Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ Ευαγγέλιο : Μτ. 2, 13-24





Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

            Εν ολίγοις


            Γιορτάσαμε κι εφέτος με όλη την εκκλησιαστική λαμπρότητα το μεγάλο γεγονός τη Γέννησης του Χριστού και γέμισαν οι καρδιές μας από ελπίδα και εμπιστοσύνη στο σχέδιο της θ. οικονομίας για τη σωτηρία του κόσμου.
            Το σημερινό όμως περιεχόμενο της ευαγγελικής διήγησης με την αναφορά του στη σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ από τον Ηρώδη, αλλά και η φυγή και επιστροφή από την Αίγυπτο, μας προσγειώνουν σε μια σκληρή πραγματικότητα.
            Η Γέννηση του Χριστού περιγράφεται από τον ευαγγελιστή κατά τρόπο που δείχνει προκαταβολικά την τύχη του Μεσσία μέσα στον παρόντα κόσμο. Ο νεογέννητος Χριστός  μόλις εισέρχεται στον κόσμο γνωρίζει την καταδίωξη και την εχθρότητα μεταξύ των αρχόντων που βρίσκει κύριο εκπρόσωπό της τον βασιλιά Ηρώδη.
            Συνεπώς το σημερινό ευαγγέλιο προβάλλει τη σκληρή όψη αυτής της χαρούμενης γιορτής, το διωγμό της εξουσίας του σκότους, που κατάλαβε, ότι μπαίνει στο περιθώριο της ιστορίας και αρχίζει μία νέα περίοδος  για την ανθρωπότητα. Η γιορτή των Χριστουγέννων δεν είναι η «μαγεία» μιας ρομαντικής ιστορίας των παιδικών μας χρόνων, αλλά η αποκάλυψη της αντίφασης στην περιπετειώδη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Το μυστήριο της ενανθρώπισης  του Θεού συναντά από την αρχή την αντίδραση των ανθρώπων. Μόλις γεννιέται η ελπίδα, αμέσως χάνεται μέσα στην απόγνωση κα την τραγωδία. Η αγάπη του  Θεού βρίσκεται αντιμέτωπη με την  έκρηξη του μίσους των ανθρώπων, κάτι που θα συνεχίζεται όσο θα υπάρχει ο κόσμος μας.
            Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι η γέννηση του Χριστού μέσα σ’ ένα σταύλο ζώων φανερώνει την πραγματική διάθεση και κατάσταση της ανθρωπότητας. Τα λόγια του ευαγγελίου «… και ο κόσμος δεν τον αναγνώρισε. Ήλθε στους δικούς τους και οι δικοί του δεν τον  δέχτηκαν…» δείχνει την αφιλόξενη και σκληρή στάση των ανθρώπων στον πιο επίσημο επισκέπτη της γης.
            Όλα αυτά δεν ήταν παρά  προμήνυμα του μεγάλου εγκλήματος που ετοίμαζε η ανθρώπινη θηριωδία. Ο Ηρώδης αποφασίζει να δολοφονήσει το θ. Βρέφος και γι’ αυτό διατάζει τη σφαγή όλων των νηπίων της Βηθλεέμ πιστεύοντας πως ανάμεσά τους θα ήταν και ο Ιησούς Χριστός. Ένας μεγάλος αριθμός νηπίων είναι οι πρώτοι μάρτυρες της Εκκλησίας που γιορτάζουν τη 29η Δεκεμβρίου.
            Ο διωγμός όμως ενός ανίσχυρου βρέφους ξαφνιάζει τον αναγνώστη της ευαγγελικής ιστορίας. Τόση οργή και μανία δεν δικαιολογείται,παρά μόνο αν αντιληφθούμε τον πόλεμο των σκοτεινών δυνάμεων που αγωνίζονται να δολοφονήσουν την πηγή της ζωής και να ματαιώσουν τις επαγγελίες του Θεού. Δεν μπόρεσαν όμως να προβλέψουν, ότι ο Ιησούς που γεννήθηκε στο σταύλο των ζώων και αντιμετώπισε το φάσμα του θανάτου κα αποχαιρέτισε  τον κόσμο από τον σταυρό, θα ελευθέρωνε τον άνθρωπο από τη φθορά και τον θάνατο και θα επέστρεφε το δώρο της ζωής στον κόσμο.
            Όσο κι αν φαίνεται ότι οι κοσμικές σατανικές δυνάμεις κυριαρχούν πάνω στο κόσμο, η επικράτησή τους είναι προσωρινή, γιατί μέσα στην ιστορία πραγματοποιείται αθόρυβα το σχέδιο της σωτηρίας  το οποίο κανένας δεν μπορεί να ματαιώσει.
            Οι άνθρωποι δεν προσπάθησαν απλώς να εξοντώσουν το Θεό, αλλά ήθελαν να σβήσουν κάθε ίχνος της παρουσίας του. Κι όμως ο Θεός είναι ο κυρίαρχος  της ιστορίας και την κατευθύνει τον τελικό της σκοπό.
            Το αισιόδοξο μήνυμα που μας απευθυνθεί σήμερα η ευαγγελική διήγηση είναι ότι, παρά τον φαινομενικό θρίαμβο του κακού, του μίσους και της θηριωδίας στην ιστορία των ανθρώπων, τελικά επιβάλλεται η δύναμη της αγάπης, της ομορφιάς  και της καλοσύνης. Εμείς οι χριστιανοί της σύγχρονης εποχής πρέπει να γνωρίζουμε ότι το μέλλον ανήκει στο Χριστό και την Εκκλησία. Οι αντιδράσεις και οι διωγμοί φανερώνουν την αντίδραση των δυνάμεων του σκότους και ελέγχονται από τη μαρτυρία του ευαγγελίου. Όσοι καταφέρονται κατά της Εκκλησίας και των πιστών πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι συμμαχούν με τις ηττημένες σκοτεινές δυνάμεις. Το ότι ο Θεός γεννήθηκε ως άνθρωπος αποτελεί μία απόδειξη για το στοργικό ενδιαφέρον του Θεού να σώσει τον άνθρωπο από τις δαιμονικές δυνάμεις του αφανισμού. 
            Σε λίγο ο γιορταστικός απόηχος των Χριστουγέννων θα σβήσει, όχι όμως και η αλήθεια του μηνύματος που κομίζει στον κόσμο. Διότι ο Θεός που εργάζεται αθόρυβα μέσα στην ιστορία, βρίσκεται μέσα στην ανθρώπινη φύση που διψά για αλήθεια και αγάπη και θριαμβεύει ακόμα και μέσα από τις μεθοδείες του πονηρού, του ψεύδους και του μίσους.

π. γ. στ.

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Όσιος Σίμων Μυροβλήτης






Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου



Κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορείτικης μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυματουργός και μυροβλύτης.
Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό. Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντα του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή· «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υϊού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον τούτον με το όνομα σου». Πιστεύοντας στην αναξιότητά του ο άξιος, θεώρησε τη φωνή τέχνασμα του πονηρού. Τη νύκτα των Χριστουγέννων προσευχόμενος είδε αστέρα να κατεβαίνει από τον ουρανό και να στέκεται πάνω στην πέτρα, όπου σήμερα η μονή, και η φωνή της Θεοτόκου να του λέγει· «Εδώ πρέπει να θεμελίωσης, ω Σίμων, το κοινόβιόν σου, και να σώσης ψυχάς, και πρόσεχε καλώς· μη απιστήσης, ως πρότερον, εγώ θέλω είμαι βοηθός σου».
Θαυματουργικά προχώρησε στην ανοικοδόμηση της μονής ο όσιος. Την εκκλησία αφιέρωσε στο όνομα της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου και τη μονή ονόμασε Νέα Βηθλεέμ. Με θεάρεστη πολιτεία τελείωσε τον βίο του σε προχωρημένη ηλικία στις 28 Δεκεμβρίου 1257. Ανάμεσα στους τελευταίους λόγους, πού είπε στους υποτακτικούς, λίγο πριν το τέλος του, ήταν και οι εξής· «Θέλω να σας επισκέπτομαι πάντοτε, και θέλω σας φυλάττω από κάθε πειρασμόν ορατόν και αόρατον… να ήστε ειρηνικοί· φιλόξενοι· να επιτελήτε τας εορτάς πνευματικώς… να ευλαβήσθε και τον Ηγούμενον με όλην σας την δύναμιν. Αυτά εάν φυλάττητε και μετά τον θάνατον μου, καθώς και ζώντος μου τα εφυλάττετε, θέλω είμαι νοερώς μαζί σας πάντοτε…». Ονομάσθηκε μυροβλύτης, γιατί «τοις πάσιν εφαίνετο μύρον αναβλύζον από του τάφου αυτού». Δυστυχώς και το χαριτόβρυτο λείψανο του και ο τάφος του μένουν σήμερα κρυμμένα και άγνωστα.

Η μνήμη του τελείται πανηγυρικά στη μονή του στις 28 Δεκεμβρίου.



Πηγή: http://www.diakonima.gr



 

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Το νόημα του "οράν"




            Στη Βίβλο γίνεται λόγος για τη σημασία του «βλέπω». Όλες οι μεγάλες φυσιογνωμίες της Π.Δ. ήθελαν να δουν το Θεό. Ο προφήτης και θεόπτης Μωυσής ζητά από το Θεό «εμφάνισόν μοι σεαυτόν», για ν’ ακούσει το «ου δύνει ιδείν το πρόσωπόν  μου και ζήσεται». Το μήνυμα του ευαγγελίου και των επιστολών της Κ. Διαθήκης  είναι «ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα μαρτυρούμεν». Οι μαθητές του Χριστού ζητούν από το Χριστό «δείξον ημίν τον πατέρα» και απαντά «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον πατέρα». Ο Κύριος μακαρίζει τους «καθαρούς τη καρδία και τους υπόσχεται ότι «αυτοί τον Θεό όψονται». Η έσχατη πλήρωση της επίγειας ζωής είναι η θεωρία του Θεού «πρόσωπον προς πρόσωπον». Γι’ αυτό οι άγιοι επιδιώκουν τη θεοπτία κατά δύναμιν βέβαια.
            Το «βλέπω», το «οράν» είναι από τις σπουδαιότερες ανθρώπινες δυνατότητες, γιατί:
-          Με τα μάτια δεχόμαστε το φως και ανακλάται νικιέται το χάος, το σκοτάδι. Βλέπουμε και διακρίνουμε τον κόσμο, την τάξη, την αρμονία. Βλέπω σημαίνει γνωρίζω, διαβρώνω, μαθαίνω. Το «βλέπω». Λέμε και αινούμε «το καταλαβαίνω». Κάθε επιστήμη αρχίζει με την παρατήρηση και καταλήγει στην εποπτεία. Είναι η μεγάλη δωρεά του ματιού. Έτσι βλέπω σημαίνει αναγνωρίζω τον κόσμο δίπλα μου και στέκομαι σωστά μέσα σ’ αυτόν.
-          Βλέπω σημαίνει ενώνομαι με ό, τι βλέπω. Ό, τι βλέπουμε εισέρχεται μέσα μας ασυνείδητα. Βλέποντας ξεπερνούμε τη μόνωση και τον πλάνητα εσωτερικά μας κόσμο. Ό, τι βλέπουμε  πρέπει να το συνοδεύει η αγάπη, αλλιώς το βλέμμα μας γίνεται περίεργο, αδιάφορο, εγωιστικό, κακό, εχθρικό αποτρόπαιο.. Ένα βλέμμα  τραυματίζει και χωρίζει. Ο κόσμος σήμερα ξέχασε το βλέμμα της αγάπης και είναι παγωμένο, αδιάφορο και εχθρικό. Σ’ ένα τέτοιο κόσμο ο άνθρωπος νιώθει ανεπανόρθωτα μόνος.
-          Με ό, τι βλέπουμε οδηγούμαστε σε κάτι πέρα και πάνω απ’ ό, τι βλέπουμε. Βλέποντας έναν άνθρωπο, βλέπω περισσότερο απ’ ό, τι βλέπω. Έτσι με την όραση αγόμαστε στο Θεό. «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσης κόσμου τοις νοήμασιν καθοράται». Και από τα κτίσματα οδηγούμαστε στον Κτίστη. Όταν όμως ο άνθρωπος τυφλώνεται πνευματικά, νομίζοντας ότι βλέπει, ουσιαστικά είναι τυφλός. Και για να μην συμβαίνει αυτό πρέπει να είμαστε «δεκτικοί φωτός», όπως λέγει ο άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Ας διερωτηθούμε: εμείς με τη ματιά μας στεκόμαστε σωστά μέσα στον κόσμο; Έχουμε βλέμμα αγάπης; Μας οδηγεί στο Θεό; Βέβαια όταν το βλέμμα μας πέφτει στην αταξία, το μίσος, την αδικία, την αποξένωση, τον πόνο, τη δαιμονική διάσπαση, τότε είναι αλήθεια ότι κουράζεται, και λέμε:  Πού είναι ο Θεός;
Σε τέτοιες στιγμές ας κλείσουμε τα σωματικά μας μάτια και τότε μπορεί να σταθεί μπροστά μας η Εικόνα Εκείνου που μας κοιτάζει μ’ ένα βλέμμα γεμάτο βάθος, δύναμη και αγάπη.

      Συνοπτική παρουσίαση κειμένου Μητρ. Κορωνείας κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Μητροπολιτικά


ΑΛΛΑΓΗ ΦΡΟΥΡΑΣ


Στις 23 Δεκεμβρίου στη διοικητική δομή της Ι. Μητροπόλεως μας επήλθε μια σημαντική αλλαγή. Μία αποχώρηση και μία νέα τοποθέτηση. Απεχώρησε από τη θέση του πρωτοσύγκελου ο επί πολλά έτη υπηρετήσας π. Συμεών Χαντζής, καθηγούμενος της Ι. Μ. Γηροκομείου, και τοποθετήθηκε ο παν. Αρχιμ. π. Αρτέμιος Αργυρόπουλος, καθηγούμενος κι αυτός της Ι. Μ. των Αγ. Πάντων Τριταίας Αχαΐας.
Ο απερχόμενος πρωτοσύγκελος π.Συμεών για πολλά χρόνια γνώριμος, συμπαθής και αξιαγάπητος από κληρικούς και πιστούς, άφησε, οικεία θελήσει, μία ζηλευτή και αξιομίμητη εκκλησιαστική διακονία στην ευαίσθητη και υπεύθυνη θέση όπως είναι αυτή του πρωτοσύγκελου.
            Ιεροπρεπής κληρικός, πράος, προσηνής, καταδεκτικός, ηπίων τόνων, ευγενής, συνετός. Και όλα αυτά τα γνωρίσματα τα τροφοδοτούσε η μεγάλη αρετή της ταπείνωσης, η όποια τον χαρακτήριζε σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής του.
            Διακόνησε την Εκκλησία στην επιτελική αυτή θέση με αθόρυβο τρόπο. Ποτέ δεν άφησε να εννοηθεί, ότι έπαιρνε την αξία του από τη θέση του. Απεναντίας  με την όλη  ζωή του, το ήθος και την παρουσία του, την καλλώπιζε και  εξύψωνε το επιτελικό αυτό διακόνημα. Γι’ αυτό και απολάμβανε την αποδοχή και το σεβασμό τόσο των δύο μητροπολιτών που συνεργάσθηκε, όσο και από τους κληρικούς της Μητροπόλεως μας.
            Η αποχώρησή του πράγματι μας αιφνιδίασε και μας λύπησε.
            Αλλ’ όμως ο αντικαταστάτης του, π. Αρτέμιος, μας χαροποίησε, γιατί το αλάνθαστο κριτήριο του Σεβ. Μητροπολίτη μας επέλεξε τον κατάλληλο για την κατάλληλη θέση. Ο π. Αρτέμιος «εσυλήθη» από τον Μητροπολίτη μας ήδη από την αρχή της επισκοπικής παρουσίας του στην Ι. Μ. Πατρών και μεταξύ των άλλων συνεργατών του εξέλεξε και τον αγαπητό και συμπαθή ιερομόναχο ως συνεργάτη  στις διοικητικές υπηρεσίες της Μητροπόλεως μας, ήδη  και ηγούμενο της Ι. Μ. Αγ. Πάντων.
            Το νεαρό της ηλικίας δεν πρέπει να μας προβληματίζει, γιατί οι νέοι έχουν οραματισμούς, δυναμικότητα, προοπτικές που όταν τίθενται κάτω από  πνευματική καθοδήγηση, μπορούν ν’ αποδώσουν καρπούς και ανέλπιστα αποτελέσματα.
            Εξ άλλου το εκκλησιαστικό και ανεπίληπτο ήθος του πατρός, τα τυπικά και ουσιαστικά του προσόντα και  μέχρι τώρα σεμνή ιερατική του παρουσία αποτελούν μια εγγύηση για θετική και αποδοτική διακονία.
            Συγχαίρουμε  εκ βαθέων και ευχόμαστε καλή και ώριμη διακονία.
            Πρόθυμοι για συνεργασία στο κατά δύναμη.
           

            Πρωτ. Γερ. Στανίτσας   

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα, ναι...αλλά με ποιον ΧΡΙΣΤΟ;



            ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013



            Η χριστιανοσύνη στο σύνολο της γιορτάζει για άλλη μία φορά τη γέννηση του Σωτήρος Χριστού. Το υμνολογικό κλίμα των αγίων ημερών θα μας οδηγήσει στον κόσμο του μυστηρίου, όπου ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να μεταμορφώσει την ασθένεια και την αδυναμία μας σε δόξα θεϊκή.
            Πάντως η όλη γιορταστική ατμόσφαιρα των ημερών με το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, τα παραδοσιακά κάλαντα, το στόλισμα των σπιτιών, η ανταλλαγή δώρων κ. α. δίνουν στο γεγονός  της γεννήσεως του Σωτήρος μια χαρούμενη  και ευχάριστη ατμόσφαιρα. Προσδίδουν ένα ειδυλλιακό χρώμα, που παραπέμπει σ’ ένα Χριστό του συναισθηματικού και εμπορικού διακόσμου, σ’ ένα             Χριστό που μοιάζει εντελώς ακίνδυνος, τη στιγμή που ο ευαγγελιστής Ματθαίος κάνει λόγο για το μίσος που γεννήθηκε  εναντίον του Χριστού μόλις έγινε γνωστή η είσοδός Του μέσα στον κόσμο. Ακόμη, η πατρίδα του και το έθνος Του τον αγνοούν, ενώ όταν έφθασαν οι μακρινοί σοφοί της ανατολής για να προσκυνήσουν το νεογέννητο βασιλιά, έμειναν τελείως ασυγκίνητοι  και αδιάφοροι.
            Υπάρχει όμως και ο επικίνδυνος Χριστός που φέρνει αναστάτωση και διχασμό. Γίνεται σημείο αντιλεγόμενο και η παρουσία Του  και τα λόγια Του  διαφωτίζουν το νόημα της δικής Του αγάπης και ειρήνης: «Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνη, αλλά μάχαιραν».
            Σήμερα  η Εκκλησία μας γιορτάζει τη γέννηση του επικίνδυνου Χριστού και όχι του Χριστού της συμβατότητας. Τις μέρες αυτές κυριαρχεί το «πάρε» και το «αγόρασε». Ο επίκαιρος στολισμός αποβλέπει όχι στην έμπνευση του ανθρώπου, αλλά να τον ερεθίσει ο καταναλωτισμός για να «κατέβει» στην αγορά ν’ αγοράσει, να καταναλώσει.
            Αναρωτιέται κανείς: Πού βρίσκεται λοιπόν ο Χριστός μέσα σ’ όλα αυτά;
            Κι εδώ βρίσκεται το πρόβλημα, γιατί ο «Υιός του Θεού»  που οδηγεί την πονηρή και διεστραμμένη γενεά  στη σωτηρία, καταδέχτηκε να γεννηθεί σ’ ένα σταύλο. Και επειδή  η φάτνη δεν μοσχοβολάει από αρώματα, ξεκινήσαμε τον εξωραϊσμό της στα μέτρα τα δικά μας. Δεν έχει μυρωδιές, έχει όμως καλοντυμένους και καθώς πρέπει ανθρώπους με γλυκά και … χαρούμενα πρόσωπα.
            Κοντολογίς: αγοράζουμε χαρά, γιατί δεν μπορούμε να την έχουμε και φτιάχνουμε στα μέτρα μας ό, τι δεν μας αρέσει.
            Τελικά παραμένει το ερώτημα: Πού είναι ο Χριστός τώρα τα Χριστούγεννα που γιορτάζουμε τα σωτήρια γενέθλιά Του; Τι φταίει και δεν μπορούμε να τον διακρίνουμε;  Απάντηση στο ερώτημα αυτό φαίνεται ότι μας δίνει το εξής διδακτικό περιστατικό:
            Κάποτε ένας σοφός θεολόγος περνούσε βαθιά κρίση και επισκέφθηκε ένα Γέροντα να ζητήσει τη βοήθεια του.
            -Γέροντα, του λέει, έχω διαβάσει τα πάντα για το Χριστό, αλλά δεν μπορώ να Τον βρω. Τι να κάνω;
            Ο Γέροντας δεν μιλούσε.
            -Κάθισε παιδί μου, του λέει, να πιούμε ένα ζεστό ρόφημα  και μετά θα τα πούμε.
            Ο Γέροντας με αργές κινήσεις ετοίμασε το ρόφημα. Όταν τελείωσε, πήγε μπροστά του και του γέμισε το φλιτζάνι μέχρι το χείλος.
            Γέροντα, του λέει, ο θεολόγος, μέχρι εκεί που το γέμισες, πώς να το πιώ εγώ;
            Δυστυχώς, του λέγει εκείνος, έτσι είναι παιδί μου. Είσαι πολύ γεμάτος με τις δικές σου θεωρίες και ό, τι και να σου δώσω δεν μπορείς να το πιείς. Ό, τι και να σου δώσει ο Χριστός δεν χωράει για να δεχτείς το Χριστό, πρέπει πρώτα ν’ αδειάσεις…».
            Αυτό διδάσκει, ότι πρέπει να καταλάβουμε πως, αν θέλουμε να γνωρίσουμε το Χριστό και να γεννηθεί μέσα μας, είναι ανάγκη ν’ αρχίσουμε ν’ αδειάζουμε. Δηλ. να πετάξουμε από πάνω μας τα άχρηστα  πράγματα. Να αφαιρέσουμε την ψεύτικη μάσκα που είναι φτιαγμένη από διάφορες θεωρίες, και να στήσουμε μέσα μας μια αληθινή και πραγματική φάτνη, για να φιλοξενήσουμε τον «επικίνδυνο» Χριστό, το Χριστό της Εκκλησίας, στον οποίο μας οδηγεί το αστέρι της Βηθλεέμ. Ο ακίνδυνος Χριστός κυκλοφορεί στις βιτρίνες, στο εμπόριο, στις στήλες των εφημερίδων που αρθρογραφούν κατά συνθήκη. Ο «επικίνδυνος Χριστός θίγει συμφέροντα, βαλάντια, ανέσεις, θέσεις, πλούτη, τιμές και ό, τι δεν συμβαδίζει με τη χριστοποίηση του ανθρώπου. Είναι ο Χριστός που κατέβηκε γυμνός στη γη, που δεν έχει που την κεφαλή κλείνει. Είναι ο Χριστός που δίνει τον ένα από τους δύο χιτώνες. Που θέλει δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη και ελευθερία. Ε, λοιπόν αυτός ο Χριστός κοστίζει πόνο, χρήμα, ακόμη και θάνατο. Είναι ο Χριστός που κήρυξαν οι απόστολοι, που έζησαν και ζουν οι άγιοι. Είναι ο χριστός που τον αναζητά ο λαός για να τον ελευθερώσει από κάθε μορφή δουλείας και τα ποικίλα παθήματά του. Τελικά είναι ο Ιησούς Χριστός της ορθόδοξης συνείδησης.
            Πάντως το κορύφωμα της γιορτής είναι το Μυστικό Δείπνο της Ευχαριστίας και που μόνον οι πιστοί θα δουν «πού εγεννήθη ο Χριστός», στον τόπο και τον τρόπο της ένωσης του Θεού με τον άνθρωπο. Μόνο εκεί θα μιλήσει την αλήθεια της γιορτής, με την γλώσσα της εικόνας, την αμεσότητα της βυζαντινής ποίησης και τη μέθεξη του μυστηρίου.

Καλά Χριστούγεννα

π. γ. στ.

«...έκλινεν ουρανούς και κατέβη» και «εσκήνωσεν ημίν»





Εδώ και τρία χρόνια λόγω οικονομικής κρίσης η ψυχολογία και το ηθικό μας έχουν πέσει, όπως λέμε. Πολλοί άνεργοι και πολλοί πτωχοί που δεν στηρίζονται στο Θεό, θέτουν τέρμα στη ζωή τους. Αυτό όμως δεν είναι λύση. Είναι ό,τι χειρότερο. Βέβαια η φιλανθρωπική κινητοποίηση είναι εντυπωσιακή προς τους πάσχοντες συνανθρώπους  μας τόσο από την Εκκλησία μας, που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος, όσο και από άλλους οργανισμούς και κινήσεις. Όλοι αυτοί στέκονται αρωγοί στους εμπερίστατους αδελφούς μας. Η μεγαλύτερη όμως βοήθεια είναι όταν απευθυνόμαστε με πίστη και ελπίδα στον προνοητή Θεό.

Και πιστεύουμε ότι θα επέμβει, όπως  και όποτε Αυτός κρίνει  να βοηθήσει. Μας το δείχνει η έλευση του Υιού Του στον κόσμο. Και τότε στην εποχή του Χριστού η ζωή ήταν τραγική και οι άνθρωποι ανέμεναν βοήθεια. Και ήλθε η βοήθεια κατά θαυμαστό τρόπο. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να παρηγορήσει και ενισχύσει τους ταλαιπωρημένους τότε ανθρώπους.

«Επτώχευσεν δι’ ημάς ίνα τη αυτού πτωχεία  πλουτήσωμεν» και «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».

Συνειδητοποιώντας αυτά τα λόγια θα αναθαρρήσουμε και θα ζωντανέψει η ελπίδα μας προς τον φιλάνθρωπο Θεό. Μπορεί οι δυσκολίες της παρούσας κατάστασης να γίνουν η πύλη της σωτηρίας, ψυχικής, σωματικής, κοινωνικής. Ο Θεός γνωρίζει το πώς. Εμείς αρκεί να το ζητούμε με πίστη.



Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Κοντά στους ασθενείς αδελφούς μας τα Χριστούγεννα!



 
Ανήμερα τα Χριστούγεννα (25-12-2013)
οι φοιτήτριες
της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσεως(και όχι μόνο),
θα βρεθούν
στο Νοσοκομείο «ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ»,
για να δώσουν τη Χριστουγεννιάτικη χαρά
στους ασθενείς αδελφούς μας και
να μοιρασθούν τον πόνο τους.

Ώρα συνάντησης: 10.45πμ. στην είσοδο
της νέας πτέρυγας του Νοσοκομείου.

Πηγή:  http://www.xfd.gr

Οι χορωδίες του Αργοστολιού λένε μαζί τα... Κεφαλονίτικα κάλαντα!!!




 "Χρόνια πολλά να χαίρεστε πάντα ευτυχισμένοι, 
σωματικώς και ψυχικώς να είστε πλουτισμένοι!"

Ποιοι μπορούν να δουν το Χριστό




          
 Ο Ιησούς Χριστός δέχεται στο φτωχικό Του σπίτι τους πρώτους επίσημους επισκέπτες. Οι ποιμένες ήταν οι επισκέπτες της καρδιάς, της λαχτάρας. Οι μάγοι ήταν οι επισκέπτες της διανοήσεως. Ο Ιησούς φανερώθηκε στους ποιμένες με αγγελική αποκάλυψη. Και στους μάγους με το άστρο του ουρανού. Και Τον προσκύνησαν. Ο Ιησούς ικανοποίησε την άδολη αναζήτησή τους.
            Ο Ιησούς δεν κρύβεται. Όπου κι αν βρίσκεται, μπορεί να κανείς να Τον ανακαλύψει και να Τον δει. Αρκεί μόνο να Τον αναζητεί όπως οι ποιμένες και οι μάγοι. Οι Ιουδαίοι, αργότερα επειδή δεν θα Τον αναζητούν, δεν θα Τον ανακαλύπτουν, αν και ο Ιησούς  θα βρίσκεται νύχτα- μέρα κοντά τους. Θα Τον βλέπουν. Θα Τον ακούν και δεν θα Τον βρίσκουν. Οι Μάγοι ήλθαν «από Ανατολών». Από μακρινές ανατολικές χώρες, ζητώντας τον Ιησού και Τον  βρήκαν.
            Ο Ιησούς θα φανερώνεται σ’ όσους Τον αναζητούν και θα παραμένει κρυμμένος σ’ όσους δεν Τον ποθούν. Μόνο όσοι ριχθούν στη μεγάλη περιπέτεια της αναζητήσεως του Ιησού θ’ απολαύσουν τη χαρά των ποιμένων και των μάγων, θα δουν το παιδίον Ιησούς!
Το Σωτήρα τους.

Πηγή: Θεοφ. Επισκόπου Ευθυμίου  Στύλιου. «Εκείνος»

Οι καλικάντζαροι



   «…..Η λαϊκή, αλλά και συγχρόνως Ορθόδοξη παράδοση των Καλικάντζαρων βοηθάει τον άνθρωπο να εκφράσει τις ανησυχίες που έχει γύρω από την ύπαρξή του. Επίσης τον βοηθάει να βρει μία λύτρωση απ’ τις ψεύτικες δυνάμεις, που ο ίδιος βιώνει και που καταστρέφουν την ζωή του, και να πάρει τη θεϊκή δύναμη και ελπίδα που χρειάζεται για την ολοκληρωτική του ανάπτυξη.
            Είναι κρίμα που αντικαταστήσαμε αυτή την τόσο σημαντική παράδοση με έναν φανταστικό κόσμο από παιχνίδια και άστοχα παραμύθια που προέρχονται από τη Δύση….Σχεδόν το μόνο που επιτυγχάνει αυτός ο φανταστικός κόσμος είναι να δώσει στον άνθρωπο την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί κερδοσκοπικά την ανάγκη που ο ίδιος έχει για λύτρωση και σιγουριά! Δεν του επιτρέπει να εκφράσει τις βαθιές του υπαρξιακές ανησυχίες. Αυτός ο κόσμος ενθαρρύνει τις ψεύτικες δυνάμεις που ο ίδιος ο άνθρωπος βιώνει, και γι’ αυτό τον αποκλείει από τη λυτρωτική δύναμη της Θ. Χάρης».   

π. Σταύρος Κοφινάς

Να τα πούμε;



Παράμονη Χριστουγέννων 2013

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ





 
          Μέσα σε μια ευχάριστη και γιορταστική ατμόσφαιρα  στις 16 Δεκεμβρίου πραγματοποιήσαμε κι εφέτος τη χριστουγεννιάτικη γιορτή μας στην  αίθουσα εκδηλώσεων του πνευματικού μας κέντρου.
          Ένα μεγάλο πλήθος ενοριτών μας κατάκλυσε από νωρίς την αίθουσα και μέσα σε μια ατμόσφαιρα χαράς και ευφροσύνης πραγματοποιήσαμε το γιορταστικό μας πρόγραμμα. 


           


Μίλησε ο πρωτ. π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας με θέμα: «Χριστός ενηνθρώπησεν, ίνα την πριν πεσούσαν, αναστήσων εικόνα». Στη συνέχεια τα παιδιά του κατηχητικού μας απέδωσαν επίκαιρους ύμνους και απήγγειλαν ποιήματα.
          Εκείνο όμως που πρόσδωσε ξεχωριστό χρώμα και τόνο στη εκδήλωση μας, ήταν η προσκεκλημένη μεικτή βυζαντινή χορωδία Πατρών υπό την διεύθυνση του πρωτοψάλτη του Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου, κ. Φώτη Μπαρούτα. Η πολυπληθής χορωδία με το μαστροφώτη μαέστρο απέδωσε ποιοτικά όμορφα και παραδοσιακά τραγούδια και κάλαντα  από διαμερίσματα της χώρας, που σκόρπισαν ενθουσιασμό στους ακροατές. Τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή τους την παρουσία.



          Στη συνέχεια όλο το ακροατήριο προσκλήθηκε να συμμετάσχει σ’ ένα παραδοσιακό κέρασμα στην ισόγεια αίθουσα του πνευματικού μας κέντρου, ευχόμενοι και αντευχόμενοι καλά Χριστούγεννα και ευλογημένη χρονιά.
          Παρόμοιες ευχές  απευθύνουμε σ’ όλους τους επισκέπτες του ιστολογίου μας όπως και σε κάθε ευλογημένο πιστό.
          Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσουμε τις ευγενείς και ακούραστες κυρίες μας, οι οποίες κάθε φορά με φιλοτιμία, πολλή αγάπη και καλοσύνη προσφέρουν με χαρά από το περίσσευμα της καρδιάς τους για να ευχαριστήσουν τους αδελφούς μας. Ο Θεός να τις ευλογεί περίσσια.   





           

Καλά Χριστούγεννα- ευλογημένη και αγιασμένη χρονιά.

          Πρωτ. Γερασιμάγγελος  Στανίτσας

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

IΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ

  
Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ  ΜΕΓΑΛΩΝ  ΩΡΩΝ ΤΩΝ   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


Ανακοινώνεται, ότι η ακολουθία 
των « ΜΕΓΑΛΩΝ  ΩΡΩΝ  ΤΩΝ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ» 
θα ψαλεί την Δευτέρα το βράδυ και ώρα 9-11 μ. μ.

Την Τρίτη το πρωί θα τελεσθεί ο Εσπερινός και η Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου από ώρα 7-9,30 π. μ.

Τα Χριστούγεννα στον Ιερό Ναό μας
θα τελεσθούν δύο Θ. Λειτουργίες:

1η : 5-8 π. μ.
2η: 8-10,30 π. μ

Καλά Χριστούγεννα



ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Πώς ο Άγιος Ιωάννης της Κροστανδης έκοψε το κάπνισμα!

Ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης στο βιβλίο «Η οδός της εσωτερικής μετανοίας, ανέκδοτο πνευματικό ημερολόγιο»(Calea pocăinței lăuntrice, jurnal duhovnicesc needitat), αναφέρει τις βλαβερές επιπτώσεις του τσιγάρου στο σώμα και στην ψυχή.
  «Το κάπνισμα είναι μια ιδιοτροπία.Από αυτό προέρχονται οι πόνοι στα πόδια και η κατάθλιψη.Ότι ο διαβολος είναι ο πατέρας του τσιγάρου το κατάλαβα σήμερα ιδιαιτέρως:Κάτι επέδρασε επάνω μου αρνητικά από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Αισθάνθηκα πως ο εχθρός φώλιασε στα πλευρά μου και στην καρδιά μου και μου εναντιωνόνταν επίμονα,εμποδίζοντάς με να πω την εκτενή και την ευχή,φοβίζοντάς με,παραλύοντάς με και λυπόντας με μέχρι αμαρτίας…
Δια του καπνίσματος μπαίνει στον άνθρωπο το ακάθαρτο πνεύμα.Χτες βράδυ αφού κάπνισα ο διάβολος έκανε αισθητή την παρουσία του μέσα από έναν συνεχή λόξυγγα ο οποίος με ταλαιπώρησε από το Χερουβεικό μέχρι και λίγο πριν την Θεία Κοινωνία.Τα νεύρα μου ήταν τεντωμένα,η φωνή μου ”ξέφευγε”,έτρεμα και ήμουν εξαντλημένος.Γι αυτό το κάπνισμα είναι ανώφελο.Είναι μια χαζή ιδιοτροπία,μια βεβήλωση των χειλιών,ένας μεγάλος και ανώφελος ερεθισμός,μια ομίχλη με την οποία καλυπτόμαστε εθελουσίως.
Τη γεύση του τσιγάρου δεν μπορώ να την συγκρίνω με τίποτα άλλο παρά με ένα διαβολικό πράγμα.Και πώς ξέροντάς το αυτό καπνίζω;Πώς επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει κάτι τέτοιο;
  Πρόκειται για σκέψεις και προβληματισμούς συγκλονιστικούς.Δεν του ήταν εύκολο να απαλλαγεί.Προσευχήθηκε κλαίγοντας πικρά,για να τον βοηθήσει ο Θεός να νικήσει αυτό το πάθος.Να μερικές μαρτυρίες από την σωτήρια μετάνοιά του:«Ήρθα στην εκκλησία.πέφτοντας με καρδιά συντετριμμένη μπροστά στην Αγία Τράπεζα.Πώς μπορώ να υπηρετώ κάθε μέρα τον εχθρό και όχι τον Κύριό μου με ζήλο;Κύριε βοήθησέ με να λυτρώσω απ’όλα τα κακά,επειδή είμαι ένας κακός άνθρωπος,βρώμικος,γεμάτος αμαρτίες».
Η βαθιά του ταπείνωση και η επιμονή του στην προσευχή τον έσωσαν από αυτήν την εξάρτηση.