Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ , Ματθαίος κεφ. 6, στχ.14-21


ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ


Απέναντι στο θόρυβο των ημερών λόγω των καρναβαλικών εκδηλώσεων η Εκκλησία συνιστά ένα «μοντέλο» ζωής με προοπτική την αιωνιότητα και προτείνει ένα πρόγραμμα περισυλλογής και κατευνασμού των παθών. Το μοντέλο αυτό το υπαγορεύουν βαθύτερα αιτήματα της ψυχής που επιμένουν στην καλλιέργεια και την άσκηση των πνευματικών αγώνων όπου με την ανάπτυξη των εκκλησιαστικών αρετών επαναφέρει τη ζωή μας στην αρχική της ιερότητα.

Σ’ αυτές τις αρετές της Εκκλησίας αναφέρεται το σημερινό Ευαγγέλιο τονίζοντας τρία αξιοπρόσεχτα σημεία :

Α) την άφεση των παραπτωμάτων των συνανθρώπων μας

Β) την άσκηση της αληθινής νηστείας και

Γ) την αποφυγή συγκέντρωσης υλικού πλούτου και την επένδυση σε πνευματικά αγαθά.

Ας δούμε το καθένα χωριστά:


Α) η άφεση των παραπτωμάτων μας είναι βέβαια έργο της Εκκλησίας και το ασκούν οι πνευματικοί, ανήκει όμως σε όλους το έργο της συγγνώμης για πράξεις και παραλήψεις συνανθρώπων ιδιαίτερα όταν αυτές στρέφονται εναντίον μας. Αυτό σημαίνει, ότι αντιπαρέρχομαι και λησμονώ κάθε τι που θα στεκόταν εμπόδιο στην κοινωνία τα αγάπης μεταξύ μας συμβάλλοντας έτσι στον περιορισμό του κακού. Με τον τρόπο αυτό προάγω το αγαθό και προάγομαι σε αυτό. Δηλαδή γίνομαι «συνεργός Θεού» κατά χάρη (α Κορ. 3,9). Η σημασία της άφεσης υποδηλώνεται όμορφα στο στίχο της Κυριακής Προσευχής : «άφες ημίν τα ωφειλήματα υμων ως και ημεις αφιεμεν τοις οφειλετες ημων»(Ματθ. 6,12).


Β) στον τρόπο άσκησης της νηστείας αναφέρεται το δεύτερο σημείο της περικοπής που προκαλούσε τριβές ανάμεσα στους Εβραίους καθώς και στην υποκριτική της μορφή. Ο κίνδυνος σήμερα εντοπίζεται σήμερα μάλλον στην άνευ όρων κατάργηση της νηστείας. Αυτό όμως που τονίζεται στην Κ. Διαθήκη είναι η ουσιαστική άσκησή της. Η υποκριτική νηστεία την οποία ελέγχει αυστηρά ο Χριστός είναι ο μόνιμος κίνδυνος διαστροφής του περιεχομένου και του σκοπού της. Ο υποκριτής εφαρμόζοντας τους τύπους αντί της ουσίας γίνεται σκάνδαλο ενώ χάνει τους κόπους του. «αμην αμην λεγω υμιν, ότι απέχουσι του μισθού αυτων». Άλλη μορφή υποκρισίας μπορεί να εμφανιστεί πίσω από το ατημέλητο ντύσιμο και το σκυθρωπούς για να δοθεί η εντύπωση της αυστηρής τήρησης της νηστείας. Το φαινόμενο αυτό όπως είναι γνωστό και στις χριστιανικές κοινότητες συνδέεται και με άλλες μορφές διαστροφής όπως η τυπολατρία, η θρησκοληψία πράγματα που έβλαψαν την Εκκλησία προκαλώντας αιρέσεις και σχίσματα.


Γ) την απόκτηση και χρήση των υλικών αγαθών ευλογεί πάντοτε η Εκκλησία, όχι όμως και τον θησαυρισμό τον οποίο ο Μέγας Βασίλειος χαρακτηρίζει ως «κλοπή αγαθών εις βάρος εκείνων που τα έχουν ανάγκη». Γιατί όλα τα αγαθά-υλικά και πνευματικά- είναι δωρεές του Θεού, προέρχονται από το Θεό και ανήκουν σε Αυτόν. Ο άνθρωπος είναι απλώς ο προσωρινός διαχειριστής τους. Ειδικότερα ο πλούσιος οφείλει να ενεργεί ως οικονόμος δωρεών και ως διανεμητής αγαθών με ευθύνη και υποχρέωση λογοδοσίας. Η εργατικότητα και η συμβολή του στην αύξηση του πλούτου τιμάται και εξαίρεται με το «ευ δούλε αγαθέ και πιστέ», χωρίς δικαίωμα σπατάλης και αυθαίρετης εγωιστικής διαχείρισης. Τέτοια αντίληψη σημαίνει περιφρόνηση του Θεού και τεκμηριώνεται με τις φράσεις «όπου γαρ εστιν ο θησαυρος ημων εκεί έστε και η καρδία σου» (Ματ.6,21) και «ουδεις δυναται δυσιν κυριοις δουλευειν». Πρόκειται για το αμάρτημα της πλεονεξίας με τις θανατηφόρες επιπτώσεις της.


Την απαλλαγή των ανθρώπων από το ενδημικό αυτό πάθος εγγυάται μόνο η προοπτική της απόκτησης των αιωνίων θησαυρών σε αντίθεση με τους φθαρτούς και πρόσκαιρους. Τους αιώνιους αυτούς θησαυρούς παρουσιάζει η Εκκλησία μας ιδιαίτερα τη Μ. Σαρακοστή μέσα από τις κατανυκτικές ακολουθίες και ολόκληρη την πνευματική ζωή της.

Λόγος εις την υποκρισίαν

Ομιλία του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Κυρού Μελίτωνος (1913-1989) στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, την Κυριακή της Τυροφάγου, 8η Απριλίου 1970


Αδελφοί μου,


Είναι απλή η αλήθεια, καθαρή, ωραία, χαριτωμένη και στην τελευταία της ανάλυση η αλήθεια είναι αγάπη. Έτσι μας την παρουσίασε αυτός, που τόσο πολύ την επλησίασε: Ο Πλάτων. Έτσι μας την απεκάλυψεν ωσάν Ευαγγελικήν χάριν, ο Κύριος μας, την αλήθεια. Απλή, απλά. Εμείς την περιπλέξαμε. Εζητήσαμε το πέραν της απλότητος. Και αυτό δεν υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει επέκεινα της αληθείας.

Ανεζητήσαμε την αλήθεια μέσα εις τους λαβυρίνθους της σοφιστείας, μέσα εις τους μαιάνδρους της αληθοφάνειας. Αλλ’ η αλήθεια, υπομονετική όπως είναι, σταθερή και ακεραία, επανέρχεται πίσω και κρούει την θύραν της ζωής μας. Έτσι την κρούει και σήμερα με την Ευαγγελική περικοπή, πού ακούσατε. Στην περικοπή δεν υπάρχει τίποτε ποιητική αδεία ή ως ρητορικόν σχήμα λόγου. Είναι απλή η αλήθεια. Σαφής ο λόγος του θεού. Τόσον σαφής και κατηγορηματικός, ώστε ούτε καν ανάγκην από ερμηνείαν έχει. Προσέξατε τι είπε: Απλά και αληθινά πράγματα: Εάν δεν συγχωρήσετε τους ανθρώπους δεν θα σας συγχώρηση ο Θεός. Το φαντασθήκατε ποτέ αυτό, ότι η θεία συγχώρησις εξαρτάται από την συγχώρησι του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπόν του; Και όλα τα άλλα, όλα τα δήθεν αγαθά μας έργα, όλος ο μοντανισμός μας, όλη η μέριμνα μας διά την σωτηρίαν των άλλων, όλη η κρίσις μας περί του κόσμου από του ύψους της δήθεν αρετής μας, όλα αυτά δεν έχουν καμμίαν αξίαν και δεν μπορούν να φέρουν την Θεία συγχώρησιν, εάν δεν συμπληρωθούν με την συγγνωμικότητά μας προς τον συνάνθρωπόν μας.
Και αυτό μάς λέγεται από τον Κύριον αυτή την στιγμήν, που εισερχόμεθα εις την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν και μάς λέγεται εν συνάφεια με ό,τι μας έχει λεχθή τις τρεις προηγούμενες Κυριακές του Τριωδίου.

Την πρώτην Κυριακή, μάς είπε πως ο Τελώνης δικαιώθηκε, ο Φαρισαίος όχι. Την δεύτερη Κυριακή, μας είπε πως η μετάνοια του άσωτου έγινε δεκτή, ο άσωτος λυτρώθηκε, ενώ ο πρεσβύτερος αδελφός, ο δεύτερος άσωτος, η τραγική μορφή της παραβολής, έμεινε ανεξιλέωτος μέσα στην αυταρέσκεια του και αμέτοχος εις την παγκόσμια χαρά της σωτηρίας. Την τρίτη Κυριακή, μας απεκάλυψε το πλέον καταπληκτικό μυστικό των έσχατων, ότι η ανθρωπότης όλη θα κριθή με το πλέον απίθανο μέτρο. Το πλέον παράδοξον, επειδή είναι θείον μέτρον. Με τι; Με την ταυτοπροσώπησι του θεού προς τον ελάχιστο άνθρωπο. Τον γυμνό, τον πεινασμένο, τον διψασμένο, τον άρρωστο, τον ξένο, τον από οιαδήποτε αιτία σε φυλακή πεταμένο. Εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου, των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. Εφ' όσον ουκ εποιήσατε, ουδέ εμοί εποιήσατε. Διότι, εγώ ήμουν αυτός ο πεταμένος, ο περιφρονημένος άνθρωπος. Και, αδελφοί μου, το θεανδρικόν μυστήριον προχωρεί: Εάν δεν συγχωρήσετε δεν θα συγχωρηθήτε. Και περαιτέρω: μη υποκρίνεσθε, γίνετε απλοί και ακέραιοι. Αν έχετε και την ελάχιστη αρετή προσποιηθήτε πως δεν την έχετε. Κρύψτε την, τότε την βλέπει ο Θεός, τότε αυτή φέρει καρπόν είς τό φανερό. Μην είσθε σκυθρωποί και βλοσυροί, για να φαίνεσθε άγιοι. Ποτέ δεν κάνει επίδειξι η αγιότης. Την αισθάνονται οι άνθρωποι και την ροφούν όπως το άρωμα του ρόδου, το όποιο δεν εξαγγέλλει ούτε την ομορφιά του, ούτε τη χάρι του, ούτε το άρωμα του. Και ακόμη, μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της Γης. Και δεν εννοεί, βέβαια, μόνον τους περιουσιακούς, μα ο,τιδήποτε θεωρούμεν ως πολύτιμον αγαθόν και διά την απόκτησιν του όποιου είμεθα έτοιμοι να μετέλθωμεν κάθε μέσον έννομο ή άνομο και για το όποιο πολύτιμο αγαθό είμεθα έτοιμοι να πουλήσουμε και αυτή την καρδιά μας. Γιατί, αλήθεια, είπεν ο Κύριος ότι εκεί όπου είναι ο θησαυρός του ανθρώπου, εκεί είναι και η καρδιά του.

Αδελφοί μου, θα σταθώ δ' ολίγον εις το πρώτο σημείον, της αλληλοσυσχετίσεως της Θείας συγχωρήσεως προς την ανθρωπίνην. Δεν υπάρχει βαθύτερη θεολογική αλήθεια από αυτήν. Μας εισάγει εις το μυστήριον της σωτηρίας. Συγχωρούντες τον συνάνθρωπόν όχι μόνον κατανοούμεν, συνειδητοποιούμεν και κατακτώμεν την θείαν συγχώρησιν, αλλά και συμπράττομε στη σωτηρία μας. Σωζόμενοι, σώζομεν και σώζοντες σωζόμεθα. Είμεθα αλληλέγγυοι ως ανθρώπινο γένος. Συγχωρούντες λυπούμεθα ως μοναδική ανθρωπινή προσωπικότης. Όσοι δεν έχετε ποτέ συγχωρήσει στη ζωή σας, τότε, μετά τον Κύριο, υπάγετε και ερωτήσατε τον ψυχίατρο σας: που οφείλονται όλαι αι ψυχώσεις, νευρώσεις, πλέγματα, τα οποία, χωρίς να το θέλετε, κατευθύνουν πολλάς φοράς περίεργον κοινωνικήν συμπεριφοράν σας; Και αντιστρόφως, σεις που έχετε συγχωρήσει, αναγνωρίσατε και ομολογήσατε, πέραν της Κυριακής δικαιώσεως, τι εσωτερική βαθειά ελευθερία έχετε αποκτήσει.

Και τώρα έρχομαι εις το δεύτερο σημείον της περικοπής: Αυτό της υποκρισίας. Τίποτε δεν καυτηρίασε ο Κύριος τόσο πολύ, όσο την υποκρισία.
Και ορθώς, εις αυτήν είδεν, ότι υπάρχει πάντοτε ο μεγαλύτερος παραπλανητικός κίνδυνος, δηλαδή το εωσφορικόν αγγελοφανές φως. Είναι πράγματι φοβερή η δύναμις της υποκρισίας. Τόσο γι' αυτόν που τη ζή και την ασκεί, όσο και γι' αυτούς που την υφίστανται.
Και είναι επικίνδυνη ή υποκρισία, γιατί ανταποκρίνεται προς βαθύτατον ψυχολογικόν αίτημα του ανθρώπου. O άνθρωπος θέλει να φανή αυτός πού δεν είναι. Ακόμη και ενώπιον του εαυτού του και ενώπιον του θεού. Και έτσι ξεφεύγει από την αλήθεια και την απλότητα και φυσικά και από την μετάνοιαν και την σωτηρίαν.

Σε λίγες ώρες έξω από αυτόν τον ναόν, έξω από την γαλήνην του, εις τους δρόμους αυτής της Πολιτείας, θα παρέλαση ο Καρνάβαλος. Μη τον περιφρονήσετε και μη τον χλευάσετε και μη με κατακρίνετε, πού τον αναφέρω αύτη τη στιγμή. Δεν είναι καθόλου άσχετος με το μέγιστο πρόβλημα της υποκρισίας. Να τον προσέξετε εφέτος τον Καρνάβαλο με σεβασμό και βαθύ στοχασμό. Είναι πανάρχαιο το φαινόμενο και είναι φαινόμενο βαθύτατου και αγχώδους αιτήματος της ψυχής του άνθρωπου, να λυτρωθή από την καθημερινή του υποκρισία με μίαν έκφρασιν ανωνύμου, διονυσιακής νέας υποκρισίας.
Είναι τραγική μορφή ο Καρνάβαλος.

Ζητεί να λυτρωθή από την υποκρισίαν υποκρινόμενος.

Ζητεί να καταλύση όλες τις ποικίλες προσωπίδες, πού φορεί κάθε μέρα με μία νέα, την πιο απίθανη.

Ζητεί να εκκενώση ό,τι υπάρχει απωθημένο μέσα στο υποσυνείδητό του και να ελευθερωθή, αλλά ελευθερία δεν υπάρχει, η τραγωδία του Καρνάβαλου παραμένει άλυτη.

Το βαθύτατο αίτημά του είναι να μεταμορφωθή. Εδώ, λοιπόν, είναι η θέσις της Εκκλησίας, κοντά στον Καρνάβαλο. Σ' αυτόν πού ζητεί μεταμόρφωση, το κεντρικό κήρυγμα της Ορθοδοξίας. Τη μεταμόρφωσι. Να μη τον καταδικάσουμε, λοιπόν, τον Καρνάβαλο, αλλά να σταθούμε και κάτω από την προσωπίδα του να ακούσωμε την αγωνία του, την έκκλησί του και το δάκρυ του. Επαναλαμβάνω, της Ορθοδοξίας το βαθύτερο κήρυγμα ζητεί ο Καρνάβαλος, περιφερόμενος εις τους δρόμους της Πολιτείας: Τη μεταμόρφωσι.

Και είναι ο ειλικρινέστερος και εντιμότερος των υποκριτών. Ίσως θα νομίσετε, ότι αστειεύομαι. Απολύτως όχι. Δεν υπάρχει σοβαρώτερο πρόβλημα αύτη την ώρα δια την Εκκλησίαν. Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία, και μάλιστα η Ορθόδοξος, η δική μας Εκκλησία, να νοηθή ως άσχετη προς τη ζωή, προς τους καιρούς, προς την αγωνίαν αυτής της ώρας, προς τα φλέγοντα προβλήματα αυτής της στιγμής, απλώς ως πόλις επάνω ορούς κειμένη και θεωρούσα τα περί αυτήν. Ως Εκκλησία είμεθα εμπεπλεγμένοι εις την πορείαν του γένους των ανθρώπων, εις την μεγάλην αυτήν περιπέτεια, που ονομάζεται Ιστορία, άγουσα εις την τελείωσιν των εσχάτων. Υποκρινόμενοι την χθες, απουσιάζομεν από την σήμερον και η αυριον έρχεται άνευ ημών.

Ομιλών εις την 4ην Πανορθόδοξον Διάσκεψιν της Γενεύης, είχον ειπεί: «Η χθες παρήλθε προ πολλού, ούτε καν την σήμερον ζώμεν, μας προέλαβεν η μεθαύριον». Το επαναλαμβάνω αυτό σήμερον εντονώτερον. Διότι είναι η πέραν της αυτάρκους υποκρισίας αλήθεια, η απλή, η ευκολωτέρα αντιμετώπισις των προβλημάτων είναι να τα χλευάση και να τα κατακρίνη κανείς και να αντιπαρέλθη, όπως ο Ιερεύς και ο λευΐτης της Σαμαρειτικής παραβολής. Αλλά η πληγή είναι εδώ και κράζει. Ποιος μπορεί υπευθύνως να μας πη, ότι είναι έξω κάθε ιστορικής, εξελικτικής πραγματικότητας όλα αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα και φαινόμενα της νέας γενεάς της ανθρωπότητος, η έξαλλη μουσική, οι έξαλλοι χοροί, η έξαλλη επένδυσις, όλη αυτή η παγκόσμιος επανάστασις της νεολαίας;
Άν όλοι οι μικρόνοες, όλοι οι εθελατυφλούντες, όλοι οι παρελθοντολόγοι και εγκαυχώμενοι δια την αρετήν της εποχής των συνωμοτήσουν, δια να κατακρίνουν όλα αυτά τα πράγματα, η Εκκλησία έχει χρέος να σταθή με θεανδρικήν κατανόησιν, ενανθρωπιζομένη όπως ο Κύριος της εν μέσω ενός νέου κόσμου, πού έρχεται μακρόθεν, και να ακούση αυτή την αγωνιώδη κραυγήν, πού αναπηδά από όλα αυτά τα θεωρούμενα από μας έξαλλα πράγματα. Κάτι έχει να μας πή με όλα αυτά τα φαινόμενα αυτός ο κόσμος, που έρχεται νέος εις το προσκήνιον της Ιστορίας. Τα νομιζόμενα έξαλλα δι' ημάς τους παλαιούς, όταν λάβωμεν ύπ' όψιν το φοβερόν γεγονός, ότι ένα από τα χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι η τεραστία απόστασις, που υπάρχει στη διαδοχή των γενεών, δηλαδή η γενεά, η οποία έρχεται έπειτα από εμένα έχει απόστασιν τριών γενεών. Πώς έχομεν την αξίωσιν να την κατανοήσωμεν ημείς αυτήν την νέαν γενεάν, που έρχεται, εάν δεν είμεθα Εκκλησία Χριστού συνεχώς ενανθρωπίζομένη, συνεχώς μεταμορφουμένη και συνεχώς μεταμορφώνουσα;

Ασφαλώς θα έχετε πληροφορηθη την εμφάνισι μιας νέας επιστήμης, της μελλοντολογίας, επιστήμης που ασχολείται με την διερεύνησην και την μελέτην προκαταβολικώς του μέλλοντος ενός απίθανου μέλλοντος διά τον κόσμον εις την προόρασιν του οποίου καλείται και η Εκκλησία. Τι υπάρχει εις το βάθος αυτής της νέας επιστήμης; Η νοσταλγία και αναζήτησις του προφητικού στοιχείου. Άνευ αυτού, η Εκκλησία είναι χωρίς πυξίδα. Με πλήρη γνώσιν αυτήν της ανάγκης και αυτού του αιτήματος των καιρών, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, υπό την εμπνευσμένην ηγεσίαν του μεγάλου Πατριάρχου Αθηναγόρου του Α', έχει συλλάβει το αίτημα του ανθρωπίνου γένους δι' ενότητα. Και είναι η μοίρα του προφητικού στοιχείου, ακόμη και εις αυτήν την Ιερουσαλήμ, «Ιερουσαλήμ η αποκτείνουσα τους Προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν. Πολλάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ως όρνις τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας και ουκ ηθελήσατε· ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος» (Ματθ. Κγ, 37-38). Αλλ' ο οίκος μας δεν θα μείνη έρημος. Τα νοσσία θα επισυναχθούν υπό την όρνιθα, την Μητέρα - Εκκλησία. Είναι η προφητεία του Κυρίου, είναι το θέλημα Του, η αγωνιώδης κραυγή της διαστημικής εποχής της Ανθρωπότητος.

Δεν θα επιζήσωμεν ως χριστιανικαί επί μέρους Εκκλησίαι καί Ομολογίαι του κύματος αυτού των επερχομένων, εάν δεν ενωθώμεν όλοι εν Χριστώ Ιησού. Είναι πλέον η ώρα να λυτρωθώμεν εκ της αντιπατερικής ιδέας, ότι η Εκκλησία μόνον μέχρις ενός ορισμένου σημείου της Ιστορίας ήτο δυνατόν να ερμηνεύση την θείαν Αποκάλυψην. Πρέπει, επί πλέον του πατερικού πνεύματος, να αναλάβωμεν ως Εκκλησία την θείαν υπευθυνότητα και τόλμην και γενναιότητα των Πατέρων και να θεολογήσωμεν τον Χριστόν, το Ευαγγέλιον και την Εκκλησίαν. Όχι με νομοκρατικήν Φαρμακίδειον, φερ' ειπείν, σωματειακήν αντίληψιν της Εκκλησίας, αλλά της Εκκλησίας ως Σώματος Χρίστου, ζώντος εν τη αναστάσει.

Αδελφοί μου,

Τώρα εισερχόμεθα εις την Αγίαν Τεσσαρακοστήν και στο βάθος μας αναμένει το δράμα, το θαύμα και το βίωμα της Αναστάσεως, το κατ' εξοχήν βίωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ας πορευθώμεν προς αυτό το όραμα και βίωμα, όχι ασυγχώρητοι, όχι μη συγχωρήσαντες, όχι εν νηστεία απλώς κρέατος και ελαίου, όχι εν υποκρισία, αλλά εν θεία ελευθερία εν πνεύματι καί αληθεία. Εν τω πνεύματι της αληθείας, εν τη αληθεία του πνεύματος.



Πηγή: Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Κύρου Μελίτωνος, Λόγοι και Ομιλίαι, 1991, εκδ. Πανσέληνος


http://www.upatras.gr/inaos/ypokrisia.html

ερός Ναός Τριν εραρχν Πανεπιστημίου Πατρν

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Το πνεύμα των Πατέρων για παρόμοιες εορτές με τις σημερινές καρναβαλικές εκδηλώσεις


Παραθέτουμε τον 62 κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος καταδικάζει τις μεταμφιέσεις και τις μάσκες, όπως και τους χορούς και τους αστεϊσμούς, που ελάμβαναν χώρα σε παρόμοιες καρναβαλικές εορτές του παρελθόντος.

ΚΑΝΩΝ ΞΒ’


Τας ούτω λεγομένας Καλάνδας και τα λεγόμενα Βοτά, και τα καλούμενα Βρουμάλια, και την ν τη πρώτη του Μαρτίου επιτελουμένην πανήγυριν, καθάπαξ εκ της των πιστών πολιτείας περιαιρεθήναι βουλόμεθα. Αλλά μην και τας των γυναικών δημοσίας ορχήσεις, και πολλήν λύμην και βλάβην εμποιείν δυναμένας. Έτι μην και τας ονόματι των παρ’ Έλλησι ψευδώς ονομασθέντων θεών, ή εξ ανδρών, ή γυναικών, γινομένας ορχήσεις και τελετάς, κατά τι έθος παλαιόν και αλλότριον του των Χριστιανών βίου, αποπεμπόμεθα, ορίζοντες, μηδένα άνδρα γυναικείαν στολήν ενδιδύσκεσθαι, ή γυναίκα την ανδράσιν αρμόδιον. Αλλά μήτε προσωπεία κωμικά, ή σατυρικά, ή τραγικά υποδύεσθαι· μήτε το του βδελυκτού Διονύσου όνομα την σταφυλήν εκθλίβοντας εν ταις ληνοίς επιβοάν· μηδέ τον οίνον εν τοις πίθοις επιχέοντας, γέλωτα επικινείν αγνοίας τρόπω, ή ματαιότητος, τα της δαιμονιώδους πλάνης ενεργούντας. Τους ουν από του νυν τι των προειρημένων επιτελείν εγχειρούντας, εν γνώσει τούτων καθισταμένους, τούτους, ει μεν Κληρικοί οίεν, καθαιρείσθαι προστάσσομεν, ει δε Λαϊκοί, αφορίζεσθαι.


Ερμηνεία υπό του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου:


Καλάνδαι ονομάζονται αι πρώται ημέραι του κάθε μηνός, εις τας οποίας οι έλληνες εσυνείθιζον να εορτά­ζουν, δια να απερνούν τάχα όλον τον μήνα με ευθυμίαν, και τα Βοτά δε και Βρουμάλια ελληνικαί ήτον εορταί· τα μεν Βοτά, ήτοι βοσκήματα και πρόβατα, εις τιμήν τού θεού του Πανός, όστις ενομίζετο από τους έλληνας ότι είναι έφορος των προβάτων και των λοιπών ζώων· τα δε Βρουμάλια, εις τιμήν του Διονύσου· Βρόμιος γαρ ήτο του Διονύσου επίθετον κοντά εις τους έλληνας από τον βρόμον, οπού σημαίνει τον ήχον και την βροντήν, ονομαζόμενος. Τούτο δε οι Ρωμάνοι Βρουμάλιον ωνόμαζον, ήγουν τον βρόμον· και την εορτήν, Βρουμάλια πληθυντικώς· οπού είναι το ίδιον ωσάν τα Διονύσια, καθώς τα έλεγαν οι έλληνες. Προστάζει λοιπόν ο παρών Κανών, ότι τα τοιαύτα Ελληνικά, αλλά δη και η κατά την πρώτην Μαρτίου τελουμένη πανήγυρις, δια την ευκρασίαν τάχα του έαρος, να ασηκωθούν ολοτελώς από την πολιτείαν των Χριστιανών. Μήτε χοροί απλώς δημόσιοι γυναικών να γίνωνται, ούτε εορταί και χοροί από άνδρας ή γυναίκας εις όνομα των Ελλήνων ψευδοθεών. Ορίζει δε προς τούτοις, ότι μήτε άνδρας να φορή ρούχα γυναικεία, ούτε γυναίκα ρούχα ανδρίκια· αλλά μήτε να μουρόνωνται με μουτσούνας και προσωπίδας Κωμικάς, ήτοι παρακινούσας εις γέλωτας ή τραγικάς, ήτοι παρακινούσας εις θρήνους και δάκρυα, ή Σατυρικάς, ήτοι ιδίας των Σατύρων και Βάκχων, οίτινες εις τιμήν του Διονύσου, ως εκστατικοί και δαιμονισμένοι, εχόρευον· και ότι τινάς να μην επικαλήται το όνομα του συγχαμερού Διονύσου (όστις ενομίζετο πως ήτο δοτήρ του οίνου και έφορος), όταν πατώνται τα σταφύλια εις τους ληνούς, μήτε να γελά και να καγχάζη, όταν βάλλεται ο νέος οίνος εις τα πιθάρια. Λοιπόν όποιος από του νυν και εις το εξής, αφ’ ου έμαθε περί τούτων εν γνώσει, επιχειρήσοι να κάμη κανένα από τα προρρηθέντα ταύτα δαιμονιώδη και Ελληνικά, ει με είναι Κληρικός, ας καθαίρεται, ει δε λαϊκός, ας αφορίζεται.



(ΙΕΡΟΝ ΠΗΔΑΛΙΟΝ σελ. 226-227)

Πηγή : alopsis

« Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΑΣ», ομιλία π.Βασιλείου Μπακογιάννη

Αγαπητοί φίλοι σας παρουσιάζουμε ένα σκιαγράφημα της ομιλίας που έκανε ο π.Βασίλειος Μπακογιάννης στο Πνευματικό Κέντρο της Αγ.Βαρβάρας.


Πολλοί είναι οι εχθροί μας· ο εαυτό μας, τα πάθη μας, το φρόνημα του κόσμου αυτού, αλλά ο κατ’ εξοχήν εχθρός μας είναι ο διάβολος.


α. Ο Εωσφόρος ήταν στο θρόνο του Θεού, ήταν όλο φως. Παρόλο αυτό νικήθηκε από τον φθόνο, και έπεσε, παρασύροντας μαζί του στρατιές αγγέλων. Κατά τους αγίους Πατέρες η πτώση των αγγέλων δεν έγινε μονομιάς, αλλά συνεχιζόταν μέχρι την Ενσάρκωση του Χριστού, και προπαντός μέχρι τη Μ Παρασκευή. Βλέποντας οι άγγελοι την μεγάλη ταπείνωση του Κυρίου, προπαντός τα Πάθη Του, «σοκαρίσθηκαν», και από τότε στεριώθηκαν στο αγαθό. Πριν από την πτώση ήταν όλο φως, μετά έγιναν όλο σκοτάδι. Πριν ήταν όλο ταπείνωση, μετά έγιναν όλο υπερηφάνεια, (γι’ αυτό ένα μεγάλο όπλο κατά των δαιμόνων είναι η ταπείνωση).Πριν ήταν αφιερωμένοι στην διακονία του Θεού και του ανθρώπου, μετά στον πόλεμο κατά του Θεού και κατά του ανθρώπου.


β. Το πόσο οι δαίμονες μισούν και πολεμούν τον άνθρωπο φαίνεται στις ευαγγελικές στις περικοπές που κάνουν λόγο για δαιμονισμένους. Οι δαίμονες περιέφεραν τα θύματά τους γυμνά και δεν τα άφηναν να μένουν στα σπίτια τους, αλλά στα νεκροταφεία. (Λκ. 8:27). Τα έρριχναν στη φωτιά για να τα κάψουν και , στο νερό για να τα πνίξουν (Μκ. 9:22). Εκεί που όλως ιδιαιτέρως φαίνεται το θανάσιμο μίσος τους είναι με τους δαιμονισμένους των Γαδαρηνών. (Λκ.8:26-39). Με την άδεια του Χριστού, βγήκαν από τους δαιμονισμένους, μπήκαν στα γουρούνια, που έβοσκαν στο χωράφια, (κάπου 2.000 γουρούνια), και όρμησαν (όλα!) με μανία προς τα μπρος, στο γκρεμό, (όχι προς τα πίσω στα χωράφια), και πνίγηκαν στη λίμνη!


γ. Αυτό που έκαναν οι δαίμονες στα γουρούνια θέλουν, λυσσάνε να το κάνουν και στους ανθρώπους, προπαντός σε εμάς τους χριστιανούς, που πιστεύουμε και προσκυνάμε τον εχθρό τους τον Χριστό. Περπατούν ανάμεσά μας σαν λέοντες ωρυόμενοι, ζητώντας κάποιον να καταπιούν (Α Πέτρου, Ε:8)..Θέλουν, αλλά δεν μπορούν να μας καταπιούν, εξαφανίσουν! Γιατί αναχαιτίζονται από την αόρατη δύναμη του Θεού. Δεν κάνουν τίποτε, χωρίς την έγκριση Του. . Για να μπουν στα γουρούνια, ζήτησαν την άδεια Του (Λκ. 8: 30-32). για να πειράξουν τους μαθητές του Χριστού, ζήτησαν την άδειά Του(Λκ. 22: 31), για να πειράξουν τον Ιώβ ζήτησαν επίσης την άδειά Του(Ιώβ 2: 2) . Έριχναν τα θύματά τους (δαιμονισμένους) στη φωτιά για να κάψουν, αλλά τελικά δεν τα έκαιγαν, τα έριχναν στο νερό για να πνίξουν, τελικά δεν τα έπνιγαν(Μκ. 9:22), γιατί δεν τους το επέτρεπε ο Κύριος.


δ. Οι δαίμονες έχουν τέτοια δύναμη (έδεναν τους δαιμονισμένους στα χέρια και στα πόδια με χειροπέδες σιδερένιες, και οι δαίμονες τις έσπαζαν!) ( Λκ. 8: 29). που άμα ο Θεός τους αφήσει ελεύθερους έστω και για δευτερόλεπτα, είναι ικανοί να αναποδογυρίσουν ολόκληρο το σύμπαν! «Κατάφεραν» και έφεραν σηκωτό από την έρημο στα Ιεροσόλυμα, και από εκεί σε ένα πολύ ψηλό βουνό, τον δημιουργό του κόσμου, τον Ιησού Χριστό, (Μτ.4:5-8),και δεν θα καταφέρουν να κάνουν άνω-κάτω ολόκληρο το σύμπαν;


ε. Είναι φύσει αδύνατο αυτοί οι μισάνθρωποι δαίμονες να μην πολεμούν τον άνθρωπο, προπαντός εμάς τους χριστιανούς. Και βέβαια μας πολεμούν. Επειδή είναι πανούργοι, μας πολεμούν με τρόπο πονηρό. Πρώτα-πρώτα δεν φανερώνονται οι ίδιοι αυτοπροσώπως, γιατί έτσι θα μας έβρισκαν αντιμέτωπους, και δεύτερο μας πολεμούν με όπλα που δεν φαίνονται, τουτέστιν με τους λογισμούς, ( αν μας πολεμούσαν με ρόπαλα και με ντουφέκια,, θα τα βλέπαμε και θα αμυνόμασταν). Όχι μόνο με κακούς λογισμούς, αλλά και με τάχα καλούς λογισμούς, προπαντός με καλούς, είναι ο λεγόμενος πόλεμος εκ δεξιών που είναι η χειρότερη μορφή πολέμου, που μπορεί να μας κάνει ο διάβολος, προκειμένου να μας κολάσει εξ ου και το ρηθέν «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμμένος με καλές προθέσεις.


στ. Η ασφάλεια στην πνευματική ζωή είναι ,κατά τους αγίους Πατέρες, «το μη πεποιθέναι τω ιδίω λογισμώ» ,δηλ. να μη δίνουμε εμπιστοσύνη στον λογισμό μας, όσος καλός και αν φαίνεται στα δικά μας μάτια. Γι’ αυτό και ο Κύριος τους πρώτους που μακάρισε ήταν τους «πτωχούς τω πνεύματι» (Μτ. 5:3), αυτούς που δεν «θεοποιούν» το σκεπτικό τους, που νιώθουν πτωχοί στο «πνεύμα», στο φρόνημα, άρα έχουν ανάγκη συμβουλών και οδηγιών, οπότε δεν κινδυνεύουν να παγιδευθούν από το διάβολο.


ζ. Ο ίδιος ο διάβολος «εξομολογήθηκε» σε έναν άγιο γέροντα: «Εγώ τρία πράγματα φοβάμαι: Εκείνο που φοράνε οι χριστιανοί (=τον Σταυρό), το λουτρό που κάνουν στην εκκλησιά (=εξομολόγηση), και εκείνο που τρώνε και πίνουν στην εκκλησία (=Θ. Κοινωνία), εφόσον βέβαια το παίρνουν άξια». Το πόσο ο διάβολος φοβάται την εξομολόγηση φαίνεται και από το εξής: Οι χριστιανοί τις αμαρτίες τους τις λένε με άνεση στον ψυχίατρο, στον φίλο τους, κ.λ.π. ενώ στην εξομολόγηση φοβούνται, γιατί ακριβώς είναι ο διάβολος στη μέση. Τέλος: Εξομολόγηση δεν σημαίνει μόνο εξαγόρευση αμαρτιών, αλλά και λογισμών, καλών η κακών, που ενσπείρει ο πονηρός. Οπότε εξομολογούμενοι τους λογισμούς μας, ασφαλιζόμαστε από τις παγίδες που μας στρώνει ο πονηρός μέσω των λογισμών.


Πατρινό Καρναβάλι για πάντα ! Νο.7

15 στον εισαγγελέα για τα έκτροπα

Ηλιας Kανιστρας

H Πάτρα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της και να ξεχάσει. Nα ξεχάσει τα πρωτοφανή αίσχη που αμαύρωσαν –την ώρα που η πόλη προετοιμάζεται για «Oλυμπιακή πόλη» το 2004 και Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2006– τον πλέον γνωστό θεσμό, το καρναβάλι.

Oι βιαιοπραγίες, οι λεηλασίες και οι εμπρησμοί από ομάδες νεαρών τα ξημερώματα της Kαθαράς Δευτέρας προκάλεσαν ένα ισχυρό χτύπημα και οι κάτοικοι της πόλης ζητούν από τώρα λήψη μέτρων, ώστε «κάτι τέτοιο να μην επαναληφθεί» γιατί ο θεσμός του καρναβαλιού αποτελεί μία σημαντικότατη πηγή εσόδων για τις επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα, σύμφωνα με πρώτους υπολογισμούς, τα έσοδα από το καρναβάλι υπερβαίνουν τα εννέα εκατ. ευρώ, αν και εφέτος η κίνηση ήταν μειωμένη περίπου 20% σε σχέση με πέρυσι.

Τα επεισόδια που σημειώθηκαν λίγες ώρες μετά την μεγάλη και κεφάτη παρέλαση, καθώς και την φαντασμαγορική τελετή λήξης, δεν εξέπληξαν όσους παρακολουθούσαν από κοντά τα όσα συνέβαιναν τα τελευταία τρία χρόνια στην πλατεία Γεωργίου. Νεαροί είχαν προκαλέσει και στο παρελθόν μικροεπεισόδια τα οποία δεν είχαν πάρει έκταση. Τα άτομα που συγκεντρώνονται στην πλατεία Γεωργίου συνήθως δεν έχουν εξασφαλίσει κάποιο κατάλυμα. Eτσι δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για μία ανεξέλεγκτη κατάσταση, που έγινε θλιβερή πραγματικότητα φέτος με τη... βοήθεια του αλκοόλ. Καταστήματα σπασμένα και λεηλατημένα, αυτοκίνητα καμένα και ζημιές σε τράπεζες και εισόδους πολυκατοικιών συνέθεσαν ένα σκηνικό τρόμου. Από την Αστυνομία συνελήφθησαν 15 άτομα, αν και στα επεισόδια συμμετείχαν πολύ περισσότεροι. Οι συλληφθέντες είναι όλοι φοιτητές από την Αθήνα και την Κύπρο και ένας είναι ιδιωτικός υπάλληλος από την Πάτρα. Χθες οδηγήθηκαν στην εισαγγελέα Πλημμελειοδικών και στην ανακρίτρια απ’ όπου έλαβαν προθεσμία για να απολογηθούν αύριο. Οι δύο αντιμετωπίζουν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος και οι υπόλοιποι 13 σε βαθμό πλημμελήματος.

http://news.kathimerini.gr

Πατρινό Καρναβάλι για πάντα ! Νο.6


Οι περισσότερες απόψεις συγκλίνουν στο ότι αφετηρία του Πατρινού Καρναβαλιού υπήρξε ο πρώτος αποκριάτικος χορός μετά την απελευθέρωση, που δόθηκε το 1829 στην οικία του εμπόρου Μωρέττη. Όμως το καρναβάλι, όπως και οι περισσότερες αποκριάτικες εκδηλώσεις στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια συνδέονται με αρχαίες παγανιστικές εκδηλώσεις και ιεροτελεστίες, όπως αυτές προς τιμή του Διονύσου. Μέσα στην καρδιά του χειμώνα, οι πιστοί με ειδικές γιορτές επικαλούνται τη θεότητα, η οποία ξαναγεννιέται για να φέρει και πάλι την Άνοιξη.


http://el.wikipedia.org/wiki/

Πατρινό Καρναβάλι για πάντα ! Νο.5

Οι αμβλώσεις


«Οι αμβλώσεις το πρώτο δεκαήμερο της Σαρακοστής αυξάνονται μέχχρι και 15% στην Πάτρα» αποκαλύπτει στον «Αδέσμευτο Τύπο» ο γνωστός γυναικολόγος - μαιευτήρας Κωνσταντίνος Βασιλόπουλος.


Όπως εξηγεί «κάθε μήνα στην Πάτρα γίνονται πάνω από 350 εκτρώσεις ενώ λίγες μέρες μετά την καρναβαλική περίοδο, αυξάνονται κατά 15%. Την ίδια στιγμή, το αλκοόλ ρέει άφθονο και πωλείται ανεξέλεγκτα σε κάθε γωνιά της πόλης και ενώ επικρατεί ασυδοσία, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος από τους αρμόδιους φορείς».


Όπως συμπληρώνει ο κ. Βασιλόπουλος «δεν υπάρχει ενημέρωση από τους υπεύθυνους του καρναβαλικού θεσμού, δεν κυκλοφορεί κανένα ενημερωτικό φυλλάδιο που να αναφέρει τους κινδύνους που παραμονεύουν και κατ' επέκταση οι ανήλικες δεν προφυλάσσονται κατάλληλα, Τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά για τη μετέπειτα πορεία της ζωής τους καθώς μια έκτρωση είναι αρκετές φορές μια πολύ τραυματική εμπειρία για τον γυναικείο οργανισμό, ανεξάρτητα από την πίστη ή την ιδεολογία περί αμβλώσεων».


Ποτα...μπόμπες


Κατάμεστα σοκάκια από σερπαντίνες, μάσκες και εύθυμη διάθεση. Και κάτω από τα μεγαλειώδη πυροτεχνήματα του Καρναβαλιού, μικροπωλητές περιμένουν καρτερικά... Περιμένουν μετά βαΐων και κλάδων τα ανυποψίαστα θύματα τους, νέους και νέες, για να τους κεράσουν ποτά...φαρμάκι! «Η νοθεία των ποτών είναι γνωστό φαινόμενο την περίοδο του Καρναβαλιού» τονίζει ο αντιπρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων της Πάτρας, Χρήστος Σμύρνης. «Οι νέοι είναι πιο επιρρεπείς στις καταχρήσεις καθότι ανενημέρωτοι, δεν ξέρουν ποτέ ξεπερνούν τα όρια τους. Ένα παιδί 16 ετών δεν έχει την οικονομική άνεση να αγοράσει ένα ακριβό ποτό, άρα καταφεύγει άθελα του στα νοθευμένα τα οποία είναι και πολύ πιο φθηνά και δεν χρειάζεται η επίδειξη ταυτότητας», επισημαίνει ο κ. Χρ. Σμύρνης.

Πατρινό Καρναβάλι για πάντα ! Νο.4

Την διασκέδαση ακολουθεί πολύ αλκοόλ , χοντρές πλάκες και αστέρευτο γέλιο. Στους δρόμους γνωρίζονται άνθρωποι χωρίς να έχουν κοινούς γνωστούς, χωρίς να τους παρακινεί τίποτα! Ερωτικές ματιές που συχνά καταλήγουν στο κρεββάτι με ανθρώπους που ποτέ δεν έχεις ξαναδεί!

Είχα ακούσει πως 2 μήνες μετά το καρναβάλι, στην Πάτρα γίνονται οι περισσότερες εκτρώσεις από κάθε άλλη εποχή του χρόνου - προσοχή!!

Κάτι άλλο που θέλει προσοχή και επιβάλετε να απασχολήσει όλους μας, είναι η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Ας προσέχουμε όλοι λοιπόν, για να μην μετατρέψουμε την γιορτή σε φόνο εμβρύου ή άτυχου στον δρόμο μας.


http://www.rassp.net/blog

Πατρινό Καρναβάλι για πάντα ! Νο.3


Πατρινό Καρναβάλι και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


Μια βιομηχανία πίσω από το Καρναβάλι


Με το πέρασμα των χρόνων κλιμακώθηκε η εμπορευματοποίηση του θεσμού. Ολα πλέον υπακούουν στο νόμο του χρήματος. Ολο το καρναβάλι είναι το "Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού" και οι εκδηλώσεις που γίνονται γύρω από αυτό. Ομως, με βασική ευθύνη των διοργανωτών, ιδίως τα τελευταία χρόνια, το περιεχόμενο, οι όροι του παιχνιδιού, αλλά και ο τρόπος βαθμολόγησης των πληρωμάτων, στρέφει τους συμμετέχοντες αναγκαστικά στην αναζήτηση ακριβών λύσεων. Οχι μόνο δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, αλλά τείνει να γίνει κανόνας πλέον οι ομάδες ή τα πληρώματα όπως λέγονται, που παίρνουν μέρος στο παιχνίδι, να εισάγουν ειδικά υφάσματα από την Ευρώπη, να μετακαλούν χορογράφους για τις χορογραφίες, ειδικούς για να διδάξουν παντομίμα, άλλους ειδικούς για να κατασκευάσουν τα άρματα και διάφορα εξαρτήματα των στολών κλπ. Μία απλή στολή μπορεί να στοιχίζει από 20.000 δρχ. ενώ σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει μέχρι τις 100.000 δρχ. και παραπάνω.

Αυτή η τάση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, επιτρέπει στους αρμόδιους να σκέπτονται της επέκταση αυτής της ιδιόρρυθμης βιομηχανίας. Σε βαθμό μάλιστα, που να ισχυρίζονται - όπως ο αντιδήμαρχος της Πάτρας Δ. Πεφάνης στη συνέντευξη - παρουσίαση του φετινού καρναβαλιού - ότι το Πατρινό Καρναβάλι "μπορεί να μετατραπεί σε μοχλό ανάπτυξης ολόκληρης της Δυτικής Ελλάδας". Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το φετινό συνολικό κόστος (έξοδα του δήμου και των ιδιωτών που συμμετέχουν) είναι 1,5 δισ. δραχμές. Η βοήθεια από το υπουργείο Πολιτισμού είναι φέτος για πρώτη φορά από το 1974 και μετά μηδενική, γιατί όπως λέει ο υπουργός "το Καρναβάλι πρέπει να βγάζει μόνο του τα έξοδά του". Γι' αυτό και ο αντιδήμαρχος της Πάτρας ένιωσε την ανάγκη να ευχαριστήσει δημόσια τις μεγάλες επιχειρήσεις - "χορηγούς" που προσφέρουν χρήματα. Επίσης, εκτιμάται ότι ο τζίρος στην περιοχή κατά την κορύφωση των εκδηλώσεων θα ξεπεράσει τα 10 δισ. δραχμές. Από αυτά ένα ποσό 2-3 δισ. δραχμές θα εισπράξει το κράτος.

Πού πάει το Καρναβάλι;

Αυτό είναι το ερώτημα που απασχολεί τους παλιούς καρναβαλιστές της Πάτρας, ερώτημα που γεννά η αυξανόμενη κάθε χρόνο φτώχεια σε καινούριες, πρωτότυπες ιδέες. Μια εικόνα του Καρναβαλιού της Πάτρας - ειδομένη με κριτικό πνεύμα και όχι μόνο μέσα από τον φακό της τηλεόρασης - μας δίνει ο δημοτικός σύμβουλος της Πάτρας, του συνδυασμού "Πάτρα - Μπροστά", Χρήστος Γρεκιώτης,φιλτράροντας ένα ένα τα "χρώματα" αυτής της εικόνας.

"Το χαρακτηριστικό του φετινού Καρναβαλιού είναι οι κοινοτοπίες στη θεματολογία, τους τίτλους, τις στολές και η κοινωνική σάτιρα με το σταγονόμετρο. Εξάλλου για πρώτη χρονιά συμμετέχουν επαγγελματίες ζωγράφοι και ηθοποιοί στα γκρουπ, παραγκωνίζοντας έτσι την πηγαία συμμετοχή και τον αυθορμητισμό των νέων. Για άλλη μια χρονιά θα δούμε χρωματιστές - άχρωμες στολές να λικνίζονται σε λατινοαμερικάνικους ρυθμούς", επισημαίνει ο Χρ. Γρεκιώτης.

Ο ίδιος εξηγεί πως η κατάσταση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι οι ουσιαστικοί διοργανωτές του Καρναβαλιού είναι οι ιδιώτες και όχι ο δήμος Πάτρας που δεν έχει καμία παρέμβαση. "Οι αρχηγοί, δηλαδή οι διοργανωτές, των διαφόρων γκρουπ είναι κυρίως ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων της Πάτρας, που φυσικά αποκομίζουν κέρδος από αυτή τη συμμετοχή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς, πέρα από τις στολές, ότι τα μαγαζιά τους γίνονται για περίπου δυο μήνες στέκια πολλών θαμώνων, εφόσον εκεί γίνονται οι προετοιμασίες. Στην ουσία αυτοί έχουν πάρει το Καρναβάλι πάνω τους".

Το αποτέλεσμα - συνεχίζει ο Χρ. Γρεκιώτης - είναι το Καρναβάλι να γίνεται από τους διαφημιζόμενους και το βάρος να δίνεται στη φανταχτερή εμφάνιση κι όχι στην κοινωνική σάτιρα. Ομως υπάρχουν και κάποιες ομάδες που δίνουν διαφορετικές πινελιές σε αυτό το Καρναβάλι, πινελιές που δυστυχώς πνίγονται στον φανταχτερό διάκοσμο των ημερών. Τέτοιες είναι οι οικολογικές ομάδες της πόλης και η οργάνωση, κατά των ναρκωτικών, "Πρόταση", που συμμετέχουν με τα μέλη τους και την προσωπική εργασία του καθενός στη γιορτή. Δεν έχουν φυσικά τις οικονομικές και αριθμητικές δυνατότητες των άλλων ομάδων, αλλά παρεμβάλουν την προσωπική δημιουργία ανάμεσα στα καλοσιδερωμένα κοστούμια.

Η ιδέα πως πολλά πρέπει να αλλάξουν έχει ήδη ωριμάσει. Σκέψεις και ιδέες υπάρχουν μένει απλά να ενωθούν οι φωνές της αμφισβήτησης που θα προωθήσουν την υλοποίησή της.


http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=3692030&publDate=


Πατρινό Καρναβάλι για πάντα ! Νο.2

Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και άγριοι ξυλοδαρμοί στο καρναβάλι της Πάτρας


[12/03/2008, 08:12']

Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, συμπλοκές και άγριοι ξυλοδαρμοί αμαύρωσαν και φέτος το καρναβάλι της Πάτρας! Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού της αχαϊκής πρωτεύουσας, τα περιστατικά μέθης σχεδόν διπλασιάστηκαν σε σχέση με πέρυσι, ενώ παρατηρήθηκαν και σε ανηλίκους ηλικίας 14 έως 15 ετών!


Οι περίπου 145 εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού κλήθηκαν να επέμβουν σε περισσότερες από ενενήντα περιπτώσεις, εκ των οποίων οι σαράντα αφορούσαν μέθη, ενώ πέρυσι τα αντίστοιχα περιστατικά ήταν μόλις 28. Από τους σαράντα μεθυσμένους που παρέλαβε ο Ερυθρός Σταυρός οι δεκαπέντε είχαν πιει πολύ παραπάνω από ένα ποτηράκι, καθώς χαρακτηρίστηκαν «βαριά περιστατικά μέθης». Σε ό,τι αφορά τους ανηλίκους, οι εθελοντές παρέλαβαν τρεις μεθυσμένους, ενώ στο νοσοκομείο με συμπτώματα μέθης διακομίστηκαν συνολικά είκοσι δύο άτομα.


Αξιοσημείωτο είναι ότι σημειώθηκαν τραυματισμοί δεκατεσσάρων ατόμων από ξυλοδαρμό
ύστερα από συμπλοκές ομάδων, σε αντίθεση με πέρυσι που τα αντίστοιχα περιστατικά ήταν οκτώ. Μάλιστα, οι συμπλοκές αυτές έγιναν μεταξύ Πατρινών και επισκεπτών που -άγνωστο για ποιους λόγους- ήρθαν στα χέρια. Ο απολογισμός συνεχίζεται με 18 τραυματισμούς από «ξένο σώμα», κυρίως μπουκάλια, ενώ καταγράφηκαν και δέκα οφθαλμολογικά περιστατικά, κυρίως από χρήση καπνογόνων.


Είναι χαρακτηριστικό ότι τα περισσότερα περιστατικά καταγράφηκαν νυχτερινές ώρες, τόσο μετά τη νυχτερινή παρέλαση του Σαββάτου όσο και μετά τη μεγάλη παρέλαση της Κυριακής.


madata.gr

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Πατρινό Καρναβάλι για πάντα ! Νο.1

Επειδή πολλοί φίλοι αναγνώστες μάς στέλνουν μηνύματα και σχόλια και μας προτρέπουν να σχολιάσουμε τα του πατρινού καρναβαλιού, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ειδική ενότητα για το πατρινό καρναβάλι. Σχολιασμός δεν χρειάζεται από εμάς, τα κείμενα μιλάνε από μόνα τους.!

Κείμενο από το δελτίο «Μαύρα Γράμματα» για το καρναβάλι της Πάτρας του 2004.

Θέλουμε καρναβάλι κάθε Σαββατοκύριακο!


Και τώρα; Τι κάνουμε; Παρ' όλο που φέτος το καρναβαλικό κλίμα κράτησε πιο πολύ, μιας και οι δύο παρελάσεις χωρίστηκαν σε δύο Σαββατοκύριακα (για να έχουμε περισσότερο καρναβάλι, καρναβάλι για όλους!), φτάνοντας στο απόγειό του το τελευταίο τριήμερο εμείς θέλουμε και άλλο!!!

Θέλουμε καρναβάλι κάθε Σαββατοκύριακο!

Γουστάρουμε καρναβάλι όλο το χρόνο!

Δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι το επόμενο. Είμαστε ανυπόμονοι! Γιατί είμαστε νέοι και βράζει το αίμα μας!!!

Μας αρέσει να «διασκεδάζουμε» πίνοντας μαυροδάφνη χορεύοντας και τραγουδώντας μέχρι τα ξημερώματα στις πλατείες και στους δρόμους της Αχαϊκής πρωτεύουσας, του Ευρωπαϊκού πολιτισμού(!), που βρίσκεται τις καρναβαλικές μέρες στο επίκεντρο της δημοσιότητας.

Τρελαινόμαστε από τη χαρά μας και αισθανόμαστε μεγάλη υπερηφάνεια όταν φοράμε κακόγουστες και κακοφτιαγμένες στολές που τις πληρώνουμε 50 ευρώ ενώ κοστίζουν το πολύ 3 ευρώ. Στολές από γκρουπάκια που το όνομά τους ούτε που το θυμόμαστε μιας και η στολή δεν παραπέμπει σε τίποτα.

Μας αρέσει να μαζευόμαστε στο στέκι του γκρουπ μας, να πίνουμε, να χορεύουμε μαζί με τους άλλους καρναβαλιστές και να πηγαίνουμε και στα πάρτι που γίνονται σε διάφορα κλαμπάκια, από τους διοργανωτές των γκρουπ για να βγάλουν και αυτοί κανά φραγκάκι. Να μην ανταμειφθούν τα παιδιά; Τόσα προσφέρουν!

Μας αρέσει να ντυνόμαστε αυτό που θα θέλαμε να ήμασταν τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, αλλά δεν το κάνουμε για να μην αντιμετωπίσουμε τις συντηρητικές φωνές της κοινωνίας. Μας αρέσει να κάνουμε πράγματα με την μάσκα της ανωνυμίας μας γιατί επώνυμα φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε. Μας αρέσει τέλος πάντων η «φάση», η αλλιώς η αφασία που μας προκαλεί η μεγάλη ουσία του καρναβαλιού.

Γουστάρουμε τις μέρες του καρναβαλιού να πηγαίνουμε για καφέ στις ίδιες καφετέριες που πηγαίναμε και πριν αλλά να υπάρχει (να βλέπουμε) διαφορά! Και η διαφορά να μην έγκειται απλά στο πλήθος του κόσμου που συρρέει στην Πάτρα αυτόν τον καιρό αλλά πάνω απ' όλα στην τιμή του καφέ που διπλασιάζεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό το σύγχρονο «νέκταρ» έφτασε 5 ευρώ στην αγίου Νικολάου που πριν έκανε 2,5 (όχι, ότι ήταν και φτηνός βέβαια, αλλά τέλος πάντων). (προσθήκη blog : σήμερα, εν έτει 2009, ο καφές χρεώνεται 5 και 6 Ευρώ , ενώ την περίοδο του καρναβαλιού φτάνει και τα 9 Ευρώ)

Γουστάρουμε τις νύχτες να βλέπουμε όλα σχεδόν τα μαγαζιά να γίνονται κλάμπς! Και να έχουν και είσοδο! Ακόμα και οι ταβέρνες! Πριν πήγαινες με την παρέα σου να φας σε ήσυχο περιβάλλον. Με τον καρνάβαλο απέκτησαν «πορτιέρη», έβαλαν δυνατά τη μουσική και μεταλλάχτηκαν σε μπαρ! Γιατί όχι; Γιατί να μην βγάλουν τίποτα και αυτοί; Γιατί να βγάζουν μόνο οι άλλοι; Πρέπει όλοι οι μαγαζάτορες να πλουτίσουν από το καρναβάλι. Αλλιώς τι χαβαλέ θα ‘χε; Αν ήταν να μην βγαίνει κέρδος ποιος ο λόγος της ύπαρξής του; Άλλωστε δεν θα μπορούσες να διασκεδάσεις! Δεν θα σου πήγαινε! Κάτι θα σε χάλαγε!!

Αισθανόμαστε «ασφαλείς» όταν ξέρουμε ότι εκτός από τους αστυνομικούς της Πάτρας έχουν έρθει και άλλοι από Αθήνα για να διασφαλίσουν την τάξη και τα κέρδη. Αισθανόμαστε «ασφαλείς» όταν βλέπουμε να κυκλοφορούν ανάμεσά μας ένοπλες δυνάμεις καταστολής, έτοιμες να παρέμβουν ανά πάσα στιγμή για να σώσουν την πόλη από τους μεθυσμένους ταραξίες. Αισθανόμαστε «ασφαλείς» όταν σκεφτόμαστε ότι ο διπλανός μας «μασκαράς» μπορεί να είναι ασφαλίτης. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οποιεσδήποτε υλικές καταστροφές στη καρναβαλική περίοδο είναι γέννημα-θρέμμα του ίδιου του θεσμού και σε καμιά περίπτωση βέβαια, δεν αντιμετωπίζονται με την αστυνομοκρατία.

Μας αρέσει να ανεβαίνουμε τη Γεροκωστοπούλου που είναι κατακλυσμένη από κόσμο σπρώχνοντας ο ένας τον άλλο. Έτσι ερχόμαστε πιο κοντά! Υπάρχει ένα είδος επικοινωνίας το οποίο καλλιεργείται από το καρναβάλι!! Έχει γούστο να περπατάμε ανάμεσα από σπασμένα μπουκάλια, χυμένες μαυροδάφνες και ξερατά από μεθυσμένους καρναβαλιστές και να έχουμε το νου μας διαρκώς μήπως και γλιστρήσουμε. Έτσι, κρατούμε και το μυαλό μας σε εγρήγορση! Απορούμε γιατί υπάρχει η άποψη ότι το καρναβάλι σε αποβλακώνει, ότι χρησιμοποιείται από την εξουσία να κρατάει το Λαό σε παθητικότητα. Εδώ είδαμε ότι καλλιεργείται η εγρήγορση του πνεύματος για να μην γλιστρήσουμε και χτυπήσουμε!!!

Εξάλλου το ότι ο κόσμος, πίνει, μεθά, χορεύει, τραγουδά, ενώ ζει σε μια πόλη με μεγάλα καθημερινά και οικονομικά προβλήματα είναι δείγμα παθητικότητας;! Όταν ο κόσμος ξεχνά τα προβλήματά του και την «βρίσκει» αλλιώς ή ακόμα θεωρεί ότι δεν έχει ούτε καν προβλήματα είναι δείγμα παθητικότητας;! Είναι δείγμα αποβλάκωσης;! Μπα!!!

Το ευχάριστο πάντως από το φετινό καρναβάλι είναι ότι αρχίζει και παρακμάζει. Αυτό το κλίμα αισχροκέρδειας και εμπορευματοποίησης το οποίο το χαρακτηρίζει και το οποίο αυξάνεται αντιστρόφως ανάλογα από τα εισοδήματα των πολιτών είναι η βασικότερη αιτία φθοράς του και ελπίζουμε σταδιακής εξαφάνισή του.

Αρκετός κόσμος έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι καρναβάλι και εκμετάλλευση είναι έννοιες ταυτόσημες. Και αυτή η εκμετάλλευση από λίγους Πατρινούς τώρα πια δεν είναι καθόλου διακριτική, είναι ξεκάθαρη. Όσο και να προσπαθεί η εξουσία να «μεθάει» τον κόσμο με τραγούδια, μαυροδάφνη και άλλες εξαρτήσεις αυτός αρχίζει να ξυπνά από τον λήθαργο και τη μαστούρα, καταλαβαίνοντας το παιχνίδι που παίζεται εις βάρος του με αυτόν τον αποξενωμένο θεσμό που δεν έγινε τώρα, ήταν πάντα. Είναι καιρός να αποχωρήσουμε και από αυτό το παιχνίδι της εξουσίας, είναι καιρός τα λαϊκά στρώματα να γυρίσουμε την πλάτη σε όλους τους θεσμούς της εκμετάλλευσης και της αποξένωσης, είναι καιρός να ασχοληθούμε με την λύση των προβλημάτων μας, να διασκεδάσουμε με άλλους τρόπους και όχι με αυτούς που το καπιταλιστικό-εξουσιαστικό σύστημα, θέλει από εμάς. Αφού μπορούμε, ας το κάνουμε!



Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Ο π.Γερβάσος και η κατήχηση των νέων

της Ελένης Βασιλοπούλου, φοιτήτριας Πανεπιστημίου Πελοποννήσου


Ένας από τους σημαντικότερους τομείς του ποιμαντικού έργου, στους οποίους πρωτοτύπησε ο μακαριστός π. Γερβάσιος ήταν ο θεσμός των κατηχητικών σχολείων, καθώς είναι ο πρώτος που ίδρυσε και οργάνωσε «Κατηχητικά Σχολεία» στην Ελλάδα. Ο Γέροντας μερίμνησε πολύ για τους νέους προς τους οποίους έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη, γι' αυτό και οργάνωσε την πνευματική εκστρατεία «Κατηχη­τικό», η οποία απέβλεπε στο να θωρακίσει πνευμα­τικά τα παιδιά που βρίσκονταν στη δίνη της αβεβαι­ότητας και της απελπισίας. Ίδρυσε και λειτούργησε κατηχητικά σχολεία στην Πάτρα για πρώτη φορά στην ενορία του Αγ. Δημητρίου, όπου εφημέρευε το έτος 1923. Αυτή του η κίνηση αποτέλεσε πρω­τοποριακή κίνηση για την εποχή αυτή καθώς ποτέ ξανά σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν είχε λειτουργήσει θεσμός κατηχητικού σχολείου. Και φυσικά αυτή η ρηξικέλευθη κίνηση δεν μπορούσε παρά να προσελ­κύσει πλήθος νέων που αναζητούσαν να γνωρίσουν την αλήθεια του Χριστού.

Χαρακτηριστικό του π. Γερβασίου ήταν η χαρά που τον διέκρινε όταν βρισκόταν κοντά στους νέ­ους. Ο ακάματος αυτός εργάτης του Ευαγγελίου, όσο σκληρός ήταν με τον εαυτό του, τόσο επιεικής και συγκαταβατικός υπήρξε με τους νέους. Με τη μακροθυμία που τον διέκρινε κατάφερνε πάντα να υπομένει τις ιδιορρυθμίες που τους διακρίνουν. Για να το πετύχει αυτό προσπαθούσε να εισχωρήσει στη νεανική ψυχή και να καταλάβει πως αισθάνεται. Συνήθιζε μάλιστα να αποκαλεί «γέροντες» και «γερό­ντισσες» τους νεαρούς μαθητές και τις νεαρές μαθή­τριες αντίστοιχα, στους οποίους ανέθετε την ευθύνη για την πρόοδο της κοινωνίας. Ο μακαριστός Πατέ­ρας είχε χωρίσει τους μαθητές του σύμφωνα με το Δευτερονόμιο σε ομάδες με επικεφαλείς «δεκάρχες» και «πεντάρχες». Ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή απέδι­δε στην πνευματική κατάρτιση των κοριτσιών, στα πρόσωπα των οποίων έβλεπε τους στυλοβάτες της κοινωνίας, μέσω του θεσμού της οικογένειας. Η γυναίκα, κατά τη γνώμη του, αποτελούσε παράγοντα πολιτισμού και ισορροπίας στην κοινωνία γι' αυτό και δεν της επιτρεπόταν να ξοδεύει χρόνο για ματαιοπονίες. Η γυναίκα, τόνιζε, και ιδιαιτέρως η νέα πρέπει να είναι σεμνή, συνετή και διακριτική. Έδινε μεγάλη σημασία στο ρόλο της μητέρας, γι' αυτό και αφιέρωνε ειδικό μάθημα στις μαθήτριες του για την ιερή αυτή αποστολή, το οποίο μάλιστα έκανε κάθε Δευτέρα.

Τα μαθήματα των κατηχητικών περιλάμβαναν περικοπές και γεγονότα από βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης όπως το Ψαλτήριο, ο Εκκλησιαστής, η Σοφία Σεράχ και οι Παροιμίες, από την Καινή Δι­αθήκη από τα Ευαγγέλια και τις επιστολές των Αγ.Αποστόλων, από τα έργα των Αγ. Πατέρων, τον «Ευεργετινό» και τους βίους των αγίων. Η σειρά με την οποία δίδασκε στα κατηχητικά ήταν πρώ­τα η Καινή Διαθήκη, κατόπιν η Παλαιά, οι Πατέρες της Εκκλησίας και ολοκλήρωνε με τους Ιερούς Κα­νόνες από το Πηδάλιο. Ως κατηχητής ο Γέροντας υπήρξε ιδεώδης, αφού πρόσφερε το μάθημα με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνεται πλήρως κατανοητό από το μαθητή του. Τόσος ήταν ο ζήλος του που πολλές φορές δίδασκε μέχρι τα μεσάνυχτα. Τα μαθή­ματα τα τεκμηρίωνε με πλήθος χωρίων από την Αγ. Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, καθώς απέβλεπε πρωτίστως στην μύηση του μαθητή στην εκκλησιαστική παράδοση, την οποία δίδασκε πρω­τίστως με το παράδειγμα του. Τόσο πολύ εντυπωσί­αζε τους μαθητές του στο μάθημα του κατηχητικού, ώστε να δημιουργείται κλίμα ιερής συγκίνησης και ενθουσιασμού. Ποτέ στα μαθήματα του δεν είχαν ακουστεί ξένα άσματα, εκτός από την υμνολογία της Εκκλησίας. Τα παιδιά του κατηχητικού εντρυφούσαν κυριολεκτικά στην εκκλησιαστική μουσική, ενώ η ευρωπαϊκή δεν είχε καμία θέση στο πρόγραμμα του. Η φροντίδα και η αγάπη που είχε ο Γέροντας στα παιδιά δεν σταμάτησε μόνο στη λειτουργία του κα­τηχητικού τους χειμερινούς μήνες. Επειδή ήθελε τα μαθήματα του στο κατηχητικό να τα συνεχίζει και το καλοκαίρι ίδρυσε τις περίφημες κατασκηνώσεις του το 1946 στον προφήτη Ηλία, ενώ αργότερα έκτισε και την άλλη κατασκήνωση στα Συχαινά, η οποία λειτουργεί και σήμερα

Ο κυριότερος στόχος του μακαριστού Πατρός ήταν να εισαγάγει μέσω των κατηχητικών σχολείων τα παιδιά στη μυστηριακή ζωή και ιδιαιτέρως στην θεία Κοινωνία, έπειτα από καθαρή εξομολόγηση, μυ­στήριο το οποίο θεωρούσε ότι εξαγνίζει τη νεανική ψυχή από τα πάθη και τις αμαρτίες. Ήθελε δηλαδή να προσφέρει την ευκαιρία στους νέους να αγαπήσουν και να ζήσουν κοντά στο Χριστό, κάτι που όπως όλοι μαρτυρούν κατάφερε άριστα. Έτσι από τα κατηχητι­κά του σχολεία αποφοίτησαν πολλοί νέοι και πολλές κοπέλες που κόσμησαν και κοσμούν σήμερα την κοι­νωνία των Πατρών, αλλά και πολλοί οι οποίοι δια­κονούν την Εκκλησία από σημαντικές θέσεις όπως Μητροπολίτες, στο εσωτερικό και εξωτερικό, όπως και άλλοι που συνεχίζουν το έργο του.