Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ευαγγέλιο: Μτθ. 19, 16-26


ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ

Εν ολίγοις

Ένα από τα πιο ακανθώδη προβλήματα που απασχολεί τον  άνθρωπο κάθε εποχής είναι το θέμα του πλουτισμού στο οποίο αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική διήγηση. Στο θέμα αυτό κλήθηκε και ο Χριστός να πάρει θέση, όταν ένας πλούσιος τον ρώτησε τί πρέπει  να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Ο Κύριος του πρότεινε να τηρεί τις θείες εντολές, και όταν του απάντησε ότι τις τηρεί από τη νεότητά του, του υποδεικνύει να πωλήσει όλα τα υπάρχοντά του και να τα μοιράσει στους φτωχούς.
Ο πλούσιος συνομιλητής του Χριστού αρνήθηκε αυτή την υπόδειξη και ο Χριστός διαβεβαίωσε τους μαθητές Του ότι είναι δύσκολο να εισέλθει  πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Η θέση αυτή ξάφνιασε τους μαθητές και αναρωτήθηκαν τελικά αν κάποιος μπορεί να σωθεί, για να πάρουν την απάντηση του Χριστού ότι είναι φαίνεται αδύνατο για τους ανθρώπους είναι δυνατό για τον Θεό.
Η θέση αυτή του Χριστού απηχεί και την θέση της Εκκλησίας στο θέμα του πλούτου και είναι απόλυτη. Χριστιανός και πλούτος είναι πράγματα ασυμβίβαστα. Ο αληθινός χριστιανός είναι ολοκληρωτικά δοσμένος στο Θεό, γιατί πάνω απ’ όλα τα υλικά πράγματα του κόσμου βρίσκεται ο Θεός και η βασιλεία Του. Στον χριστιανισμό δεν χωρούν συμβιβασμοί. Δεν μπορούμε να έχουμε λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο. Το ναι μεν, αλλά, εκφράζουν διχασμένο πιστεύω.
Ο πλούσιος του σημερινού ευαγγελίου με τη συμπεριφορά του έδειξε ότι του έλειπε η αληθινή πίστη. Η καρδιά του ήταν μοιρασμένη ανάμεσα σε τυπικές εντολές του Νόμου και στην προσκόλληση στον υλικό πλουτισμό και τις κοσμικές απολαύσεις. Ο Κύριος για να του δείξει ότι ήταν επιφανειακά ηθικός άνθρωπος, του ζήτησε, αν το ήθελε βέβαια, να γίνει τέλειος να πωλήσει τα υπάρχοντά του και να τα μοιράσει στους φτωχούς και με αποφασιστικότητα να ακολουθήσει τον Χριστό. Πόσο δύσκολο είναι αλήθεια για ένα τυπολάτρη θρησκευόμενο χωρίς εσωτερική καλλιέργεια να κάνει μία τέτοια θυσία!
Πάνω απ’ όλα η καρδιά του ήταν δοσμένη στα υλικά αγαθά, γι’ αυτό αποχώρησε λυπημένος. Ο τύπος αυτός του θρησκευόμενου εκπροσωπεί αυτούς που θέλουν την θρησκευτικότητα μόνον για το θεαθήναι.
Οι ανθρώπινοι αυτοί τύποι βρίσκονται σε κάθε εποχή. Ο χριστιανισμός γι’ αυτούς είναι καλός όταν δεν συγκρούεται με τα συμφέροντά τους. Μπορεί να είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι, αλλά αν χρειαστεί να υποστούν κάποια θυσία και αβαρία στα συμφέροντά τους για κάτι υψηλότερο και αγιότερο τότε αρχίζουν τον λαϊκισμό και υποχωρούν.
Ο Χριστός κήρυξε ένα ευαγγέλιο που να βιώνεται με απόλυτη πίστη και αφοσίωση. Ποτέ δεν ανέχθηκε συμβιβασμούς και τυπικές συμπεριφορές, που χάρη ανόμων συμφερόντων να παραβιάζουν τη συνείδησή τους. Διότι αυτό το συμβιβαστικό πνεύμα συνέτεινε στην πτώση των ηθών κατά την αποστολική εποχή και επηρέασε το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας. Βέβαια η εκκλησιαστική ατονία επεκτείνεται και στους πιστούς, γι’ αυτό μένουν στα κράσπεδα της χριστιανικής ζωής χωρίς βούληση και δυνατότητα για υψηλότερες αναβάσεις.
Δυστυχώς οι συμβιβασμοί κατέστησαν την Εκκλησία αδύναμη να αντιμετωπίσει μεγάλα και σοβαρά πανανθρώπινα προβλήματα. Εμείς οι σημερινοί πιστοί πρέπει να αναζητήσουμε κάτω από εμπνευσμένους εκκλησιαστικούς πατέρες την αληθινή πίστη στο ευαγγέλιο, την επιδίωξη της δικαιοσύνης που παρουσιάζει μεγάλο έλλειμμα, και με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος να αναζητήσουμε την επίλυση των συγχρόνων προβλημάτων. Ας δείξουμε όχι μόνον με λόγια, και μάλιστα ανούσια πολλές φορές, αλλά και με έργα, ότι η πίστη μας στον Χριστό είναι γνήσια, και ότι αυτός μας χαρίζει τη χαρά και την ευλογία στον παρόντα κόσμο, που συνεχίζεται στην αιωνιότητα. Ο πιστός δεν είναι ένας στυγνός υπολογιστής και συμφεροντολόγος, αλλά παραγωγικός εργάτης  και οικοδόμος πνευματικού πολιτισμού.

Καλή Κυριακή


π  . γ. στ.

Η αργία της Κυριακής και τα παιδιά

"Μη μου πει κάποιος ότι τα παιδιά δεν πρέπει να ασχολούνται με αυτά. Έπρεπε όχι μόνον να ασχολούνται, αλλά και συνέχεια να έχουν το νου τους στραμμένο σε αυτά. Εξ αιτίας όμως της αδυναμίας σας δεν τα λέγω αυτά, ούτε και απαγορεύω την μελέτη των αρχαίων, όπως δεν μποδίζω εσάς από τις κοσμικές υποθέσεις. Αλλά αξιώνω μία από αυτές τις μέρες να την αφιερώνουν στον κοινό Δεσπότη όλων.
          Διότι πώς δεν είναι παράξενο να διατάζετε τους υπηρέτες σας να δουλεύουν όλο το χρόνο και σεις να μην αφιερώνετε ούτε τον ελάχιστο χρόνο από την ανάπαυσή σας στον Θεό, και αυτό τη στιγμή που η υπηρεσία σας αυτή σ’ εκείνον δεν προσθέτει τίποτε -διότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τίποτε-καταλήγει όμως στο δικό σας συμφέρον; Όταν όμως τα οδηγείτε στα θέατρα δεν προβάλλετε για δικαιολογία ούτε τίποτε άλλο από αυτά, όταν όμως χρειάζεται να ωφεληθούν και να κερδίσουν κάτι από τα πνευματικά, προφασίζεσθε ότι είναι απασχολημένα; Δεν εξοργίζετε τον Θεό, όταν για τα άλλα ευκαιρείτε και αφιερώνετε χρόνο, το να επιδίδονται όμως στα δικά του να το νομίζετε ενοχλητικό για τα παιδιά και αναχρονιστικό; "


Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ευαγγέλιο: Ματθ. 18,23-35







Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

          Εν ολίγοις

          Πολλές φορές ο σύγχρονος άνθρωπος διερωτάται: ποια είναι η επίδραση που έχει εξασκήσει η χριστιανική πίστη στη ζωή μας;
          Το θέμα αυτό είναι πράγματι σημαντικό, γιατί μας αποκαλύπτει τη δύναμη της μεταμορφωτικής επίδρασης του χριστιανισμού και από το άλλο μέρος καταλαβαίνουμε σε το χάος θα βρίσκονταν η κοινωνία μας χωρίς τη ζωογόνο πνευματική επίδραση της χριστιανικής πίστεως.
          Αν θέλουμε να εκτιμήσουμε την προσφορά του χριστιανισμού στον κόσμο ,θα πρέπει να ρίξουμε μία ματιά στον προχριστιανικό κόσμο για να δούμε τι μας λέγει η ιστορία.  Πράγματι το χριστιανικό μήνυμα έχει φέρει μεγάλη μεταμορφωτική δύναμη-αναγέννηση σε όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής. Σε άλλα θέματα έφερε σημαντικές αλλαγές, ενώ προετοίμασε την ανθρωπότητα να δεχθεί στο μέλλον και άλλες προοδευτικές θέσεις.
          Εκείνο όμως που προβληματίζει είναι η στάση μας πάνω στο βασικό μήνυμα του Χριστού, που αναφέρεται στις ανθρώπινε σχέσεις, το οποίο δεν έχει περάσει στην καθημερινότητα της ζωής μας. Η χριστιανική αγάπη παραμένει άγνωστη στην κοινωνία μας, γι’ αυτό επικρατεί ο φθόνος, το μίσος και η ζήλεια και η καταστροφικότητα.  
          Η αγάπη ως χριστιανικό μήνυμα δεν είναι μία ηθική επιταγή, αλλά ένας τρόπος ζωής, που διαπερνά την ύπαρξη μας, όλο το είναι μας. Πολλοί νομίζουν ότι η αγάπη είναι ένα απλό συναίσθημα, ενώ ουσιαστικά πρόκειται περί θυσίας και προσφοράς. Εξ άλλου το βαθύτερο νόημα της αγάπης εκφράζεται στη θυσία του Ιησού Χριστού.
          Ο ευαγγελιστής της αγάπης Ιωάννης μας διασώζει τα λόγια του Κυρίου: « αύτη έστιν η εντολή η εμή ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα ημάς. Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει, ίνα την ψυχήν αυτού θεί υπέρ των φίλων αυτού». Η αγάπη αυτή που ισοδυναμεί με τη θυσία είναι η δυσκολότερη εντολή, γιατί είναι το επιστέγασμα των πνευματικών αγώνων, το πλήρωμα της «εν Χριστώ ζωής».
          Η αγάπη προϋποθέτει μεγάλη πνευματική καλλιέργεια για να έχει τη δύναμη ο άνθρωπος να αγαπά ακόμα και τους εχθρούς του. Οι κοσμικοί άνθρωποι θεωρούν την αγάπη προς τους εχθρούς ως αδυναμία, υποχώρηση και δειλία, ενώ η εκδίκηση θεωρείται ως δυναμική λύση των προβλημάτων μας. Η ανεξικακία και η συγχωρητικότητα είναι γνώρισμα εκείνων που διακρίνονται για ανωτερότητα αισθημάτων.
          Η σημερινή παραβολή του Χριστού είναι πράγματι εντυπωσιακή, γιατί με παραστατικό τρόπο μας δίνει το  μέτρο με το οποίο ο πιστός πρέπει να συμπεριφέρεται στο συνάνθρωπο του. Πολλές φορές ζητάμε ο Κύριος να δείξει μακροθυμία στα σφάλματα μας, ενώ εμείς δεν έχουμε τη δύναμη να συγχωρήσουμε τον αδελφό μας.
          Οι άνθρωποι που ζουν την κόλαση της εχθρότητας δεν έχουν δικαίωμα να προσφέρουν τη δώρα τους στην τράπεζα της προθέσεως., πριν συμφιλιωθούν με τον αντίδικο τους. Αυτό τονίζει ο Χριστός στην επί του Όρους Ομιλία. Η αγάπη λοιπόν είναι η κατ’  εξοχήν εντολή, το γνώρισμα των γνησίων μαθητών του Κυρίου. «Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάν.13, 35».
Η σημερινή κατάσταση των λεγομένων «χριστιανικών κοινωνιών» δείχνει ότι βρισκόμαστε μακριά από το μήνυμα του Χριστού για αγάπη άνευ όρων . Παρά το ότι συνεχώς τονίζονται οι ανθρωπιστικές αξίες, εν τούτοις η υπόθεση άνθρωπος υποβιβάζεται και η ανθρώπινη ζωή υποτιμάται. Αναλογιστείτε πόσα αθώα παιδιά και γυναίκες, άμαχος πληθυσμός έχασαν  με φρικτό τρόπο τη ζωή τους από τους σύγχρονους αιμοδιψείς Ηρώδες, χωρίς να σημειωθεί μία σοβαρή αντίδραση και αντίσταση τώρα με τα τελευταία γεγονότα. Κατά τα άλλα ζούμε σε μία «πολιτισμένη» εποχή που έχει την ευαισθησία να κινήσει διαδικασίες τιμωρίας για την κακοποίηση ενός συμπαθούς τετραπόδου, αλλά να στέκεται με αδιαφορία και υποκρισία μπροστά στη γενοκτονία και τον εξαπονδρισμό των λαών.
          Το μίσος και η εμπάθεια στις ανθρώπινες σχέσεις δυστυχώς διευρύνθηκε και προχώρησε στις αντεκδικήσεις ανάμεσα στα διάφορα έθνη. Έτσι ο κίνδυνος της καταστροφής και του ολέθρου προβάλλει απειλητικά για να καταστρέψει τον πολιτισμό μας, ένα πολιτισμό όμως που στερείται από τη ζωογόνο παρουσία της χριστιανικής αγάπης.
          Το χριστιανικό μήνυμα της αγάπης  είναι επίκαιρο περισσότερο παρά ποτέ. Εμείς οι χριστιανοί είμαστε χρεωμένοι στην κοινωνία για τη μαρτυρία της αγάπης που πρέπει να προσφέρουμε για να ζήσει ο κόσμος.    
Καλή Κυριακή
π. γ. στ.    

Δεν μας εγκατέλειψε...



2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, Απόδοση Eoρτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου
        

          Φεύγοντας από τον κόσμο αυτό, με την Κοίμησή της η Θεοτόκος δεν μας εγκατέλειψε. Αυτό μας λέγει το απολυτίκιον της εορτής της. Πραγματικά! Και τώρα που είναι στους ουρανούς και δοξάζεται από τις ουράνιες δυνάμεις και όλη την θριαμβεύουσα Εκκλησία, η Παναγία δεν μας έχει ξεχάσει. Ούτε έχει πάψει να ενδιαφέρεται για μας. Είναι η μεγάλη μας Μητέρα. Με την άπειρη αγάπη και στοργή είναι κάθε στιγμή έτοιμη ν’ ακούσει ό, τι της ζητήσουμε.  Οι παρακλήσεις  μας προς αυτή, οι δεήσεις μας προς  αυτή και οι προσευχές μας πάντα εισακούονται από την αγάπη της. Και μόνον το όνομά της ν’ αναφέρουμε λέγοντας «Παναγία  μας» έρχεται να μας βοηθήσει, όποιοι κι αν είμαστε, ό, τι κι αν θέλουμε. Είναι αλήθεια εκείνο που κάποιος  άλλος ύμνος λέγει: «Ουδείς προσρέχων επί σοι κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε». Κανένας που τρέχει κοντά σου δεν φεύγει ντροπιασμένος, αγνή Παρθένε Θεοτόκε. Διότι συ του χαρίζεις εκείνο που ζητεί, κείνο που τον συμφέρει αληθινά, και είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού.
Πηγή: «Προς την Νίκην», τ. 387

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

«Ετρέφετε τα παιδία εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» Εφ.6,4



 
Το καλοκαίρι αυτό μας απασχόλησαν πολλά γεγονότα. Εκλογές, οικονομική κρίση, ανεργία, δάνεια, φόροι κ. λ. π. Εκείνο όμως που μας ανησυχεί περισσότερο απ’ όλα αυτά είναι το μέλλον των παιδιών μας και της πατρίδας μας. Οι φοιτητές ταλαιπωρούνται με τις απεργίες των υπαλλήλων και κινδυνεύουν να χάσουν το έτος με όσα αυτό κοστίζει, ψυχολογικά και οικονομικά. Η απογοήτευση κτυπά την πόρτα της ψυχής τους και σκέπτονται να δραπετεύσουν στο εξωτερικό ή εγκαταλείπουν τα σχέδιά τους και τρέπονται σε φυγή για πιο αποδοτικές εργασίες για να αποφύγουν το φάσμα της ανεργίας. Και να σκεφθούμε ότι αυτά τα παιδιά δίνουν τη μάχη με άλλους νέους που έχουν εκτραπεί στην αναρχία και την παραβατικότητα για να κρατήσουν την αξιοπρέπεια και την ελληνορθόδοξη παράδοση. ‘Έχουμε και νέους που πρωτεύουν σε διάφορους κλάδους της επιστήμης και  δοξάζουν και τιμούν την πολύπαθη πατρίδα.

     Ακόμη ένα παρήγορο φαινόμενο. Τις παραμονές των διαγωνισμών και των πανελληνίων εξετάσεων γέμισαν τις Εκκλησίες συμμετέχοντας στις Θ. Λειτουργίες που τελέσθηκαν για τον φωτισμό, τη θ. δύναμη και την επιτυχία τους. Και χαίρεται κανείς βλέποντας το υγιές μέρος της νεολαίας μας που γύρισαν με ευγνωμοσύνη για να ευχαριστήσουν τον Θεό για την επιτυχία τους.

Αυτά βλέπουμε και μας γεμίζουν αισιοδοξία και αναφωνούμε «υπάρχει ακόμα ελπίδα!». 


π. γ.