Στη χώρα του Εμείς......

Ο Χριστός στεφανώνει, συνδέει τους συζύγους, δανείζει τα χέρια Του, όπως άλλωστε και σ’ όλα τα μυστήρια, στους ιερείς για την τέλεση του γάμου. Ο Χριστός συσσωματώνει, συμπνευματίζει, ιερουργεί το μυστήριο και ευλογεί δια της παρουσίας Του τον γάμο, όπως τον εν Κανά της Γαλιλαίας.

          Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Με το μυστήριο του γάμου, η Εκκλησία μας απελευθερώνει την αγαπητική δύναμη του ανθρώπου από την υποταγή της στη βιολογική φθορά. Ο άνθρωπος μπορεί να ενωθεί με έναν άλλον άνθρωπο χωρίς να απολέσει την ταυτότητά του.

          Το “μαζί” ή το  “εμείς” δεν συνιστά αλλοίωση του προσώπου, ούτε άνευ όρων εγκατάλειψη των προσδοκιών του ή, ακόμη απορρόφησή του από τον άλλο άνθρωπο. Αντιθέτως, σημαίνει τον εμπλουτισμό του από τον άλλο.

          Το Μυστήριο του Γάμου στο “Ευτυχία είναι.....”

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης: Ἡ πολυλογία εἶναι μητέρα τῆς ἀκηδίας καὶ πόρτα τῆς καταλαλιᾶς

"Ἀνάγκη μεγάλη εἶναι νὰ κυβερνᾷ κάποιος ὅπως πρέπει τὴν γλῶσσα του καὶ νὰ τὴν χαλιναγωγῇ. Γιατὶ, κάθε ἕνας κλίνει πολὺ στὸ νὰ τὴν ἀφήνῃ νὰ τρέχῃ καὶ νὰ ὁμιλῇ γιὰ ἐκεῖνα ποὺ δίνουν εὐχαρίστησι στὶς αἰσθήσεις μας· ἡ πολυλογία, τὶς περισσότερες φορές, προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, ἀπὸ τὴν ὁποία, φανταζόμενοι ἐμεῖς πὼς γνωρίζουμε πολλά, καὶ ἰκανοποιώντας τὴ γνώμη μας, πιεζόμαστε μὲ πολλὲς ἐπαναλήψεις τῶν λόγων μας, νὰ τυπώσουμε τὴν γνώμη μας αὐτὴ στὶς καρδιὲς τῶν ἄλλων, γιὰ νὰ τοὺς κάνουμε τὸν δάσκαλο, σὰν νὰ ἔχουν ἀνάγκη νὰ μάθουν ἀπὸ μᾶς· καὶ μάλιστα τὴν ἴδια ὑπερηφάνεια δείχνουμε ὅταν τοὺς διδάσκουμε χωρὶς αὐτοὶ νὰ μᾶς ρωτήσουν πρῶτα. Τὰ κακὰ ποὺ γεννιοῦνται ἀπὸ τὴν πολυλογία, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ τὰ περιγράψουμε μὲ λίγα λόγια· ἡ πολυλογία εἶναι μητέρα τῆς ἀκηδίας· ὑπόθεσις ἄγνοιας καὶ ἀνοησίας· πόρτα τῆς καταλαλιᾶς, ὑπηρέτης τῶν ψεμμάτων καὶ ψυχρότητα τῆς εὐλαβοῦς θερμότητας· τὰ πολλὰ λόγια δυναμώνουν τὰ πάθη καὶ ἀπὸ αὐτὰ κινεῖται μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἡ γλῶσσα μὲ περισσότερη εὐκολία στὴν ἀδιάκριτη συζήτησι."

Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

το βρηκα:ρωμαϊκό οδοιπορικό

Μικρά αποφθέγματα

Ὅσο ἁμαρτωλὸς κι ἂν εἶναι ὁ ἄνθρωπος, μένει πάντα μέσα ἡ σπίθα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ σπίθα εἶναι ἱκανὴ νὰ θεριέψει, νὰ γίνει πυρκαϊὰ καὶ νὰ κάψει τὴν ἁμαρτωλότητα, λευκαίνοντας τὸν ἄνθρωπο. Ἡ σπίθα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ συνείδηση. Ἄνθρωπος ἀσυνείδητος δὲν ὑπάρχει. Νὰ φυλάγετε καλά, ὡς θησαυρὸ ἀτίμητο, τὴ συνείδησή σας.

( Στάρετς Μπόρις Χόλτσεφ )

Ζούμε στην εποχή μην τυχόν και πούνε

Μα εκεί στην άκρη του ώμου του ένα πρόσωπο οικείο και γλυκό στεκόταν και σε κύτταζε, και η ματιά Του ίδια σαϊτα σου σημάδευε την καρδιά.

Στο χε πει .

-Κάθε φορά που θα είσαι σίγουρος με τον εαυτό σου,θα Με αρνείσαι τρεις φορές.

Κι όλο κρύβεσαι. Κι όλο νιώθεις ένοχος γιατί θέλει άλλα η ψυχή σου, αλλά ο κόσμος δεν σε αφήνεις να θέλεις κι εσύ τα ίδια.

Ντρέπεσαι να πεις πως νηστεύεις, μην πούνε.

Νέος άνθρωπος θα σου πούνε, διαβασμένος και να νηστεύεις. Μη μου πεις πως πας και στην εκκλησία;

Ε όχι και στην εκκλησία.

Είσαι κολλημένος σαν τους άλλους;

– Όχι δεν είμαι… 

Μην μου πεις ότι προσεύχεσαι;

Ακούτεεεεε ο φίλος μου προσεύχεται…

– Που και που όχι συνέχεια…

Κι εσύ έχεις κοκκινήσει και να ανοίξει καλύτερα η γη να σε καταπιεί.

Έτσι όπως πας θα μας πεις ότι πας κι εσύ γονατιστός στην Τήνο…

Τι κατάντια Θεέ μου .

΄΄Οχι στην Τήνο… 

Κι εκείνος λέει κι εσύ δεν μπορείς να ανοίξεις το στόμα σου .

Κι εκείνος ακόμα λέει.

Κι ο «φίλος» που ανέλαβε εργολαβικά να σου «ανοίξει» τα μάτια σου, σού τονίζει.

– Ξύπνα για το καλό σου …Όσο είναι νωρίς. Εγώ σε αγαπάω και στα λέω.

Ντροπιασμένος σκύβεις  το κεφάλι και δεν μπορείς να αρθρώσεις λέξη.

Κι όταν το σήκωσες ο φίλος σου έμοιαζε σίγουρος πως σου την έκλεψε την ελπίδα.

Μα εκεί στην άκρη του ώμου του ένα πρόσωπο οικείο και γλυκό, στεκόταν και σε κύτταζε, και η ματιά Του ίδια σαϊτα σου σημάδευε την καρδιά.

Στο χε πει .

– Κάθε φορά που θα είσαι σίγουρος με τον εαυτό σου, θα Με αρνείσαι τρεις φορές.

το βρηκα:synodiporia

Είσαι αιρετικός διότι δεν πιστεύεις στην Παναγία (όσιος Γέρων Παΐσιος)

Ο κ. Τσολάκης Βασίλειος, Αστυνομικός από την Αριδαία, διηγείται: Κάποιος γνωστός μου είχε πάει στο εξωτερικό. Δυστυχώς εκεί έμπλεξε με Προτεστάντες με αποτέλεσμα να αρνηθεί την Ορθοδοξία και να γίνει Προτεστάντης.Μια μέρα με επισκέφτηκε στο γραφείο μου και βλέποντας τη φωτογραφία του π. Παϊσίου μου είπε έντρομος: Αυτόν τον ξέρω. Πριν 10 χρόνια πήγα στο Κελλί του με άλλους δύο. Μόλις φθάσαμε, μόνο εμένα δεν μου επέτρεψε να μπω. Διότι μου είπε ότι είμαι αιρετικός, γιατί δεν πιστεύω στην Παναγία και στους Αγίους

(ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου, σελ. 611)

www.sostis.gr

Έπειτα θα΄ρθουν οι εκπλήξεις…

Εμείς όλοι οι τσαλακωμένοι και δυσκολεμένοι της ζωής, που έχουμε φάει τα σκοτάδια μας με το κουτάλι, πρέπει να καταλάβουμε, ότι το ύφασμα που κάποτε σχίστηκε, δεν μπορεί να γίνει ποτέ το ίδιο. Η ραφή ή ουλή θα φαίνεται πάντα. Αυτό όμως, δεν είναι αναγκαστικά αδιέξοδο. Δεν ζητάμε την τελειότητα αλλά τον εαυτό μας. Και ο εαυτό μας, χρειάζεται μια βαθιά αγκαλιά γι αυτό που είναι, και όχι γι αυτό που θα θέλαμε να είναι. Είναι φώς και σκοτάδι μαζί. Ιερός και βέβηλος, σεμνός και πρόστυχος, άγιος και αμαρτωλός. Η αποδοχή είναι η αρχή για το ταξίδι. Έπειτα θα έρθουν και οι εκπλήξεις…

Π. Λίβυος

Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

          Το ότι είμαστε λαός του Θεού, κληρικοί και λαϊκοί, σημαίνει ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως σ’ αυτό τον κόσμο, στον οποίο ο Θεός δεν διαθέτει έναν αναγνωρισμένο τόπο, όπου είναι ένας ξένος και ένας αλήτης, εμείς είμαστε ο τόπος όπου Αυτός ενοικεί. Είμαστε το άσυλο του Θεού- ο τόπος όπου έχει το δικαίωμα να υπάρχει. Κι όμως ο Θεός δεν περιμένει από τον λαό Του να είναι καταφύγιο, ένας ασφαλής τόπος γι’ Αυτόν, ακόμη δε περισσότερο για μας. Περιμένει από το Σώμα Του να είναι η παρουσία Του στον κόσμο, και σύμφωνα με τα λόγια Του: «Πάτερ, καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, καγώ αποστέλλω αυτούς εις τον κόσμον». Το να είμαστε λαός του Θεού σημαίνει να αποστελλόμαστε στον κόσμο για να φέρουμε τη χαρά, την ελπίδα, το φως και την καινότητα της ζωής. Αυτή είναι η αποστολή μας.

Μητροπολίτου Σουρόζ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (Μπλούμ)

Το θέλημα του Θεού

Πολλοί νομίζουν ότι ο υψηλότερος τρόπος ζωής είναι η ησυχία στην έρημο, άλλοι θεωρούν σαν τέτοιο τον εγκλεισμό, άλλοι προτιμούν τη ''μωρία'' για το Χριστό, άλλοι την ποιμαντική διακονία ή το επιστημονικό-θεολογικό έργο κ.τ.λ. Ο Γέροντας Σιλουανός θεωρούσε ότι δε συνιστά καθ`αυτό κανένα από αυτά τα είδη της ασκήσεως τον υψηλότερο τρόπο πνευματικής ζωής. Καθένα από αυτά μπορεί να αποβεί τέτοιος τρόπος για εκείνο ή το άλλο πρόσωπο, εάν συμφωνεί προς το θέλημα του Θεού για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Και το θέλημα του Θεού για κάθε άνθρωπο μπορεί να είναι διαφορετικό.

                                                                              †  Αρχιμ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Τα σύμβολα του φόβου...

Ας μην μένουμε ποτέ στην μορφή που έχει η φοβία μας π.χ δεν φοβάσαι το σκοτάδι ή την σφίγγα ή το αεροπλάνο. Αυτά είναι σύμβολα του φόβου. Είναι μορφές που διαλέγει το εγώ για να περιορίσει και να συγκεκριμενοποιήσει το βαθύτερο άγχος. Επιλέγει ένα αντικείμενο ή μια εικόνα για να μην σκορπάει σε όλα και χάνεται. Έτσι κρύβει και την αιτία. Ας πούμε ένα παράδειγμα που έχει σχέση με εκείνους που λέμε ότι θέλουμε να ανήκουμε στο χώρο της εκκλησίας; Π.χ Όταν μιλάμε πολύ και με εμμονική αγωνία για τον θάνατο δεν φοβόμαστε τον θάνατο, αλλά σαφέστατα την ζωή. Η ζωή με τις ευθύνες, τον πόνο, τις επιθυμίες και τις ορμές είναι που μας αγχώνει. Η εμμονή με τον "θάνατο" γίνεται γλωσσικό σύμβολο για να κρύψει την αιτία του φόβου. Στην ζωή κρύβεται η αγωνία. Ο Χριστός δεν ζητάει να μείνουμε κοντά του από φόβο αλλά από έρωτα. Δεν θα κριθούμε για το πόσο φοβηθήκαμε αλλά για το πόσο τελικά αγαπήσαμε.

π.Λίβυος

Αντί να περιεργάζεσαι,

να εργάζεσαι.

Αντί να διαλογίζεσαι,

να προσεύχεσαι.

Αντί να μιλάς άσχημα,

να σιωπάς.

Αντί να εκδικείσαι,

να ανταποδίδεις με αγάπη.

Αντί να φοβάσαι,

να αγωνίζεσαι.

Αντί να θλίβεσαι,

να ελπίζεις.

Αντί να παραπονιέσαι,

να υπομένεις.

Αντί να αγχώνεσαι,

να γίνεσαι πράος.

Αντί να μαζεύεις για τον εαυτό σου

να μοιράζεσαι με τους άλλους.

Αντί να αγωνιάς για το μέλλον,

να ζεις στο παρόν.

Αντί να θυμώνεις,

να συγχωρείς.

Αντί να μνησικακείς,

να είσαι μεγαλόψυχος.

Αντί να κατακρίνεις,

να δικαιολογείς.

Αντί να υποκρίνεσαι,

να είσαι αληθινός.

Αντί να φροντίζεις μόνο το σώμα,

να φροντίζεις πρώτα για την ψυχή.

Αντί να μιλάς στους ανθρώπους για το Θεό,

να μιλάς στον Θεό για τους ανθρώπους.

Και πάνω απ’ όλα

Αντί να καταντάς απάνθρωπος ή παλιάνθρωπος,

να γίνεσαι απλά... Άνθρωπος!

(Θα σε βοηθήσει σ’ αυτά ο Θεάνθρωπος).

         

Πηγή: Ι. Ν. Αγίας Κυριακής Αμφιθέας-Παλαιού Φαλήρου

Αγγελικό έργο η προσευχή

          Η νοερά προσευχή είναι ανώτερη της εξωτερικής. Όποιος προσεύχεται μόνο με το στόμα και αδιαφορεί για τον νουν, αυτός προσεύχεται στον αέρα διότι ο Θεός προσέχει στον νουν. Η άσκηση στην εσωτερική προσευχή οδηγεί τον άνθρωπο στην κορυφή της πνευματικής τελειότητος. Αν δεν μπορείς να προσεύχεσαι χωρίς λογισμούς και ακόμη τους βλέπεις να πληθαίνουν μη ολιγοψυχήσεις, αλλά επίμενε διαρκώς στην προσευχή.

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

Μικρά στιχάκια

http://anthologioxr.blogspot.gr

Ο Θεός θέλει να είμεθα στην καθημερινή μας ζωή τέτοιοι, ώστε να μας αγαπούν οι άλλοι και να μας νοιώθουν ευχάριστους. Να μπορούν να επικοινωνούν μαζί μας, να πουν τη χαρά τους, τη λύπη τους, τα προβλήματά τους. Να νοιώθουν ότι είμαστε καρδιές που ζούμε κοντά η μία στην άλλη και μπορούμε να βοηθούμε ο ένας τον άλλον.

Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Αποσπάσματα από επιστολές του δολοφονημένου Αρχιεπισκόπου Όσκαρ Ρομέρο

« Δεν πρέπει να αναζητούμε τον μικρό Ιησού στις όμορφες παραστάσεις των χριστουγεννιάτικων φατνών μας. Πρέπει  να τον αναζητούμε ανάμεσα στα υποσιτιζόμενα παιδιά που σήμερα πήγαν για ύπνο χωρίς να φάνε, ανάμεσα στα φτωχά παιδιά που πουλούν εφημερίδες και που θα κοιμηθούν σε κατώφλια σκεπασμένα από εφημερίδες».

          «Όποιος έχει επιλεγεί για τις ανάγκες της κοινωνίας να είναι υπουργός, να είναι πρωθυπουργός, πρόεδρος της δημοκρατίας, να είναι αρχιεπίσκοπος, να είναι υπάλληλος, είναι υπηρέτης του λαού του Θεού.

          Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Η συμπεριφορά που πρέπει να δείχνουμε σ’ αυτές τις θέσεις δεν είναι του τύπου: «Εγώ είμαι ο αρμόδιος εδώ! Πρέπει να γίνει αυτό που θέλω εγώ!»

          Είσαι απλώς μία ανθρώπινη ύπαρξη, υπηρέτης του Θεού.

    Πρέπει να είσαι στη διάθεση του Κυρίου και πρόθυμος στο κάλεσμά του να υπηρετείς το λαό σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και όχι σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες σου».

      «Η βασιλεία του Θεού είναι ήδη παρούσα στη γη μας μυστηριακά. Όταν έλθει ο Κύριος, η βασίλεια Του θα ολοκληρωθεί. Αυτή είναι η ελπίδα που εμπνέει τους χριστιανούς. Ξέρουμε ότι κάθε προσπάθεια για να βελτιώσουμε την κοινωνία, ιδιαίτερα όταν η αδικία και η αμαρτία είναι τόσο βαθειά ριζωμένες, είναι μία προσπάθεια που ο Θεός την ευλογεί, που την επιθυμεί, που ο Θεός  την απαιτεί από μας».