτερο μαρτύριο, γατί το περνάει βουβά.
            Τέτοιο μαρτύριο περνούσε για πολλά χρόνια ο δυστυχισμένος πατέρας του σημερινού Ευαγγελίου. Είχε ένα παιδί δαιμονισμένο που το έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή. ΄Επεφτε σε νερό και σε φωτιά, με κίνδυνο κάθε φορά να βρει τραγικό θάνατο.
            Ήρθε όμως η ώρα να λυθεί το δράμα του. Και το έλυσε ο Χριστός, μόλις έφερε το παιδί του στα πόδια Του. Όλοι οι άλλοι προς το οποίους είχε απευθυνθεί δε μπόρεσαν να του κάνουν τίποτε. Ο Χριστός έκανε την καλύτερη τακτοποίηση.
            Το γεγονός αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ο Χριστός λύνει όλα τα προβλήματα, που εμείς δυσκολευόμαστε και να τα δούμε ακόμη.
            Το πρόβλημα της ανατροφής των παιδιών μας είναι από τα μεγαλύτερα της ζωής μας. Χωρίς καλή αγωγή ων παιδιών, όλα πάνε στραβά. Εκκλησία, πολιτεία, κοινωνία, όλα χωλαίνουν. Η σωστή αγωγή δίνεται μόνο από το Χριστό. Ο άνθρωπος είναι μυστήριο και διαπαιδαγωγείται μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας.
            Τα παιδαγωγικά συστήματα, που δεν έχουν κέντρο τη χριστιανική αγωγή, αποτυγχάνουν. Κάθε σωστή αγωγή περνάει  από τα μυστήρια της Εκκλησίας. Αυτά έχουν τη δύναμη να μεταμορφώσουν ως τα κατάβαθα την ανθρώπινη ύπαρξη και να την αναγεννήσουν οντολογικά. Η αγωγή του ανθρώπου, αν δεν αρχίζει από τι ρίζες του, από τη φύση του, δεν μπορεί να μεταμορφώσει τον άνθρωπο. Από το βάπτισμα ως τη Θ. Κοινωνία η Εκκλησία μας μας μεταμορφώνει οντολογικά υπαρκτικά.
            Τέτοια αγωγή θέλουμε σήμερα. Παράλληλα με την επιστημονική, τεχνολογική, θεωρητική, πρακτική κατάρτιση των παιδιών μας, πρέπει να ους δώσουμε και αγωγή πνευματική, μυστηριακή και Χριστοκεντρική.
            Έτσι θα σωθούμε κι’ εμείς και τα παιδιά μας. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Μας τον έδειξε ο πατέρας του σημερινού Ευαγγελίου και καλό είναι ν ον ακολουθήσουμε.

        π.Γ.Στ.   

ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ;


Πρωτ. Β. Θερμός 
 
Για τρεις κυρίως λόγους:

1. Για πνευματικούς λόγους, ως ένα εργαστήριο αρετής. Μέσα σ’ αυτή μαθαίνουμε να χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο, ν ’αποκτήσουμε παιδιά, να διασταυρώνουμε και να ελέγχουμε τις απόψεις μας, να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα μας, να βάζουμε φραγμό στις επιθυμίες μας.
2. Να συμμετάσχουμε στο γεγονός της δημιουργίας. Ευχαριστιακά δεν κρατάμε την αγάπη γι τον εαυτό μας ( εγωισμός του ζευγαριού). Όταν γεννάμε παιδιά τα πράττουμε ως συνεργοί του Θεού. Με την επίγνωση ότι φέρνουμε στον κόσμο υποψήφιους αγίους.
3. Ως ταυτότητα οικογένειας θέλουμε γάμο δύο ετερόφυλων προσώπων για να εικονίζουμε το Χριστό που ήλθε να εξαλείψει τις διαιρέσεις του κόσμου.

Ο γάμος δεν είναι μυστήριο επειδή έχει κάτι ακατανόητο, γιατί μυστήριο είναι κάθε συνάντηση κτιστού και άκτιστου, Θεού και ανθρώπων. Στον εκκλησιαστικό γάμο έχουμε μια τέτοια συνάντηση ή μάλλον μια ένωση, όπως είναι μυστήριο η ενανθρώπηση του Θεού ή της Θ. Λειτουργίας. Ο γάμος λειτουργεί ενοποιητικά. Παίρνει δύο ετερόφυλα άτομα και με την ισχυρή δύναμη της αγάπης βάζει ως στόχο τη γεφύρωση της διαίρεσης. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ τον εκκλησιαστικό γάμο στην ιστορία της ανθρωπότητας, όχι ως απλή τελετή, αλλ’ ως κεντρικό άξονα της ζωής κάτω από τον οποίο παίρνουν νόημα όλες οι υπόλοιπες πτυχές του.

Ματιές στην Χίο, Νικ.Στανίτσας


Βέσσα 

 Απέναντι ο Τσεσμές για να μας θυμίζει πάντοτε τι είχαμε και τι χάσαμε!



 Εκκλησάκι στην περιοχή Κοιλά, Καρδάμυλα




Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Τι φοβούνται οι δαίμονες ;

  
του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

Στο Γεροντικό αναφέρεται το εξής θαυμαστό: Ένας άγιος γέροντας, ο Ιωάννης Βοστρηνός, που είχε το χάρισμα να διώχνει τους δαίμονες, ρώτησε κάποτε τα πονηρά πνεύματα, που βασάνιζαν μερικούς δαιμονισμένους: «Τι φοβάστε περισσότερο στους χριστιανούς;». Οι δαίμονες απήντησαν: «Έχετε τρία πράγματα μεγάλα: ένα που φοράτε στο λαιμό σας, ένα που λούζεσθε στην Εκκλησία και ένα που τρώτε στη Λειτουργία». Αυτός τους ρώτησε πάλι: «ποιο από τα τρία φοβάστε περισσότερο;». κι εκείνοι αποκρίθηκαν: «Αν προσέχατε και φυλάγατε καλά αυτό που μεταλαμβάνετε, δεν θα μπορούσαμε να βλάψουμε κανένα χριστιανό». Αυτά που φοβούνται οι δαίμονες πιο πολύ από όλα είναι ο σταυρός, το βάπτισμα και η θεία κοινωνία.

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Γλυκιά Παρθένε, αξίωσέ με


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

«Γλυκιά Παρθένε, αξίωσέ με
Νάρθω και πάλι στον ναό σου,
Στα πλατάνια τα θεόρατα
Όπου φυσά γλυκά η αύρα,
Κάτω στο ρέμα, που η πηγή κελαρύζει
Κι επάνω θροϊζει η αύρα μαλακά.
Στα ‘νεάμερα τ’ αγαπημένα
Της δοξασμένης μεταστάσεώς σου
Ήθελα νάμαι να ψάλω το ‘Πεποικιλμένη’
Στο πανηγύρι το σεμνό.
Να βλέπω να θαυμάζω τη μορφή σου»

Πρόστρεξε, Μυροφόρα


Κωστής Παλαμάς
Πρόστρεξε, Μυροφόρα,
μονάχα εσένα πίστεψα
και λάτρεψα μονάχα εσένα,
κι ως τώρα μέσ' στα αιματοστάλαχτα
μιας οργισμένης δύσης
Δέσποινα, στήριξέ με εσύ
και μη μ' αφήσεις.....

Οι Άγιοι Φανέντες στην Αρχαία Σάμη Κεφαλληνίας