Και όμως, υπάρχει και η Ευρώπη που αντιστέκεται! Όχι η Ευρώπη της
αποδόμησης και της ισοπέδωσης των πάντων, αλλά η Ευρώπη των αρχών και των
αξιών. Πρώτο παράδειγμα: σε δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 8 Μαρτίου, οι
Ιρλανδοί απέρριψαν με μεγάλη πλειοψηφία προωθούμενες αλλαγές στις συνταγματικές
προβλέψεις για την οικογένεια. Συγκεκριμένα, με ποσοστό 67, 7ο/ο
απέρριψαν τη διεύρυνση του ορισμού της οικογένειας, ώστε να περιλαμβάνει και
τις «σχέσεις με διάρκεια», ενώ με ποσοστό 73, 9 ο/ο απέρριψαν αλλαγή στον
προβλεπόμενο συνταγματικό ρόλο της γυναίκας (εν προκειμένω, προτίμησαν να
διατηρήσουν μια φανερά συντηρητική διατύπωση, παρά να κινδυνεύσουν να ανοίξουν
τον ασκό του Αιόλου).
Η Ιρλανδική κυβέρνηση, που προωθούσε τις
αλλαγές, παραδέχθηκε ότι και οι δύο τροποποιήσεις απερρίφθησαν ξεκάθαρα και με επαρκή συμμετοχή, και δεσμεύθηκε να
σεβαστεί το αποτέλεσμα.
Δεύτερο παράδειγμα: στη
Βαυαρία, οι αρχές θορυβήθηκαν από τις χαμηλές επιδόσεις των μαθητών στον διεθνή
διαγωνισμό PISA και
αποφάσισαν να αυξήσουν στα σχολεία τις ώρες διδασκαλίας της Γλώσσας και των
Μαθηματικών, μειώνοντας αντίστοιχα τις ώρες διδασκαλίας των Καλλιτεχνικών και των Αγγλικών. Προτιμήθηκε
μάλιστα να μειωθούν οι ώρες της διδασκαλίας των Αγγλικών, παρά των Θρησκευτικών,
που πρότειναν κάποιοι, με αποτέλεσμα τα Θρησκευτικά (ή το εναλλακτικό μάθημα
της Ηθικής για όσους δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν Θρησκευτικά) να
εξακολουθήσει να διδάσκεται για τρεις ώρες την εβδομάδα . Να, λοιπόν, υπάρχει
και αυτή η Ευρώπη . Εμείς, άραγε, σε πια Ευρώπη ανήκουμε;
«ΖΩΗ», τ. 4389
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου