Μια από τις ιδιότητες του Θεού
είναι το φως. Ένα φως που καταυγάζει,
οδηγεί, παρηγορεί, προσκαλεί, θερμαίνει και ζωογονεί.
Και ο άνθρωπος αγαπά το
φως. Είναι ένα από τα σημάδια της θεϊκής του καταγωγής. Γι’ αυτό και του πρέπει
να είναι φωτεινός. Ένα φως μέσα στο σκοτάδι, είναι μια ελπίδα, μια ενθάρρυνση
και έμπνευση που κινεί τον μηχανισμό μιας σωτήριας δράσεως. Λυγίζει την
αυθάδεια του σκότους.
Ένα φως που ανάβει είναι
ένα σημάδι και ανάβουν κι άλλα φώτα, και σηματοδοτούν μια πορεία. Και ας μην
ξεχνάμε πως δεν υπάρχει σκοτάδι ικανό να καλύψει ένα αναμμένο φως όσο μικρό κι
αν είναι….
Βέβαια ένα αναμμένο
φως δεν διαλύει πάντα το σκοτάδι,
δείχνει όμως το μέγεθος της σκοτεινότητας, προσανατολίζει και δείχνει την
κατεύθυνση.
-Φως ο Θεός, φως και
όποιος είναι συνδεδεμένος μαζί του.
-Φως είναι εκείνος που
στην καρδιά του ριζώθηκε η πίστη.
-Φως είναι εκείνος που η
καθάρια ματιά του αντανακλά τον ουρανό.
- Φως είναι εκείνος που
ξεπερνά την προκατάληψη.
-Φως είναι εκείνος που
σκορπά την γαλήνη.
-Φως είναι εκείνος που
δίνει ελπίδα και παρηγοριά.
-Φως είναι εκείνος που
μέσα στους σκοτεινούς καιρούς μας κρατά αναμμένο τον πυρσό των ιδανικών.
Τα ιδανικά, δεν
επιλέγουν τα χέρια που θα τα κρατήσουν. Αν είναι χέρια στιβαρά, ρυτιδωμένα
δουλεμένα, σκληρά ή τρυφερά.
Αρκεί να θέλουν να
εκτεθούν στον κίνδυνο και να αντέχουν στις αντιδράσεις.
Πάντως είναι ωραίος ο αγώνας να γίνεσαι φως.
Είναι ωραίος ο αγώνας να
μεταγγίζεις το φως, για να γίνει ο κόσμο μας μια φωτοπλημμύρα!
Ωραίος αγώνας!
«ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», 590
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου