Μηνύματα από τον Απόστολο

ι΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. α΄ 1-7)

3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πα­τὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως, 4 ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐν πά­σῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύ­­νασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς πα­ρακλήσεως ἧς παρακα­λού­­­μεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θε­οῦ· 5 ὅτι καθὼς περισσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτω διὰ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν. 

3 Ἄς εἶναι εὐλογημένος καί δοξασμένος ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εἶναι Πατέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς πρός τή θεία του φύση, ἀλλά καί Θεός του ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση του. Ἄς εἶναι δοξασμένος, διότι αὐτός εἶναι Πατέρας καί πηγή ἐλέους καί εὐσπλαχνίας, καί Θεός πού χορηγεῖ κάθε παρηγοριά. 4 Αὐτός μᾶς παρηγορεῖ σέ κάθε θλίψη μας, γιά νά μπο­ροῦμε κι ἐμεῖς μέ τήν παρηγοριά πού μᾶς δίνει ὁ Θεός νά παρηγοροῦμε τούς ἄλλους, σέ ὁποιαδήποτε θλίψη κι ἄν βρίσκονται. 5 Τόν δοξάζουμε λοιπόν καί τόν εὐχαριστοῦμε, διότι, ὅπως πάρα πολλά εἶναι τά παθήματα καί οἱ θλίψεις πού πάσχουμε σάν τόν Χριστό καί γιά τή δόξα του, ἔτσι ὑπεράφθονη εἶναι καί ἡ παρηγοριά πού δεχόμαστε διαμέσου τοῦ Χριστοῦ.