Η δικαιοσύνη του Θεού «εις σταθμούς»

 

Στην προσευχή προς το Άγιο Πνεύμα λέμε: «Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Ωστόσο στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο διαβάζουμε: «ούπω γαρ ήν Πνεύμα, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη» (Ιω. 7,39); Το Ευαγγέλιο εννοεί ότι δεν υπήρχε Άγιο Πνεύμα στη γη της καρδιάς του ανθρώπου με μόνιμο τρόπο. Και γι’ αυτό παρακαλούμε τον Παράκλητο: «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν». Η χάρη του Θεού είναι το μυστήριο που σημαδεύει τη ζωή μας διά παντός. Και είναι ζήτημα μείζωνος σημασίας για τη ζωή μας το πως να μείνουμε σε επαφή με αυτή τη χάρη, πως να την αυξήσουμε και πως να εκπληρώσουμε τον σκοπό για τον οποίο ο Θεός μας δίνει τη χάρη Του.

 

Στο σημερινό Ευαγγέλιο (Ιω. 9,1-38), βρίσκουμε να επαναλαμβάνεται η θεωρία των τριών σταδίων της πνευματικής ζωής. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως του τυφλού της Ιεριχώ, οι ασθενείς παρακαλούσαν επίμονα τον Κύριο να τους θεραπεύσει (Μάρκ. 10,47-48). Εν τούτοις, παρότι ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου δεν είχε ζητήσει θεραπεία, ο Χριστός τον πλησίασε αυτοβούλως και τον θεράπευσε. Παραδόξως, άλειψε τα μάτια του με πηλό, μια πράξη που θα χειροτέρευε κανονικά την τύφλωσή του, και έτσι του χάρισε θεραπεία και την καθαρή δωρεά της πρώτης χάριτος. Όταν ο Κύριος τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ο τυφλός έδειξε πίστη, υπάκουσε στην εντολή και συνεργάσθηκε με τον Θεό. Αυτή η δυνατότητα της συνέργειας καθιστά τον άνθρωπο ένα γεγονός ακόμη και για τον Δημιουργό του, όπως λέει ο αγ. Σωφρόνιος.

 

Ἡ εἴσοδος εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν

 

Ἡ εἴσοδος εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση  

Στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν κληρικοί, ἀλλὰ καὶ «εὐσεβεῖς» λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι δραστηριοποιοῦνται στὸ ποιμαντικό, φιλανθρωπικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ ἔργο της, χωρὶς ὅμως ἡ συμμετοχή τους νὰ ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς δὲν θὰ τὴν ἀναγνωρίσει, γιὰ νὰ εἰσέλθουν στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Εἶναι συγκλονιστικὸς καὶ ἀποκαλυπτικὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ μπεῖ ὅποιος λέει «Κύριε, Κύριε, ἀλλὰ ὅποιος κάνει τὸ θέλημα τοῦ οὐράνιου Πατέρα μου» (Ματθ. ζ΄ 21).

Στὴν πρώτη κατηγορία εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἐργάζονται στὴν Ἐκκλησία ὡς ἐπαγγελματίες, τηροῦν γνωστοὺς κανόνες καὶ ἐξωτερικοὺς τύπους, ἐνῷ στὴν προσωπική τους ζωὴ δὲν ἐφαρμόζουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιὰ εὐρέως διαδεδομένο φαινόμενο. Οἱ συγκεκριμένοι ἄνθρωποι βλέπουν τὴν Ἐκκλησία ὡς ἐπαγγελματικὸ χῶρο καὶ ὄχι ὡς ἱερό, ὅπου λατρεύεται ὁ Θεὸς ἀπὸ τοὺς πιστούς. Ἀκολουθοῦν τὴν τακτικὴ τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ. Δείχνουν τὴν «καλὴ» εἰκόνα τους πρὸς τοὺς ἀνυποψίαστους ἀνθρώπους, κρύβοντας τὴν ἄθλια πραγματικότητα μὲ τὴν ὑποκρισία, τὰ ρητορικὰ λόγια καὶ τὶς ψευτοευγένειες. Αὐτοὺς ὁ Χριστὸς τοὺς ἀποκλείει ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Δὲν τοὺς γνωρίζει καὶ τοὺς διώχνει ἀπὸ κοντά του, γιατί ἀντιστρατεύονται στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ.

Στὴ δεύτερη ὅμως κατηγορία τὰ πράγματα εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά. Οἱ ἄνθρωποι τηροῦν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ ταπεινά, δίχως προβολή, χωρὶς νὰ ἐπιδιώκουν δόξα, ἱκανοποίηση ἐπιθυμιῶν καὶ ἐγωιστικοὺς σκοπούς. Τὰ χαρίσματά τους τὰ θέτουν στὴν ὑπηρεσία τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι στὴν κοινωνική τους ἀνάδειξη καὶ προβολή. Αὐτοὶ μὲ βεβαιότητα θὰ εἰσέλθουν στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Οἱ πρῶτοι ἐργάζονται γιὰ ἐφήμερα πράγματα, πού σήμερα ἀποκτῶνται καὶ αὔριο χάνονται, ἐνῷ οἱ δεύτεροι τηροῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή τους μὲ ἀδιάκοπη δοξολογία τοῦ οὐράνιου Πατέρα. Ὁ Χριστὸς παρομοιάζει αὐτοὺς ποὺ ἀκοῦν τοὺς λόγους του καὶ τοὺς ἐφαρμόζουν, μὲ τὸν συνετὸ ἄνθρωπο ποὺ ἔκτισε τὸ σπίτι του πάνω στὸ βράχο καὶ δὲν κινδυνεύει οὔτε ἀπὸ τὴ βροχή, οὔτε ἀπὸ τὰ πλημμυρισμένα ποτάμια, οὔτε ἀπὸ τοὺς δυνατοὺς ἀνέμους, γιατί εἶναι θεμελιωμένο πάνω στὸ βράχο. Ἀντίθετα, ἐκείνους ποὺ ἀκοῦν τοὺς λόγους του, ἀλλὰ δὲν τοὺς τηροῦν, τοὺς παρομοιάζει μὲ τὸν ἄμυαλο ἄνθρωπο, ποὺ ἔκτισε τὸ σπίτι του πάνω στὴν ἄμμο καὶ τὰ καιρικὰ φαινόμενα, βροχή, πλημμυρισμένα ποτάμια καὶ δυνατοὶ ἄνεμοι, πέφτουν πάνω σ’ αὐτὸ καὶ τὸ γκρεμίζουν καὶ ἡ πτώση γίνεται μὲ μεγάλο πάταγο (Ματθ. δ΄ 24-27).

Ὅταν προσέξει κάποιος τοὺς παραπάνω λόγους τοῦ Χριστοῦ καὶ συνειδητοποιήσει τὸ τραγικὸ τέλος τῶν ὑποκριτῶν καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων καὶ τὸν ἀποκλεισμό τους ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐὰν ἔχει καλὴ προαίρεση, ἀπὸ ἁπλός ἀκροατὴς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ θὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἐφαρμογή του, γεγονὸς ποὺ θὰ δώσει τὸ πραγματικὸ νόημα στὴ ζωή του. Θὰ βρίσκεται σὲ σταθερὴ καὶ ἀδιάκοπη ἐπικοινωνία μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα, βιώνοντας πνευματικὲς καταστάσεις, ποὺ δὲν ὑπάρχουν λόγια νὰ τὶς ἐκφράσει. Παράλληλα θὰ ἔχει τὴν αἴσθηση τῆς προστασίας καὶ τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ μέγιστη ὠφέλεια στὴν παροῦσα ζωή.

 ΑΚΤΙΝΕΣ: Ἡ εἴσοδος εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν (aktines.blogspot.com)

Ο Παράξενος ελκυστής του Χριστιανισμού

 

O φασικός χώρος στα μαθηματικά, είναι ένας καρτεσιανός χώρος, με άξονες  κάθετους μεταξύ τους, που σε κάθε άξονα εξελίσσεται η κάθε μία από τις μεταβλητές που περιγράφουν το σύστημα. Αυτός ο χώρος μπορεί να είναι πολλών διαστάσεων ανάλογα το σύστημα που περιγράφει.

Σε αυτό τον χώρο η χρονική εξέλιξη του συστήματος περιγράφεται από τις τροχιές που εκκινούν από διαφορετικές αρχικές συνθήκες. Ο Χριστιανισμός, ένα πολύπλευρο σύστημα πίστης και κοσμικής συμπεριφοράς , παρουσιάζει ενδιαφέροντες παραλληλισμούς με έννοιες από τη θεωρία του χάους και τα δυναμικά συστήματα. Εξετάζοντας την  δομή του μέσα από το πρίσμα των μαθηματικών εννοιών, μπορούμε να αποκαλύψουμε τα υποκείμενα μοτίβα που διέπουν την κοσμική αλλά και την  μεταφυσική του θεώρηση. Επιπλέον μπορούμε να αντιπαραβάλλουμε το εννοιολογικό και μεταφυσικό του υπόβαθρου  της ελεύθερης βούλησης, με  τα φιλοσοφικά ρεύματα του μηδενισμού και τις θρησκείες που το πεπρωμένο καθορίζει την ζωή του ατόμου.

Οι φασικές τροχιές της μηδενιστικής υλιστικής προσέγγισης θα καταλήξουν μέσω μιας σπειροειδούς πορείας  σε ένα σημείο, ένα σημειακό ελκυστή. Ένα σημείο χωρίς χώρο και χρόνο που αντιστοιχεί στην ανυπαρξία. Ανάλογα οι τροχιές της μοιρολατρικής θέσης του Ισλάμ, δηλαδή το πεπρωμένο ή κισμέτ, θα καταλήγουν σε ένα οριακό κύκλο, μία προκαθορισμένη περιοδικότητα, όπου όλα είναι προδιαγεγραμμένα χωρίς επιλογή χωρίς επανάσταση χωρίς ανατροπή.

Αλλά για τον Χριστιανισμό οι τροχιές καθορίζονται  από την  μαθηματική δυναμική του παράξενου ελκυστή αποκαλύπτοντας την πολύπλοκη αλληλεπίδραση των μεταβλητών που συμβάλλουν στην ανθεκτικότητα, την προσαρμοστικότητα  και τη γοητεία του. Η ελεύθερη βούληση που στην θεωρία του Χάους εκφράζεται από τη ευαισθησία στις αρχικές συνθήκες, οδηγεί τις τροχιές σε ένα παράξενο ελκυστή, σε ένα πεπερασμένο  τοπολογικό χώρο  που οι τροχιές δεν τέμνονται, δεν χάνονται και κάθε φορά διαμορφώνονται από τις επιλογές μας, από την ελεύθερη βούληση σε συμφωνία με την διδασκαλία του Χριστού.

Στον Χριστιανισμό συναντούμε και την άλλη ιδιότητα του Παράξενου ελκυστή την φρακταλική δομή. Στην καρδιά του Χριστιανισμού βρίσκεται μια δομή δόγματος που μοιάζει με φράκταλ, όπου πολύπλοκες θεολογικές έννοιες εμφανίζουν αυτο-όμοια πρότυπα σε διαφορετικές κλίμακες. Από τις θεμελιώδεις αρχές της Αγίας Τριάδας και της Ενσάρκωσης μέχρι τις λεπτότερες αποχρώσεις της σωτηριολογίας και της εσχατολογίας, το χριστιανικό δόγμα εμφανίζει μια  πολυπλοκότητα που αντικατοπτρίζει τη μορφοκλασματική γεωμετρία των φυσικών φαινομένων. Αυτό το αναδρομικό πρότυπο χρησιμεύει για να ενισχύσει τη συνοχή και την ενότητα της πίστης, ακόμη και μέσα σε μία δογματική ποικιλομορφία.

Στο πλαίσιο  του χριστιανικού τρόπου ζωής βρίσκεται ο παράξενος ελκυστής της κοινοτικής λατρείας, όπου οι πιστοί συγκλίνουν σε συλλογικές τελετουργίες προσευχής, δοξολογίας και μυστηρίου. Αυτή η κοινοτική διάσταση λειτουργεί ως λεκάνη έλξης, προσελκύοντας τα άτομα σε μια κοινή εμπειρία υπέρβασης. Οι πιστοί μέσω της θείας λειτουργίας  ενσωματώνονται σε μια ευρύτερη κοινότητα πίστης, όπου η συλλογική ενέργεια της λατρείας δημιουργεί πρότυπα συνοχής και συντονισμού. Συνεχίζοντας να εξερευνούμε τον Παράξενο ελκυστή του Χριστιανισμού ,με την βοήθεια της μη γραμμικής δυναμικής, καλούμαστε να αναλογιστούμε τα βαθιά μυστήρια που είναι ενσωματωμένα μέσα στο πολύπλοκο μοτίβο της πίστης.

Ο κ. Μιχαήλ Χανιάς, είναι αν. Καθηγητής, στο Τµήµα Φυσικής – του Δημοκριτείου

Πανεπιστημίου Θράκης και Πρόεδρος του Εποπτικού Επιστηµονικού Συµβουλίου των

Πειραµατικών και Προτύπων Σχολείων Στερεάς Ελλάδος

Ο ζωγραφικός πίνακας που συμπληρώνει τη σελίδα είναι έργο του, ρώσου, Κάζιμιρ Μάλεβιτς, φιλοτεχνημένο το 1916.

Ο Παράξενος ελκυστής του Χριστιανισμού - Αντίφωνο (antifono.gr)

«Αμ’ έπος αμ’ έργον»

 

Ο Δήμαρχος Αγίου Ευστρατίου Λήμνου είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του, πως «όταν εκλεγεί θα κάνει ό, τι χρειασθεί για το νησί τους». Και όταν χρειάστηκε, ο κ. Κωνσταντίνος  Σινάνης, ο Δήμαρχος του πιο απομακρυσμένου  νησιού από στεριά της Πατρίδος μας,  το εφάρμοσε  χωρίς δισταγμό.

            Τι έκανε; Σήκωσε τα μανίκια κι έκανε βάρδια σε θέση απορριμματοφόρου μαζεύοντας  μαζί  με  τους υπαλλήλους τα σκουπίδια του Δήμου τους. Στην ανάγκη των Δημοτών, άφησε το γραφείο του και φόρεσε την φόρμα της δουλειάς. Και μάλιστα, εμπρός στα έκπληκτα μάτια των συνδημοτών του, ερωτηθείς απάντησε ότι αν χρειασθεί θα το ξανακάνει

            Το καθήκον και η υπόσχεση που έδωσε  προεκλογικά στους κατοίκους του Αγίου Ευστρατίου, οδήγησαν τον Δήμαρχο σε μια δύσκολη εργασία. Δεν σκέφθηκε το αξίωμά του , ως πρώτου πολίτη της πόλης και του νησιού του. Δεν σκέφθηκε…. μη λερωθεί. Εύγε στον Δήμαρχο! Τίμησε το αξίωμά του. Τίμησε τους ψηφοφόρους, που τον τίμησαν με την ψήφο τους. Μα, πάνω  απ’ όλα τίμησε την τιμή και την αξιοπρέπειά του.

            «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τ. 614

Αυτοκτονία και εκκλησία...Η ζωή το πολυτιμότερο δώρο του Θεού

 

Συγκλονίζει τον τελευταίο καιρό την κοινή γνώμη η πληθώρα αυτοκτονιών που κατακλύζουν την ελληνική ειδησιογραφία. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τραγικών περιστατικών αυτοχειρίας, που μόνο θλίψη και πόνο προκαλούν. Καταξιωμένοι επιχειρηματίες, έφηβος στο άνθος της ηλικίας του, μητέρα και σύζυγος, που δεν δίστασε να πάρει μαζί της και το νήπιο παιδί της, είναι κάποια ενδεικτικά παραδείγματα  της νέα «μόδας», που ήρθε και στην πατρίδα μας.

            Η ελληνική κοινωνία ήταν και είναι κοινωνία της αλληλεγγύης, της συμπαραστάσεως, της σύμπνοιας. Το πρόβλημα του συνανθρώπου  της διπλανής πόρτας πάντα  γινόταν κοινό και όλοι προσέτρεχαν να συμπαρασταθούν, με όποιο τρόπο μπορούσε ο καθένας. Αλλά και η ελληνική οικογένεια λειτουργούσε, και λειτουργεί ακόμα στην Ελλάδα, σαν ζεστή φωλιά και σαν καταφύγιο, που τα μέλη της μπορούν να στρέξουν στα αδιέξοδα και τις δυσκολίες και να βρουν απάγκειο λιμάνι.

            Και το σημαντικότερο στην Ελλάδα είναι η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη, την οποία έχει η πλειοψηφία του λαού. Η πίστη στον Θεό λειτουργεί ως βάλσαμο στον πόνο, την θλίψη, την απογοήτευση. Και ο απεσταλμένος του Θεού, ο ιερέας, η φωτισμένος πνευματικός περιμένει τον κάθε πονεμένο, πληγωμένο και απελπισμένο στο πετραχήλι του, για να ενσταλάξει βάλσαμο στην απελπισμένη ψυχή και να την ανορθώσει. Γεννηθήκαμε Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ας  αξιοποιήσουμε αυτή την πολύτιμη παρακαταθήκη στην καθημερινή μας ζωή. Μια ζωή που είναι πολύτιμη και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αφαιρούμε.

            «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τ. 553

Που πήγαν οι μανάδες;

 

Που πήγαν οι μανάδες; Εκείνες που φρόντιζαν τα παιδιά τους μέχρι να μεγαλώσουν… που τα συμβούλευαν, όχι μόνο να είναι καλά παιδιά αλλά και γιατί να είναι καλά παιδιά…

            Που πήγαν οι μανάδες; Εκείνες που μάθαιναν στα παιδιά τους όλον τον κόσμο: από το μαγείρεμα στην κατσαρόλα, το ράψιμο και το μπάλωμα, μέχρι την υπομονή και την απαντοχή, την τιμή και το όραμα, την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο.

            Που είναι οι μανάδες μας; Εκείνες που νοιάζονταν όχι μόνο αν κρυώσαμε ή αν θέλουμε λίγο φαγητό ακόμα, αλλά και αν πονάμε ή αν φοβόμαστε ή γιατί κλαίει το χαμόγελό μας… Εκείνες που μας φρόντιζαν σε κάθε πτυχή της ζωής μας: υλική ή πνευματική, συγκεκριμένη ή αφηρημένη…. Μας κοίταγαν μέσα στα μάτια και καταλάβαιναν αμέσως αν κάποιος μας πλήγωσε… Που πήγαν οι μανάδες που μας οδηγούσαν στην Εκκλησία και το κατηχητικό; Οι μανάδες που μας μάθαιναν τα πάντα: πως να φτιάχνουμε τον καφέ, πως να ντυνόμαστε-όχι πως να γδυνόμαστε-, πως να είμαστε καθαροί, όχι ατημέλητοι… Μας μάθαιναν να πηγαίνουμε στο σχολείο, όχι να κάνουμε καταλήψεις… Μας μάθαιναν να προσευχόμαστε, όχι να κατηγορούμε του ιερείς… Μας μάθαιναν να σεβόσαστε, όχι να υποτιμάμε… Μας μάθαιναν να εκτιμούμε,  όχι να ποδοπατούμε… Μας μάθαιναν να είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα δίποδα… Μας μάθαιναν να ζούμε με όσα έχουμε, και όταν έχουμε παραπάνω, να μην κάνουμε επίδειξη…

            Που είστε, μανάδες; Εσείς οι αληθινές, οι original, εκείνες που αγαπούσατε τα παιδιά σας, όχι σαν τον εαυτό σας… Που είστε; Που πήγατε; Αυτές οι μανάδες που είναι;

            «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ», τ. 663

«Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν»,

 

Ως χριστιανοί, έχουμε την πίστη, την μόνη, την αληθινή και την αποτελεσματική. Αλλά και όλοι οι άνθρωποι, με οποιαδήποτε μορφή πίστης, εξισώνονται στην ανάγκη να έχουν μια βοήθεια εκ των άνω.

            Δεν διστάζω να πιστεύω ότι το ίδιο και οι υπόλοιποι άνθρωποι, που δηλώνουν άπιστοι ή ισχυρίζονται ότι δεν έχουν καμιά ιδέα ή σχέση με το μεταφυσικό κόσμο, ακόμη και αν βλασφημούν τα θεία, έχουν στο βάθος της ψυχής τους την ανάγκη για βοήθεια άνωθεν, με την οικονομία του μόνου αληθινού Θεού και Πατέρα….

            Και εάν ακόμη, στηριζόμενοι στους φορείς, βρίσκουμε μια κάποια λύση και ανακούφιση, και πάλι έχουμε την άμεση ανάγκη της χριστιανικής πίστης. Για να γνωρίζουμε την πραγματική πηγή της βοήθειας  και να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σ΄ αυτή. Όποιες αμφιβολίες  και να έρθουν, θα πέσουν  όλες στο κενό. Έχουμε τη δυνατότητα και την ελευθερία να ζητούμε την «πίστιν» που χρειαζόμαστε, και να νιώθουμε απόλυτα ασφαλείς, για αυτή τη ζωή και την αιωνιότητα…».

            Αλέξανδρος Κακαβούλης, Ομ. Καθηγ. Παν. Κρήτης

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς διαρκής Πεντηκοστή

 

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ποιὸς εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός; Ποιὸς εἶναι σὲ Αὐτὸν ὁ Θεὸς καὶ ποιὸς ὁ ἄνθρωπος; Πῶς γνωρίζεται ὁ Θεὸς στὸν Θεάνθρωπο καὶ πῶς ὁ ἄνθρωπος; Τί ἐδώρησε σέ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὁ Θεὸς ἐν τῷ Θεανθρώπῳ; Ὅλα αὐτὰ τὰ φανερώνει σέ μᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ «Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Μᾶς ἀποκαλύπτει δηλαδὴ ὅλη τὴν ἀλήθεια γιὰ Αὐτόν, γιὰ τὸν Θεὸ ἐν Αὐτῷ καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ γιὰ τὸ τί χάρισε σ’ ἐμᾶς μ’ ὅλα αὐτά. Αὐτὸ ἐπίσης ἀπείρως ξεπερνᾷ κάθε τί ποὺ οἱ ἀνθρώπινοι ὀφθαλμοὶ εἶδαν καὶ τοῖς ὠσίν αὐτῶν ἠκούσθη καὶ ἡ καρδία αὐτῶν κάποτε αἰσθάνθηκε.
Μὲ τὴν ἔνσαρκη ζωή του στὴ γῆ ὁ Θεάνθρωπος ἐγκαθίδρυσε τὸ Θεανθρώπινό του Σῶμα, τὴν Ἐκκλησία, καὶ μὲ αὐτὴν προετοιμάζει τὸν γήινο κόσμο γιὰ τὴν ἔλευση καὶ τὴ ζωὴ καὶ τὴ δραστηριότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὸ Σῶμα τῆς... Ἐκκλησίας, ὡς ψυχῆς Αὐτοῦ τοῦ Σώματος.

Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατῆλθε ἐξ οὐρανοῦ στὸ Θεανθρώπινο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιὰ πάντα παρέμεινε σὲ Αὐτὸ σὰν Πᾶν-Ζωοποιὸς ψυχὴ Αὐτοῦ. Αὐτὸ τὸ ὁρατὸ θεανθρώπινο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας συγκροτοῦν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι μὲ τὴν πίστη των στὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ ὡς τέλειου Θεοῦ καὶ ὡς τέλειου ἀνθρώπου. Καὶ ἡ κάθοδος καὶ ἡ σύνολη δρατηριότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὸ Θεανθρώπινο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἔρχεται ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο καὶ ἐξαιτίας τοῦ Θεανθρώπου.

Κάθε τί στὴν Θεανθρώπινη Οἰκονομία τῆς σωτηρίας προῆλθε ἀπὸ τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τέλος, ἀκόμη ὅλα συνοψίζονται καὶ ὑπάρχουν στὴν κατηγορία τῆς θεανθρωπότητας ἀκόμη καὶ ἡ δραστηριότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κάθε ἐνεργητικότητα Αὐτοῦ στὸν κόσμο εἶναι ἀχώριστη ἀπὸ τὸ θεανθρώπινο ἀνδραγάθημα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἡ Πεντηκοστὴ μὲ ὅλες τὶς αἰώνιες δωρεὲς τῆς Τριαδικῆς Θεότητος καὶ Αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προσδιόριζε τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων δηλαδὴ τῆς Ἁγίας Ἀποστολικῆς πίστης, τῆς Ἁγίας Ἀποστολικῆς παράδοσης, τῆς Ἁγίας Ἀποστολικῆς ἱεραρχίας, ἀκόμη καὶ κάθε τί Ἀποστολικοῦ ποὺ εἶναι θεανθρώπινο.

Ἡ Ἁγία πνευματικὴ ἡμέρα ἡ ὁποία ἄρχισε μὲ τὴν Ἁγία Πεντηκοστὴ ἀδιάκοπα συνεχίζεται στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ ἀνείπωτη πληρότητα ὅλων τῶν θεϊκῶν δωρεῶν καὶ ζωοποιῶν δυνάμεων. Κάθε τί στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχει ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ πολὺ μικρὸ καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὑπερμέγεθες. Ὅταν ὁ ἱερεύς θυμιάζοντας στὴν Ἐκκλησία παρακαλεῖ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ καταπέμψει τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλὰ καὶ ὅταν τὸ ἀνέκφραστο θαῦμα τοῦ Θεοῦ ἡ Ἁγία Πεντηκοστὴ πρὶν ἀπὸ τὴν χειροτονία τοῦ ἐπισκόπου ἐπαναλαμβάνεται καὶ δίδει ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς χάριτος καὶ μὲ αὐτὸ πασιφανῶς μαρτυρεῖ ὅτι ὅλη ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας συγκροτεῖται ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο στὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Κύριος εἶναι ἡ κεφαλὴ καὶ τὸ σῶμα της καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι ἡ ψυχὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἤδη τῆς θεανθρώπινης οἰκονομίας τῆς σωτηρίας τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο συνδέθηκε μὲ τὸ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας δηλαδὴ μὲ τὸ θεμέλιο τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ « τοῦ Λόγου κτίσας τὴν σάρκωσιν».

Στὴν πραγματικότητα κάθε ἅγιο μυστήριο καὶ ὅλες οἱ θεῖες ἀρετὲς εἶναι μία Ἁγιοπνευματικότης. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο διὰ μέσου αὐτῶν ἔρχεται σὲ ἐμᾶς καὶ ἐντὸς ἡμῶν. Αὐτὸ κατέρχεται οὐσιωδῶς ποὺ σημαίνει ἀληθινὰ καὶ οὐσιαστικὰ μὲ ὅλες τὶς θεϊκές του σημαντικὲς ἐνέργειες. Αὐτὸ – ὁ πλοῦτος τῆς θεότητος. Αὐτὸ – τὸ πλήρωμα τῆς χάριτος. Αὐτὸ – ἡ χάρις καὶ ἡ ζωὴ κάθε ὑπάρξεως. Εἶναι αἰώνιο καὶ Διαθηκικὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατοικεῖ σέ μᾶς καὶ ἐμεῖς σ’ Αὐτόν. Αὐτὸ καὶ μόνο μαρτυρεῖ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ μᾶς. Ἐμεῖς μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ Αὐτὸς σέ μᾶς. Μάλιστα αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε « ἐκ τοῦ Πνεύματος οὗ ἡμῖν ἔδωκεν»( Α΄ Ἰω.3,24).

Μὲ μία λέξη ὅλη ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας σὲ ὅλες τὶς δικὲς τις ἀναρίθμητες θεανθρώπινες πραγματικότητες ὁδηγεῖται καὶ χειραγωγεῖται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο τὸ ὁποῖο πάντοτε εἶναι τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ (Γαλ.4,6). Γι’ αὐτὸ ἔχει γραφτεῖ στὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο «εἰ δὲ τὶς Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν Αὐτοῦ» (Ρωμ. 8,9).

Ὁ χερουβικὰ μυηθείς στὸ θεανθρώπινο μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας σὰν τὸ πιὸ ἀγαπητὸ πᾶν-μυστήριο τοῦ Θεοῦ ὁ Μέγας Βασίλειος διακηρύσσει τὸ παναληθὲς καὶ χαρμόσυνο μήνυμα «Τὸ πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἀρχιτεκτονεῖ Ἐκκλησία Θεοῦ».

agiazoni

 

Θ Λειτουργία Κυριακή Μυροφόρων 28 4 1996

 

Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Καισαριανής Κυριακή των Μυροφόρων 28-4-1996

imkby

Η ζωή είναι πολύτιμο δώρο του Θεού

 

Συγκλονίζει τον τελευταίο καιρό την κοινή γνώμη η πληθώρα αυτοκτονιών που κατακλύζουν την ελληνική ειδησιογραφία. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τραγικών περιστατικών αυτοχειρίας, που μόνο θλίψη και πόνο προκαλούν. Καταξιωμένοι επιχειρηματίες, έφηβος στο άνθος της ηλικίας του, μητέρα και σύζυγος, που δεν δίστασε να πάρει μαζί της και το νήπιο παιδί της, είναι κάποια ενδεικτικά παραδείγματα  της νέα «μόδας», που ήρθε και στην πατρίδα μας.

            Η ελληνική κοινωνία ήταν και είναι κοινωνία της αλληλεγγύης, της συμπαραστάσεως, της σύμπνοιας. Το πρόβλημα του συνανθρώπου  της διπλανής πόρτας πάντα  γινόταν κοινό και όλοι προσέτρεχαν να συμπαρασταθούν, με όποιο τρόπο μπορούσε ο καθένας. Αλλά και η ελληνική οικογένεια λειτουργούσε, και λειτουργεί ακόμα στην Ελλάδα, σαν ζεστή φωλιά και σαν καταφύγιο, που τα μέλη της μπορούν να στρέξουν στα αδιέξοδα και τις δυσκολίες και να βρουν απάγκειο λιμάνι.

            Και το σημαντικότερο στην Ελλάδα είναι η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη, την οποία έχει η πλειοψηφία του λαού. Η πίστη στον Θεό λειτουργεί ως βάλσαμο στον πόνο, την θλίψη, την απογοήτευση. Και ο απεσταλμένος του Θεού, ο ιερέας, η φωτισμένος πνευματικός περιμένει τον κάθε πονεμένο, πληγωμένο και απελπισμένο στο πετραχήλι του, για να ενσταλάξει βάλσαμο στην απελπισμένη ψυχή και να την ανορθώσει. Γεννηθήκαμε Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ας  αξιοποιήσουμε αυτή την πολύτιμη παρακαταθήκη στην καθημερινή μας ζωή. Μια ζωή που είναι πολύτιμη και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αφαιρούμε.

            «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τ. 553

Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης: Να μη "ρίξεις" το παιδί σου...

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

 

Να πιστέψεις, αδελφέ μου, ότι ακριβώς την πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής σου, συντελείται μια μυσταγωγία, συντελείται η μύηση στην αγάπη του Θεού, αν βέβαια αποδεχθείς αυτό  που επιτρέπει ο Θεός.

Θα πεις βέβαια: «Γιατί πρέπει να γίνει αυτό μέσα μια οδυνηρή διαδικασία;». Ο Κύριος γνωρίζει ότι βαθιά  μέσα μας θέλουμε όντως να ανταποκριθούμε  στην αγάπη του, αλλά στην πράξη βλέπει ότι, για να γίνει αυτό βίωμα, πρέπει να στραγγίξουμε, και όχι μία φορά, αλλά πολλές φορές. Και κάθε φορά περισσότερο από την προηγούμενη. Εσύ, βέβαια, νομίζεις πως δεν αντέχεις άλλο. Αλλά και την άλλη φορά, που σου φαινόταν ότι δεν αντέχεις και νόμισες ότι έφτασε το τέλος, δεν έγινε έτσι. Άντεξες. Και τώρα πάλι θα αντέξεις.

            Σ. Κ.

Θαύματα εν ζωή (συνέχεια). Θεραπείες εν ζωή. Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης.

 

Μία εκπομπή που μεταδόθηκε απο το ραδιοφωνικό σταθμό "Το Φώς" 99.7 FM. Ο ραδιοφωνικός σταθμός "Το Φώς" ανήκει στο Επικοινωνιακό και Μορφωτικό Ίδρυμα (ΕΜΙ) της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης (ΙΑΚ). Βιβλίο: Άγιος Ευμένιος Ο ποιμήν ο καλός και θαυματουργός. Σίμωνος Μοναχού. Ιερά Καλύβη Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ι. Σκήτη Κουτλουμουσίου. Έκδοση Ζ', 2022 Η παραγωγή και η εκφώνηση έγινε από τον Παρασκευά Λεκέα για το ραδιοφωνικό σταθμό "Το Φώς" της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, 2022 - 2023 All rights reserved, Επικοινωνιακό και Μορφωτικό Ίδρυμα (ΕΜΙ) της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης (ΙΑΚ).

π. Eυάγγ. Παπανικολάου: H μισθοδοσία των κληρικών

 

Το Θαύμα του Αγίου Ευμενίου Σαριδάκη στον Σταμάτη Κόκοτα!

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 1 Οκτωβρίου 2022 απεβίωσε ο Σταμάτης Κόκοτας στο Ασκληπιειό Βούλας μετά από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του, σύμφωνα με ενημέρωση από το υπουργείο Υγείας.

Νοσηλευόταν, τις τελευταίες ημέρες, στο Ασκληπιείο της Βούλας και έδινε μάχη με τον καρκίνο. Ο τραγουδιστής κατέληξε, το πρωί, ύστερα από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του.

Ο Σταμάτης Κόκοτας σε τηλεοπτική εκπομπή, είχε μιλήσει για το θαύμα που είχε βιώσει από τον Άγιο Ευμένιο Σαριδάκη, ο οποίος είχε θεραπευτεί από τη λέπρα. Φανερά συγκινημένος, είχε μιλήσει τότε για το Θαύμα που ο ίδιος έζησε μπροστά στα μάτια του εκείνη την εποχή.

«Είμαι ευτυχής που ο ιερέας αυτός αγιοποιήθηκε. Όσα είδα και έζησα στο νοσοκομείο πριν από αρκετά χρόνια και όσα έχω πει για το θαύμα που συντελέστηκε ισχύουν στο ακέραιο! Εγώ δεν λέω ποτέ πράγματα που δεν ισχύουν».

Με αυτά τα λόγια ο Σταμάτης Κόκοτας εξομολογήθηκε το θαύμα που έζησε ο ίδιος σε δημόσιο νοσοκομείο το 1996 με τον Άγιο Ευμένιο, ο οποίος πρόσφατα αγιοποιήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Τότε, ο τραγουδιστής, σε τηλεοπτική εκπομπή, είχε μιλήσει για το Θαύμα που είχε βιώσει.

«Είμαι σε κάποιο νοσοκομείο και υπάρχει ένα παιδάκι στο διπλανό δωμάτιο, το οποίο ψυχομαχεί. Είναι έτοιμο να πεθάνει, βγαίνουν έξω η μητέρα του, ο πατέρας του, οι φίλοι του και κλαίνε όλοι. Παραπέρα είναι ένας ιερωμένος, ένας καλόγερος, ένας γέροντας.

Πηγαίνω και του λέω: “Πάτερ, δεν πας να διαβάσεις μια ευχή στο παιδάκι, μπας και κάνουμε τίποτα, να γίνει καλά;” Και πάει… δεν μπορώ να το πω από την ταραχή μου. Και το παιδάκι έγινε καλά.

Το πιστεύετε; Ξέρετε ποιος σας το λέει; Ένας άνθρωπος που δεν πείθεται με τίποτα άμα δεν δει. Είναι μοναχός και είναι άγιος. Και λέγεται Ευμένιος» ήταν τα λόγια του Κόκοτα.

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

 

Τα πάθη που φωλιάζουν μέσα μας ύπουλα, βρίσκουν τρόπους να μας κάνουν παίγνιό τους και να μας εξουσιάζουν αφανώς. Μας σπρώχνουν να κάνουμε  τάχα σπουδαία πράγματα, ενώ στην πραγματικότητα μας βάζουν να κάνουμε τα χατίρια τους και έτσι να τα τρέφουμε και να τα δυναμώνουμε. Ο άνθρωπος γενικά αρέσκεται στο αχαλίνωτο. Σπάνια να βρεθεί κάποιος  να έχει μέτρο στη ζωή του και αυτοσυγκράτηση. Έτσι, μας βρίσκουν εύκολους τα πάθη στο να μας κάνουν συνεχώς υποχείριους.

            Μιλάει ο Χριστός. Φθάνει η φωνή Του στην καρδιά μας. Καταλαβαίναμε τι μας  λέει; Τα ζώα στο δάσος, αν χαθεί ένα μικρό τους, το βρίσκουν, γιατί ανταποκρίνεται στη φωνή της μητέρας του. Το ίδιο σε μια στάνη με χίλια πρόβατα το κάθε αρνάκι, ακούγοντας τη φωνή της μητέρας του, θα τη βρει. Και ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τη φωνή του Πλάστη του και να τρέξει κοντά του!

            Σ. Κ.

Η ΓΕΥΣΗ του ΧΡΙΣΤΟΎ

 

Είναι η ώρα που ο λειτουργός, στον σχολικό εκκλησιασμό, θα καλέσει «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» να προσέλθουμε.

Ένας μικρός με τραβάει από το μανίκι. Ξέρω μόνο ότι είναι μαθητής της Β’ τάξης.

Με ένταση και λαχτάρα με ρωτάει σιγανά:

«Κυρία, έχει ωραία γεύση ο Χριστός;»

Τον κοιτάζω μέσα στα μάτια…

Τι να απαντήσω σ’ ένα τόσο βαθύ ερώτημα;

Τι να σου πω, καλό μου;

Γνέφω με δακρυσμένα μάτια «ναι»!

Ο ψάλτης ψάλλει το κοινωνικό: «Γεύσασθε και ίδετε….».

Φεύγω με το αντίδωρο στο χέρι και αναρωτιέμαι:

Πόσο έχω γευτεί αυτό που είναι ο Χριστός;

Πόσο γλυκαίνει τη ζωή μου ο λόγος ΤΟΥ, η επικοινωνία μαζί Του, η αίσθηση της άφεσης μετά από μία εκ βαθέων εξομολόγηση, μετά από μία συγκλονιστική συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία;

Πόσο έχω γεμίσει από τη λαχτάρα να κυριαρχεί Αυτός στη ζωή μου, στη σκέψη μου, στην καρδιά μου;

Πόσο επιθυμώ να νιώσω τη χρηστότητά Του, την άπειρη αγάπη Του. τη μοναδική δική Του επιθυμία να φτάσω στη Βασιλεία Του;

Μένει στα μάτια και στ΄ αυτιά μου αυτό που, επιστρέφοντας από τη Θεία Κοινωνία, μου είπε ο μικρός μαθητής:

«Τέλειος»!

Και το προσωπάκι του φώτιζε ένα φως που μόνο σε όσους έχουν καρδιά παιδιού φέγγει!

Μια δασκάλα

Σύντομες Καταβασίες Αναλήψεως, Ιωάννου Πρωτοψάλτου - Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία | Μελίσματα Ψαλτικής Μελίσματα Ψαλτικής (Δημήτριος Γ. Παπάνης) 11,1 χιλ. εγγεγραμμένοι Συμμ

 11.717 προβολές 29 Μαΐ 2022 #ΜελίσματαΨαλτικής #ΔημήτριοςΠαπάνης #ΕΛΒΥΧ

#ΜελίσματαΨαλτικής, #ΔημήτριοςΠαπάνης, #ΕΛΒΥΧ Προεόρτιες Σύντομες Καταβασίες της Αναλήψεως που ψάλλονται από την Κυριακή τού Τυφλού μέχρι της Τρίτης προ της Αποδόσεως τού Πάσχα. Μέλος Ιωάννου Πρωτοψάλτου, Ήχος Πλ.α΄ Ψάλλει η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό την χοραρχία του Αντωνίου Αετόπουλου. ℹ️ Ζωντανή ηχογράφηση από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Παπάγου την Κυριακή τού Τυφλού 29 Μαΐου 2022. Πηγή: https://fb.watch/djdqLEMft6/ 🔊ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΌΣΦΑΤΟ ΒΊΝΤΕΟ στο Μελίσματα Ψαλτικής ΕΔΩ: https://bit.ly/3gLjjdZ ‼️‼️ ΜΗΝ ξεχάσετε να κάνετε ΕΓΓΡΑΦΗ στο κανάλι μας στον σύνδεσμο που ακολουθεί https://bit.ly/3iKX7mP ❤️ Στηρίξτε το διαδικτυακό κανάλι μας με την ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή σας! ➡️ Πατήστε το καμπανάκι 🔔 δίπλα στο κουμπί τής ΕΓΓΡΑΦΗΣ ⤴️ για να λαμβάνεται όλες τις ειδοποιήσεις από το κανάλι μας! 📌 Σημειώσεις-όροι χρήσης: ⛔ Απαγορεύεται το κατέβασμα και η χρήση αποσπασμάτων ή ολόκληρων βίντεο για οποιαδήποτε λόγο χωρίς γραπτή ΑΔΕΙΑ. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα. ✅ Επιτρέπεται μόνο η ενσωμάτωση των βίντεο σε blogs και ιστοσελίδες με αναφορά στην πηγή. ✅ Επιτρέπουμε ελεύθερη δημοσίευση σε κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται στο βίντεο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και Τo Video production δε φέρει ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη. Το κανάλι μας ως επίσημος συνεργάτης της εταιρείας Google you tube προστατεύετε από ειδικό πρόγραμμα προστασίας συνεργατών και μας παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες για όσους δολίως και σκοπίμως αναγράφουν προσβλητικά σχόλια και αναρτήσεις έτσι έχουμε την δυνατότητα διαγραφής πλαστών λογαριασμών και τον εντοπισμό αυτών σε συνεργασία με την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για όλες τις νόμιμες συνοπτικές νομικές διαδικασίες που θα επιβληθούν και επιβαρύνουν τον κακόβουλο χρήστη.

Μελίσματα Ψαλτικής (Δημήτριος Γ. Παπάνης)

Μπάρμπα Γιαννακάκης, Γεώργιος Χατζηχρόνογλου

 ρμηνεία: Γεώργιος Χατζηχρόνογλου

Στίχοι-Μουσική: Πάνος Τούντας (1928) Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Διαμαντίδης (Νταλγκάς) Βαθύ Αυλίδος, Εύβοια, 15 Ιανουαρίου 2018. Το τραγούδι απέδωσε «εν ευθυμία τραπέζης» ο Άρχων Υμνωδός της Μ. τ. Χ. Ε. Γεώργιος Χατζηχρόνογλου στο δείπνο που παρατέθηκε μετά την εκδήλωση προς τιμήν του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως Χαρίλαου Ταλιαδώρου. Την εκδήλωση, στην οποία έψαλαν οι βυζαντινές χορωδίες «Ευαγγελιστής Λουκάς», του Συλλόγου Ιεροψαλτών Θηβών, υπό τη διεύθυνση του κ. Αντωνίου Τσαρουχά και «Εν ψαλτηρίω», του Σχολείου Ψαλτικής Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του κ. Κωνσταντίνου Μπουσδέκη και απέδωσε μονωδιακά ύμνους ο Άρχων Υμνωδός της Μ. τ. Χ. Ε., Γεώργιος Χατζηχρόνογλου, διοργάνωσε ο Ι. Ν. Αγ. Ιωάννου του Καλυβίτου, στο Βαθύ Αυλίδος, στην Εύβοια.

Η ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

 

Τέτοια μνημεία σαν την Αγιά Σοφιά και τη Μονή της Χώρας δε κινδυνεύουν- ούτε θα κινδυνέψουν ποτέ -  από καμώματα της ιστορίας και κακόγουστα παιχνίδια της πολιτικής.

            Μένουν εκεί, απείραχτα από τον χρόνο για να κηρύσσουν το μήνυμά τους στην αιωνιότητα. Και κανείς δεν μπορεί να τα βλάψει, να τα αγνοήσει ή να τα ξεχάσει. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να λυπούμαστε.

            Αντίθετα, πρέπει να μελετούμε με πάθος της αδιαίρετη Αναγέννηση…. Ανατολής και Δύσης, και τη Βυζαντινή Ιστορία, ή καλύτερα την Ιστορία της Ρωμανίας, μέσα από την οποία θα κατανοήσουμε την ιστορική μας συνέχεια!

            Δέσποινα Χιντζόλου- Αμασλίδου

«Εγώ ειμί το Φως του κόσμου»

 

Μια από τις ιδιότητες  του Θεού είναι το φως. Ένα φως που καταυγάζει,  οδηγεί,  παρηγορεί,  προσκαλεί, θερμαίνει και ζωογονεί.

            Και ο άνθρωπος αγαπά το φως. Είναι ένα από τα σημάδια της θεϊκής του καταγωγής. Γι’ αυτό και του πρέπει να είναι φωτεινός. Ένα φως μέσα στο σκοτάδι, είναι μια ελπίδα, μια ενθάρρυνση και έμπνευση που κινεί τον μηχανισμό μιας σωτήριας δράσεως. Λυγίζει την αυθάδεια του σκότους.

            Ένα φως που ανάβει είναι ένα σημάδι και ανάβουν κι άλλα φώτα, και σηματοδοτούν μια πορεία. Και ας μην ξεχνάμε πως δεν υπάρχει σκοτάδι ικανό να καλύψει ένα αναμμένο φως όσο μικρό κι αν είναι….

            Βέβαια ένα αναμμένο φως  δεν διαλύει πάντα το σκοτάδι, δείχνει όμως το μέγεθος της σκοτεινότητας, προσανατολίζει και δείχνει την κατεύθυνση.

            -Φως ο Θεός, φως και όποιος είναι συνδεδεμένος μαζί του.

            -Φως είναι εκείνος που στην καρδιά του ριζώθηκε η πίστη.

            -Φως είναι εκείνος που η καθάρια ματιά του αντανακλά τον ουρανό.

            - Φως είναι εκείνος που ξεπερνά την προκατάληψη.

            -Φως είναι εκείνος που σκορπά την γαλήνη.

            -Φως είναι εκείνος που δίνει ελπίδα και παρηγοριά.

            -Φως είναι εκείνος που μέσα στους σκοτεινούς καιρούς μας κρατά αναμμένο τον πυρσό των ιδανικών.

            Τα ιδανικά, δεν επιλέγουν τα χέρια που θα τα κρατήσουν. Αν είναι χέρια στιβαρά, ρυτιδωμένα δουλεμένα, σκληρά ή τρυφερά.

            Αρκεί να θέλουν να εκτεθούν στον κίνδυνο και να αντέχουν στις αντιδράσεις.

            Πάντως είναι ωραίος   ο αγώνας να γίνεσαι φως.

            Είναι ωραίος ο αγώνας να μεταγγίζεις το φως, για να γίνει ο κόσμο μας μια φωτοπλημμύρα!

            Ωραίος αγώνας!

            «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», 590

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ Φύλαξε την καινούργια γενιά

 Θεέ μου, δεν μπορώ να το βαστάξω. Μου προκαλεί κατάθλιψη να βλέπω το σπάσιμο, την πτώση των μικρότερων μου αδελφών. Τι ανυπόφορη εντύπωση, Θεέ μου!

            Γιατί επιτρέπεις τα τρυφερά δένδρα να σπάζουν κάτω από την βία του ανέμου; Γιατί τα μπουμπούκια να μαραίνωνται την ώρα που ανοίγουν; Γιατί τα παιδιά να χάνουν την αγνότητά τους υποκύπτοντας στην αμαρτία και να δεσμεύονται σε καταστάσεις που προκαλούν αισχύνη;

            Ω Πλαστουργέ μου, έως πότε η διαφθορά και η πανουργία της κοινωνίας μας θα τσαλακώνουν την αγνότητα της νέας γενιάς;

            Μέχρι πότε η είσοδος των παιδιών ως εφήβων στη ζωή θα πληρώνεται μ’ αυτόν τον απάνθρωπο κι ανήθικο φόρο;

            Σώσε, Πανάγαθε, τα νέα βλαστάρια. 

            Περιφρούρησε την ατίμητη αγνότητά τους.

            Κάνε μεγάλους, τους ώριμους, να μη θεωρούν καθόλου φυσικό κι αναπόφευκτο το συμβιβασμό της καινούργιας γενιάς με την αμαρτία και τη διαφθορά.

            Γλίτωσε, Παντοδύναμε, τα παιδιά, τους εφήβους, τους νέους από τις παγίδες. Κράτησε ανοιχτά κι άγρυπνα τα μάτια τη ψυχής τους.

            Διαφύλαξε τους από τις καταστρεπτικές συντροφιές, από τους κακούς φίλους.

            Περιχαράκωσε την αγνότητα κι αθωότητά τους.

            Φύλαξε τα παιδιά από το άσχημο, το άθλιο παράδειγμα των μεγάλων. Ας πάψουν επί τέλους τα σκάνδαλα. Θεέ  μου. Ας εξουδετερωθούν οι εκφαυλιστές της νεότητας.

            Κι όπου, Θεέ μου, έγινε κάποιο ράγισμα, όπου συνέβη μια ή περισσότερες πτώσεις, φύτεψε Συ και πάλι φτερά στη νεανική ψυχή, για ν’ ανορθωθεί και να λυτρωθεί με τη χάρη Σου.

            Θεέ μου, σε ικετεύω όχι μόνο να διαφυλάξεις την αγνότητά και την ακεραιότητα της τρυφερής ηλικίας, αλλά και να την κάνεις ισχυρή και ακτινοβόλο.

            Στον άρρωστο, τον παρηκμασμένο κόσμο των μεγάλων ας πέσει το φως κι η αλκή της νεανικής καθαρότητος.

            Κύριε, το σκοτεινό χάος της κοινωνίας μας, ας το σχίσουν οι αστραπές των αγνών και αδιάφθορων νεανικών πνευμάτων.

            Ας το καταυγάσουν οι ολόφωτοι ήλιοι, που λάμπουν στα πεντακάθαρα μάτια των παιδιών.

            ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής

Σύντομη Δοξολογία Εμμανουήλ Φαρλέκα, Ήχος Δ΄ Άγια - Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία | Μελίσματα Ψαλτικής

 6.861 προβολές 9 Ιαν 2022 #ΜελίσματαΨαλτικής #ΔημήτριοςΠαπάνης #ΕΛΒΥΧ

#ΜελίσματαΨαλτικής, #ΔημήτριοςΠαπάνης, #ΕΛΒΥΧ, #ΕλληνικήΒυζαντινήΧορωδία Σύντομη Δοξολογία σε μέλος Εμμανουήλ Φαρλέκα, Ήχος Δ΄ Άγια. Ψάλλει η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό την χοραρχία τού Πρωτοψάλτου Γεωργίου Κωνσταντίνου. ℹ️ Ζωντανή ηχογράφηση από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Παπάγου την Κυριακή μετά την εορτή των Φώτων στις 9 Ιανουαρίου 2022. Πηγή: https://fb.watch/aqzAG-l8K7/