Που πήγαν οι μανάδες;

 

Που πήγαν οι μανάδες; Εκείνες που φρόντιζαν τα παιδιά τους μέχρι να μεγαλώσουν… που τα συμβούλευαν, όχι μόνο να είναι καλά παιδιά αλλά και γιατί να είναι καλά παιδιά…

            Που πήγαν οι μανάδες; Εκείνες που μάθαιναν στα παιδιά τους όλον τον κόσμο: από το μαγείρεμα στην κατσαρόλα, το ράψιμο και το μπάλωμα, μέχρι την υπομονή και την απαντοχή, την τιμή και το όραμα, την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο.

            Που είναι οι μανάδες μας; Εκείνες που νοιάζονταν όχι μόνο αν κρυώσαμε ή αν θέλουμε λίγο φαγητό ακόμα, αλλά και αν πονάμε ή αν φοβόμαστε ή γιατί κλαίει το χαμόγελό μας… Εκείνες που μας φρόντιζαν σε κάθε πτυχή της ζωής μας: υλική ή πνευματική, συγκεκριμένη ή αφηρημένη…. Μας κοίταγαν μέσα στα μάτια και καταλάβαιναν αμέσως αν κάποιος μας πλήγωσε… Που πήγαν οι μανάδες που μας οδηγούσαν στην Εκκλησία και το κατηχητικό; Οι μανάδες που μας μάθαιναν τα πάντα: πως να φτιάχνουμε τον καφέ, πως να ντυνόμαστε-όχι πως να γδυνόμαστε-, πως να είμαστε καθαροί, όχι ατημέλητοι… Μας μάθαιναν να πηγαίνουμε στο σχολείο, όχι να κάνουμε καταλήψεις… Μας μάθαιναν να προσευχόμαστε, όχι να κατηγορούμε του ιερείς… Μας μάθαιναν να σεβόσαστε, όχι να υποτιμάμε… Μας μάθαιναν να εκτιμούμε,  όχι να ποδοπατούμε… Μας μάθαιναν να είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα δίποδα… Μας μάθαιναν να ζούμε με όσα έχουμε, και όταν έχουμε παραπάνω, να μην κάνουμε επίδειξη…

            Που είστε, μανάδες; Εσείς οι αληθινές, οι original, εκείνες που αγαπούσατε τα παιδιά σας, όχι σαν τον εαυτό σας… Που είστε; Που πήγατε; Αυτές οι μανάδες που είναι;

            «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ», τ. 663