Θεέ μου, δεν μπορώ να το βαστάξω. Μου προκαλεί κατάθλιψη να βλέπω το σπάσιμο, την πτώση των μικρότερων μου αδελφών. Τι ανυπόφορη εντύπωση, Θεέ μου!
Γιατί επιτρέπεις τα
τρυφερά δένδρα να σπάζουν κάτω από την βία του ανέμου; Γιατί τα μπουμπούκια να
μαραίνωνται την ώρα που ανοίγουν; Γιατί τα παιδιά να χάνουν την αγνότητά τους
υποκύπτοντας στην αμαρτία και να δεσμεύονται σε καταστάσεις που προκαλούν αισχύνη;
Ω Πλαστουργέ μου, έως
πότε η διαφθορά και η πανουργία της κοινωνίας μας θα τσαλακώνουν την αγνότητα
της νέας γενιάς;
Μέχρι πότε η είσοδος των
παιδιών ως εφήβων στη ζωή θα πληρώνεται μ’ αυτόν τον απάνθρωπο κι ανήθικο φόρο;
Σώσε, Πανάγαθε, τα νέα βλαστάρια.
Περιφρούρησε την ατίμητη αγνότητά
τους.
Κάνε μεγάλους, τους
ώριμους, να μη θεωρούν καθόλου φυσικό κι αναπόφευκτο το συμβιβασμό της
καινούργιας γενιάς με την αμαρτία και τη διαφθορά.
Γλίτωσε, Παντοδύναμε, τα
παιδιά, τους εφήβους, τους νέους από τις παγίδες. Κράτησε ανοιχτά κι άγρυπνα τα
μάτια τη ψυχής τους.
Διαφύλαξε τους από τις
καταστρεπτικές συντροφιές, από τους κακούς φίλους.
Περιχαράκωσε την αγνότητα κι
αθωότητά τους.
Φύλαξε τα παιδιά από το
άσχημο, το άθλιο παράδειγμα των μεγάλων. Ας πάψουν επί τέλους τα σκάνδαλα.
Θεέ μου. Ας εξουδετερωθούν οι
εκφαυλιστές της νεότητας.
Κι όπου, Θεέ μου, έγινε
κάποιο ράγισμα, όπου συνέβη μια ή περισσότερες πτώσεις, φύτεψε Συ και πάλι
φτερά στη νεανική ψυχή, για ν’ ανορθωθεί και να λυτρωθεί με τη χάρη Σου.
Θεέ μου, σε ικετεύω όχι
μόνο να διαφυλάξεις την αγνότητά και την ακεραιότητα της τρυφερής ηλικίας, αλλά
και να την κάνεις ισχυρή και ακτινοβόλο.
Στον άρρωστο, τον
παρηκμασμένο κόσμο των μεγάλων ας πέσει το φως κι η αλκή της νεανικής
καθαρότητος.
Κύριε, το σκοτεινό χάος
της κοινωνίας μας, ας το σχίσουν οι αστραπές των αγνών και αδιάφθορων νεανικών
πνευμάτων.
Ας το καταυγάσουν οι
ολόφωτοι ήλιοι, που λάμπουν στα πεντακάθαρα μάτια των παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου