Η ανθρώπινη γνώση, κατανόηση
και σοφία δεν είναι ούτε άπειρες ούτε είναι πλήρεις. Και η ίδια η φύση μας
δείχνει τα όριά μας. Το σύμπαν παρουσιάζει στην αρχή του κάποια μαθηματική
ανωμαλία. Κρύβει το μυστικό του. Σύμφωνα με την αρχή της αβεβαιότητος, η
φύση όσο μας αποκαλύπτει ένα μυστικό της τόσο κρύβει
κάποιο άλλο.
Είμαστε ευλογημένοι να
γνωρίσουμε το πολύ και το μεγάλο, αλλά καταδικασμένοι να μην κατακτήσουμε το
άπειρο και το όλον. Αυτό όμως το άπειρο και το όλον, το πέρα από τις αισθήσεις
και τη γνώση μας, είναι που οδηγεί στον Θεό. Όποιος ζαλιστεί από τη γνώση του
έχασε τον Θεό. Η ζωή τότε μοιάζει με μία αλυσίδα που ο κάθε κρίκος της είναι
μια επιτυχία. Το τελικό όμως συνολικό αποτέλεσμα είναι η αποτυχία και αστοχία.
Η γνώση είναι πολύ όμορφη, αλλά λίγη για να σε ελευθερώσει. Έχει όρια, είναι
περιορισμένη. Γι’ αυτό και χρειάζεται η πίστη. Αυτή οδηγεί στο άπειρο και στο
όλον.
…Η γνώση είναι δίκοπο μαχαίρι. Ή σου
δημιουργεί την παραπλανητική ψευδαίσθηση του τέλειου και του όλου, οπότε σε
παγιδεύει στον κόσμο των ορίων, ή σε υποψιάζει για το παραπέρα, οπότε σου
ανοίγει τον δρόμο για το διαστημόπλοιο της πίστης.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μητροπολίτου Μεσογαίας, «Αν υπάρχει ζωή θέλω
να ζήσω»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου