Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2011


 
ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ


        Η έναρξη κάθε νέας χρονιάς αποτελεί για τον καθένα που θέλει να λέγεται πνευματικός άνθρωπος μια ευκαιρία αυτοκριτικής, περισυλλογής και αποτίμησης των εξελίξεων και της πορείας του κόσμου. Κάθε νέος χρόνος εξ άλλου είναι μια υπόσχεση και μια πρόκληση για όλους.
        Πρόκληση για να εξετάσουμε το παρελθόν και να αξιοποιήσουμε κατά τον καλύτερο τρόπο για το μέλλον.   Πέρα από κάθε αυτοκριτική που αφορά στην προσωπική  ζωή, ο πιστός αναθεωρώντας τη χρονιά που πέρασε και μαζί της όλο το πρόσφατο παρελθόν, οφείλει να ομολογήσει, ότι ελάχιστα ή σχεδόν τίποτα δεν έγινε σύμφωνα με την πίστη του και τα μηνύματα της ειρήνης και της αγάπης που αιώνες τώρα διακηρύσσει η Εκκλησία.
        Η εποχή μας άθικτη από τον ευαγγελικό λόγο, αδιάφορη για τα πνευματικά πράγματα, παραμένει σ’ένα χυδαίο και πρακτικό υλισμό, σε μια σύγχρονη μορφή ειδωλολατρίας, που εκμαυλίζει τον άνθρωπο και τον οδηγεί μακριά από το θείο προορισμό του.
        Η κοινωνία μας είναι μια κατ’ευφημισμό κοινωνία. Θα μπορούσαμε άνετα να τη χαρακτηρίζαμε ένα σύνολο ακοινώνητων ατόμων. Είναι μια ζούγκλα θηρίων όπου ισχύει ο νόμος της βίας και της δύναμης. Ο ανελέητος ανταγωνισμός είναι ο μόνος κανόνας της κοινωνικής ζωής, που τείνει να γίνει καθεστώς. Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι ο αδυσώπητος ανταγωνιστής, ο λύκος της πασίγνωστης λατινικής ρήσης. Μια τέτοια κοινωνία αφήνει περιθώρια για τους ισχυρούς, ενώ οι άλλοι κινδυνεύουν να αφανισθούν μέσα σ’ένα κλίμα παγερής αδιαφορίας. « ζήσε εσύ και άσε τους άλλους να πεθάνουν».
        Είναι αδιανόητο, ότι σε τέτοιους καιρούς και στα πλαίσια μιας τέτοιας κοινωνίας, έστω κι αν υποκριτικά θέλει να λέγεται πολιτισμένη και χριστιανική, απομένει ελάχιστος χρόνος για αυθεντική αγάπη, δικαιοσύνη και ειρήνη. Οι άνθρωποι ανάλογα με τις ιδεολογικές τους προϋποθέσεις έδωσαν διάφορες ερμηνείες σ’αυτή την κατάσταση. Παγιδευμένοι στην ιδεολογική σύγχυση των καιρών μας, έμειναν μακριά από ην αλήθεια, που για μας τους χριστιανούς αποτελεί ένα απλό και κοινό μυστικό. Η ζωή μας έχει καταντήσει κόλαση και η κοινωνία μας μια ζούγκλα, γιατί ο ζων Θεός της αγάπης είναι απών από την εποχή μας. Εξορίσαμε τον Θεό από τη ζωή μας σ’ένα μεταφυσικό υπερπέραν κι’ετσι χωρίς Θεό πια όλα επιτρέπονται και όλα τα εγκλήματα μπορούν να συμβούν. Η κοινωνία μας κατάντησε ακοινώνητη, γιατί μόνο η κοινωνία με τον προσωπικό Θεό αποτελεί το θεμέλιο για την αβίαστη κοινωνία μεταξύ των προσώπων.
        Η ειλικρινής αγάπη εγκατέλειψε τον κόσμο γιατί αρνήθηκε τον Χριστό που από  απέραντη αγάπη θυσιάστηκε για τη ζωή του κόσμου. Η δικαιοσύνη έγινε ουτοπία γιατί λησμονήσαμε Εκείνον που μέσα από τον προφητικό λόγο ακούστηκε: « δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γης». Η αλήθεια της ζωής μας ξεφεύγει γιατί μακριά από τον Θεό κινδυνεύει να γίνει ένα ξερό και ανούσιο ιδεολόγημα. Κι όμως παρά ταύτα πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε με εντυπωσιακό τρόπο και με πολλή δόση υποκρισίας την σάρκωση του Θεού Λόγου.
        Ύβρις και υποκρισία. Ένας κόσμος αποξενωμένος από τον Θεό υποτίθεται, ότι γιορτάζει τον Θεό ανάμεσα μας. Αλλά τα έργα του τον ξεσκεπάζουν. Η κοινωνική πρακτική αποκαλύπτει, ότι ο κόσμος ζει σε μια συνεχή κατάσταση αποστασίας από το θέλημα του Θεού. Ο ζωντανός Θεός της Εκκλησίας δεν είναι ένα υπέρτατο όν μακριά από τον άνθρωπο και τον κόσμο. Αντίθετα είναι παρών με τις άκτιστες ενέργειες  Του μέσα στον κόσμο.
        Αν ο κόσμος παραμένει άθεος αυτό οφείλεται στην προαίρεση και ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων. Αν οι άνθρωποι θελήσουν να δεχθούν την ευεργετική παρουσία του Θεού στη ζωή τους, αυτό θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για την μεταμόρφωση του κόσμου και της κοινωνίας.
        Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι το Νέο Έτος να είναι ευλογημένο  για όλους τους αγαπητούς συνεργάτες και επισκέπτες του ιστολογίου μας. Αν θέλει ο Θεός θα είμαστε και αυτή τη χρονιά συνοδοιπόροι στο δρόμο της αγάπης και της κοινωνίας των προσώπων.

π.Γ.Στ.
         

Η ΑΛΛΗ ΟΔΟΣ



        Ο τελευταίος στίχος της ευαγγελικής διήγησης της εορτής των Χριστουγέννων ακούγεται κάπως παράξενα. Οι Μάγοι « δι’άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών». Μετά την προσκύνηση του Θείου Βρέφους και αφού πρόσφεραν τα δώρα τους και προσκύνησαν τον Χριστό, επιστρέφουν στη χώρα τους ‘ δι’αλλης οδού».
        Όποιος συναντήσει και προσκυνήσει τον Χριστό δεν μπορεί πλέον να γυρίσει από τον ίδιο δρόμο. Πορεύεται « δι’αλλης οδού». Αλλάζει πορεία ζωής, γιατί τώρα ολόκληρη η ύπαρξη του είναι τελείως διαφορετική. Εκείνος που ανακαλύπτει το σκοτεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ και ταπεινώνεται μπροστά στον νηπιάσαντα Θεό, δεν μένει πλέον με τη νοοτροπία του αμαρτωλού παρελθόντος. Υφίσταται μια ριζική μεταστροφή. Ο νους καθαρίζεται, η καρδιά μεταμορφώνεται και η ψυχή αγάλλεται. Ο Χριστός γίνεται κυβερνήτης « καινής ζωής».
        Οι μαρτυρίες είναι πολλές μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
        Ο Σαύλος συναντά τον αναστημένο Κύριο στο δρόμο προς την Δαμασκό και αλλάζει ριζικά. Γίνεται Παύλος. Απόστολος των εθνών.
        Ο άσωτος νέος Αυγουστίνος βρίσκει τον Θεό και αρχίζει να ζει κατά Θεό και αργότερα χειροτονείται επίσκοπος Ιππώνος και αφήνει ένα πλουσιότατο συγγραφικό έργο.
        Ο βάρβαρος Ρώσος ηγεμόνας Βλαδίμηρος μπροστά στο μεγαλείο της ορθοδοξίας πίστης βαπτίζεται και γίνεται ιεραπόστολος στη απέραντη χώρα του Βορρά.
        Πολλοί από τον χώρο της διανόησης, αφού πολέμησαν τον Θεό κα βάδισαν στο δρόμο της άρνησης και της ασωτίας, στο τέλος βρήκαν το δρόμο, την « άλλη οδό» και επέστρεψαν στο σπίτι του Θεού Πατέρα.
        Έτσι είναι. Η ψυχή και του πιο αμαρτωλού ανθρώπου δεν λησμονεί τον Θεό. Κάποτε θα Τον νοσταλγήσει και θα Τον επιθυμήσει ουσιαστικότερα. Μετά τα σκοτεινά μονοπάτια της ασωτίας και της πλάνης θα έρθει ο γιατρός και με την « άλλη οδό». Η άλλη οδός που είναι κρυμμένη εν Χριστώ ζωή, γιατί ο ίδιος ο Χριστός είναι η οδός. Η άλλη οδός που είναι η καθολικότητα της ορθόδοξης πνευματικότητας, η εμπειρία της Εκκλησίας, η ζωή μέσα σ’αυτή.
        Αλλά αυτή η μυστική ζωή που βιώνεται αιώνες τώρα από τον πιστό λαό του Θεού, δεν νοείται νοησιαρχικά και δεν κατανοείται ενδοκοσμικά, δεν μπορεί να την καταλάβει ο « αλειτούργητος» και ο « αλιβάνιστος».
        Οι αισθήσεις και οι γνώσεις δεν αρκούν για να εισέλθει κανείς στον αληθινό χώρο της πνευματικής ζωής. Μόνον όταν συνθλιβούν τα πάθη και κυλίουν τα δάκρυα και ψελλίσουν τα χείλη « Κύριε ελέησον», τότε μόνον ωριμάζει η πίστη και γεννάται η εν Αγίω Πνεύματι ζωή.
        Ο χωρίς Θεό άνθρωπος που βαδίζει στον ίδιο παλαιό δρόμο της πτώσεως , θα πρέπει να ξέρει, ότι σ’αυτό το δρόμο θα χαθεί και δεν θα σωθεί. Αλλά και ο άλλος πάλι άνθρωπος που ήδη έχει πάρει την « άλλη οδό», θα πρέπει και αυτός να ξέρει τον λόγο: « ουδείς επιβαλών την χείρα αυτού επ’αρότρω και βλέπων εις τα οπίσω, εύθετος εστιν εις την βασιλείαν του Θεού».
        Αυτές τις χαρούμενες μέρες που πολλά εξωτερικά στοιχεία της Μεγάλης Εορτής αλλοιώνουν το αληθινό μυστικό μήνυμα της, το μεγάλο άθλημα είναι: η εύρεση της « άλλης οδού» και ο πηγαιμός σ’αυτή. Τότε γιορτάζονται αληθινά τα Χριστούγεννα στις ανθρώπινες καρδιές. 

π.Γ.Στ.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Η ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


του συνεργάτου μας Λάμπρου Σκόντζου,
θεολόγου-καθηγητού

Για να πραγματοποιηθεί το έργο της σωτηρίας πραγματικά και αποτελεσματικά έπρεπε να υπάρξει όχι μια εξωτερική θεωρητική ή έστω φιλοσοφική προσέγγιση του προβλήματος, όπως έκανε η θύραθεν διανόηση, αλλά πραγματική είσοδο του Σωτήρα στον κόσμο της πτώσεως. Πρόσληψη πραγματική της πτωτικής κτίσεως, ώστε η ανακαίνιση να μην είναι ένα αφηρημένο θεωρητικό σχήμα, αλλά μια πραγματικότητα, ένα ιστορικό γεγονός! Ο απόστολος Παύλος τονίζει κατηγορηματικά πως ο Χριστός «κατέκρινεν την αμαρτίαν εν τη (ιδία) σαρκί» (Ρωμ.8,3) και όχι μόνο μέσα από κάποια ηθικού περιεχομένου ρητορικά σχήματα.
        Καμιά εγκόσμια δύναμη δε μπορούσε να ποδηγετήσει αυτή την κατάσταση, κανένας δε μπόρεσε να άρει την ανθρώπινη κακοδαιμονία. Ουδείς κατόρθωσε ποτέ να ηγηθεί σωτηρίας και να καταστεί πραγματικός σωτήρας του κόσμου. Διότι τίποτε από την κτιστή δημιουργία δεν είχε μείνει αδιάφθορο από το κακό και την αμαρτία, τίποτε δεν είχε μείνει έξω από την κυριαρχία της βασιλείας του Σατανά, του πραγματικού «άρχοντος του κόσμου τούτου» (Ιωάν.12,31).
      Μόνο ο απόλυτα απαθής στο κακό Θεός ήταν δυνατόν να καταστεί σωτήρας του κόσμου. Αυτός που δημιούργησε τον κόσμο μπορούσε να τον αναδημιουργήσει. Αυτός που έπλασε τον άνθρωπο, μπορούσε να τον λυτρώσει και να τον επαναφέρει στην προ της πτώσεως κατάστασή του. Έτσι και έγινε. Το προ αιώνων ετοιμασμένο σχέδιο της σωτηρίας άρχισε να υλοποιείται ευθύς μετά την πτώση. Ο «μανιακώς αγαπών», κατά τους Πατέρες, τον άνθρωπο Θεός ευδόκησε ο Λόγος Του να γίνει άνθρωπος, να εισέλθει πραγματικά και δυναμικά στην υλική δημιουργία για να είναι πραγματική η σωτηρία του κόσμου. Η προετοιμασία της Θείας Ενανθρωπήσεως υπήρξε μακρά και επίπονη, όπως αυτή εκτίθεται στην Παλαιά Διαθήκη.

Φόβος και αγάπη


 Άγ.Μάξιμος Ομολογητής
 
Ἐκεῖνος ποὺ φοβᾶται τὸν Κύριο, ἔχει πάντα γιὰ σύντροφό του τὴν ταπεινοφροσύνη, καὶ μὲ ὅσα αὐτὴ τοῦ φέρνει στὸ νοῦ, βοηθεῖται γιὰ νὰ ἔλθη στὴ θεία ἀγάπη καὶ εὐχαριστία. Γιατί σκέπτεται τὸν τρόπο τῆς προηγουμένης, κατὰ κόσμον, ζωῆς του, καὶ τὰ διάφορα σφάλματά του, καὶ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔνοιωσε στὸν καιρὸ τῆς νιότης, καὶ πὼς ἀπ' ὅλα αὐτὰ τὸν ἔσωσεν ὁ Κύριος καὶ τὸν μετέφερε ἀπ' τὴ γεμάτη μὲ πάθη ζωή, στὴν κατὰ Θεὸν πολιτεία, καὶ τότε μαζὶ μὲ τὸν φόβο ἀποκτᾶ καὶ τὴν ἀγάπη, εὐχαριστῶντας πάντα μὲ πολλὴ ταπεινοφροσύνη τὸν Εὐεργέτη καὶ Κυβερνήτη τῆς ζωῆς μας.

Χωρίς τίτλο

Αναστάσης Βιστωνίτης


Τ
ποίημα δν εναι σν τ φύλλα
πο
νεμος σέρνει στος δρόμους.
Δ
ν εναι κίνητη θάλασσα,
τ
ραγμένο καράβι.
Δ
ν εναι γαλάζιος ορανς
κα
καθαρ τμόσφαιρα.

Τ
ποίημα εναι να καρφ
στ
ν καρδι το κόσμου.
να φωτειν μαχαρι
μπηγμένο κάθετα στ
ς πόλεις.
Τ
ποίημα εναι σπαραγμός.
Κομμάτι γυαλιστερ
μέταλλο,
πάγος, σκοτειν
πληγή,
τ
ποίημα εναι σκληρό,
-πολυεδρικ
διαμάντι.
Συμπαγές- λαξευμένο μάρμαρο.
ρμητικό- σιατικς ποταμός.
Τ
ποίημα δν εναι φωνή,
πέρασμα πουλιο
.
Ε
ναι πυροβολισμς
στ
ν ρίζοντα κα τν στορία.

Ἂς προσέχουμε τὸ νοῦ

 Μητρ.Γόρτυνος κ.ΙΕΡΕΜΙΑΣ
ς προσέχουμε τ νο. Ατς τ φταίει λα! Ρωτοσαν να μικρ παιδάκι, «ποι τ φταίει;» κα τ παιδάκι σήκωνε τ χεράκι του κα δειχνε τ κεφαλάκι του! Ατ τ φταίει! ς προσέχουμε τ νο. Τν επαν κυβερνήτη κα ταν κυβερνήτης εναι μεθυσμένος δν μπορε ν πάει τ καράβι στ λιμάνι. Κι ταν νος μας εναι συνεπαρμένος π τν γωισμ κα τς μαρτωλς δονές, ταν φαντάζεται μαρτωλ κα περήφανα, πς ν πετύχουμε τ σωτηρία μας; ς τ παραδεχτομε τι χουμε χαλασμένο νο, τραυματισμένο νο κα ς φροντίσουμε γι τ θεραπεία του. Θυμστε, κείνη τν ραία παραβολ το καλο Σαμαρείτου, πο μιλάει γι ναν νθρωπο πο περπατώντας στ δρόμο το πιτέθηκαν ο ληστς κα τν τραυμάτισαν; νος μας εναι ατς νθρωπος τς παραβολς, πο σταματ στ μέση του δρόμου «π τν ερουσαλμ πρς τν εριχώ» κα περιπίπτει στος ληστές, ο ποοι τν γυμνώνουν, τν πληγώνουν κα τν φήνουν μιθανή, πως λέει παραβολή.
ς φροντίσουμε γι τ θεραπεία το νο μας. Κα θεραπεία μας γίνεται στ «πανδοχεο», πως λέει δια παραβολή, στν κκλησία δηλαδή. Τ θεο ατ «πανδοχεο» χει «λαιο κα ονο», τ θεία Κοινωνία δηλαδή, πο θ γευθομε στ θεία λειτουργία. θεία Κοινωνία, πως λέει κάποια εχή, «θεο κα τρέφει, θεο τ πνεμα, τν δ νον τρέφει ξένως».

ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΓΥΡΙΣΑΝ

 
Οι Μάγοι οι ξένοι,οι ειδωλολάτρες, οι εθνικοί που προσκύνησαν τον νεογέννητο Χριστό και έφυγαν για τις μακρινές πατρίδες των, γύρισαν. Αυτή τη σκέψη δημιουργούν οι «εξ εθνών» ιερείς, που ιερουργούν την Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία.
        Ας τους δούμε στη Μικρά Είσοδο. Οι χριστιανοί  «Μάγοι» ντυμένοι τα ιερά τους άμφια, οδοιπορούν. Ο πρώτος κρατάει ψηλά το χρυσοδεμένο Ευαγγέλιο. Οι άλλοι ακολουθούν. Κι’ έπειτα η εκφώνηση «Σοφία». Οι σοφοί  μάγοι βρήκαν επί τέλους τη μοναδική σοφία. Και το διακηρύττουν στο κέντρο του συνηγμένου λαού της νέας Ιερουσαλήμ.
         Μετά ακολουθεί η Μεγάλη Είσοδος. Πάλι η ίδια πορεία των «Μάγων». Τώρα κρατούν και τα δώρα στα χέρια τους. Αυτά που θα προσφέρουν στο Βασιλιά των όλων. Και με την ευχή «πρόσδεξαι τα Δώρα ταύτα, εν τη χριστότητι σου, Κύριε», οι « Μάγοι» προσκομίζουν τα Δώρα μπροστά στον Κύριο.
        Η χριστουγεννιάτικη λειτουργία προχωρεί. Οι «Μάγοι» έχουν φθάσει τώρα στον Γολγοθά. Και όπως στην Φάτνη, έτσι κι’ εδώ γονατίζουν και προσφέρουν τα Δώρα «τα σα εκ των  σων σοι προσφέρομεν».
        Οι «Μάγοι» τώρα δεν έχουν τίποτε το δικό τους να προσφέρουν. Ό,τι προσφέρουν στο Γολγοθά δεν μοιάζει με τα δώρα της Φάτνης.
        Μα Εκείνος δεν κρατάει δικά Του τα Δώρα τους. Τα παραδίδει ξανά στα χέρια των «Μάγων» κι’ εκείνοι τα μεταδίδουν στους πιστούς. Αναρίθμητες Φάτνες, η μια μετά την άλλη, δέχονται τη θεωμένη σάρκα του Βρέφους της Βηθλεέμ. Έπειτα φεύγουν οι χριστιανοί. Πατούν στα δάκτυλα και με την παλάμη σφίγγουν το στήθος.
        Χριστούγεννα της ψυχής! Και σ’ αυτά τα αιώνια Χριστούγεννα έμελλε να πρωταγωνιστούν οι εθνικοί Μάγοι, οι ιερείς του χριστού, οι «ενδεδυμένοι την της ιερατείας χάριν». 

π.Γ.Στ.

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Περί φαγητού


Ἦταν ἕνας γέρων διορατικός καί κάποτε κάθισε νά φάγῃ μέ ἄλλους ἀδελφούς.
Κατά δέ τήν ὥραν τοῦ γεύματος, ἔχων πνεῦμα διορατικόν ὁ Γέρων, ἔβλεπε μερικούς νά τρώγουν μέλι, ἄλλους ψωμί, ἄλλους δέ κοπριά...καί ἐθαύμασε.  Τόσον δε ἔμεινε ἐκστατικός καί σέ ἀπορία, ὅπου ἐδεήθη εἰς τόν Κύριον γιά νά τοῦ φανερώση τί εἶναι αὐτά πού βλέπῃ.
Πράγματι λοιπόν προσευχήθηκε καί εἶπε: "Κύριε, ἀποκάλυψον τό μυστήριον τοῦτο, ὅτι τά αὐτά βρώματα πᾶσι προτίθενται ἐπί τῆς τραπέζης. Ἐν δέ τῷ ἐσθίειν οὕτως ἐνηλαγμένα φαίνονται καί οἱ μέν ἐσθίουν μέλι, οἱ δέ ἄρτον, οἱ δέ κόπρον".
Καί ἦλθε φωνή ἄνωθεν λέγουσα ὅτι οἱ τρώγοντες μέλι εἶναι αὐτοί πού μέ φόβον Θεοῦ καί τρόμον καί πνευματικῆς χαρᾶς κάθονται εἰς τό τραπέζι καί συνεχῶς προσεύχονται, εὐχαριστοῦντες τόν Κύριον διά τό φαγητόν πού τούς ἔδωσεν, καί ἡ προσευχή αὐτή ὡς θυμίαμα ἀν΄'ερχεται εἰς τόν Θεόν, δι' αὐτό καί μέλι τρώγουν.
Οἱ δέ τρώγοντες ἄρτον εἶναι ὅσοι εὐχαριστοῦν τόν Θεόν διά τό φαγητόν.
Οἱ τρώγοντες τήν κοπριάν εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν εὐχαριστοῦν τόν Θεόν καί δέν προσεύχονται καί ἐκείνοι πού δέν τούς ἀρέσουν τά φαγητά κι ἔτσι δέν πραγματοποιεῖται τό ῥηθέν "εἴτε ἐσθίετε, εἴτε πίνετε, εἴτε τι ποιεῖτε πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε".
Ἀς σκεφτοῦμε λοιπόν τί τρῶμε  ἐμεῖς.....

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε οι ορθόδοξοι !


 Όσιος Σιλουανός Αθωνίτης

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί! Τι Θεό έχουμε! Είναι αξιολύπητοι όσοι δεν γνώρισαν το Θεό. Αυτοί δεν βλέπουν το αιώνιο φως, και μετά το θάνατο πορεύονται στο αιώνιο σκοτάδι. Αυτό το ξέρουμε, γιατί το Άγιο Πνεύμα πληροφορεί μέσα στην Εκκλησία τους αγίους για το τι υπάρχει στον ουρανό και τι στον άδη.
Ω, πόσο αξιολύπητοι είναι οι πλανεμένοι άνθρωποι! Αυτοί δεν μπορούν να ξέρουν τι είναι η αληθινή χαρά. Μερικές φορές διασκεδάζουν και γελούν, αλλά το γέλιο και η απόλαυση, που δοκιμάζουν, θα μεταβληθούν σε θρήνο και θλίψη. Δική μας χαρά είναι ο Χριστός. Με τα πάθη Του μας έγραψε στο βιβλίο της ζωής, και στη βασιλεία των ουρανών θα είμαστε αιώνια με το Θεό και θα βλέπουμε τη δόξα Του και θα ευφραινόμαστε μαζί Του. Η χαρά μας είναι το Άγιο Πνεύμα. Είναι τόσο γλυκό και ευχάριστο! Αυτό μαρτυρεί στην ψυχή για τη σωτηρία.

Βάλτε στη θέση τους τα κανάλια !

 
Αν εμείς δεν κατορθώσαμε να νοικοκυρέψουμε το άθλιο τηλεοπτικό τοπίο τόσα χρόνια, καλά που έρχεται η ΕΕ να δώσει σε όλους τους πολίτες αυτό το δικαίωμα.
  Με τον νέο ΠΔ109/2010 άρθρο 27, δίδεται το δικαίωμα για κάθε τι που μας θίγει να κάνουμε αναφορά στον Τηλεοπτικό Σταθμό και αν δεν επανορθώσει μέσα στην ίδια την εκπομπή του,   επιβάλλονται πρόστιμα.
  Παρά την επιφύλαξή μας ότι στην Ελλάδα πολλοί υγιείς νόμοι «υπολειτουργούν» είναι μια καλή ευκαιρία να εκδηλώσουμε την αντίσταση και αγανάκτησή μας σε όλο τον οχετό που μπαίνει καθημερινά στα σπίτια μας.

   Υπενθυμίζουμε τις μεγαλύτερες βλάβες που έκανε η  «ελεύθερη» και «πολυφωνική» ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα (χωρίς βέβαια  να αμνηστεύεται  και η Κρατική) :
  • Διασυρμός ορθοδόξων συμβόλων και κληρικών
  • Υποβάθμιση της Πατρίδας μας και των ιδεωδών του Έθνους
  • Συστηματική αποσιώπηση εθνικών κινδύνων
  • Έλλειψη απαξίωσης όλων των διεστραμμένων προτύπων, ταραξιών κλπ
  • Μονομερής θετική προβολή διαφόρων αιρέσεων, αλλοδόξων κλπ
  • Παραπληροφόρηση και επιλεκτική ή διεστραμμένη μετάδοση ειδήσεων
  • Ακατάλληλες σκηνές βίας και αισχρότητας όλες τις ώρες
  • Βίαιες και σατανιστικές εκπομπές κινουμένων σχεδίων, μουσικής και  παιδικών εκπομπών
  • Διαφημίσεις που παραπλανούν τα παιδιά.
  • Πλήρης απαξίωση της οικογένειας στην υγιή της μορφή και προβολή διάστροφων μορφών της
  • Συντονισμένη πλύση εγκεφάλου των τηλεθεατών για μακροπρόθεσμη επιδίωξη πολιτικών και εμπορικών στόχων
  • και άλλες εκπομπές ... «ων ουκ έστι αριθμός» χαμηλοτάτου διανοητικού επιπέδου και αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά μας προβλήματα!
Τώρα όλοι έχουμε την ευκαιρία να σταματήσουμε την σαπίλα .....
TIDEON