ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ευαγγέλιο: Μτθ. 19, 16-26

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ

Εν ολίγοις

Ένα από τα πιο ακανθώδη προβλήματα που απασχολεί τον  άνθρωπο κάθε εποχής είναι το θέμα του πλουτισμού στο οποίο αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική διήγηση. Στο θέμα αυτό κλήθηκε και ο Χριστός να πάρει θέση, όταν ένας πλούσιος τον ρώτησε τί πρέπει  να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Ο Κύριος του πρότεινε να τηρεί τις θείες εντολές, και όταν του απάντησε ότι τις τηρεί από τη νεότητά του, του υποδεικνύει να πωλήσει όλα τα υπάρχοντά του και να τα μοιράσει στους φτωχούς.

Ο πλούσιος συνομιλητής του Χριστού αρνήθηκε αυτή την υπόδειξη και ο Χριστός διαβεβαίωσε τους μαθητές Του ότι είναι δύσκολο να εισέλθει  πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Η θέση αυτή ξάφνιασε τους μαθητές και αναρωτήθηκαν τελικά αν κάποιος μπορεί να σωθεί, για να πάρουν την απάντηση του Χριστού ότι είναι φαίνεται αδύνατο για τους ανθρώπους είναι δυνατό για τον Θεό.

Η θέση αυτή του Χριστού απηχεί και την θέση της Εκκλησίας στο θέμα του πλούτου και είναι απόλυτη. Χριστιανός και πλούτος είναι πράγματα ασυμβίβαστα. Ο αληθινός χριστιανός είναι ολοκληρωτικά δοσμένος στο Θεό, γιατί πάνω απ’ όλα τα υλικά πράγματα του κόσμου βρίσκεται ο Θεός και η βασιλεία Του. Στον χριστιανισμό δεν χωρούν συμβιβασμοί. Δεν μπορούμε να έχουμε λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο. Το ναι μεν, αλλά, εκφράζουν διχασμένο πιστεύω.

Ο πλούσιος του σημερινού ευαγγελίου με τη συμπεριφορά του έδειξε ότι του έλειπε η αληθινή πίστη. Η καρδιά του ήταν μοιρασμένη ανάμεσα σε τυπικές εντολές του Νόμου και στην προσκόλληση στον υλικό πλουτισμό και τις κοσμικές απολαύσεις. Ο Κύριος για να του δείξει ότι ήταν επιφανειακά ηθικός άνθρωπος, του ζήτησε, αν το ήθελε βέβαια, να γίνει τέλειος να πωλήσει τα υπάρχοντά του και να τα μοιράσει στους φτωχούς και με αποφασιστικότητα να ακολουθήσει τον Χριστό. Πόσο δύσκολο είναι αλήθεια για ένα τυπολάτρη θρησκευόμενο χωρίς εσωτερική καλλιέργεια να κάνει μία τέτοια θυσία!

Πάνω απ’ όλα η καρδιά του ήταν δοσμένη στα υλικά αγαθά, γι’ αυτό αποχώρησε λυπημένος. Ο τύπος αυτός του θρησκευόμενου εκπροσωπεί αυτούς που θέλουν την θρησκευτικότητα μόνον για το θεαθήναι.

Οι ανθρώπινοι αυτοί τύποι βρίσκονται σε κάθε εποχή. Ο χριστιανισμός γι’ αυτούς είναι καλός όταν δεν συγκρούεται με τα συμφέροντά τους. Μπορεί να είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι, αλλά αν χρειαστεί να υποστούν κάποια θυσία και αβαρία στα συμφέροντά τους για κάτι υψηλότερο και αγιότερο τότε αρχίζουν τον λαϊκισμό και υποχωρούν.

Ο Χριστός κήρυξε ένα ευαγγέλιο που να βιώνεται με απόλυτη πίστη και αφοσίωση. Ποτέ δεν ανέχθηκε συμβιβασμούς και τυπικές συμπεριφορές, που χάρη ανόμων συμφερόντων να παραβιάζουν τη συνείδησή τους. Διότι αυτό το συμβιβαστικό πνεύμα συνέτεινε στην πτώση των ηθών κατά την αποστολική εποχή και επηρέασε το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας. Βέβαια η εκκλησιαστική ατονία επεκτείνεται και στους πιστούς, γι’ αυτό μένουν στα κράσπεδα της χριστιανικής ζωής χωρίς βούληση και δυνατότητα για υψηλότερες αναβάσεις.

Δυστυχώς οι συμβιβασμοί κατέστησαν την Εκκλησία αδύναμη να αντιμετωπίσει μεγάλα και σοβαρά πανανθρώπινα προβλήματα. Εμείς οι σημερινοί πιστοί πρέπει να αναζητήσουμε κάτω από εμπνευσμένους εκκλησιαστικούς πατέρες την αληθινή πίστη στο ευαγγέλιο, την επιδίωξη της δικαιοσύνης που παρουσιάζει μεγάλο έλλειμμα, και με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος να αναζητήσουμε την επίλυση των συγχρόνων προβλημάτων. Ας δείξουμε όχι μόνον με λόγια, και μάλιστα ανούσια πολλές φορές, αλλά και με έργα, ότι η πίστη μας στον Χριστό είναι γνήσια, και ότι αυτός μας χαρίζει τη χαρά και την ευλογία στον παρόντα κόσμο, που συνεχίζεται στην αιωνιότητα. Ο πιστός δεν είναι ένας στυγνός υπολογιστής και συμφεροντολόγος, αλλά παραγωγικός εργάτης  και οικοδόμος πνευματικού πολιτισμού.

Καλή Κυριακή

π  . γ. στ.